Γλώσσαι/Π

←Ο

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Π

Ρ→

<Πααμύλης>· Αἰγύπτιος θεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος Γίγα-

σιν· ὡς σφοδρῶς [ἡ] Αἰγυπτώδης, Σώχαρις, Πααμύλης

<Παᾶπις>· οὗτος ποτήριά τινα τοῖς Ἀθηναίοις ἔπεμψε δῶρα. Λεύκων

Φράτερσιν· ἀτὰρ ὦ Μεγάκλεες οἶσθ' ἃ τοῦ Παάπιδος· Ὑπέρβολος τἀκπώματα κατεδήδοκε

<παγαίη>· κύων. Σκυθιστί

<πάγανα>· σφύρα, καὶ ἡ Ἀργὼ ἐπάγη

*<παγανός>· ἰδιώτης, ἄφρων

<παγάς>· γῆ τις ὑπὸ τῶν γεωργικῶν

<πάγασα>· θύρα. καὶ <παγασαί>

<Παγασίτης>· Ἀπόλλων παρὰ Ἀχαιοῖς ἐν Παγασαῖς, καὶ παρὰ Θες-

σαλοῖς

<παγετός>· κρύσταλλος. ψῦχος. [κρημνός, σκόπελος]

<παγετῷ>· ψύχει. κρυμῷ

<πάγη>· παγίς. ποδάγρα. βρόχος

<πάγη δέ τις>· παγὶς δέ τις

<πάγην>· παγίδα. [ἢ ὑψηλὸν τόπον]

<παγῆναι>· στερεωθῆναι

[<παγγάς>· πλάνος]

<πάγιον>· στερεόν. πιστόν. κάτοχον. βέβαιον. ἀσφαλές

*<παγηνός>· ὁ ἐξ ὁδοιπορίας καὶ διωγμοῦ κονιορτός

<παγκαρπία>· πανσπερμία

<παγκράδη>· ἀπὸ τῆς κράδης τῶν συκῶν

<παγκρατής>· Ζεύς. Ἀθηναῖοι

<παγκρατιάζειν> καὶ <παγκράτιον>· τὸ αὐτό. τὸ τρὶς πλησιάζειν.

καὶ τὸ κιχόριον, ὅ ἐστι πόα. ἢ διαπαντός

<παγκρατιασταί>· ἀθληταί, πύκται

<πάγκυφος>· ἐλαίας εἶδός τι κατακεκυφὸς καὶ ταπεινὸν ἐν τῇ ἀκρο-

πόλει

*<παγελός>· ὁ ἐν τῷ ποδὶ ἀστράγαλος

<παγ.λάδια>· ἑορτὴ παρὰ Ῥοδίοις, ὅταν ἡ ἄμπελος τμηθῇ

<πάγον εὐτειχῆ>· τετειχισμένον ἐν ὄρει

<πάγοι>· αἱ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν καὶ τῶν ὀρῶν

<πάγος>· ὄχθος. βουνός. ψῦχος

<παγούαιρ>· μάρμαρος. ἢ μικακύς

<πάγουρος>· εἶδος καρκίνου

<Παγχαῖος>· Ζεύς

<πάγχυ>· παντελῶς

*<παῖον>· ἀσφαλές, βέβαιον

<παγχυρισμός>· πολυσύγκριτος

<παγῶν>· πηγῶν

<παδησχέαι>· σχίζαι

*<παλλία>· ἀγών. οἱ δὲ τὸ παλεῖν· ἔνιοι δὲ τὸ πᾶν

*<παθήματα>· συμφοραί

<παθαίνεσθαι>· δεινοπαθεῖν

<παθιώταρ>· συγγενοῦς. τελευταίου

<(π)άζιον>· λίθος πολύτιμος

<Παιὰν Ζεύς>· τιμᾶται ἐν Ῥόδῳ. ἢ εἶδος ᾠδῆς

<παιάναι>· οἱ τοὺς παιᾶνας ᾄδοντες. ἢ ᾠδή, ἐπὶ ἀ(πα)λλαγῇ κακῶν,

ἢ αἰσχροῦ τινος

<παιᾶνας>· κώμους. εὐφημίας, ᾠδάς, ὕμνους εἰς θεόν

<Παιανιέα>· ἀπὸ δήμου τῆς Ἀττικῆς

<παιᾶνι στυγνῷ>· θρηνητικῷ ὕμνῳ

<παιδαγωγία>· παιδεία, διδασκαλία

<παιδαγωγός>· παιδευτής. καὶ τὰ ὅμοια

[<παιδάκιμα>· μειράκια]

*<παῖδαι>· ἡμέραι τινές

*<παῖδα δέ μοι>· τὴν θυγατέρα δέ μοι

<παιδάρια>· τὰ μείζονα. καὶ τὰ ἀρτίως γεγονότα

*<παιδαλήθριον>· παιδισκάριον

<παιδαριήματα>· παιδάρια

<παιδαριώδη>· ἀσύνετα

<παιδέρως>· οἱ μὲν σφραγῖδος ὄνομα· οἱ δὲ ἀλείμματος· οἱ δὲ μύρου εἶδος

*<παιδεία>· ἀγωγὴ ὠφέλιμος. διδαχή

<παῖδες>· τὸ πάλαι μὲν τέκνα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά. μεταπεσούσης δὲ

τῆς χρήσεως νῦν καὶ οἱ δοῦλοι

<παιδεύειν>· τρέφειν, παιδοτροφεῖν

[<παιδεώτις>· παιδοκτόνος]

*<παιδεία>· πείρα. νουθεσία

<παιδικά>· τὰ [ἱ]ἐρωτικά. καὶ οἱ [ἱ]ἐρώμενοι. ἐπὶ τῆς πρὸς γυναῖκας

συνουσίας

<παιδικέωρ>· ὁ ἐν γυμνασίῳ ὑπηρέτης

<παιδίνορ>· παιδίσκη

<παιδισκάριον>· τὸ κοράσιον. Ἀττικοί. ἐπὶ τῆς ἡλικίας. καὶ λίθος, ᾧ

πρὸς ταλασιουργίαν χρῶνται

<παιδίσκοι>· οἱ ἐκ παίδων εἰς ἄνδρας μεταβαίνοντες

[<παῖδνες>· ἀλαλαγμοὶ ἐν πολέμῳ]

<παιδνός>· νεογνὸς παῖς. νέος ὁ ἐξερχόμενος ἀπὸ τῆς τοῦ παιδὸς ἡλι-

κίας, ἢ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς καλούμενος <ἀντίπαις>. ἄφρων, νήπιος

<παιδοβάτιον>· εἶδος ἀμπέλου

<παιδόθεν>· ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας

<παιδικομίας>· παιδοτροφίας

<παιδοκόμ[εν]ος>· ὁμοίως

<παιδοκόρης>· Ἑρμῆς. τιμᾶται ἐν Μεταποντίοις

<παιδολέτρια>· παιδοφόνος

<παιδολέτερον>· παιδοφόνον

<παιδονόμος>· ἀρχή τις παρὰ Λάκωσι

<παιδοπίπας>· ἀρσενοβάτης, ἀνδροβάτης

<παιδός>· ἀκμῆς

<παιδοτρίβαι>· ἀλεῖπται. γυμνασταί

<παιδοτριβοῦσι>· παιδεύουσι. καὶ τὰ ὅμοια

<παιδῶνας>· τοὺς μισθοῦ[ς] ἐκ τῆς ἀγορᾶς κομίζοντάς τι

(*)<παιδονίκται>· οἱ προϊστάμενοι τῆς τῶν παίδων εὐκοσμία ς

<παίει>· τύπτει, πλήττει, κρούει. δέρει. ἢ ἐσθίει

<παιήονα>· ποτὲ μὲν τὸν λεγόμενον παιᾶνα, ὕμνον εἰς Ἀπόλλωνα, ἐπὶ

καταπαύσει λοιμοῦ ᾀδόμενον· ποτὲ δὲ θεόν τινα, ὃν συνίστησιν ἰατρὸν θεῶν. [ἢ ᾠδή. ἢ ἔθνος]

*<πεζός>· τοῖς ποσί

<παιηοσύνη>· ἰατρεία

<παιητέον>· πληκτέον

<παιλαγρέται>· ἀρχή τις, ἐπὶ ἱππέων

<παιλλός>· ἄῤῥην, νήπιος

<παίμμα>· πλακούντια

<Παίονες>· ἔθνος βαρβαρικόν. δοῦλοι. [καὶ ἰατροί]

*<παῖον>· ἀσφαλές, βέβαιον

*<παιπάλλειν>· σείειν

<παιπαλᾶν>· περισκοπεῖν. ἐρευνᾶν

<παιπάλη>· ἄλευρον λεπτόν, τὸ ἀπὸ κριθῆς, ἢ κέγχρου, ἢ τὸ τυχόν

<παιπάλημα>· ποικίλος ἐν κακίᾳ

(*)<πάϊν>· παῖδα

<παιπαλόεσσαν>· ὑψηλήν·

ἔστη(ν) δὲ σκοπιὴν εἰς παιπαλόεσσαν ἀνελθών καὶ τραχεῖαν. τινὲς δὲ σκολιάν

<παιπαλόεντος>· τραχύν

<παιπάσσουσα>· παντὶ φαινομένη

<παῖς>· πᾶς ὁ φύσει υἱὸς ὤν τινος. καὶ ὁ τῇ ἡλικίᾳ νέος. καὶ ἀντὶ τοῦ

<παρθένος>. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δούλου. ἄρτι ἀκμάζων

<παῖσαι>· ὃ ἡμεῖς <παῖξαι>

[<παισαρεύματα>· περικόμματα]

<παιρεύς>· παιρέτης

<παίσατε>· ἐνίοτε μὲν ἐπὶ τοῦ παίξατε· ἐνίοτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἔν-

δοτε

<.παις θ' ἅμα>· [παίει ἅμα]

<παίσδῃ>· παιδαριεύῃ

<Παισός>· πόλις. καὶ ποταμός

[<παιτάσας>· ἁπλώσας

<παίταυρα>· σίγνα]

<παιφάσσειν>· πυκνὰ ἀπ' ἄλλου ἐπ' ἄλλον ὁρμᾶν, ἐνθουσιαστικῶς ἔχειν,

σπεύδειν, θορυβεῖν, πηδᾶν

<παίω>· δέρω, τύπτω, πλήττω

*<παιώνιον>· φάρμακον καταπαῦον ὀδύνας

<Παίων>· ὄνομα. καὶ ἰατρός. ὁ δὲ ἀλαλαγμὸς <παιωνισμός>. γράφεται

δὲ καὶ <παιανισμός>

<Παιῶνες>· τὰ αὐτά

<παιώνια>· φάρμακα ἰατρικά. ἢ θεραπεῖαι

<παιώνιον>· ἴασιν. θεραπείαν

<Παιώνιος>· Διόνυσος

<παιωνίσαντες>· ἀλαλάξαντες

<πακοτή>· ἀποσκότ..

<πακτά>· ἡρμοσμένα. πεπηγμένα

<Πακτωλός>· ὄνομα ποταμοῦ

<πάλα>· ζώνη

*<πάλαι>· ποτέ

<παλ[λ]άθη>· ἡ τῶν σύκων ἐπάλληλος θέσις

<παλάθαι>· σύκων μαζία

<παλαία>· ἀλφιτισμός. οἱ δὲ ποσισίτου

<παλαιγενεῖς>· πρεσβῦται

<παλαιθέου>· παλαιᾶς θεοῦ

*<παλαιοθέτης>· παλαιοπράγμων. δραστήριος

*<παλαιδέτης>· πρεσβύτης. ὁ συνήθης. ὁ παλαιετής

*<παλαιόν>. ἀρχαῖον. σαθρόν

*<παλαιός>· ὁ ταῖς φρεσὶν ἐξεφθαρμένος ἤδη, ἄφρων, ὁ καὶ ἠλί-

θιος

<Παλαίμων>· ὁ Ἡρακλῆς

<παλαιόρ>· μωρός

<πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ>· πρὸ πολλοῦ ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης, ὅ ἐστι

μοίρας, εἰς τέλος ἀχθέντα τοῦ βίου

<Παλαίπολις>· τὸ πάλαι[ὸν] Ἄργος

<πάλαισμα>· κακοτεχνία

<παλαισμοσύνη>· πάλη

<παλαιστή>· παλάμη, τὸ τεττάρων δακτύλων μέτρον, καὶ ἡ σπιθαμή

<παλαίστρα>· ὅπου οἱ παῖδες ἀλείφονται

<παλαίτερον>· παλαιοτέρων ἱστοριῶν

<παλαιφάγου>· πάλαι ἐσθιομένης

<παλαίφατα>· ἐκ παλαιοῦ χρόνου πεφατισμένα, ὅ ἐστι μεμαντευμένα.

