Ιστορια ενος αρχιεπισκοπου

                     Ιστορια ενος αρχιεπισκοπου
                     (Διηγημενη απο τον ιδιο εις την Κολαση)
                     Ανδρεας Λασκαρατος
      Ω ωωω!...καλως ωρισατε,Πανιερωτατε,εφωναξανε ειρωνικως οι κολασμενοι,βλεποντες να τους παρουσιασθη ο Αρχιεπισκοπος.
     ___ Κακως και ψυχρως σας ευρηκα,τους αποκριθηκε ο αρχιεπισκοπος,μ'ενα σαρδωνικο χαμογελο που εδειχνε πεισμα και αγανακτηση για την ειρωνια τους.
     ____ Φερε σεβας ,του ειπανε,στον τοπο που ηρθες.Εδω ειναι το θρησκευτικο διαμερισμα της κολασεως και ειμεθ' εδω και Πατριαρχηδες,και Αγιοι και Αγιες.
     ___ Νομισματα κιβδηλα!Επροσθεσε ο Αρχιεπισκοπος,και δεν θελε θαυμασω αν ο Διαβολος μας εκαρφωνε κ'εμας εις το ταβλι του.
     ___ Προσεχε, παπα, τα λογια σου.Του εφωναξε μια φωνη.Η αυθαδεια σου ειναι ανυποφερτη.
     ___Και ποια εισαι συ? λεει ο Αρχιεπισκοπος,μουτρωμενος,επειδη τον ειπε παπα 
    ____ Εγω ειπεν η γυναικα ειμαι η Ειρηνηη Αυτοκρατειρα' εμπρος εις την εικονα της οποιας συ προ ολιγου εγονατιζες κ'επροσκυνουσες.
    ____ Εθαυμασε ο Αρχιεπισκοπος ακουοντας πωες η Αγια Ειρηνη ειναι στην κολαση,κ'εκαμε τον σταυρο του.Μα τοτε ενας Διαβολος  εχυμηξε στον Αρχιεπισκοπο,και του εμπηξε τα κερατα στο στηθι του.
    ____Παπα του ειπε η Ειρηνη,εκεινα που εσυνηθουσαμε στον κοσμο,και τα νομιζαμε ωφελιμα,εδω δεν εχουνε περαση,και ειναι μαλιστα καθως ειδες επικινδυνα.Το σημειο που εκαμες,εδω στην Κολαση απαγορευεται.Προσεχε μην το ματακαμης.
    ___Πραγματικως,λεει ο αρχιεπισκοπος,οι Διαβολοι δεν αγαπανε το σημειο 'κεινο.
    __ Οχι,λεει ενας αλλος,δεν ειναι οι Διαβολοι που  το 'μποδιζουνε ,αλλ'ειναι ο Θεος ο ιδιος οπου το απαγορευει,επειδη απαγορευει εδω μεσα την υποκρισια και την χλευη.
     Ετσι θελουμε- δε θελουμε,υποχρεωνομαστε να δειχνομαστε,οποιοι πραγματικως ειμεθα,και να λεμε την αληθεια.
    ___ Ας ειναι,λεει ο Αρχιεπισκοπος,αλλα και συ ποιος εισαι?
    ___ εγω ,ειπε τουτος ειμαι ο πρωην Αγιος,Προστατης Κεφαλληνιας.
    Και παλι ο Αρχιεπισκοπος εθαυμασε,και σχεδον εματακανε το σταυρο του,μα ενθυμηθηκε...κ'εβασταχτηκε.Μα πως!...του λεει,εσυ στην Κολαση!
    Υπομονη δια την Ειρηνη.Η Ειρηνη,η και Αγια λεγομενη,φερομενη απο αμετρη φιλαρχια,εκαμε να μαχαιρωσουν τα ματια του μονακριβου της υιου μεσα στο κραββατι του,για να βασιλευση εκεινη,αντινα του.Αλλα συ Αγιε μου,τι κακο εκαμες?
