Η άδικος πάλη
| Ἡ ἄδικος πάλη Συγγραφέας: |
Αποστασαν τὰ τρία
Ἀντίπαλα θηρία,
Ἀπόστασαν μαχόμενα
Μὲ πεῖσμα φοβερόν.
Τὴν ἧτταν καὶ τὴν νίκην
Ἐμίσησαν, κ’ εἰς θήκην
Τὸ ξίφος πάλιν ἔβαλαν,
Τὸ ξίφος τὸ σκληρόν.
Πρὸς τί τὸ τόσον μῖσος;
Χωρὶς αἰτίαν ἴσως
Γενναῖα τόσα αἵματα
Ἐπότισαν τὴν γῆν.
Ἡ πάλη ἦτον δική μας,
— Ἂς εἶναι μεταξύ μας —
Ὀρθότερον ἂν ἤθελον
Στοιχείων ἀλλαγήν.
Εἰς τὴν ὀργὴν τῆς Μοίρας
Κύπτει νωθρὸν τὸ γῆρας,
Κ’ ἐμπνέει τὴν νεότητα
Τὸ κάλλος τῆς ἀκμῆς…
Εἰρήνη ὅμως τώρα,
Πλὴν τὰ καλά της δῶρα
Ἀκόμη δὲν ἐγεύθημεν
Οἱ Ἕλληνες ἡμεῖς.
Τίς πταίει;… Αἱ Ἀθῆναι (!)
Ὁ πόλεμος;… Ποῦ εἶναι;
Εἰρήνη… Ποῦ τὴν εἴδαμεν;
Ἀμφότερα σκιά.
Εἰς τῶν δεινῶν τὸ βάρος
Μὴ χάνωμεν τὸ θάῤῥος·
Σὺ τοῦ Ὑψίστου σῶσόν μας
Παλάμη κραταιά.