Η πρώτη του έτους
| Ἡ πρώτη τοῦ ἔτους Συγγραφέας: |
| Από τη δεύτερη έκδοση των απάντων του (1873) |
Παρηλθ’ ἓν ἔτος, φίλοι μου, κ’ ἓν ῥόδον ἐμαράνθη,
Στολὴ τῆς κεφαλῆς μου.
Τίς ν’ ἀναστήσῃ δύναται τοῦ ἔαρός μου τ’ ἄνθη,
Τὰ μύρα τῆς ζωῆς μου;
Παρῆλθ’ ἓν ἔτος, κ’ ἔχασα τῆς ἥβης ἕνα κρίνον,
Ἀδάμαντά της ἕνα.
Ὤ, ποῖος μὲ παρηγορεῖ τὴν δρόσον ἐπιχύνων
Εἰς κάλλη μαραμένα;
Παρῆλθ’ ἓν ἔτος, φίλοι μου, καὶ μία ταὐτοχρόνως
Παρήκμασεν ἐλπίς μου.
Πῶς πάλιν ν’ ἀνανεωθῇ ὁ περασμένος χρόνος,
Τὸ θάῤῥος τῆς ψυχῆς μου;
Σὺ μόνη τ’ ἄνθη, Ἀρετὴ, ἀμάραντα φυλάττεις
Εἰς πᾶσαν ἡλικίαν·
Τὸ κάλλος τὸ ἀληθινὸν σὺ μόνη ἐγχαράττεις
Εἰς ἀγαθὴν καρδίαν.
Τῆς ἀρετῆς οὐδέποτε τὸ θάῤῥος καταβάλλει
Ἐλπὶς ἀποδημοῦσα,
Ἀλλ' εἰς τοῦ νοῦ της τὰς πτυχὰς ἐλπὶς ἐκλάμπει ἄλλη,
Τὴν πρὶν ζωογονοῦσα.