Η πεδιάς και το νεκροταφείον

←Ἐπρόδοσαν τὴν ἀρετή

Ελεγεία και Σάτιρες Συγγραφέας: Κώστας Καρυωτάκης Ἡ πεδιὰς καὶ τὸ νεκροταφεῖον

Μικρὴ ἀσυμφωνία εἰς α μεῖζον→

Η ΠΕΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ
(Πίναξ ἡμιτελὴς)

Ἔχει πιὰ δύσει ὁ ἥλιος τοῦ χειμώνα,
καὶ γρήγορα, σὰ θέατρο, σκοτεινιάζει,
ἢ σὰ νὰ πέφτη πέπλο σὲ μιὰ εἰκόνα.
Ἄλλο δὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος, ταράζει
μόνο τἀγκάθια στὴν πεδιάδα ὅλη,
μόνο κάποιο χαρτὶ σ’ ὅλη τὴ φύση.
Μὰ τὸ χαριτωμένο περιβόλι
αἷμα καὶ δάκρυα τὄχουνε ποτίσει.
Ἀδιάκοπα τὰ δέντρα ξεκινοῦνε,
κ’ οἱ πέτρινοι σταυροὶ σκίζουν σὰ χέρια
τὸν οὐρανὸ ποὺ σύννεφα περνοῦνε,
τὸν οὐρανὸ ποὺ εἶναι χωρὶς ἀστέρια.

(Ὡραῖο, φριχτὸ καὶ ἀπέριττο τοπεῖον!
Ἐλαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.
Ἀλλὰ τοῦ λείπει μιὰ σειρὰ ἐρειπίων
κ’ ἡ ἐπίσημος ἀγχόνη τοῦ Παγκάλου).