οἱ δὲ πάλαι τέλος ἔχοντα

*<πάλη>· ἀγών

<παλαιῶς>· ῥάπισμα. [καὶ παλαιά

<παλαιῷ φωτί>· πρεσβύτῃ γεγονότι

<παλακῖνος>· πολεμιστήριος

<παλάμαι>· αἱ χεῖρες. καὶ αἱ τέχναι. ἐπεὶ δι' αὐτῶν πολλὰ μαιόμεθα

<παλάμη>· τέχνη. χείρ

<παλαμήσας>· τεχνάσας. ἐργάσας

<παλαμήσασθαι>· τεχνάσασθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πάλαμις>· τεχνίτης, παρὰ τοῖς Σαλαμ(ι)νίοις

(*)<παλαμέων>· τεχνῶν

<παλαμναῖος>· ἀποτρόπαιος. σκληρός. φονεύς, ὁ αὐτοχειρίᾳ τινὰ ἀνε-

λών. ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι οἰκείῳ

[<πάλανον ἀφρόν>· πεπηγότα ἀφρόν]

<παλάξαι>· βρέξαι· ἔνθεν καὶ <πηλὸς> ἡ βεβρεγμένη γῆ. ἢ μαλάξαι,

συνθράσαι

*<παλάσσετο>· διεβρέχετο. ἐφύρετο. ἐμολύνετο. ἀνεπίμπλατο. ἐμα-

λάσσετο

<π(α)λάσια>· τὰ συγκεκομμένα σῦκα. καὶ διὰ τοῦ <θ> <π(α)λάθια> καὶ

<παλάθη>

<παλαστῶσαι>· χειροτονῆσαι

<παλάχη>· ἀρχή. λῆξις. μοῖρα. γενεά

<παλαχῆθεν>· ἐκ γενεᾶς. ἐκ παλαιοῦ

*<παλαίστρα>· ἀγωνία

<παλεύεται>· θηρεύεται, ἀγρεύεται

<παλεύσας>· τὰ αὐτά. καὶ ὑπαγαγόμενος·

παράνομον γάμον παλεύσας. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιστερῶν. λέγονται γὰρ <παλεύτριαι> αὗται αἱ ἐξαπατῶσαι καὶ ὑπάγουσαι πρὸς ἑαυτὰ ἤγουν ἐνεδρεύουσαι

<παλευταί>· οἱ τὰ λίνα ἱστῶντες, οἷς τὰ θηρία παλεύεται

<παλημάτιον>· τὸ λεπτὸν ἄλευρον

<πάλην>· ἄλευρα. καὶ σποδός. τὸ λεπτότατον τοῦ ἀλεύρου

*<παλαμναῖος>· φονεύς. ἀντίθεος [θεῷ.] μεμιασμένος

<παλήσειε>· διαφθαρείη

<παλιτούτη>· πλίνθος

<πάλθοις>· τόξοις. σφενδόναις

[<παλίβολος>· ἄστατος, εὐμετάβολος, ἢ εὐμετάβλητος]

<παλι(γ)γλώσσῳ>· βλασφήμῳ

<παλιγκάπηλος>· ὁ μετάβολος. ὁ τὸ αὐτὸ ἀεὶ ἀγοράζων καὶ πωλῶν.

ὡς <παλίνδουλος> ὁ πολλάκις δουλεύσας

<παλίγκλαστον>· σκολιόν. αὐστηρόν. δύστροπον

<παλίγκοτα>· οὐκ ἀξιόχρεα. ὀργίλα. ἐχθρά. καὶ τὰ ὅμοια

<παλιγκώα>· πλάνη

<παλ(.)ίζεσθαι>· σφαιρίζειν

<Παλικοί>· Ἀδράνῳ δύο γεννῶνται υἱοὶ Παλικοί, οἳ νῦν τῆς Συρακου-

σίας εἰσὶ κρατῆρες, οἱ καλούμενοι Παλικοί, οἱ καὶ κατοικήσαντες αὐτήν

<παλίλλογα>· παλινσύλλεκτα

<παλιλλογία>· ταυτολογία

<παλίμβιος>· ὡς ἐξ ἀναβιώσεως

<παλίμβολον κήρυκα>· τινὲς τὰ ἐναντία βουλευόμενον. οὐκ εὖ. γνώ-

μο(ν)α γὰρ δηλοῖ

<παλίμβολος>· ἀκατάλληλος, ἀνάρμοστος, ἀπερίστατος. <τρίπρατος>.

ὁ πολλάκις ἐπὶ μεταβολῇ ἀπημπολημένος, κοῦφός τε καὶ οὐ βέβαιος, ἀκατάλληλος. ἀπ' ἄλλου εἰς ἄλλον μεταβαίνων

<παλίμβολος>· ἀδόκιμος, ἀνελεύθερος

<παλιμπετές>· εἰς τοὐπίσω πεπτωκός

<παλιμπετής>· ὀπισθόρμητος, ἢ ἐναντιοπετής

<πάλιμ πλαχθέντας>· ὀπίσω πλανητούς, οἷον ὑποστρέψαντας εἰς

τοὐπίσω, ἢ πλανηθέντας

<παλιμπόρους βάκχους>

<παλιμπρυμνηδόν>· οἷον παλίμπρυμνον χώρησιν. προῆλθεν εἰς τοὔμ-

προσθεν ἀνακάμπτουσα, ὡς ἐπὶ πρύμναν κροῦσαι

<παλιμπυγηδόν>· τὸ εἰς τοὐπίσω ἀναποδίζειν

<παλίμφημα>· κακόφημα, δύσφημα, βλάσφημα

<πάλιν>· εἰς τοὐπίσω. Ἀρίσταρχος τὸ πλέον <πάλιν> τοπικῶς χρῆσθαί

φησι τὸν ποιητήν, καὶ οὐχ, ὡς ἡμεῖς, χρονικῶς

<παλινάγγελος>· ὁ ἐξ ὑποστροφῆς ἄγγελος, ὅταν ἀπαγγείλας τινὶ ἀπὸ

τούτου ἑτέραν φάσιν ἀποφέρῃ

<παλινάγρετα>· εὐμετάβλητα, τὰ χαρίσματα τὰ ἐκ μεταμελείας πάλιν

ἀναλαμβανόμενα

<παλινάγρετον>· παλίλληπτον. μεταμελητόν

<παλιναίρετον>· ἐπεσκευασμένον, καὶ οἷον ἐκ παλαιοῦ (κε)καινοποιη-

μένον. παλισύῤῥαπτον

<παλινδαές>· παλίγγνωστον

<παλινδ[ε]ινία>· [πάλιν γεννῆσαι] ἡ ἐξ ὑποστροφῆς ὑδάτων

<παλινδικεῖ>· ἐπισυνάπτει δίκην

<παλινδικία>· ἡ ἐξ ἀρχῆς δίκη

*<παλιγγενεσία>· τὸ ἐκ δευτέρου ἀναγεννηθῆναι, ἢ ἀνακαινισθῆναι

<παλινδίνητον>· συνεχές ......

<παλινδορία>· τὸ σκύτος. Πλάτων Σύρφακι·

σὲ μὲν, ὦ μοχθηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ καταθήσω

<παλινδρομεῖ>· ἀνατρέχει. ὑποστρέφει

*<πάλιν ἐρέει>· ἐναντιωθήσεται. ἢ ἀντερεῖ

*<παλίνορσος>· ὀπισθόρμητος. πάλιν ὑποστρέψας

*<παλινδ(..)ία>· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς λεγομένη δίκη

<παλιμπλά(γ)κτοισι[ν]>. ὀπισθορμήτοις

<παλινοιωνίαι>· ἐκ δευτέρου μαντεῖαι

<παλίνπιττα>· ἑφθὴ πίττα

<παλινσάγης>· χήρα γυνή ........

<παλίνσκιος>· σύ[ν]σκιος, σκοτεινός, ζοφώδης. τὸ γὰρ <πάλιν> ἐνιαχοῦ

ἐπίτασιν δηλοῖ, ὡς <παλινκάπηλος παλίμπρα[κ]τος>

<παλίντιτα>· ὀπισθέκτι[ς]τα, ὅ ἐστιν ἐξ ὑποστροφῆς τιμωρίαν δώσοντα

<παλίντονα>· ὀπις(θ)ότονα, ἢ τὰ ἐπὶ θάτερα τρεπόμενα

<παλιντριβεῖ>· κακεντρεχεῖ

<παλιντροπά[ς]ασθαι>· εἰς τοὐπίσω τρέπεσθαι

*<παλινοστήσας>· εἰς τοὐπίσω ἐπανελθών

<παλινῳδίαν>· ᾠδὴν τῇ προτέρᾳ ἐναντίαν. ἢ δόγμα τῷ πρώην ἐναντίον

[<παλίνωξις>· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις]

<παλινώρους>· ἄκοντας

<παλίνωρον>· εἰς τοὐπίσω ἐξέκλασεν καὶ ἐξέβαλεν. ἀπὸ τῶν <ἐκκοκκι-

ζομένων> ῥοιῶν

<παλίουρος>· κάδος. ἀντλητήρ. καὶ τὸ θαμνῶδες δένδρον

<παλιῤῥόθιον>· παλιῤῥόουν. ἐκ τοῦ ὄπισθεν ὡρμηκός, ἢ εἰς τοὐπίσω

φερόμενον

<παλίῤῥυτον>· εἰς τοὐπίσω ἑλκόμενον

<παλίσσυτοι>· ἀναχωρήσαντες

<παλίσσυτον>· ἐξ ὑποστροφῆς

<παλίωξις>· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις, ὅταν οἱ πρότερον φεύγοντες ἔσχα-

τον διῶκται γένωνται

<πάλκος>· πηλός

<πάλλα>· σφαῖρα ἐκ ποικίλων ναμάτων πεποιημένη

<Παλλάδος πρόσωπον>· στατήρ, ἐπὶ μὲν ἑνὸς μέρους Ἀθηνᾶς πρόσω-

πον, ἐπὶ δὲ θατέρου τὴν γλαῦκα ....

<παλλάκιον>· μειράκιον

<παλλακός>· ἐῤῥωμένος

<Παλλάντιος>· Ζεὺς ἐν Τραπεζοῦντι

<Παλλαντίς>· ἡ Τριτωνὶς λίμνη

<Παλλάς· Ἀθηνᾶ>, ἡ παίουσα τοὺς αὐλούς

[<παλ[λ]άσσειν>· ταράσσειν. βρέχειν. μολύνειν]

<παλλάχανον>· κρόμμυον. Ἀσκαλωνῖται

<πάλλε[ν]>· ἔβαλεν. ἐκράδαινεν

<πάλλει>· κινεῖται, ἅλλεται

<πάλλειν>· κινεῖν. πηδᾶν. κληροῦν. κραδαίνειν. στρέφειν

*<πάλλεται>· πηδᾷ. σείεται. καὶ τὰ ὅμοια

<πάλλεσθαι>· κληροῦσθαι. ἅλλεσθαι

<πάλλευκον>· εὐήμερον

<Παλληνί[α]ς>· ἡ Ἀθηνᾶ, ἐν Χαλκίδι

*<παλλία>· ἀγών. οἱ δὲ τῷ Πάλει. ἔνιοι δὲ τῷ Πανί

<πάλληξ>· βούπαις

<παλλιχίαρ>· πεμμάτιόν τι παρὰ Λάκωσι

*<πάλλεται>· πηδᾷ. σείεται. κραδαίνεται. κινεῖται. σφύζει

*<πάλλον>· ἔσειον. καὶ τὰ ὅμοια

*<πάλλων>· κινῶν, ταράσσων

*<παλλομένων>· κληρουμένων

<παλλύτας>· ὄργανον βασανιστήριον

<πάλμη>· γέῤῥον

<παλμός>· τρόμος. σεισμός. καὶ τὰ ὅμοια

<παλμυός>· βασιλεύς. πατήρ. οἱ δὲ <πάλμυς>

[<Παλμύτης>· Αἰγύπτιος θεός]

[<πάλνης>· πλάνης. ἀπάτης]

*<παλλωΐα>· τὸ μὴ τυχεῖν βάλλοντα

<πάλ[λ]ος>· κλῆρος. ἀπὸ τοῦ <πάλλεσθαι>, πρὸς τὴν ἄρ[νη]σιν τοῦ

λαγχάνοντος. καὶ τό· κλήρους δ' ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες

<πάλ[λ]ος ἔζευξεν>· ......

[<παλλουμένων>· κληρουμένων]

[<πάλ<οις><αις>>, τοῦ πάλλεσθαι, καὶ τὰ ὅμοια]

<παλτά>· ἀκόντια. λόγχαι

<πάλτο>· ἥλατο. ἀπέβη

<παλτόν>· κληρωτήν

<παλτῶν>· ἀκοντίων

<παλύνας>· τὸ λεπτὸν τῆς γῆς ἐπιβαλών, τὴν λεγομένην <χυτήν>. εἴρηκε

δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεύρου· ἐπὶ δ' ἄλφιτα λευκὰ[νειν] παλύνειν πάσσει(ν)

<παμβῶτις τύχη>· ἐλπὶς παντοτρόφος

<Παμισός>· ποταμός

<παμμάκαρ>· κατὰ πάντα μακαριστός

<παμμέγεθες>· λίαν μέγα

<παμμελέσιν>· ἐνμελέσι. γλυκερέσιν

<παμμήστορα>· πάντων τεχνίτην

<πάμπαν>· παντελῶς. ὁλοτελῶς. ὁμοίως. ὄντως

<Πάμπανον>· ἡ Δημήτηρ ἐν Ἡρακλείᾳ

<παμπήδην>· ὁλοσχερῶς. παντελῶς

<παμπης[ς]ία>· πᾶσα ἡ ὕπαρξις

<παμποίκιλος>· πολύτροπος

*<πάνπρωτον>· πάντων πρῶτον

<παμφάγος>· πάντα δαπανῶν

<παμφαές>· φαιδρότατον. πάντα φωτίζον

<παμφαίνειν>· λάμπειν, στίλβειν, ἀστράπτειν

<παμφαλύζει>· τρέμει

<παμφανάᾳ>· λάμπει

<παμφανόωντα>· λαμπρόν, πάντοθεν λάμποντα

<παμφαοῦς>· πάντα φωτιζούσης

<παμφθόγγῳ>· παμφώνῳ

<πάμφι>· παντάπασι

<Παμφίδες>· γυναῖκες Ἀθήνησιν ἀπὸ Πάμφου τὸ γένος ἔχουσαι

<παμφόρῳ>· πάντα φέροντι

<παμ[μ]ωχίων>· κεκτημένος

<παμῶχος>· ὁ κύριος. Ἰταλοί. καὶ ἡ δεκάς. [καὶ τὸ φιλεῖν τῷ στόματι

τὰ παιδία [καὶ] τὸν πατέρα

<πᾶν>· ὅλον. <τὸ πᾶν>· τὸ ὅλον

<παναγῆ>· καθαρά. ἅγια

<παναγής>· καθαρός, κατὰ πᾶν ἁγνός

[<παναγιστίας>· παναγίας]