   ___ Μου κατηγορειται,λεει ,οτι ασχημισα εις το προσωπο μου την εικονα της θεοτητος,καταβιβαζοντας τον εαυτον μου εως εις τας εξεις των χτηνων κατοικωντας εις σε τρυπες βουνων σαν τα αγρια θηρια,θρεφομενος ως εκεινα,και λανθανοντας ετσι τον ευγενη προορισμον οπου ο Θεος εβαλεν εις εμε,διδοντας μου μορφη και ψυχην ανθρωπινην.Εδω θελεις ευρεις και αλλους ερημιτας ομοιους μου,τους οποιους ο κοσμος αγιασε,και ο Θεος εκολασε.
     Και παλιν ο αρχιεπισκοπος εθαυμασε πως εκει-απανου κρινουμε διαφορετικα τα πραγματα απ'οτι τα κρινουμ'εμεις.__Μα πες μου,λεει,Αγιε,στην ιδια ποινη και συ εχεις μ'εκεινη την κακουργα¨?Επειδη τουτο ηθελε μου φανει αδικο.
     __ Δηλαδη,λεγει ο αλλος,εμεις ολοι εδω-μεσα πληττομεθα απο την συνειδηση μας,ο καθενας απο τα κακ που εκαμε,η τα καλα που,δυναμενος να καμη,δεν εκαμε.Η Ειρηνη,και αλλοι ομοιοι της κακουργοι,κατασπαραττονται απο αιματηρους συνειδελεγχους.Εμε,και αλλους ομοιους μου ερημιτες,η τωρα φωτισμενη συνειδηση μας μας δειλιαζει και μας πικραινει.Η συνειδηση σου κ'εσε θελ'ειναι η μονη σου τιμωρητρια δια οσα επραξες κακα,δια οσα δυναμενος δεν επραξες καλα.Αλλην τιμωρια αλλου ειδους δεν εχει η Κολαση.
    ___ Και το πυρ το εξωτερον? Και τα κακαβια?...
    ___ Α,φιλτατε.λεει ο Αγιος,εκεινα δεν ειναι της Κολασεως.Εκεινα τ'αφησαμε στους πατσαδες τους πρωην Κοσμου μας.
     ___ Μα,πες μας Αρχιεπισκοπε την ιστοριοα σου.Δεν ειναι χρεος,αλ ειναι συνηθειο τουτο,και καθενας οπου ερχεται θα πη'στους αλλους ποιος ειναι,και θα διηγηθη εν συνοψει τον βιον του.
      ___ Να σας ευχαριστησω ,λεει ο Αρχιεπισκοπος.
      ___ Εγω εγεννηθηκα υιος ενος γεωργου στην Ελλαδα,σ'ενα χωριο,του οποιου το ονομα δεν σας ενδιαφερει.Οι γονεις μου ανθρωποι δραστηριοι,εκερδιζανε αρκετα ωστε να ζουμε με καποιαν ανεσιν.Εμε ομως η φυση δεν μου εδωσε την ιδια διαθεση.Εμε μ'αρεσε να περναω τον καιρο μου στην ταβερνα του χωριου,παιζοντας τα χαρτια,και πινοντας με αλλους μου συνομιληκους'και απο κει,να πηγαινω στην εκκλησια να σημαινω και να πιανω τον παπα να συγυριζη.
       Τα πανυγηρια μ'εφανατιζανε ,και ητανε τα μεγαλυτερα μου ξεφαντωματα.
       Ημουνε μοναχο παιδι των γονεων μου,και μ'ειχανε ρεσεμενονε.Εκανα οτι ηθελα και οτι ηθελα εκαν'εκεινοι.Ημουνα δεκοχτο χρονων,οταν ο πατερας μου,δια να με βγαλη απο τες κακες συντροφιες,ωφεληθηκε απο την κλιση μου στα πανυγηρια,και μ'επεισε να φορεσω ρασα.
       Μ' εκανε αναγνωστη,και τω οντι η αλλαγη εκεινη του φορεματος ελαβεν επιρροην απανου μου.Με τα ρασα,εντρεπομουνα να ειμαι με τους πρωην φιλους μου.Μου εφαινοτουνε πως υψωθηκα.Πως εγινα ανωτερος τους.Απομακρυνθηκα ακολουθως απο την ταβερνα,και εσιμωσα στην εκκλησια.Γενομενος οικειοτερος στην εκκλησια,αρχισα να ενδιαφερομαι και περισσοτερον δι'αυτην' αρχιζα να συνταυτιζω την υπαρξη μου με την ειδικην της.
