Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καθώς φανής

Από Βικιθήκη
Καθὼς φανῇς
Συγγραφέας:


Καθὼς φανῇς τὸ πᾶν γελᾷ,
καὶ θάλλ' ἡ γῆ καὶ χαίρει.
Φυτρώνουν τ' ἄνθη τὰ πολλά,
μυρίζει καλοκαῖρι.
Φῶς σκορπίζεις,
φῶς σκορπίζεις ὡς περνᾷς·
κ' ἡ καρδιά μου ποὺ σκιρτᾷ
εἰς τὰ χείλη σου πετᾷ.

Περνᾷς, κ' ἡ γῆ μυροβολεῖ
καὶ τὰ καλὰ λουλούδια.
Καθὼς σὲ βλέπει τὸ πουλί,
τονίζει τὰ τραγούδια.
Κ' ἡ καρδιά μου,
κ' ἡ καρδιά μου σὰν αὐτὰ
ὡς κοντά της σ' αἰσθάνθῆ,
ψάλλει καὶ πετᾷ κι' ἀνθεῖ.

Εἶν' ἡ ματιά σου φωτεινή,
τὰ βλέμματα θαμβόνει.
Λαλεῖς κ' ἡ αὔρα σὲ φθονεῖ,
καὶ σὲ φθονεῖ τ' ἀηδόνι.
Γύρνα διέ με,
γύρνα διέ με μιὰ φορά.
Δόστε, δόστε μου ζωήν,
μαῦρα μάτια φλογερά.

Ἀνίσως ἐξουσίαζα
καὶ Βασιλέως θρόνον,
τὸν θρόνον ἐθυσίαζα
δι' ἕν σου βλέμμα μόνον.
Δός μ' ἕν βλέμμα,
δός μ' ἔν βλέμμα μόνον σόν,
καὶ ἂς ἔχουν βασιλεῖς
θρόνους, στέμματα, χρυσόν.

'Σ τὸ σκότος εἶσ' ἀκτὶς φωτός·
'ς τὸν ὕπνον σὲ φωνάζω·
'ς τὰ ὄνειρά μου, 'ξυπνητὸς
σὲ μόνην σχεδιάζω.
Ὅπου στρέφω,
ὅπου στρέφω σ' ἀπαντῶ.
Καὶ εἰς γῆν κ' εἰς οὐρανὸν
σὺ πληθύνεις τὸ κενόν.