<πάναγρα>· [πανάγρια,] ἐν οἷς τὰ λεπτὰ καὶ ἁδρὰ θηρεύεται

<πανάγρου>· τοῦ πάντα ἀγρεύοντος

<παναθήναια>· ἡ τῶν Ἀθηναίων ἑορτή. καὶ ὁ ἀγών

<παναιεῖς>· Ἀθήνησιν ἱέρειαι

<παναίθῃσιν>· ὅλαις λαμπραῖς·

παναίθῃσι(ν) κορύθες(ς)ι

<πάναιθον>· λαμπρόν

<παναίθετος>· πάντα ἀπαραίτητος

<παναίγυλος>· πανκάκουργος

<παναιΐα>· ἱέρεια, ἥτις οὐ μίσγεται ἀνδρί

<Παναῖ[ν]οι>· ἔθνος Θρᾴκιον

<παναίολος>· παμποίκιλος

<πανάκεια>· θεραπεία

<πάν(ακ)ες>· βοτάνη τις, ἣ πολλοῖς ὀνόμασι καλεῖται

<Πάνακτος>· ἡ ὀρίγανος. καὶ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ

<παναλκές>· ἰσχυρόν. παντοδύναμον

<πανάμερος>· δι' ὅλης ἡμέρας

<πανάμωμος>· ἀρεστός

<πανάποτμος>· ἀθλιώτατος, κατὰ πάντα κακόποτμος, ὅ ἐστι παντε-

λῶς κακόμορος

<παναρμόνιον>· εἶδος ὀργάνου, ἐξ ὅλου τεταγμένον. <Ἁρμονία> γὰρ

ἡ εὔτακτος ἀκολουθία

*<πανάργυρον>· ὅλον ἀργυροῦν

<πανασκηθέα>· πάντα ὑγιῆ

<παναφήλικα>· πάντων ὁμηλίκων ἀπεληλαμένον ἐκτός

<Παναχαιῶν>· πάντων Ἑλλήνων

<παναώριον>· πάντων ἀωρότατον. καὶ ἄμοιρον. ἢ κατὰ πάντα ἄωρον

<πανδαισία>· ἡ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν ἡδονὰς παρέχουσα εὐωχία, ἢ

πολυτελὴς τράπεζα

<πανδαισίαν>· τὴν παντοδαπὰ ἐδέσματα καὶ πολυτελῆ ἔχουσαν

<πανδαμάτωρ>· ὁ πάντας δαμάζων

<πανδαμικοί>· παιδικοὶ χιτῶνες ἐν ταῖς πομπαῖς

<πανδ[ε]ῖα>· ἑορτὴ Ἀθήνησι

<πανδερκεῖς>· πάντα ὁρῶντες

<πᾶν δ' ἦμαρ>· δι' ὅλης δὲ τῆς ἡμέρας

<πανδημεί>· σὺν παντὶ τῷ δήμῳ

<πανδήμιος>· ὁ καθ' ὅλον τὸν δῆμον ἀναστρεφόμενος

<πανδήμου>· δημοσίας, κοινῆς

<πανδοκ(ε)ῖον>· πανδοχ(ε)ῖον

<πάνδοξ>· ὁ ἐν πανδοχ(ε)ίῳ οἰκῶν

<πανδοῦρα ἢ πανδουρίς>· ὄργανον μουσικόν. <Πάνδουρος> δὲ ὁ

μεταχειριζόμενος τὸ ὄργανον

<Πανδοσία>· πόλις τῆς Ἠπείρου καὶ Ἰταλίας

<πανδοχεύς>· ἐπιδέξιος, ὁ πάντας δεχόμενος

<πανδώρα>· ἡ γῆ, ὅτι τὰ πρὸς τὸ ζῆν πάντα δωρεῖται. ἀφ' οὗ καὶ

<ζείδωρος> καὶ <ἀνησιδώρα>

<πάνεια>· κεχορτασμένη

<πανείπας>· ἀναιδής

<πανέξαλλον>· ἐν πᾶσιν ἀλλότριον

*<παναίολος>· παμποίκιλος

<πᾶνες>· τοὺς ἐσπουδακότας σφοδρῶς περὶ τὰς συνουσίας ἔλεγον

[<πανέψιον>· πᾶσι σύνοπτον]

<πανήγυρις>· ἔπαινος. ἑορτή. θέατρον

<πανημαδόν>· διὰ βίου

<πανημέριος>· οὐχ ὁ δι' ὅλης ἡμέρας, ἀλλ' ὁ ἀφ' οὗ τι(ς) ἂν ἄρξη-

ται μέρους· ἢ καὶ δι' ὅλης τῆς ἡμέρας, καταχρηστικῶς

<πανήρεα>· πᾶσιν ἀρέσκοντα

<πανήρεσι>· κατὰ πάντα ἡρμοσμέναις

<πανῆρες>· πᾶσιν ἀρέσκον. ποικίλον. παμμήχανον

*<πανήπορος>· πανάπορος, ἐνδεής

<πανθρ(ό)ῳ δήμῳ>· παῤῥησίαν ἄγοντι δήμῳ, πάντα θροοῦντι, ὥστε

μηδὲν ὑποστέλλεσθαι

<πάνθρυλ[ι]ον>· τὸ πάντα θρυλοῦν

<πανθύλην>· μονογενῆ τοῖς τόξοις ἢ σφενδόναις

<πανθυμαδόν>· πάσῃ τῇ ψυχῇ, ἢ παντὶ τῷ θυμῷ

<πάνθ' ὑπὸ μηνιθμόν>· περὶ πάντα τὸν τῆς μηνίδος χρόνον

<Πανία>· ἡ Πελοπόν(ν)ησος

<πανίας βήσσας>· ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Αἰσχύλος Καλλιστοῖ. [καὶ ὁ

λευκὸς πάντη] [ἢ ὁ λευκὸς πάντη καὶ καθαρός. καὶ ὁ μέλας καθαρός

<πανικτόν>· Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις·

ὥρα τοίνυν μετ' ἐμοῦ χωρεῖν (τὸν) κωπητῆρα λαβόντα καὶ προσκεφάλαιον, ἵν' ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας ῥοθιάξῃς. ἀλλ' οὐ δέομαι πανικτὸν ἔχων τὸν πρωκτὸν (προσκεφαλαίου)

<πάνιον>· αὐτόχρουν. ὁμοέχρουν. λευκόν. καθαρόν

<πανίῳ δαίμονι>· μανιώδει δαίμονι

<πανιώνιον>· ἱερὸν Ποσειδῶνος ἐν Ἰωνίᾳ

<πάγκαλος>· ἐξ ὅλου, κατὰ πάντα καλός

<πανκαρπία>· πανσπερμία

<πανκρατής>· πάντων κρατῶν, καὶ ἄρχων, καὶ βασιλεύων

*<πάντα>· ὅλα

<παννόας>· ὁ ἀπόπληκτος. καὶ ἀδολέσχης

<παννυχίη>· δι' ὅλης τῆς νυκτός

<παννυχίς>· ἑορτὴ νυκτερινή

(<πανοικί>)· σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ

<πανόλβιος>· παμμακάριστος

[<πάνομαλφαίῳ>]

<πανομφαῖον>· πεφημισμένον. [ἢ ὁ τὰ κακὰ ἀποστρέφων

<πανομφαίῳ>· ᾧ πᾶσα φήμη καὶ μαντεία ἀναφέρεται, τουτέστι κλη-

δών

<Πανόπη>· πόλις Φωκίδος

<πανόπτης>· πολυόφθαλμος. Ζεύς. Ἀχαιοί

<πάνοπτος>· ὁ πανταχόθεν φαινόμενος

<πανορμίη>· ἐπίθετον Ἀπόλλωνος

<πανὸς σκῶλον>· ὄνομα σχήματος, ὅταν οἱ ἀπὸ σκώλου ᾖ πεπληγὼς

[ἄντρον τι λέγεται σχῆμα

<πανὸς σκότος>· οἷον νυκτερινὸς φαντασίας

<πανοσπρία>· σύνοδος

[<πανοστρία>· συμμιγὴς πληθύς. σύνοδος]

<πᾶν ὁτιοῦν>· οἷον δή ποτ' οὖν, πᾶν τὸ τυχόν

<πανοῦργος>· πάντα μανθάνων. δόλιος, πάντα ἐν πονηρίᾳ ἐργαζόμενος

<πανουλεύς>· ἐξώλης

<πανούριος>· πάντα οὔριος

<Πάνοψ>· ἥρως Ἀττικός. ἔστι δὲ αὐτοῦ καὶ νεώς, καὶ ἄγαλμα, καὶ

κρήνη

<πανόψιον>· πάντων ὁρώντων. πᾶσι σύνοπτον. λαμπρόν

<πανσαγία>· πανοπλία

<πανσθενεστάτῳ>· ἰσχυροτάτῳ

<πανσυδίη>· ὁμοῦ πάντες

<πάντα κάλων σείει>· παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων

<πάντα κινήσας πέτρον>· παροιμία

<πάντα λίθον κινεῖν>· παροιμία, ἧς μέμνηται Ἀρίσταρχος. ὅτε γὰρ

Ξέρξης ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἐστράτευσεν, ἡττηθεὶς παρὰ Σαλαμῖνι .....

<παντάνα>· τρυβλίον

<πάντα δ' ἀπὸ (π)λευρῶν χρόα ἔργαθεν>· οὐ κατὰ βάθους ἔτρω-

σεν, ἀλλ' ἀπεῖρξε τοῦ χρωτὸς καὶ τῶν πλευρῶν τὸ δόρυ

<παντάπασι>· παντελῶς. ὅλως

<πανταρκέα>· πᾶσι βοηθόν

<πανταρκής>· ὁ πᾶσιν αὐταρκῶν. [ὁ]

<παντάσκιος>· ὁ πάντοθεν σκιὰν οὐκ ἔχων

<πανταχῶς>· πάντα τρόπον

<παντελές>· παντελῶς, ὁλοτελῶς

<παντελής>· ὁλοτελής. [καὶ]

<παντεπόπτης>· ὁ πάντα καθορῶν

<πάντες>· ἀντὶ τοῦ οἱ πλεῖστοι

<πάντες(ς)ιν>· ὑπὲρ πάντων

<παντευχία>· πανοπλία

<πάντη>· πάντως. πανταχοῦ, πάντοθεν

<πάντη τε>· πάντως

<πάντη>· πανταχοῦ (..) ἑκάστῳ (....)

<παντὶ σθένει>· ὅλῃ, πάσῃ δυνάμει

<παντίτῳ>· παντί τινι

<παντοδαποῖς>· διαφόροις

<παντοδαπός>· παντοῖος. σύμμικτος

<παντοδα(πῶν)>· παντοίων. καὶ διαφόρων

<πάντοθεν>· πανταχόθεν, ἐξ ἑκάστου τόπου

<παντόθι>· πανταχοῦ

<παντοίων>· πάντων. πολυτρόπων

<παντοκράτωρ>· ὁ θεός, πάντων κρατῶν

<παντομάντειραι>· μοῖραι

<πάντοσε>· εἰς πάντα τόπον. πανταχοῦ

<πάντοσ' ἐΐσην>· πανταχόσε στρογγύλην

<παντώνια>· παντοδαπά

*<πάντων>· πάντως

*<πάντων>· ὑπὲρ πάντας

*<πάντων ἐκπαγλότατε>· ὑπὲρ πάντας ἐκπληκτικώτατε

<πάντως>· ἰσοδυναμεῖ ἀληθείᾳ. κυρίως

<πάντως θαρσαλέη>· κατὰ πάντα θρασεῖα

<πανυπερτάτη>· πασῶν ὑπερκειμένη τῶν παρακειμένων νήσων

<πανυπείροχον>· πάντων μέγιστον

<πάνυσσα>· (ς)τρόφος. ἀναδέσμη. οἱ δὲ κειρίαν, ᾗ τὰς τρίχας ἀνα-

λαμβάνουσι

<πανύστατον>· πάντων ἔσχατον

*<παννυχίους>· δι' ὅλης νυκτός

*<πάντη τε καὶ πάντως>· κατὰ λόγον καὶ τρόπον πάντα

<πανώλεθρον>· ἐξῶλες, πανῶλες

<πανώλης>· πανώλεθρος, ἐξώλης, ἀπολλύμενος

<πάξ>· ὑπόδημα εὐυπόδητον. ἢ τέλος ἔχει[ν]

<Πάξοι>· νῆσοι κατὰ Ἰταλίαν

*<παππάζοιεν>· πατέρα καλοῖεν

[<παπαίδην>· παντελῶς]

*<πάπας>· πατρὸς ὑποκόρισμα

<πάππα>· προσφώνησις παι(δὸ)ς πρὸς πατέρα.

