Εις τους χρυσούς γάμους του Ιωάννου Ευαγγελίδου
| Εις τους χρυσούς γάμους του Ιωάννου Ευαγγελίδου Συγγραφέας: |
Μισὸς αἰῶνας σήμερον ζευγάρι εὐτυχισμένο
χρυσὸ στεφάνι σοῦ φορεῖ καὶ σ’ ἀποχαιρετᾷ,
’σ’τὸ σκαλοπάτι ποὔφθασες σὲ βλέπουμε ὑψωμένον,
κι’ ὅλων τριγύρω ἡ καρδιὰ ἀπὸ χαρὰν πετᾷ.
Αἰκατερίνη σεβαστὴ, καὶ σεβαστὲ Ἰωάννη,
οὐδέποτ’ ἐστερήθητε τοῦ βίου τὰ καλὰ,
κι’ ὅσο τὸ ὕψος ὑψηλὰ τῆς εὐτυχίας φθάνει,
τόσο κ’ ἐμεῖς τριγύρω σας, σᾶς βλέπουμε ’ψηλά.
Σὰν δρῦν μὲ δάφνη ’στὸ βουνὸ τὰ δυὸ ζευγαρωμένα,
φθάνουν σιγὰ μὲ τὸν καιρὸ ’σ’τὴν μέση τ’ οὐρανοῦ,
κι’ ἀφίνουν κάτω χαμηλὰ βλαστάρια φυτρωμένα
γιὰ νὰ μὴν λείψῃ νὰ χαθῇ ἡ χάρι τοῦ βουνοῦ.
Τέτοια καὶ πάλιν μιά χαρὰ, καὶ εὐτυχία τόση,
ἀπὸ καρδίας εὔχομαι καὶ πάλιν ὑγιῶς,
ὁ χρόνος κι’ ἀδαμάντινον στεφάνι νὰ σὰς δώσῃ
καὶ τὴν εὐχήν μου εὔχομαι ν’ ἀκούσῃ ὁ Θεός.