Θάλασσα θάλασσα
| Θάλασσα θάλασσα Συγγραφέας: |
| Λυρικά ποιήματα, Αναμνήσεις (1876) |
Ὠϊμὲ, πῶς ἀπαράτησες, ὠϊμένα!
Μὲ τί καρδιὰ, μὲ τί σπλάχνα, ψυχή μου,
Τὸ μαῦρο καὶ ταλαίπωρο κορμί μου,
Ποῦ ζοῦσε μόνον κ’ ἔπνεε γιὰ σένα ;
Ἔλεος νὰ λάβῃ αὐτὴ ἡ καρδιὰ γιὰ μένα,
Τῆς τύχης μου δὲν ἦτον, κ’ οἱ ῥυθμοί μου
Καὶ τ’ ἄπαυτό μου δάκρυ, οἱ στεναγμοί μου
Ηὕρανε σωθικὰ ἀπολιθωμένα.
Τώρα τυφλὸς ἀπόμεινα ὁ καϋμένος,
Μήτε μένει πνοὴ μὲς τὴν καρδιά μου,
Τὸ πάθος ποῦ μὲ φθείρει νὰ λαλήσω!
’Σ τὸν ἄμμο τοῦ γιαλοῦ γονατισμένος
Τὸ πέλαγο ποῦ σ’ ἅρπαξε, θεά μου,
Παρακαλῶ νὰ σὲ γυρίσῃ ὀπίσω.