<παπαῖ>· σχετλιασμός

<παππ(ά)ζοιεν>· πατέρα καλοῖεν

<παππάζουσιν>· πατέρα προσαγορεύουσιν. πεποίηται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ

τῶν παιδίων, ἃ τοῖς πατράσι λέγει πάππα

<πάππος>· ἄκανθα· ἐπὰν γηράσῃ καὶ ἀποξηρανθῇ, καὶ ὑπὸ ἀνέμων

ἐκριπίζηται, καὶ τόπον ἐκ τόπου μεταβάλλῃ. σημαίνει δὲ καὶ ὀρνέου εἶδος. καὶ πατρὸς ἢ μητρὸς πατέρα. καὶ τὴν ὑπὸ τῷ γενεί(ῳ) τρίχωσιν

<παπταίνειν>· περιβλέπειν πάντη

<παπταίνοντα>· ὁρῶντα

[<παπταιγγεῖ>· περισκοπεῖ]

<παπτήνας>· περισκοπήσας

<πάρα>· ἐγγύς. πάρεστι

<παραβαίνοντας>· ἀρνητικούς. ἢ μὴ εὐθέως βαίνοντας

<παραβαλεῖς>· ἀπατήσεις. παραθήσεις. παραδώσεις

<παραβαλλόμεναι>· ἐξαπατῶσαι. παρακα(τα)τιθέμεναι

<παραβαλλόμενος>· ἐναποκινδυνεύων, ὅ ἐστι παραβόλως μαχόμενος

*<παράβολον>· παράδοξον

<παραβαλοῦ>· ἀνάπαυσαι. ἀπὸ δὲ τῶν νεῶν ἡ μεταφορά

<παραβαλῶ>· συγκρινῶ. παραθῶ, ὅμοιον

<παραβαλών>· ὁμοίως παραθείς

<παρ[α]βεβαῶτε[ς]>· παραβεβηκότες

<παραβλέπων>· στραβός

<παραβλήδην>· ἀπατητικῶς. παραλογιστικῶς. ἐξ ἀντιβολῆς παραβάλ-

λοντες

<παραβληθησόμενος>· συγκριθησόμενος

<παραβλητικός>· παραβάλλων

<παραβλῶπας>· παρορῶντας

<παραβλῶπες>· ὁμοίως, διάστροφοι, τὰς ὄψεις διαστρέφοντες, καὶ πα-

ραβλέποντες

<παραβολή>· πραγμάτων ὁμοίωσις

<παραβουλευσάμενος>· εἰς θάνατον ἑαυτὸν ἐκδούς

<παραβραβευθείς>· καταῤῥαγείς. παραμεληθείς

<παραβραβεύων>· παρακρίνων

<παραβύουσαν>· παρακαμ(μ)ύουσαν

<παράβυστον>· λάθρα γινόμενον, ἀπόκρυφον. ἀποκεκρυμμένον, ἢ μι-

κρὸν κλινίδιον, παρατιθέμενον τῇ μεγάλῃ, ἔνιοι δὲ δικαστήριον οὕτω καλούμενον

[<παραγάγγας>· εἶδος μέτρου Περσικοῦ]

<παρ' ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο>· παρὰ τοῦ λαμπροῦ Τιθωνοῦ

<πάρα γε>· ἐγγὺς δέ. ἢ κόψον

<παράγει>· παρέρχεται. παραπέμπεται. φυλάσσεται. εἰσπορεύεται

<παραγκωνίσασθαι>· ἀποστρέψαι

<παραγόρευσιν>· ἄρνησιν

<παραγράφεται>· ἐκβάλλεται

<παραγραφή>· ζημία

<παραγράψαι>· ὃ ἡμεῖς λέγομεν διαγράψαι. καὶ τὸ ἐκ τραπέζης λα-

βόντα διὰ γραμμάτων τοῦ τραπεζίτου πιστώσασθαι

<παραγράψεται>· οὐ παραδέξεται

<παραγυμνῶσαι>· φανεροποιῆσαι

<παραγωγαί>· ἀπάται. χρήσεις

<παραγωγάς>· χιτὼν παρὰ Πάρθοις

<πάρα δέ>· ἐγγὺς δέ

<παραδέδρομα[ι]>· παρεμνήσθην

<παραδειχθέν>· φανερωθέν

<παράδειγμα>· ὑπόδειγμα. ἢ παρασκευασθέν τι ἔλαττον εἰς μείζονα

<παραδειχθῶ>· οὐ φαίνομαι

<παράδεισος>· τίθεται ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων. οἷς ἐστιν ἐμπεριπατεῖν.

ἢ τόπος [ἔνυδρος ἤτοι] εὔυδρος, ἐν ᾧ περίπατοι. καὶ ἡ βασιλέως κα- τάλυσις

<πάρα δέ σοι>· πάρεστι δέ σοι

<παραδήμῳ>· ἐξακούστῳ

*<παραδειγματίσαι>· φανερῶσαι. θριαμβεῦσαι

<παρὰ δίκην>· παρὰ τὸ δίκαιον

<παρὰ δόξαν>· παρ' ἐλπίδα, παρὰ προσδοκίαν

<παράδοξον>· θαυμαστόν. ἀπροσδόκητον

<παράδοξος>· ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος

<παράδοσις>· ἄγραφος διδασκαλία

<παραδόσεων>· διδασκαλιῶν

<παραδραθέειν>· παρακοιμηθῆναι

<παραζηλῶν>· παροξύνων, παρεξισῶν

<παραζωστρίς>· μικρὰ μάχαιρα

<παραθαλπόμενος>· παραθερμαινόμενος. παρακμάζων. παραμυθού-

μενος

<παραθεῖ>· παρατρέχει

<παράθεμα>· ἐπίθεμα

<παραθέουσι>· παρατρέχουσι

<παραθήγειν>· ἀκονᾶν, παροξύνειν

<παραθήκη>· παρακαταθήκη. [παράθου

<παραθῆται>· ἐκβάλλῃ

<παρὰ θῖνα>· παρὰ τὸν αἰγιαλόν

*<παραθέντες>· ἐκβληθέντες

<παράθρανος>· κώπη τις ἐν ταῖς παραθράνοις

<παρ[α]θρέξειας>· παραδράμοις

[<παραθῶτε>· ἐκβάλλει]

<παρα(ι)βάται>· οἱ ἐπὶ τῶν δίφρων ἑστῶτες μαχόμενοι, οἱ κύριοι τῶν

ἁρμάτων

<παρ' αἰγείρου θέα>· Ἐρατοσθένης φησί, ὅτι πλησίον αἰγείρου τινὸς

θέα (αἴγειρος δέ ἐστι φυτοῦ εἶδος) ἐγγὺς τῶν ἰκρίων. ἕως οὖν τούτου τοῦ φυτοῦ ἐξετείνετο καὶ κατεσκευάζετο τὰ ἰκρία, ἅ ἐστιν ὀρθὰ ξύλα, ἔχοντα σανίδας προσδεδεμένας, οἷον βαθμούς, ἐφ' αἷς ἐκαθέζοντο, πρὸ τοῦ κατασκευασθῆναι τὸ θέατρον

*<παράδοξος>· θαυμαστός. ἐπάξιος. καὶ ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος

*<Παραίλεως>· ὄρος ἐγγὺς μ ρ θ ν<ο>

*<παραινεῖ>· συμβουλεύει

<παραιθένατα>· τὰ ἀπὸ τῶν μικρῶν δακτύλων παρὰ τὸ θέναρ, ἤγουν

ἐπὶ τὸν καρπόν

<παραικάτια>· αἱ ἐπὶ τοῖς ζεύγεσι τῶν ὁπλιτῶν τάξεις

<παραίνεσις>· συμβουλή, νουθεσία, σωφρονισμός

<παραίπαιμα>· παρακοπή

<παραὶ ποσί>· παρὰ τοῖς ποσί

<παραιρεῖται>· ὀλίγα ἀφαιρεῖται

<παραιρήμ[μ]ατα>· παράρματα ἱματίων

<παραιροῦνται>· ἀφαιροῦνται

*<παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός>· ἠγωνίας(αν), καὶ κατέπεσαν τῇ

γνώμῃ [ἢ ποσίν]

<παραισαβάζειν>· παραμεμηνέναι. ἀπὸ τοῦ Σάβου

<παραίσι[μ]α>· ἀλλοῖα τῶν προσηκόντων

*<παρίσομαι>· ....

<παραΐσσοντα>· παρατρέχοντα

<παραίτησιν>· παράκλησιν

<παραίφασις>· ἀπολογία. παραλογισμός. παραμυθία. συμβουλία. πα-

ρηγορία. παραίνεσις

<παραιφάσσει>· τινάσσει. πηδᾷ. παρακινεῖ. καὶ τὰ ὅμοια

<παραιφηλούμεθα>· παραγόμεθα

<παρακαίρια>· παράκ(αι)ρα

<παρακαταθήκη>· ἐνέχυρον

<παρ[α]κατέλεκτο>· παρακατέκειτο

<παρακεκλημένοι>· παραμυθηθέντες, παρακληθέντες

<παρακεκόαται>· παρανοεῖ

<παρακεκομμένον>· ἄνανδρον

<παρακέκρουνται τῶν φρενῶν>· (παρ)ηλλάττοντο

<παρακελεύσεσθαι>· προτρέψασθαι

<παρακελεύουσιν>· ἐπιτρέπουσιν

<παρακεχόρδικεν>· παρήλλαχεν. παρήμαρτεν

<παρακεώμεθα>· ἐγκείμενοι ὦμεν

*<παράκλητον>· πνεῦμα λέγεται, ὡς τὰς παρακλήσεις τῶν ὅλων δεχό-

μενον

*<παρακλήτορες>· παραμυθηταί

*<παρακλιδόν>· ἕνα παρ' ἕνα. παρακεκλιμένος. παρατετραμ(μ)ένος·

"παρακλιδόν, οὐδ' ἀπατήσω"

*<παρὰ κληῖδος ἱμάντα>· παρὰ τοῦ τρυπήματος παραγομένου κλεί-

θρου, δι' οὗ τὸν ἱμάντα ἐνιᾶσι

<παρακοᾶν>· παρανοεῖν

<παρακοίτης>· ὁ ἀνήρ. γυνὴ γαμετή, παλλακίς <παράκοιτις>

<παρακονᾶν>· τὸ ἐν τῷ ἀσπάζεσθαι παρατρίβειν τὸ γένειον καὶ τὰς

παρειάς

<παρακόπτει>· μαίνεται

<παρακόρησον>· παρακάλλυνον

<παρακοττεῖ>· παραφρονεῖ

[<παράκρουσις>· ἀπάτη. [παρενεγκεῖν]

<παρακροτήσαντες>· παραθαρσύναντες

<παρακροτῶν>· παροξύνων

<παρακρούει>· πλανᾷ, ἐξαπατᾷ

<παρακρουσθέντες>· παραλογισθέντες

<παρακρουσιχοίνικος>· παραλογιζόμενος ἐν τῷ μέτρῳ. εἴρηται δὲ

οὕτω διὰ τὸ κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν

<παράκρουστος>· μωρός

<παράκτης>· ὁ τῶν κυνηγῶν τοὺς κύνας ἐπὶ τὴν θήραν ἄγων

<παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖ>· ἡ παροιμία. πρόδηλος δὲ αὐτῆς ἡ

αἰτία

<παραλαλοῦντος>· ......

<παρὰ λαπάρη(ν)>· παρὰ τὴν λαγόνα

<παραλέ(λε)ξαι>· παρὰ τὸ τὰς ὑπερεχούσας (τρίχας) ἐν ταῖς ὀφρύσι

παραλέγειν

<παραληρούντων>· μωρὰ λαλούντων

<παραλία>· ἡ Ἀττική. ἔνθεν καὶ ἡ ναῦς <πάραλος>

<παραλία> καὶ <πάραλος> καὶ <παράλιος>· παραθαλάσσιος

*<παραλαλεῖ>· φλυαρεῖ, μὴ γινώσκων ἃ λαλεῖ

<παραλίτης>· ὁ ἀπὸ τῆς παράλου· ἡ δέ .... ἐστιν ἱερὰ ναῦς

<παραλλαγῆς>· ἐναλλαγῆς, ἀλλοιώσεως

<παραλλάξαι>· * διάβηθι, πάρελθε

<παραλλάξας>· ἐνηλλαγμένως. παρελθών

<παρ' ἀλλήλαις>· ἐγγὺς ἀλλήλων

<παράλληλον>· ἀκόλουθον, ὅμοιον τῷ μεταξὺ ὄν

<παραλογισμός>· ἀπάτη λογισμοῦ

<παραλογιστής>· ἀπατεών

<παράλογον>· ἀλόγιστον

<πάραλ[ι]οι>· οἱ τὴν παράλιον οἰκοῦντες τῆς Ἀττικῆς

<παραλουργεῖς>· οἱ ἧττον[ες] ἔνδοξοι καὶ ἔντιμοι· ὡσεὶ λέγοι τις· <πα-

ραβαφής>· <Ἁλουργὲς> γὰρ τὸ ἐκ τῆς θαλαττίας πορφύρας ὕφος

<παραλούς>· παρακρατηθείς. συσχεθείς

<παραλυθῆναι>· ἀπολυθῆναι

(*)<παραλοῦμαι>· παροιμιωδῶς· ἐπεὶ ὑπὸ τῶν πλουσίων οἱ πένητες

παρελοῦντο

[<παραλώματα>· τὰ ἔξωθεν]

<παραλώματα>· τὰ ἔξωθεν τῶν <μ>ρών (ς)κεπασμάτων

<παραμαρτών>· ἀποτυχών

[<παραμήνας>· παραναγνούς

<παραμήξας>· παραλλάξας]

<παραμεῦσαι>· παραλλάξαι. ἐκτραπῆναι

<Παραμήνη>· ἡ τῶν θεῶν μήρα. Λυδοί

<παραμίξεται>· γειτνιάσει

<παρ' ἄμμι>· παρ' ἐμοί

[<παραμνείσω>· παραμένοντι καὶ καταπραΰνοντι τὸ μένος, ἤγουν δύ-

ναμιν]

