Ιδέτε και σωθήτε
| ←Τι συλλογιέσαι | Ἰδέτε καὶ σωθῆτε Συγγραφέας: |
Δεν είνε ψέμμα→ |
| Λυρικά ποιήματα, Αναμνήσεις (1876) |
Πρὶν σᾶς παγώσῃ ὁ θάνατος τρεχᾶτε
Ἄνδρες, γυναῖκες, ἄγουροι, παρθέναις,
Κι’ ὅλαις ταῖς χάραις τ’ οὐρανοῦ ἑνωμέναις
’Σ τὸ σῶμα αυτὸ τ’ ἀγγελικὸ κυττᾶτε!
Καὶ σεῖς μαύραις ψυχαὶς κακοθρεμμέναις,
Καὶ σεῖς ἐμπρὸς ’ς τὸ γλυκ’ ἀστέρι ἐλᾶτε·
Τὴν λάμψι τῆς ἀχτίνας του ἂν βαστᾶτε,
Τὸν Πλάστη σας θὰ ἰδῆτε ἐλαφρωμέναις.
Γιατί θὰ πέσῃ εἰς ἁμαρτία μεγάλη
Ἡ ὕπαρξις αὐτὴ, ποῦ ἀναμελάει
Αὐτὸ τὸ θεῖο νὰ ἰδῇ μαργαριτάρι!
Τρέχει ὁ καιρὸς, κι’ ἀπὸ μίαν ὥρα εἰς ἄλλη,
Ἡ μοῖρα ὁποῦ τὸν κόσμο κυβερνάει
Ἀνάξιους θὰ μᾶς πῇ, καὶ θὰ τὸ πάρῃ!