Επιστολή του Ι. Καποδίστρια προς Κερκυραίο έμπιστο φίλο του (13/25 Ιουνίου 1822)
 | Χρειάζεται να αναφερθεί η αρχική πηγή αυτού του κειμένου ώστε να είναι μπορεί να επαληθευθεί το περιεχόμενο του. Ως αρχική πηγή νοείται κάποια επίσημη δημοσιεύση του κειμένου, έντυπη ή ηλεκτρονική, και όχι κατ' ανάγκη κάποιος άλλος ιστότοπος που απλώς φιλοξενεί το κείμενο. |
Εκ Πετρουπόλεως τη 13/15 Ιουνίου 1822.
Εγώ αναχωρώ δια το Φραγφόρτ δια να αναμείνω εκεί τας προσταγάς του Αυτοκράτορος όπου και ο ίδιος πηγαίνει εις Βιέννην και έπειτα εις Βερόναν, όπου θέλει είναι μία ένωσις βασιλέων και μινίστρων. Όσον δια τα επωφελή αποτελέσματα ταύτης της συνελεύσεως δεν έχω ουδεμίαν αμφιβολίαν. Αποδεικνύεται εκ τούτου φανερώτατα ότι τα μεγάλα του κόσμου συμφέροντα δεν εξισάζονται ειμή δια της διπλής ενεργείας του καιρού και της δυνάμεως. Δοθέντος τούτου, θέλει ενασχοληθούν ωφελίμως εις την καθειρήνευσιν της Ελλάδος, ήτις θέλει τελειώσει ελπίζω εις το να λάβη τον καρπόν τόσων θυσιών και πόνων. Έχω μάλιστα περισσότερον από ελπίδα εις τούτο. Έχω την βεβαίαν πεποίθησιν. Το μέγα διάστημα μας διαχωρίζει, με δυσκολεύει να εξηγηθώ πλέον εκτεταμένως εις παρόμοια πράγματα, και χωρίς να έβγω από τα όριά μου σας λέγω να έχετε υπομονήν και θάρρος. Ο Θεός είναι μέγας και ημείς ποτέ δεν πρέπει ν' απελπιζώμεθα ως που επιτύχωμεν της παντοδυνάμου προστασίας του.