<παράμονος>· καρτερός

<παραμυθίαν>· παράκλησιν

<παραμυ(θή)σασθαι>· συμβουλεῦσαι

<παρὰ ναῦφιν>· παρὰ τῶν νεῶν

<παρὰ νῆας>· παρὰ τὰς ναῦς

<παρὰ νηυσί>· παρὰ τοῖς πλοίοις

<παράνοια>· ὑπερηφανία

<παράνομος>· ἄνομος, ἄδικος, ἄθεσμος. ἁμαρτία

<πάραντα>· τὰ παρὰ τὸ ἀντικρύ, οἷον πλάγια, τὰ παρατετραμμένα

τῆς εὐθείας ὁδοῦ

<παράνυμφος>· νυμφεύτρια

<παραξιφίς>· μάχαιρα

<παρ[αρ]άορος>· σειραφόρος

<παραός>· ἀετὸς ὑπὸ Μακεδόνων

<παράπαγος>· μάνδαλος θύρας

<παραπαίει>· παρακόπτει, μαίνεται, ληρεῖ, παραφρονεῖ

<παραπαιόντως>· ὁμοίως

<παράπαιστος>· παραπλήξ. ἢ παρειμένος

<παράπαν>· παντελῶς, καθόλου

<παρὰ πάντας>· ὑπὲρ πάντας

<παραπασσόμενος>· ἐπιβαλλόμενος

[<παραπείσῃ>· παραπαίξῃ]

<παραπέμποντες>· ἀπωθούμενοι

<παραπεπ[ε]ίθοιμι>· παραπείθοιμι

<παραπεπλεγμένως>· συμπεπλεγμένως

<παραπετάσματα>· παρακαλύμ(μ)ατα

<παράπηχυ[ν] ἱμάτιον>· τὸ παρ' ἑκάτερον [μέρον] μέρος ἔχον πορ-

φύραν

<παραπικραίνων>· παροργίζων

<παραπλαγιάσας>· πλαγιασάμενος

<παραπλάγξασα>· παρακρουσθῆναι ποιήσασα

<παραπλασμός>· ὁ ἐν ταῖς τῶν αὐλῶν τρύπαις ῥύπος

<παραπλέξαι>· ἐμπλέξαι

<παραπλάσματα>· τὰ κηρία τὰ ἐπιτιθέμενα τοῖς ζητήμασιν ἐν τοῖς

βιβλίοις

<παραπλῆγος>· μανιώδους

*<παραπλῆγας>· τοὺς τὰς ἄκρας ἀνατεινούσας ἔχοντας αἰγιαλούς. ἢ

<πέτρας>

<παραπλήγων>· μαινομένων

*<παραπληγία>· παρακοπή

<παραπλήξ>· παράφρων, τὰς φρένας βεβλαμ(μ)ένος, μανιώδης, παρα-

κόπτων, παραφρονῶν

<παραπληξία>· μανία

<παραπλήσιος>· ἐμφερής, ὅμοιος

<παραπλῆττον>· ἐκπλῆττον

<παραπλόκαμος>· ἡ παραπεπλεγμένη τὰς τρίχας

<παραπλομένοισι>· παροῦσι

[<παρὰ πλόνεσι>· παρὰ πολλοῖς]

<παραπλώζειν>· τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν ἵστασθαι, ἢ ἰέναι

<παρὰ πόδα>· εὐθέως. ἐγγύθεν

<παρὰ ποδί>· παρὰ τοῖς ποσί

<παρὰ πολύ>· πολύ

<παραποιεῖν>· παραπράττειν

<παραποιήσασθαι>· παρασφραγίσαι

<παραπρονοῆσαι>· ἐνθυμηθῆναι, νοῆσαι

<παραπομπή>· μετακομιδή

<παραρεῖν>· φληναφεῖν

<παρα(ῤ)ῥητοί>· παραινετικοί, σύμβουλοι, παραμυθητικοί

<παρα(ῤ)ῥητοῖσι>· παραμυθηταῖς

<παραῤ(ῥ)ύματα>· δέῤῥεις

<παραρτίζεσθαι>· παρασκευάζεσθαι

<παραρυῇς>· μετεωρισθῇς, παραπέσῃς

<παράρυμα>· Σοφοκλῆς Πολυξένῃ <παράρυμα ποδός>, ὡς κρεμαμέ-

νων τινῶν ὑφασμάτων ἐκ τοῦ ἅρματος πρὸς κάλλος. τινὲς δὲ σχοινίον ἐν ταῖς ναυσίν. οἱ δὲ ὑπόδημα

<παραρυμίς>· τὸ παρὰ τὸν ῥυμόν

<παραρυτεῖν>· παρέχειν

*<παραρυῶμεν>· ἐξολισθῶμεν

*<παραρυόμενον>· παραπεσό[μενο]ν, παραῤ(ῥ)υέν

<παρασάγγας>· εἶδος μέτρου Περσικοῦ

<παρασαγγιλόγω>· οἱ Πέρσαι τοὺς διαγγέλλοντας οὕτω λέγουσι

<παρασάγγης>· μέτρον ὁδοῦ, τριάκοντα σταδίους ἔχον

<παρασαρῶσαι>· ἐροὴ δὲ καὶ [κάλυθρον ἢ] κάλλυντρον τὸ σάρον. καὶ

κόρηθρον καλεῖται

<παρασεσυρμένοι>· παρελκυσμένοι, ὑπεσκελισμένοι

<παράσημα>· τεράστια

<παρασημαίνει>· παραχαράττει. παραδηλοῖ

<παράσημον>· ἀδόκιμον, κίβδηλον. ἀπὸ τὸ καὶ νομισμάτων τὰ κίβδηλα

<παράσημα> λέγεται

<παράσιτοι>· ἀρχὴ ἐπὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ σίτου ἐκδοχήν ......

<παράσιτος>· κοσσοτράπεζος

<παρασιωπῶν>· μακροθυμῶν

<παρασκευάζεται>· εὐτρεπίζεται, ἑτοιμάζετο

<παρασπάς>· φυτὸν ἀπεσπασμένον

<παρασπάσησθε>· ἀφέλησθε

<παρασπίζουσα>· σύνους(α). συνοικοῦσα

<παρασπιστής>· παρεστώς. ὁπλίτης

<παρασπονδήσας>· παραβὰς τὰς συνθήκας

<παρασπονδοῦντες>· ἐχθραίνοντες. πολεμοῦντες

<παρασπῶν>· συλῶν

<παραστάδες>· οἱ πρὸς τοῖς τοίχοις τετ[ρ]αμένοι κίονες

<παρασταδόν>· ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ἢ παραστάντες, ἢ παραστατικῶς, ἢ

κατὰ τρόπον, ἢ κατὰ τὸ δέον

<παρασταθμίδες>· τῆς θύρας τὰ πρὸς τῷ στρόφιγγι

<παράστανον>· λόγχη

<παράστασις>· φυγή. καὶ τὸ φυγαδεῦσαι <παραστήσασθαι>

<παραστάται>· τὰ ἀπὸ τῶν νεφ(ρ)ῶν ἀγγεῖα. καὶ οἱ πρὸς τὰς ὤας

στήμονες

<παραστάτην>· προστάτην

<παραστάτησον>· παραστάτης γενοῦ. νίκησον

<παραστατίς>· ἀγγεῖον θερμαντικόν

<παραστέλλεται>· ἀναστέλλεται

<παραστέλλων>· ἀναστέλλων

<παραστησάμενος>· μετακαλεσάμενος

<παραστίζουσα [ἢ παραστίζων ἢ παραστιχθείς>]· ἐπ(ε)ὶ τῶν

[ἀνακλυσετῶν] ἀφυστερούντων τὰ ὀνόματα παρέστικται. [Σώφρων δὲ κεντήματά φησιν.] ἄλλοι, ὡς ἀπόντα [τινὰ] παραστήσουσα σημειου- μένη

<παραστόρνυται>· καὶ τὸ λεῖον ποιῆσαι ξίφος, καὶ τὸ παράστροτον

*<παρασυνεβλήθη>· ὡμοιώθη

<παρασύρει>· χαυνοῖ. παρατρέπει

<παρασυρέντες>· παρατραπέντες

<παρασυρῶ>· παρατρέψω, καὶ τὰ ὅμοια

<παρά σφιν ἢ παρά σφισιν>· παρ' [ἑ]αὐτοῖς

*<παράχασον>· ἀναχώρησον

<παρασχεδιαζομένη>· παραχαραττομένη

<παράταξις>· πόλεμος. φάλαγξ. καὶ ὄνομα

<παρατάσσεται>· ἐν πολέμῳ ἀνθίσταται

<παρατατικός>· ἐκτεταμένος

<παρατέθηγμαι>· παρηκόνημαι. παρωξύνθην

<παρατεθηγμένος>· ἠκονημένος

<παρατείνει>· παρέλκει. πλατύνει

<παρατεκτήναιτο>· παρὰ τὰ ὄντα κατασκευάσειεν

<παρατενεῖς>· ἀπολεῖς

<παρατέτακται>· ἡτοίμασται

<παρατηρημάτων>· ἐπιτηρήσεων, παραφυλάξεων

[*<παρατούριον>· ἀντίπανον. κράσπεδον

*<παραχαράκτης>· διαστροφεύς, παρατρωτὴς τῶν εὖ τεθέντων νόμων

<παρατηρημάτων>· ἐπιτηρήσεων,] κληδονισμῶν τε καὶ ἀπαντήσεων

<παρατρέπει>· παραγορεῖ

<παρατρέχει>· παρέρχεται

*<παρὰ τὸ εἰκός>· παρὰ τὸ δέον

<παρατρέψαι>· παρενέγκαι. πορθῆσαι

<παρατρέψας>· παρελάσας

<παρατροπαῖς>· μεταβολαῖς

<παρατροπέων>· παρατρωπῶν. παραλογιζόμενος

<παρατρύζει>· παραφωνεῖ. γογγύζει

<παρατρύζουσι>· γογγύζουσι. καὶ τὰ ὅμοια

<παρατρωπῶσ'>· παρατρέπουσι, παραπείθουσι τῆς ὀργῆς

<παρατ[ρ]υχών>· παρών

<παραύδα>· παραφώνει, παρηγόρει

<παραύλια>· τὰ παρὰ τὴν αὐλήν, οἷον πρόχωρα

<πάραυλος>·

πάραυλος Ἑλλησποντίς, ὡραία θέρους, ἡ κατὰ τὸ θέρος ἀκμάζουσα

<παραυτά>· παραχρῆμα, εὐθέως, παραυτίκα

<παρ' αὐτόφι>· παρ' αὐτῷ

<παραυχενίζων>· παρακλίνων

<παράφημι>· παραινῶ. παραμυθοῦμαι. συμβουλεύω

<παραφθαίησι>· παραδράμοι

<παράφορα>· παρατετραμμένα

<παραφορμά>· ἀρχή τις τῶν συνεξιόντων βασιλεῖ

<παράφορος>· παραφερόμενος. παρόμοιος. ἐξεστηκώς

<παράφρων>· ἀνόητος

<παραχαράσσον>· παραλλάσσον, παρασημαῖνον

<παρὰ χεῖρα>· μετὰ χεῖρα, ἐν χερσί

<παραχρᾶται>· κακῶς λέγει

<παραχρῆμα>· παραυτίκα. [ἀθρόως.] εὐθέως

<παραχωρημάτων>· ἐκβολῶν

[<παραψίδες>· τὰ μεγάλα τρύβλια]

<παραψυχή>· παραμυθία

<παρδακῶν>· διύγρων

<παρδαλέην>· παρδάλεως δοράν

<πάρδαλις>· ποιὸς ὄρνις

<πὰρ δέ>· παρὰ δέ

<πάρδικος>· ἡ οἰκοδομὴ τῆς καθέδρας

<παρεᾶσαι>· πλαγιάσαι

<παρέβασκε>· παρεβάτει

[<παρεβλήδην>· ἐρεθιστικῶς]

<παρεγγεγραμμένος>· ὁ μὴ κατὰ νόμον τοῖς πολίταις (ἐν)τεταγμένος.

δημοποίητος [παῖς]

<παρέγγ[έγ]ραπτος>· νόθος. παρεγγεγραμμένος

<παρεγγραφέντων>· ῥᾳδιουργηθέντων

<παρεγγυᾷ>· παραγγέλλει. διαδίδωσιν

<παρεγγυᾶται>· λέγει. παραδίδωσιν. ἐντέλλεται. παραινεῖ. διδάσκει.

προλέγει. παραγγέλλει. διαβεβαιοῦται. ἢ <παρεγγυᾷ>

<παρεγγυήσαντος>· παρασχόντος

<παρεγχρίψεται>· ἐγγίσει, προσπελάσει

*<παρ' αἰδοίῃσι>· παρὰ ταῖς αἰδοῦς ἀξίαις

<πάρεδρον>· παρακαθήμενον. παραμένον. σύνθρονος

<πάρεδρος>· ἀρχή τις "καὶ αὐτὴ ἡ κελεύουσα παρέδρους δίδο[υ]σθαι

ὑπὲρ τοῦ τὸν ἁμαρτάνοντα μηνύεσθαι"

<παρέζεο>· παρακαθέζου

<παρεζόμενος>· παρακαθήμενος

<παρεθείς>· ἐκβληθείς. ἢ ἐάσας

<παρεθεωροῦντο>· κατεφρονοῦντο

<παρεθήγοντο>· παρωξύνοντο

<παρειά>· γνάθος

*<πάρει>· ἦλθες

<παρεῖαι ὄφεις>· ὄφεων εἴδη μεγάλας παρειὰς ἐχόντων· ταῦτα δὲ ἥκι-

στα δάκνει ἀνθρώπους

<παρείθη>· παρελύθη, ἐχαυνώθη. ἐκρεμάσθη, ἐχαλάσθη. ἐάθη

[<παρείεμαι>· παραλέλυμαι]

<παρεικάθῃ>· παρέλθῃ. [παρελύθη]

<παρείκαμεν>· παρεπέμψαμεν

<παρείκει>· παρέρχεται

[<παρείκουλον>· ἀπόφασις ἄρχοντα]

<παρεῖμαι>· παραλέλυμαι, ἐκλέλυμαι

<παρειμένος>· παραλελυμένος, ἐκλελυμένος, παράλυτος. παρεωραμένος.