       Ο πατερας μου ητο υπερευχαριστημενος δια τουτο του το κατορθωμα το οποιον τον εμψυχωσε ωστε να αποβλεψη και σε περισσοτερο.Ετσι επειτα απο λιγο καιρο,αρχισε να μου μιλη και για διακος.
      Σε καθε πραμα,καλο η κακο,το πρωτο βημα ειναι το δυσκολο τα λοιπα ερχονται αφ'εαυτου τους.Η

Η δικαιοσυνη ηταν ενας προβιβασμος,επρεπε να μου αρεση.Η ευγενικωτερη μου ενδυμασια επηρεασε απανου στην φαντασια μου,και μ'εκανε αλαζονα και φιλοδοξον.Επειδη εσυνεβηκε σ'εμε μαι μεταβολη,αλλ'οχι προς το ηθικως καλυτερο.Τα χονδροειδη μου ηθη και εθιμα,εκεινα της ταβερνας,ελεφτυνανε αλλα με τουτο δεν εγινα ηθκως καλυτερος'εξεναντιας .τοτε πλεον αποβλεπα σε δοξες,δια τες οποιες ενομιζομοθνα αξιος,επειδη δεν ειχα ιδεα ρων προσοντων,οπου πρεπει να προυπαρχουνε δια να δικαιολογουν τις δοξες.Την δε αναξιοτητα μου δεν την εγνωριζα.

    Ηθελα τον βαθμον της δικαιοσυνης,και ηξερα μολις να διαβαζωστη φυλλαδα το - εις ονομα του Πατρος,και του Υιου,και του αγιου Πνευματος.Αμην.__Παρεκει δεν ηξερα.Κια ομως επετυχα να χειροτονηθω διακος.Επειδη ο Κυριος του χωριου μου ητανε βουλευτης,και με ειχε βαφτισει και με αγαπουνε,κ'εκατορθωνε για τον πατερα μου και για με οτι ηθελε του ζητησουμε.Υπουργοι και Συνοδος ηταν ολοι στο χερι του.
     Θα μου 'πητε πως εκανα να εχτελω χρεη διακου,αφου και δε ηξερα,η σχεδον δεν ηξερα γραμματα.Μα 'πετε μου καλητερα πως εκανα επειτα να εχτελω χρεη ιερεως επειδη επειτα μ΄΄εκαμανε.Σας λεω,__ευκολωτατα.
     Εμε η φυση μου εδωσε μια φρικωδη ενθυμηση.Ο,τι ακουα ,καθως και οτι εβλεπα,μου εχαραττετο στην ενθυμηση και δεν εσβιοτανε πλεον.Η τεραστια εκεινη ενθυμηση,και η μεγαλη μου πραχτικη τοσων χρονων εις την εκκλησιαν ,με εκαμανε ικανον να καμω καθε ιεροπραξια παντα εν καιρω και ναν τα ψαλλω μ΄΄εντελεια.Ολα ταξερα απ'εξω και ολα τα 'θυμομουνα ,το καθενα καθως επρεπε ,και στην ωρα του.
    Ο τοτε αφεντης μου ,και αφεντης του χωριου ,και βουλευτης με ημπορεση..ηταν πολυ καλος με εμε,κ'εκανε δια εμε πολλα πραγματα' αλλα κ'εγω τον εδουλευα και τον ωφελουσα αναλογως.<ολοι οι ψηφοι του χωριου ητανε δικοι μου!Αλλα και παρεχτος τουτου,εγω ηλικιωνα παλλα ανηλικα οσα ητανε με το κομμα του'και ολα τα παιδια ,απο δεκτεσσαρω κι απανου,ολα εψηφιζανε κατα την επιθυμια του αφεντος μου.
     Μια μερα που ηλθε κ΄'ελειτουργηθηκε με την οικογενεια του και με ειδε να εχτελω με τοση δεξιοτητα ,μ εκαλεσε να γευθω μαζυ τους.Εκει στο σπητι του ευρισκομενος,του εξιστορησα ολα μου τα τεχνασματα δια να του κανω καθε φορα ψηφους.Κ'εκεινος εμεινε τοσο γοητευμενος απ'την αξιοτητα μου,που ηλθε και μου εχτυπησε απανω στον ωμο,λεγοντας-Εσυ παπα θα τρεξης σταδιον!..
