Ελεύθερη απόδοσις
| Ἐλεύθερη ἀπόδοσις Συγγραφέας: Μεταφραστής: Ναπολέων Λαπαθιώτης |
| Σελ. 10 από το Τεύχος 5, Έτος Α' (1927) του περιοδικού «Αλεξανδρινή Τέχνη» |
Ἑλλάδα, ποὺ ἡ περίφανη, γαλάζια θάλασά σου,
λούζει γλυκὰ τὸ ἀγέρωχο, τὸ διάφανο ἀκρογιάλι,
Χαῖρε, καὶ χαῖρε τρεῖς φορὲς, σ’ ὅλη τὴν ἀρχοντιά σου,
σ’ ὅλη τὴν πλέρια δόξα σου, καὶ σ’ ὅλα σου τὰ κάλλη,
Ἐσὺ ποὺ γύρω σου σκορπᾶς, ὅθε ἡ λαλιά σου φτάνει,
καὶ θὰ σκορπᾶς, ἐνόσω ζῆς, κι’ ἀσάλευτη θὰ μένεις,
Τὸ μεγεμένο θησαυρό τ’ ἀθάνατο στεφάνι,
τῆς τέχνης σου τῆς ἐκλεκτῆς καὶ τῆς ὀνειρεμένης,
Καὶ πού, πιστὴ κι’ ἀκλόνητη στ’ ἁδρά σου Πεπρωμένα,
σ’ ὅ,τι τ’ ἁγνό σου Παρελθόν, βαθιὰ σοὔχει προστάξει,
Κάνεις ἀκόμα, μυστικά, ν’ ἁπλώνεται μὲ σένα,
πιότερο φῶς καὶ πιὸ ρυθμός, πιὸ λάμψη καὶ πιὸ τάξη!