τετελευτηκώς. ἢ καταπεφρονημένος

<παρειμένως>· καταφρονητικῶς, ὁμοίως

<πάρειμι>· ἐῶ. ἢ παραλελυμένος

[<παρείμην>· εὑρέθην. ὑπῆρχον]

<παρεῖναι>· ἐᾶσαι

<παρεῖξαι>· παραχωρῆσαι

<παρείπῃ>· παραλογίσηται

<παρειπεῖν>· παραμυθήσασθαι. παραινέσαι. παραπείσειν. παραλογί-

σασθαι

*<παρειμένων>· παρεωραμένων

[<παρεῖρξαν>· ἐκώλυσαν]

<παρείς>· ἐάσας, ἀφείς, καταλιπών

<παρείσακτον>· ἀλλότριον

<παρείσανον>· κράσπεδον, ἀκρωτήριον

[<παρείση>· παραστίκης]

<παρείσθωσαν>· παραλυέσθωσαν

<πάρεισιν>· εἰσίν

<παρεισκρίνεται>· παρεισέρχεται. παρεισβάλλει

<παρεισρέων>· παρεισερχόμενος

<πάρ[ε]ιτε>· παρέλθετε

<παρεκίρνα>· παρέμισγε

<παρεκλήθη>· παρεμυθή(θη)

<παρέκλησε>· παρῆλθεν

<παρὲκ νόον ἤγαγέ [μου]>· τὸν νοῦν παρελογίσατό μου

<παρὲκ μίτον>· παρὰ τὸ(ν) μίτον

<παρεκναμε[νο]ῦντο>· παρεπ[ιπ]ορεύοντο ἐπιπόνως

<παρεκρότει>· παρώξυνεν

<παρεκρούσατο>· ἐχλεύασεν. παρεψηφίσατο. διεσκέδασεν

<παρεκτικόν>· παρεχόμενον

<παρεκόπτου>· ἠφάνιζες

<παρέλαβες>· ἐπαιδεύθης

<παρελάσας>· παραδραμών

<παρελέγετο>· παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἔπλεεν

<παρελέξατο>· ἐκοιμήθη. παρεκλίθη. ἢ παρεπλέξατο· τὸ γὰρ παρα-

πλέξαι τινὲς <παραλέξασθαι> καὶ <λέξασθαι> λέγουσιν

<παρελεύσεαι>· παραδραμεῖς· καὶ παραλογίσῃ

<παρελεύσεται>· παραδράμῃ, παρέλθῃ

<παρεληλυθότας>· παραβαίνοντας

<παρελθόντων>· εἰσελθόντων

<παρέλκεται>· διατρίβει

<παρέλκον>· περισσόν. [περιττόν.] βραδύ. παρατεῖνον

<παρέλκυσις>· βράδος, βραδυτής

<παρελογίσασθε>· ἠπατήσατε, ἐψεύσασθε, ἐχλευάσατε

<παρελύθησαν>· ἠσθένησαν

<παρέλυσε>· καθεῖλεν, ἐξέβαλεν

<παρεμβαλεῖ>· παρεντίθησιν

<παρεμβαλεῖ>· ἐπισκέπει

<παρεμβάλ[λ]οιτο κλῆρον>· συγκληρώσαιτο

*<παρεμβολή>· στρατόπεδον. παράταξις. στῖφος στρατιᾶς, ἢ πλῆθος.

ἢ οἴκησιν. ἢ κάστρον

<παρεμπίνειν>· τὸ ἐκτὸς λόγου πίνειν

<παρ' ἔμοιγε>· πάρεισι γάρ μοι

<παρεμφάρακτος>· ἀσελγής. πέρπερος

<παρεμφαίνεσθαι>· παραδηλοῦσθαι

<παρεμφερές>· ὅμοιον

<παρ' ἕν>· κατὰ τὸ ἑξῆς

<παρενδοθῇ>· παρατεθῇ

*<παραίνεσις>· συμβουλία. διδασκαλία

<παρενεγκεῖν>· παραθεῖναι. παραβαλεῖν

<παρενήνεον>· παρανιέων. παρετίθεσαν ἀθρόως. παρεσώρευον

<παρένθετος>· παρείσακτος

<παρενθῆκαι>· μετενήνεκται (ἢ) ἀπὸ τῶν τεχνιτῶν τῶν παρεργαζομένων

ἔνια λεπτά. ἢ ἀπὸ τῶν πλοϊζωμένων· παρεντιθέασι γὰρ τοῖς φορτι- κοῖς κοῦφα. ἀπὸ τῶν καμιν(έ)ων· τοῖς γὰρ πίθοις πινακίσκοι παρεν- τίθενται καὶ λεπτά

<παρέντες>· παραλείψαντες, ἐάσαντες

<πάρεξ>· χωρίς, ἐκτός

<παρεξειρεσίαν>· τὸ κατὰ τὴν πρῷραν πρὸ τῶν κωπῶν· ὡσεὶ λέγοι

τις, πάρεξ τῆς εἰρεσίας

*<παρελέξατο>· παρεκοιμήθη

<παρεξηυλημένος>· ὑπὸ γήρως τὸν νοῦν παρεξηυλημένον ἔχων, ἀμυ-

δρόν. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν γλωσσίδων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς· αἱ γὰρ κατα(τε)τριμμέναι ἐξηυλῆσθαι λέγονται

<παρὲξ ὁδοῦ>· ἔξω τῆς ὁδοῦ

<παρὲξ εἴποιμι>· παρὰ τὴν ἀλήθειαν εἴποιμι

<πάρεξ τὸ θεῖον χρῆμα>· ἔξω τῆς μίξεως

<παρεοικώς>· παρόμοιος

<παρεόντα>· παρόντα

<παρέπαφεν>· παρέπεισεν

<παρεπίδημος>· πάροικος

<παρεπλάγχθη>· παρεκρούσθη

<παρεπτάμενα>· περιττά

<παρεπτάμενον>· περιττόν

<πάρεργον>· νόθον, ὡς μικρόν τι τῶν ἀναγκαίων

[<παρεργότατα>· κατεῤῥογότατα]

<παρέργως>· ἀκαίρως. ῥᾳθύμως

[<παρενεῖται>· ὀλίγα ἀφαιρεῖται]

<παρ' ἐρινεόν>· παρὰ τὴν ἀγρίαν συκῆν

<παρερέωσαν>· παρετάξαντο, ἐν πολέμῳ ἀντέστησαν, κυρίως δὲ μετὰ

τῶν ῥεῶν

<παρεῤ(ῥ)υπωμένα βιβλία>· οἷς κηροὺς προσπλάσσομεν, πρὸς τὸ

ζητῆσαί τινα

<παρέρχεται>· ὑπερβάλλε[τα]ι

<παρεῤῥωγότα>· κατεῤῥωγότα

*<παρεσταμένη γῆ>· ἐφ' ᾗ τις ὀφείλει δάνειον· καὶ ἡ ἐκδεδομένη

ἐπὶ γεωργίᾳ

<πάρεσαν>· παρῆσαν

<παρεσθίε[τα]ι>· παραβιβρώσκεται

*<πάρεσιν>· ἄφε[ω]σιν, συγχώρησιν

[<παρέσεσται>· πάρεσται]

<παρέσμεθα>· ἤλθομεν

<πάρεσο>· παραγενοῦ

<παρεσόμεθα>· [παρεγενόμεθα

<παρεσόμεθα>· παρεῖναι μέλλων

<παρέσσυα>· παρόρμησα. παραγινομένη

<παρέσσεται>· παρέσχεται

*<παρεσπονδημένοι>· ἔκθεσμοι. παρηνομένοι

<παρεστέλλετο>· παρεγίνετο

<παρέστη[σε]>· παρεγένετο. ἐπέστη

<πάρεστιν>· ἐστὶν ἐγγύς

*<παρέσφηλεν>· παρεφάνετο. ἀποτυχεῖν ἐποίησεν

<παρέσφαλεν>· ὁμοίως

<παρέσχεν>· ἔδωκεν

<παρετάξατο>· ἐν πολέμῳ τέθνηκεν

<παρετάξαντο>· ἐπολέμησαν

<παρέτμηξεν>· ἐξηφάνισεν

<πάρετος>· παραλελυμένος

<παρετρώπασκε>· παρετρέπετο

<παρευημερεῖσθαι>· νικᾶσθαι

<παρευημερηθείς>· παροραθείς

<παρευθύνουσι>· βιάζονται. παραφέρουσιν

<παρευθύνωσιν>· ὁμοίως

<παρευνάζων>· παρακοιτάζων

[<παρεφάσεις>· παραινέσεις

<παρεφασίῃσι>· παραμυθίαις]

<παρεφέρετο>· ἐδαιμονίζετο

<παρέφησε>· παρεγράψατο. ἠπάτησεν

<παρεχάσσατο>· παρεχώρησεν

<παρέχει>· δίδωσι, χορηγεῖ

<παρῇ>· ἔλθῃ

<πάρηβον>· παρὰ Κτησί(ᾳ), ξύλον τι

<παρήγαγεν>· ἤνεγκεν. ἢ ἠπάτησεν

<παρηγοναῖς>· παραγώγως. ἀπάταις

<παρηγορεῖ>· παρακαλεῖ, παραμυθεῖ(ται)

<παρηέρθη>· παρηνέχθη

[<παρήθη>· ἐάθη]

<παρήϊξαν>· ἐκώλυον

<παρήϊον>· ὁ παρὰ τὸ γένειον τόπος. καὶ κόσμος ἐπὶ μετώπου τῶν

ἵππων παρὰ γνάθον

<παρῆκεν>· ἀφῆκεν, εἴασεν, ἔλειπεν

[<παρήκτης>· πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ

<παρήθρει>· παρῃωρεῖτο

<παρῆκεν>· εἴασεν, ἀφῆκεν,] ἀπέλυσεν

<παρήλασα>· παρεφθεγξάμην. παρέβην

<παρήλατοι>· παραμύθιοι

<παρῆλθε>· ἧκεν. εἰσελήλυθεν

<παρήμενος>· παρακαθήμενος. ἔκλυτος

<παρημένων>· παρενηνεγμένων

[<παρημοσύνη>· θεραπεία]

<παρηνέχθη>· παρεκρεμάσθη

<παρῇξαν>· ἐκώλυσαν

<παρήορος>· ὁ παραιωρούμενος. ἄφρων. καὶ ἵππος ὁ παράσειρος, ὁ

ἐκτὸς τοῦ ἅρματος τρέχων

<παρήπαφεν>· ἠπάτησεν. ἐξέστησεν

<παρηρία>· μωρία

*<πάρερος>· ὁ μωρός

<παρήσει μοι>· δοκῶ

[<πάρησιν>· χαύνωσιν]

<παρήσομεν>· ἐάσομεν. παράσχωμεν

<παρήτασεν>· ἐξήτασεν

<παρηυμάρησαν>· κατεφρόνησαν

<παρθέμενοι>· παραθέμενοι, παραβάλλοντες

σφὰς γὰρ παρ[α]θέμενοι κεφαλάς

<παρθενίας>· ἀβυρτακῶδές τι πέμμα

<παρθενική>· παρθένος

<παρθένιοι>· οἱ κατὰ τὸν Μεσσηνιακὸν αὐτοῖς πόλεμον γενόμενοι ἐκ

τῶν θεῶν. καὶ οἱ ἐξ ἀνεκδότου λάθρα γεννώμενοι παῖδες, ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἔτι παρθένους εἶναι τὰς γεννησαμένας αὐτούς. καὶ ποταμὸς Παφλαγονίας <Παρθένιος>

*<παρθενοπίπας>· ὁ τὰς παρθένους ὀπιπεύων, οἷον περιβλέπων, ἢ

ἀπατῶν

<Παρθένοι>· τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων .....

<Παρθένου Παλληνίδος>· [ἱέρεια] Ἀθηνᾶς. ἔστι γὰρ ἱερὸν Ἀθηνᾶς

ἐν Παλληνίδι

<παριαμβίδες>· Ἀπολλόδωρος παρὰ τοὺς ἰάμβους αὐτά(ς) φησι πε-

ποιῆσθαι, ἃς οἱ κιθαρῳδοὶ ᾄδουσιν

<Παριανός>· ἐξ ἐπιθέτου Πρίαπος

<παριαύων>· παρακοιμώμενος

<παριδρύσαντες>· παρακαθίσαντες

<παρίεται>· ἐᾷ, παραπέμπεται

<παρίημι>· ἐῶ, καταλιμπάνω, συγχωρῶ, ἀφίημι

<παρίησιν>· ἀφίησι, συγχωροῦσιν

<παρικτόν>· παρερχόμενον

*<Πάροικοι>· γένος τι Ἀθήνῃσιν

<παριλλαίνουσα>· παρεμβλέπουσα. <ἴλλοι> γὰρ οἱ ὀφθαλμοί

[<πάριον>· πιστόν. κάτοχον]

<Πάριος>· Πάριδος. [πιστός. κάτοχος]

<παριππεύει>· ἀφεῖ αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει. παρατρέχει. παρακο-

λουθεῖ

<παρ' ἵππων>· παρὰ τῶν ἵππων

<παρίσθμια>· τὰ περὶ τὸν φάρυγγα

<παρίστασθαι>· τὸ ἁρπάζειν τοὺς παῖδας

<παρισώματα>· ὁμοιοειδῆ

*<παρίστατο>· παρέστηκεν

*<παριστῶ>· ἀποδείκνυμι

<πάριτε>· ἔλθετε

<παρκατέλεκτο>· παρεκοιμᾶτο

<παρμέμβλωκε>· πάρεστιν. ἢ παραμεμένηκεν. ἢ παραμεμόληκεν

<πάρμη>· Θ(ρ)ᾴκιον ὅπ(λ)ον, σκεπαστήριον, κονδότρον θυρεοῦ

<Παρνάσιος Φωκεύς>· .......

