Εις την Ελλάδα αναστάσαν εκ του μνήματός της
| Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀναστάσαν ἐκ τοῦ μνήματός της Συγγραφέας: |
| Από την ποιητική συλλογή «Κιθάρα». |
Ὕψωσε τὸ μέτωπόν σου, ὦ Πατρίς μου! ὦ Ἑλλάς!
Εἰς τὸν ἔνδοξόν σου θρόνον ἀναβαίνεις καὶ γελᾶς.
Τὴν ἀνάστασίν σου βλέπων χαίρεται ὁ οὐρανός σου
καὶ ἀντανακλᾷ τὸ φῶς σου!
Χαῖρε γῆ ἐλευθερίας! Δόξ' ἀθάνατος εἰς Σὲ
εὐφυΐας Κολοσσέ!
Ὥμοσαν τὸ ὄλεθρόν σου ἡ Εὐρώπη, ἡ Ἀσία,
ἐσωτερικοὶ δεσπόται, Εἱμαρμένη καὶ Στοιχεῖα·
Σκόπελε τῆς Μεσογείου! εἰς σὲ τώρα ὡς τὸ πάλαι
ἐναυάγησαν δυνάμεις, ἰκανότητες μεγάλαι.
- Κ' οἱ ἐχθροί σου αὐτοὶ κράζουν «Δόξ' ἀθάνατος εἰς Σὲ
εὐφυΐας Κολοσσέ!»
Τώρα κρύπτει τὰς πληγάς σου ἡ βασιλικὴ πορφύρα,
καὶ τὸν Ἐλικῶνα τέρπει τοῦ Ἀπόλλωνος ἡ λύρα,
καὶ σκιρτᾷ ὁ Παρθενὼν,
καὶ σκιαὶ ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν ἀρχαίων Ἀθηνῶν
ἀνεγείρονται καὶ ψάλλουν «Δόξ' ἀθάνατος εἰς Σὲ
εὐφυΐας Κολοσσέ!»
Ὁ Θεὸς καταδιώκτης τῶν τυράννων καὶ τῶν δούλων,
τῆς ἐλευθερίας μήτηρ σὲ προώρισε νὰ ἦσαι·
ἀντὶ λόγχες κράτει λύχνον, ὦ πατρὶς τῶν Θρασυβούλων
κ' εἰς τὴν γῆν ἐλευθερίας ἁγνὰ φῶτα πάλιν χύσε,
κ' οἱ λαοὶ ἂς κράζουν πάλιν «Δόξ' ἀθάνατος εἰς Σὲ
εὐφυΐας Κολοσσέ!»
Εἴθε πάλιν τὴν σεπτήν σου κεφαλὴν νὰ στεφανώσῃ
ποιητῶν σεπτὴ χορεία, στέμμ' ἀστέρων φωτερῶν!
Εἴθε ἡ δική μου δάφνη νέας δάφνας ν' ἀναδώσῃ
κ' εἰς τὸν Πίνδον νὰ βλάστήσῃ νέον ἄλσος ἱερόν,
κι ἀοιδῶν χορὸς νὰ ψάλλῃ «Δόξ' ἀθάνατος εἰς Σὲ
εὐφυΐας Κολοσσέ!»
Ἐν τῷ μέσῳ τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀφρικῆς κ' Ἀσίας
ὦ κρατὴρ Ἐλευθερίας
κάπνιζε... Καὶ ὁ καπνός σου φθάνων εἰς τὸν οὐρανὸν
γίγαντ' ἂς σὲ παριστάνῃ φοβερὸν καὶ μελανόν,
κ' οἱ δεσπόται βλέμμα τρόμου ἂς τοξεύωσιν εἰς Σὲ
«Εὐφυΐας Κολοσσέ!»