    Εγω εκαταλαβα πως μ'επαιναε ,μα τοσο μονον'εκεινος ομως εκεινη τη στιγμη ειδε σ'εμε εναν ανθρωπον επιτηδειον,κ'εσχεδιασε ευθυς με το νου του να βγαλη απο εμε την οσο μεγαλυτερην ωφελειαν.

Ετσι νεωτατος ακομη,εψηφισθηκα κ'εδιορισθηκα Επισκοπος και Αρχιεπισκοπος του Νομου μας.

    Σας τα λεω πεταχτα ολα τουτα και θα νομιζετε,πως εγενοντανε με την ιδια γρηγοραδα,και με την ιδια απλοτητα με την νοποια σας λεω,Αλλα η ζωη μου ητανε γιματη περιπετειες,γιοματη σκονταματα και ανορθωματα,ραδιουργιες και θριαμβους.
   Μα που να σας τα 'πω ολα!
   Οταν επροκειτο να γινω Επισκοπος,εσυντρεχανε και αλλοι δυο μαζι μου.Εκεινοι πλουσιοι,κι εδειχνανε παντου τα πλουτη τους στη Συνοδο και στο Υπουργειον'μα ο αφεντης μου πλουσιωτερος απο αυτους και βουλευτης,εμπορηε καλυτερα τους.Ειχε καθως σας ελεγα επιρροην,και στη Συνοδο,κια στο Υπουργειον
   Βεβαια και στο Υπουργειον των θρησκευτικων και στη Συνοδο,εβαστουσαν ολοι στο χερι τους τη ζυγαρια της Δικαιοσυνης,Αλλα φυσικω τω λογω κατα που ο ενας απο εμας εβανε σε τουτο το καυκι,και αλλος σ'εκεινο,οι ζυγαριες εκλινανε ποτε στο ενα μερος και ποτε στο αλλο.
   Για καμποσο καιρο η δουλεια επηγ'εμπρος ετσι,χαριν ενος ειδους μυστικου πλειστηριασμου,και το Δεσποτικι εμενε αναποφσιστο.Δεν επαρουσιαζομεθα εμεις καθε μερα απο το Υπουργειον ει ςτην Συνοδο και απο την Συνοδο στο Υπουργειον ακουε τις προσφορες των αλλων ,και μας εφερνε τες πληροφοριες.
   Καθε φορα που καποιος απο εκεινους τους δυο αντιπαλους μου εβανε το περισσοτερο,ο αφεντης μου εστελνε κ'εδηλωνε κατι παραπανου.
    Ετσι οι αρχες εκεινες δεν εβιαζοντο να κλεισουν τον πλειστηριασμο και η δουλεια επηγ'εμπρος για καμποσες εβδομαδες.
   Μα τελος-παντων οι αντιπαλοι μου επαψανε να βανουν απανου και το Δεσποτικι εμειν'εμε.
   οταν ο αφεντης μου μ'εκραξε και μουδωσε τη χαροποια ειδηση επεσα κι αγκαλιασα τα ποδαρια του.Μωρε παπα μου ειπ΄΄ εκεινος μου εστοιχησες ακριβα'μα ελπιζω να μην επεταξα τοσους παραδες μου.Εγω του εφιλησα τα γονατα,και του ειπα,--Αφεντη μου,και την ψυχη μου υπερ σου θυσω!...
    Επηγα τοτες εις την πρωτευουσα του νομου μας,κ'επηγα συντοφευμενος απο τον ιδιον τον αφεντη μου,που μ'εφερνε με επιδειξη σα ναλεγεΕγω τον εκαμα Δεσποτη σας.
       Μια φορα Δεσποτης ,εκαμα μανες αρφανες εις τον Νομο μας,Εκουρσεψα εκκλησιες και Μοναστηρια,λαικους και παπδες εχθρους και φιλους'καλογηροι καλογριες ,χωρια χωρες..ολα επροστιμηθηκανε,εληστευθηκανε για να πλουτισουν τον Επισκοπο τους' και πραγματικως επλουτησα!...