<Παρνασός>· ὄρος Φωκίδος

<Πάρνηθος ὄχθος>· ὄρος τὸ αὐτό

<Παρνησός>· τὸ αὐτὸ ὄρος

<πάρνοπες>· ἀκρίδες

<Παρνόπη>· Καλλίστρατος Ἀθηναῖος

<πὰρ ξίφεος>· παρὰ τὴν τοῦ ξίφους (θήκην)

<παροδικός>· παρόδῳ χρώμενος

<πάροδος>· μέρος τι τῆς νεώς

<παροδούμενον>· παροιμιαζόμενον. ᾀδόμενον

<παρόδους>· διαβάσεις

<πάροιθεν>· ἔξωθεν. ἔμπροσθεν. ἐπὶ τόπου καὶ χρόνου

<πάροικοι>· ξένοι, παρεπίδημοι

<παροιμίαι>· παραινέσεις, παραμυθίαι, νουθεσίαι, ἠθῶν ἔχουσαι καὶ

παθῶν ἐπανόρθωσιν

<παροιμία>· βιωφελὴς λόγος, παρὰ τὴν ὁδὸν λεγόμενος, οἷον παροδία.

<οἷμος> γὰρ ἡ ὁδός

<παρ' οἷμον>· παρὰ τὴν ὁδόν [λεγόμενος]. καὶ <πάροιμος> ὁ γείτων

<παροιμώσαντες>· ἐκτραπέντες τῆς ὁδοῦ

<παροινία>· ἡ ἐκ τοῦ οἴνου ὕβρις. καὶ οἱαδήποτε ἁμαρτία

<παροινίαι>· κραιπάλαι. ὕβρεις ἀπὸ οἴνου

<παροινιάσαι>· ὑβρίσαι, λοιδορῆσαι

<πάροινος>· ἁμαρτωλός. μεθυστής. ὑβριστής, λοίδορος. ἔκλυτος

[<πάροιος>· πρᾷος

<παροῖραι>· ἡγούμεναι, πρότεραι]

<παροισθέντι>· παρενεχθέντι

<παροίσομεν>· παρενέγκωμεν. παρακομίσομεν

<παροιστρῆσαι>· παροξῦναι, ἐρεθίσαι

<παροιστρήσουσι>· μαίνονται

<παροιστρῶσαι>· ἐρεθίζουσαι. ἐξεστηκυῖαι

<παροίτεροι>· μᾶλλον ἔμπροσθεν προάγοντες

<παροκλάζοντες>· γονατίζοντες

<παρολκή>· ὑπέρθεσις

<παρομαρτεῖ>· παρακολουθεῖ

(<παρομαρτοῦν>· παρεισόμενον)

<παρόν>· ὑπάρχον. συνόν

<παρόντα>· προκείμενα

<παροξυνταί>· οἱ τρεφόμενοι ὑπὸ τῶν ἑταιρῶν ὡς ἂν δὴ ἐρασταί

<παροπαιδία>· εἶδός τι πήρας

<παροπαίδιον>· μικρὰ μάχαιρα

<παρορμᾷ>· προτρέπεται. διεγείρει. παροξύνει

<παρ' ὅρμον>· παρὰ τὸν λιμένα

<πάρος>· ἔμπροσθεν. πρότερον

<πάρος γε>· πρώην. καὶ τὰ ὅμοια

<παροτρύνει>· διεγείρει

<παρ' οὐδέν>· εὔκολον. εὐχερές

<παρουσία>· οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ ὑπάρχοντα [παρουσίαν]. καὶ μή-

ποτε ἡ <παρά> πρόθεσις παρέλκει. Μένανδρος Ὑδρίᾳ

<παρουφά>· ἡ ἐν τῷ χιτῶνι πορφύρα

<παροχετεύει>· παραπλαγιάζει. προσεγγίζει. [περιπλησιάζει.] παρα-

φέρει. παρορμᾷ

[<.παρυστρίδες>· αἱ τὸ ἔλαιον χέουσαι]

<πάροχοι>· παραβάται. παράπομποι, καὶ οἱ συμπορεύοντες τὴν νύμφην

ἐπὶ τοῦ ζεύγους, καὶ (οἱ) παράνυμφοι

<πάροχος>· παράνυμφος

<παροχῶν>· δωρημάτων, χαρισμάτων

<παροψίς>· ὀξυβάφιον, ἢ ἐμβάφιον

<πάρπαγος>· ὁ ἄνω τῆς θύρας μάνδαλος

<Πάρπαρος>· ἐν ᾧ ἀγὼν ἤγετο καὶ χοροὶ ἵσταντο

<παρπεπιθόντες>· παραπείσαντες, παραλογισάμενοι

<πὰρ πυλεῶνα>· παρὰ πυλεῶνα

<πὰρ πυμάτην>· παρὰ τὴν ἐσχάτην

<Παῤῥασίη>· πόλις Ἀρκαδίας

<Παῤῥάσιον>· ὄρος Ἀρκαδίας

<παῤῥέκτης>· πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ

<παῤῥησία>· ἐξουσία. ἄδεια

<παρσουλακίρ>· τὸν τρίβωνα, ὅταν γένηται ὡς θύλακος

<παρτάδες>· ἄμπελοι

<πάρταξον>· ὕγρανον. Λάκωνες

<παρτέλλεται>· παραινεῖται

<παρτετύμβει>· παραφρονεῖ. ἡμάρτηκεν

<πάρ τοι>· πάρεστί σοι

<παρτομίς>· μικρὸν τῷ μήκει βιβλίδιον

<παρυφή>· ὕφασμα

<παρυφίς>· Μένανδρος ἐν Ὑμνίδι

<παρφάμεν>· παραβῆναι ἅπαντα

<παρφάμενος>· παραπείσας. εἰπών. παρηγορήσας

<πάρφασις>· παραίνεσις. συμβουλία. παρηγορία. ἢ ἀπάτη

<παρφυσίδες>· βάτραχοι

<παρῶ>· παραλείπω. ἢ συνῶ

<παρωάς>· παρωαὶ λέγονται ἵπποι τινὲς τὸ χρῶμα πυῤ(ῥ)οί

<παρῳδοῦντες>· παρατραγῳδοῦντες. χλευάζοντες. ἢ λέγοντες

<παρωθοῦντες>· ἐκβάλλοντες

<παρώκλασεν>· ἐγονάτισεν

<παρωλένια>· τῶν χειρῶν τὰ ὄπισθεν

<παρώλισθεν>· ὠλίσθησεν, ἐξέπεσεν

<παρώλοφα>· τὰ ἀπὸ τῶν τενόντων μέρη

<παρώμφημα>· παρωνυμίασμα

<παρώνυμον>· ἐκ τοῦ συμβεβηκότος καλούμενον

<πάρωος>· εἶδός τι πυῤ(ῥ)οῦ χρώματος ἵππου

[<παρώπαλα>· τὰ περὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς.] ἐν τῷ περὶ ἱπποτροφίας

[<παρόπανος>· ἐμβρόντητος]

<παρώπια>· τὰ τοῖς ἵπποις παρατιθέμενα δέρματα, ἅ τινες <ἀνθή-

λια> λέγουσι, παρὰ τοῖς ὀφθαλμοῖς

<παρῶπται>· παρεώραται

<παρῶπτο>· παρεώρατο

<πάρωρον>· παράκαιρον

<παρωσάμενος>· ἀπωθήσας. ἀποβαλών

<παρώσας>· ἐάσας. ὤσας, ὠθήσας. ἐκβαλών

<παρώσατο>· ὤσατο. καὶ ὤθησεν

<παρωσμένων>· δεδιω(γ)μένων

<παρώτρυναν>· παρώξυναν

<παρῴχετο>· παρῆλθεν. ἐπορεύετο

<παρωχετεύων>· ὅταν ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους στρέφῃ τὸ ὕδωρ εἰς

ἄλλον ὑδρα(γω)γόν

<παρῳχημένας>· παρελθούσας

<πᾶς>· ὅλος. ἕκαστος

<πᾶσαι>· ὅλαι

<πας[ς]άμενος>· γευσάμενος. κτησάμενος

<πασάμην>· ἐδεξάμην

<πᾶσαν ἐπ' αἶαν>· πᾶσαν τὴν γῆν

<πάς[ς]ανος>· ἀρτοπώλης, ἢ ἀρτόπτης

<πάς[ς]ασθαι>· γεύσασθαι

<πάσατο>· ἐγεύσατο. ἐκτήσατο

<πασάτω>· ῥανάτω

<πᾶσι δέ κεν>· περὶ πάντων δέ

<πᾶσις>· κτῆσις

<πάσκος>· πηλός

<πάσμα>· ᾧ συνήρτηται πρὸς τὸ τοῦ φυτοῦ φύλλον. ἔνιοι μαλλὸν

ἐρίου

<πάσορ>· πάθος. Λάκωνες

<πασπάλη>· τὸ τυχόν. οἱ δὲ κέγχρον· ἢ ἄλευρα κρίθινα

<Πασπάριος>· ὁ Ἀπόλλων· παρὰ Παρίοις καὶ Περγαμηνοῖς

<πασσακίζουσα>· πασσαλεύουσα

<πασσακίῳ>· πασσάλῳ

<πάσσακον>· πάσσαλον

<πάσσαλερ>· σφῆνας. (Λάκωνες)

<πασσάλιον>· τοῦ ζυγοῦ τῆς κιθάρας τὸ μέσον

<πασσαλόφιν>· τοῦ πασσάλου. ὁ δὲ σχηματισμὸς Βοιώτιος

<πασσάριος>· σταυρός

<πάσσε>· συνήθως ἡμῖν·

πάσσε δ' ἁλὸς θείοιο κρατευτάων καὶ ἐνεποίκιλλε· πολέας δ' ἐνέπασσεν ἀέθλους ἔνθεν καὶ <παστὸς> τὸ γαμικὸν ποίκιλμα

<πάσσεται>· ἐσθίει

<Πάσσιρος>· ὁ τὴν Εἰρήνην κτίσας Ὑπερβόρ(ε)ιος. ἐκαλεῖτο δὲ Εἰρήνη

καὶ Πελαγοῦ(ς)σα

<πάσσονα>· παχύτερον, ἢ πλατύτερον. καὶ <πάσσους> εἶναι

<πάσσοντος>· εἰς ἀέρα χέοντος, ἢ σκορπίζοντος, ἢ ῥίπτοντος

<πασσυδίᾳ>· ὁμοῦ πάσῃ σπουδῇ, ἢ ὁρμῇ. τινὲς δὲ πανδημ(ε)ί

<πασσυδίῃ>· ὁμοίως

<πασσύριον>· ἀντὶ τοῦ πασσυδίην. Αἰολεῖς. τὸ πασσύριον ἡμῶν ἁπάν-

των γένος

<πασσύρως>· ἄρδην. πανοικί

<πάσσων>· ῥίπτων. χέων. σκορπίζων. ἐπιπάσσων

<πάστα>· βρῶμα ἐκ τυροῦ ἀνάλου μετὰ σεμιδάλεως καὶ σησαμίου σκευα-

ζόμενον. οἱ δὲ ἔτνος ἀλφίτοις μεμιγμένον

<παστάδες>· παστοί, στοαί. καὶ τῶν ἀμπέλων αἱ συστάδες. καὶ τόποι,

ἔνθα ἐδείπνουν, ἀπὸ τοῦ πάς[ς]ασθαι. ἴσως δὲ καὶ οἱ διαγεγραμ- μένοι οἶκοι· <πάσαι> γὰρ τὸ ποικῖλαι. καὶ ἔτνος ὅμοιον

<παστάξ>· πάσσαλος

<παστάς>· στοά. προστάς. <παστάδας>· νυμφῶν(ας)

<παστήρια>· σπλάγχνα. τὰ ἐντοσθίδια. κοιλία

<παστοφόριον>· τὸ τὸν παστὸν φέρον. ἢ οἰκονομία. ἢ συναγωγή. ἢ

ναὸς εὐανθής

[<πασχαλκεύς>· πολύτεχνος]

<πασχητιᾷ>· πάσχειν θέλει[ν]. ἢ ἀκόλαστος ...., ἢ αἰσχρᾶς ἡδονῆς

ἡττᾶται

<παταγεῖ>· ψοφεῖ. κτυπεῖ

<πάταγος>· ψόφος, κτύπος

<Πάταικοι>· θεοὶ Φοίνικες, οὓς ἱστᾶσι κατὰ τὰς πρύμνας τῶν νεῶν

<παττάλους>· πασσάλους

<πάτανα>· τρύβλια

<πατάνια>· τὰ ἐκπέταλα λοπάδια, καὶ τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ πο-

τήρια, ἃ <πέδαχνα> καλοῦσι. τινὲς δὲ διὰ τοῦ <β> <βατάνια> λέ- γουσιν

<παταπῶ>· πάλαι ποτέ

<Παταρ(η)ίς>· πόλις, καὶ ὄρος Λυκίας

<πάτασσε>· ὑπὸ ἀγωνίας ἐπλήσσετο, ἐταράττετο

<πατάσσει>· πλήσσει, κρούει. τρέμει. πηδᾷ. φοβεῖται. ἅλλεται. [ἢ πα-

τάξαι

<πατάσσω>· ἠχῶ. δέρω, πλήσσω

<πάταχνον>· σκεῦος λοπαδίῳ ἐμφερές

<πατεῖσθε>· ἐσθίετε

<πατεῖν>· πορεύ[ς]εσθαι

<πατέοντο>· ἐγεύοντο

<πατέουσι>· καταπατοῦσι

[<πατεύσουσι>· καταφρονήσουσιν

<πατερῆται>· ἐσθίουσι]

<πατέρες>· πλούσιοι. ἢ πρόγονοι

[<πατευτικόν>· θηρευτικόν]

<πατηνόν>· πεπατημένον. κοινόν

<πατήρ>· ὁ φύσας

[<πατήρια>· ἐγκοί[κ]λια. καὶ τῆς λη[μ]νοῦ μέρη τινά]

<πατηταί>· οἱ τραπηταί

[<πατίαι>· χώραι]

*<πάτησαν>· κατεπάτησαν

<πατνή>· καλὴ ὑπὸ Πάρθων

<πατνώματα>· στεγάσματα οἴκου

<πάτον>· ὁδὸν πεπατημένην

<πάτος>· ἡ πεπατημένη καὶ λεωφόρος ὁδός. καὶ ἔνδυμα τῆς Ἥρας. καὶ

κόπρος

<πατράδελφος>· θεῖος πρὸς πατρός

*<Παῦλος>· θαυμαστὸς ἢ ἐκλεκτὸς σύμβουλος

<πατραλοίας>· ὁ τὸν πατέρα ἀτιμάζων, πατροτύπτης. καὶ τὸ <μητρα-

λοίας> (οὕτω) συντίθεται

*<Πάτραι>· πόλις τῆς Ἑλλάδος

[<πατρέμβατοι>· ὑψηλοί]

<πάτρην>· πόλιν ἐπαρχίας. φυλήν. πατρίδα.