     Μ'αλοιμονο ο πλουτος εκεινος αντι να με χορταση μου εβανε μεσα μου διψα για περισσοτερον πλουτο.Οσο περσοτερο επλουτενα,τοσο περσοτερο ηθελα να πλουτεινω.Επερνα τον οβολον τοθ φτωχου και της χηρας σαν να μην ειχα διολου καρδια,ουτε αισθηση!Ο ασθενης ο πειναλεος ο καλομαθημενος και ο ξεπεσμενος,δεν μ'εκινουσανε σε ωυχοπομεση.Ενα μομο αισθανομουνα,στην ψυχη μου,τη διψα του πλουτου!Η απλησται μου δεν ειχε ορια'κ'εκαταντησα να πηγαινω να ιερουργω στε ς εκκλησιες και στα σπητια του Νομου επι πληρωμη σαν καθε ανεργον παπα πειναλεον!
    Ολας τας Αρχιερατικας πραξεις τας επουλουσα κια το Αρχιεπισκοπειον μου ειχε καταντησε Θρησκευτικον Παντοπωλειον.Ετσι το ελεγανε στον τοπο.Ολα,ολα τα εμπορευομουνα,θεμιτα και αθεμιτα,Ευρισκα ταχα παντοτε παρανομιες εις τους γαμους οι οποιες ειχανε την διατιμηση τους,και με την πληρωμεη εξαλειφοντο.Αλλες παρανομιες εις τα βαφτησια ,οπου κ'εκεινες η πληρωμη τες αγιαζε.Χειροτονιες Διακονων και Ιερεων ,διορισμοι Ηγουμενων,εκκλησιατσικα αξιωματα ,ακι αλλα τετοια,εφερνανε στοΑρχιεπισκοπειον εν αφθονια αρνια,γαλους,μυζηθρες,κυνηγι,ψαρια...και οτι αλλο χωρια απο χρηματα.Ετρωγα και επινα σα Δεσποτης κοιμομουνα 'σα Δεσποτης κ εχαιρομουνα τη ζωη μου σα Δεσποτης.Μα ο διαβολος εφθονεσε την ευτυχια μου.
     Εγω εκανα παντα το χρεος μου με τον Αφεντη μου,και τον εδουλευα πιστα εις ολες του τες απιατησες.Εξυριζα παπαδες,οταν αυτος το επιθυμουσε'και σ'αλλους παλι εκλεια τα ματια οταν αυτος το ηθελε.Οταν σε καποια μερη του Νομου εχρειαζοντο Δημαρχοι ,οι κομματικοι του,δια της ενεργειας μου εκαν'παντα την πρωτη.Κια παντα με τους παπαδες μου εκανα στο Νομο μας οτι ηθελε ο αφεντης μου.
     Αλλα ιδου η περισταση να 'ξανασυντρεξη και αυτος ο ιδιος ως βουλευτης,και επαναπαυομενος εις εμε ,ητον βεβαιος ο δυστυχης οτι εμελλε να θριαμβεψη.Εγω παλε πλεον παρα ποτε να καμω δι αυτον τες μεγαλυτερες μου προσπαθειες.Μα καθως ειπα ο διαβολος οπου εφθονα την ευτυχια μου μοστησε παγιαδα και με αφανησε.
      Ητανε νυκτα,κ'ετοιμαζομουνα να παω στο κρεββατι οταν ηλθανε και μου ειπανε οτι ενας Κυριος ειχε μεγαλη χρεια να μου ομιληση.""Ας εμπηειπα'και ιδου μου παρουσιαζεται ο ανταγωνιστης του Αφεντη μου.

Πανιερωτατε ,μου λεγει,γνωριζεις βεβαια οτι συντρεχω για βουλευτης θελω δε να λαβω βοηθον μου τον Θεο και την εκκλησιαν εις την περισταση μου.Θελω να καμω κατι δια την Εκκλησιαν ,και ιδου βανω εις την διαθεσιν της Πανιεροτητος σου εκατο Ναπολεονια Χρυσα,τα οποια η Πανιεροτης σου θελει τα διαθεσεις οπως νομιζεις καλυτεραΚαι λεγοντας τουτο,αδειασε απανου στο ταβλι μου ενα πουγγι χρυσα και επροσθεσε.Τουτο δια την ωρα. Αλλ'αν η Πανιεροτης σου με καμη να μεινω,διπλασια τουτων θελει βαλω στας διαταγας σας.Εγω εμεινα εκπληκτος και βουβος!Τοσο χρυσαφι ολο με μιας!...Δεν εμπορηα να ξεκολλησω τα ματια μου απο τον σωρο εκεινον'και μηχανικως τα χερια μου εκινηθηκανε κ'ετραβηξα το χρυσαφι.

       Και λες ,του ειπα πως και αλλα...
      Διπλασια,Πανιερωτατε,λεει εκεινος φτανει μονον να μεινω.
     Μενεις,του ειπα εγω,μενεις Κ'επροδωσα τον Αφεντη μου,τον ευεργετη μου!... Μα ητον μια παγιδα στημενη απο το διαβολον
       Παπα ,μου ειπε μια φωνη,την παγιδα σου την εστησε η φιλαργυρια σου
      Γνωριζω ειπεν ο Αρχιεπισκοπος,γνωριζω τη φωνη σου ,επικαταρατε
      Και παλιν επαναλαβε.__Ο ευεργετης μου εκεινος ,λαβων επειτα 'ξαφνου την ειδησιν της αποτυχιας του και της προδοσιας μου... τα εξαφνα και απροσδοκητα εκεινα του εκαμανε τοση εντυπωση,τον ερριξανε σε τοση μελαγχολια,που 'λιγο καιρο επειτα ,καταλυπημενος,εσκασε!
      Απεθαν'εκεινος ,μα εμεινανε τα παιδια του,που επνεαναν' εγδικησην εναντιον μου.Εκαιροφυλαχτουσανε και οταν ειδαν υψονομενη μιαν κομματικη θυελλα εναντιον του Υπουργου που μου επουλησε τη Μιτρα,τον εκατηγορησανε ταχα και δια τουτο'αλλα ο σκοπος τους ητον να χαντακωσουν εμε.Και πραγματικως μ'εχαντακωσανε'επειδη συρμενος και εγω στα Δικαστηρια μαζι με αυτον,και κατηγορουμενος ως σιμωνιακος  εχασα την εδρα μου,αφανισθηκα,κ'εσκασα κ'εγω σαν τον ευργετη που επροδωσα.Αλλα εποθηκεν εν αλλοις πταιομεν,και εν αλλοις απολαμβανομεν.
    Οι παληανθρωποι εκεινοι που μας εκανανε τα θεληματα,συγκατηγορουμενοι κ'εκεινοι επαιξανε στα δικαστηρια τα ακαταλογιστος και αθωωθηκανε(!).Ακολουθως δε,ελαβανε και θεσεις εντιμες και παρασημα!...
     Εγω εφταιγα βεβαια δια την προδοσιαν μου' αλλα δεν ημουνα αξιοποινος δια την σιμωνιαν,δια την οποιαν ετιμωρηθηκα.Η σιμωνια στη Ελλαδα δεν ειναι αδικημα,ωστε να μου επρεπε ποινη δι' αυτην.Η σιμωνια στην Ελλαδα ειναι εθιμο καθιερωμενο μεταξυ των λοιπων ηθων και εθιμων της κοινωνιας.Κανεις ποτε στην Ελλαδα δεν εγινε Επισκοπος δωρεαν ουτε θελει γενει.Οι ιδιοι κατηγοροι μου και δικασται μου ,αν αυριο ειναι υπουργοι,η Συνοδικοι,θα πουλουν κ'εκεινοι τ α Δεσποτικια,καθως τα επουλησανε παντα και οι προκατοχοι τους'και θελει τ'αγοραζουνε οσοι τα επιθυμουνε,καθως το αγορασα κ'εγω με τα καλα χρηματα του αφεντος μου.
    Αλλ'εκεινη ητανε πολιτικη θυελλα που μ΄'επηρε κ'εμενα σβαρνα επειδη,επειδη το ξαναλεω _""Εν αλλοις πταιομεν,και εν αλλοις απολαμβανομεν._