<πάτρης>· πατρίδος. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς γέ-

νεσιν

<πατριαί>· φυλαί

<πατρίδι>· πατρῴᾳ

<πατρίδα γαῖαν>· πατρῴαν γῆν

<πατρίδος αἴης>· πατρῴας γῆς

[<πάτριον>· τὴν πομπήν

<πατρίς>· φυλίς. πατρίδος]

<πατριώτης>· παρὰ Ἀθηναίοις, ὁ βάρβαρος. καὶ ο(ὐ) πολίτης

<πατρόθεν πορδακίδαι>· ὅτι πατέρων εἰσὶν ὄνων ἡμίονοι

<πατροκασιγνήτῳ>· τῷ τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ

<πατρόπολις>· ἡ πατρῴα οἰκία

<πατρῴζουσαι>· τὰ τοῦ πατρὸς φρονοῦσαι

<πατρώϊον>· τὸ τοῦ πατρός. καὶ ἀπὸ προγόνων

<πατρώϊος>· πατρικός

[<πατρωλοίας>· ὁ τὸν πατέρα τύπτων, ἢ κτε(ί)νων]

<πάτρωνες>· οἱ πρῶτοι τῶν ἀξιωθέντων τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ὑπὸ

Ῥωμύλου ἑκατὸν ὄντες, ὥσπερ δευτέρων πατέρων τάξιν ἐχόντων· καὶ ἐκ τούτου οἱ κρινόμενοι(ς) βοηθοὶ παραγινόμενοι

<πατρῷος Ζεύς>·

ναὶ ναὶ καταιδέσθη(τι) πατρῷον Δία καὶ ἄλλοι πολλοί

<πατώσας>· διατριβούσας

<παύεται>· ἥσυχος γίνεται

<παῦλα>· ἄνεσις, ἀνάπαυσις

<παυνί>· μικρόν. οἱ δὲ μέγα. ἢ ἀγαθόν

<παῦνις>· ἀπόχρεως

<παῦνον>· μέγα

<παῦρα>· ὀλίγα, εὐ(α)ρίθμητα

<παυράκις>· ὀλιγάκις, ἢ οὐδὲν ὅλως

<παυρακίς>· τὴν πέμπτην Σαμοθρᾷκες καλοῦσιν

<παῦροι>· ὀλίγοι. ἐλάττους. ὀλιγώτεροι

<παυσιβάκτρων>· ἰσχυρῶν βακτηρίων χρωμένων

*<παύσειεν>· καταπαύσειεν

<παυσικάπη>· μηχάνημα τροχῷ ἐοικός, δι' οὗ τὸν τράχηλον εἶρον, ὡς

μὴ δύνασθαι προσενεγκεῖν τὴν χεῖρα ....

<Παυστήρια>· ὄρη τῆς Ἀχαίας, ἐν οἷς ὁ Ὠρίων ἀπέθανε. καὶ προβλή-

ματα, ἢ φράγματα

<παυσωλή>· ἀνάπαυσις. τελευτή. κατάληξις

<Παφλαγόνες>· ἔθνος

<παφλάζει>· βράζει, ἀναζεῖ

<παφλάζοντα>· ἠχοῦντα. καχλάζοντα. ἀναβράζοντα, θερμαίνοντα

<παφών>· κτείνας

<παχείᾳ δραχμῆ>· τὸ δίδραχμον. Ἀχαῖος

<παχείῃ χειρί>· τῇ ἰσχυρᾷ

<πάχετον>· παχύτ(ε)ρον

<πάχητες>· πλούσιοι. παχεῖς

<πάχνη>· ἡ ψυχρότης· ἀπὸ τοῦ <πήσσειν>. ἢ λεπτὴ χιών. ἢ παχεῖα δρό-

σος. ἢ τὸ πηγνύμενον ὕδωρ ὑπὸ ψύχους

<παχνουμένης>· ἀνιωμένης

<παχνοῦται>· θυμοῦται. πήσσεται· παρὰ τὴν <πάχνην>. φρίσσει. λυ-

πεῖται, ἀνιᾶται

*<παχήμερον>· τὸ Μενδήσιον λεγόμενον

<παχυμερῶς>· ἁδρῶς, παχέως

<παχύνοοι>· παχὺν νοῦν ἔχοντες, ἀνόητοι

<παχύποδα>· τὸν ὑπὸ λιμοῦ καὶ φιλαργυρίας οἰδήσαντα

<παχύτερον>· ἁδρότερον. οὐκ ἀκριβῶς

<π[ρ]αῶται>· συγγενεῖς. οἰκεῖοι. Λάκωνες

<πέαρ>· Γλαυκίας λιπάρον

<πέδα>· μετά. ἢ γῆ

<πεδάγρετον>· μεταμέλητον. μεταληπτόν. ποικίλον. μεταδίωκτον

<πέδαι>· δεσμά. περισκελίδες. καὶ κρίκοι ἐσκυτωμένοι τῆς νεὼς τοῖς πη-

δαλίοις καὶ τῷ ἱστῷ

<πέδαλα>· ποικίλα

<πεδαλευόμενος>· μεταμελόμενος. μεταδιωκόμενος

<πεδανῷ ὕπνῳ (ἢ) ἠπεδανῷ>· κούφῳ. Ἴων Ἀγαμέμνονι. τινὲς δὲ οὐ

βεβαίῳ

<πεδανός>· ταπεινός, πεδεινός. ἢ ὁ τῷ μάντει διδόμενος μισθός

<πεδάρς[ε]ιον>· μετέωρον. ὑψοῦ

<πέδαχνα>· τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ ποτήρια

<πεδαχνοῦται>· ἐξυπτίωται. καὶ τρυφᾷ

<πεδαοριστής>· ἵππος φρυ(α)γματίας. καὶ μετεωριστής

<πέδειλα>· ὑποδήματα

<πέδελθε>· ἱκέτευσον. μέτελθε

<πεδέλθῃ>· ἱκετεύῃ. μετέρχηται

<πέδευρα>· ὕστερα. Λάκωνες

<πέδευρον>· ὕστερον. πάλιν. ὀπίσω

<πέδη>· εἶδος ἱππασίας. καὶ περισκελίς. δεσμός

<πέδησεν>· ὑποχείριον ἐποίησεν

<πεδῆται>· πεπεδημένοι

<πεδιάδα γῆν>· τὴν Φωκίδα

<πεδιᾶλαι>· μεταπέμψασθαι. μεταβαλεῖν

<πεδιακὰ πρόβατα>· πρόβατα ἀπὸ πεδίου, καὶ οὐ λειμῶνος

<πεδιάτιδες πύλαι>· τὰς πλησίον τοῦ Θυμβραίου ἐν Ἰλίῳ φησί, ἅς

τινες <Ἐπιχηλὰς> καλοῦσι

<πέδιλα>· ὑποδήματα. καὶ ἔστιν οἷον ποδόειλα

<πεδόθεν>· ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παίδων

<πεδοίκους>· μετοίκους

<πεδοίκου χελιδόνος>· συνοίκου. Αἰσχύλος Τροφοῖς

<πέδον>· γῆ, ἔδαφος

[<πέδουρος>· μετέωρος]

<πέδο(ρ)τα>· ἡμέρα, ἐν ᾗ οὐ γίνεται ἑορτή

<Πεδώ>· ἡ νῦν καλουμένη Κλεψύδρα, κρήνη ἐν ἄστει

<πέζα>· ἡ ἀρχὴ τοῦ ῥυμοῦ· διὰ τὸ πρὸς τῷ πέδῳ ...., ὅθεν καὶ πέζα

ἱματίου λέγεται ἡ ὤα, ἢ πρὸς τῷ πέδῳ τὰ κατώτατα μέρη

<πεζὰς μόσχους>· οὕτως ἐκάλουν τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας χωρὶς

ὀργάνου

<πεζεταίροις>· τοῖς περὶ τὸν βασιλέα δορυφόροις

<πεζὴ λέξις>· κοινὴ λέξις

<πεζήν>· τὴν συνήθη, ἢ κοινήν

<πεζός>· κοινός. ταπεινός. <Πεζοῖς> δὲ τοῖς ἐκ ποδῶν πεζεύουσιν

<πεζοφόροις ζώμασιν>· Αἰσχύλος Τοξότισιν. ὥσπερ πέζαν ἐχόντων

τῶν χιτώνων· τινὲς δὲ ποδήρεσι. <Ζῶμα> δὲ τὸ ἔνδυμα

<πεζῶν>· τῶν ὁδευόντων

<πεζῷ γόῳ>· τῷ ψιλῷ. καὶ <πεζὰς ἑταίρας> ἔλεγον τὰς μισθαρνούσας

χωρὶς ὀργάνου

*<πιθανότης>· πιστότης

<πειθαρχήσαντες>· πεισθέντες

<πείθεο>· πείθου

<πείθεσθε>· πείσθητε

<πειθήνιοι>· ὑπήκοοι, πειθόμενοι

[<πειθήσας>· πεισθείς]

[<πειθή>· πεισμονή, πίστις]

<πείθονται>· πειθήνιοί εἰσιν

<πειθώ>· ἡ ὀγδοάς

<πεικαμμαῖς>· ὀξείαις, καὶ λεπταῖς

<πείκειν>· ξαίνειν

<πεῖκος>· ἔριον. ξάμμα

<πεικόν>· πικρόν, πευκεδανόν

[<πειλός>· πᾶν τὸ πεπιλωμένον]

<πεινέων>· πεινῶν

<πειναρόν>· ῥυπαρόν

<πεινῆν>· πεινᾶν

[<πείρω>· πέρας]

<πειράζων>· ἐνεδρεύων. λῃστεύων

*<Πειραΐδαο>· Πειραίου παιδός

*<πειδαίρουσα>· δέρουσα

<πεῖραι>· πειρατ(ε)ῖαι. δόλοι

<πειρᾶν>· πειράζειν ......

<πεῖραν ποιούμενος>· πειράζων

<πείραντες>· ἐκκεντήσαντες

<πείρατα>· πέρατα. τέλος

<πειραταί>· κακοῦργοι, λῃσταί. θηρευταὶ ἐν ὕδασι

<πειρᾶται>· πεῖραν λαμβάνει, πειράζει. ἐπὶ δὲ λῃστῶν, πειρατεύεται

<πειρατήριον>· τόπος λῃστῶν

<πειρεᾶσθε>· πειράσθητε

<πείρησαι>· πείρασον

<πειρήθη[ξαι]>· πεῖραν λαμβάνει

<πειρῆσθαι>· ἔσθ' ὅτε λῃστεῦσαι

<πειρήσομαι>· πειράσομαι

<πειρήσοντα[ι]>· διάπειραν ληψόμενον

<πειρήτιζε>· πείραζε

<πειρητίζειν>· πειρᾶσθαι. πεφυσῆσθαι. πεφοβῆσθαι

<Πειριεῖς>· νῆσος. καὶ Ἀστερία

<Πείρηθοι>· νύμφαι ἐν Κύπρῳ

<πείρινθος>· πλέγμα, τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης· τὸ πλινθίον, τὸ ἐπιτιθέμε-

νον τῇ ἁμάξῃ τετράγωνον

<πειρῶ>· σπεῦδε. πείραζε

<πειρώμενος>· πειράζων

<πειρῶν τὴν παῖδα>· πειράζων. διαφθείρων

<πείσαντες>· ποτίσαντες, ὑγρά[ί]ναντες

<πείς[ς]εα>· λειμῶνες. ἕλη. [πέδη.] ποτάμιοι, π(ο)ιώδεις, ὑδατώδεις τόποι

<πείς[ς]εα[σ] ποιήεντα>· τοὺς διύγρους τόπους καὶ βοτανώδεις

<πείσεν>· πείσει, ἔπεισεν

<πείσεσθαι>· παθεῖν

<πείσεται>· ὑπομενεῖ

<πείσῃ>· πείσματι. καὶ χώρᾳ·

τῷ δὲ μάλ' ἐν πείσῃ κραδίη μένε

<πείσματα>· σχοινία ἀπόγεια, πρυμνήσια. περιβόλαια

<πεισόμενον>· παθεῖν μέλλοντα

<πείσονται>· πάθωσι

<πείχισον>· δοκίμασον

<πεκούλιον>· (βαλάντιον)

<πεκτεῖ>· κτενίζει. τίλλει. κείρει. ξαίνει

<πεκτοῦμαι>· τρίχομαι. τίλλομαι

<πεκτούμενον>· τιλλόμενον. τίλλοντα. <Πεκτεῖν> γὰρ τὸ κείρειν

<πελάγια>· τὰ κρόταλα. ἡ δὲ ῥίνος πελαγία

<πελαγίζειν>· τοὺς ὀδόντας συγκρούειν. καὶ πλεῖν πέλαγος ἄβατον. καὶ

ἀλαζονεύεσθαι, καὶ ψεύδεσθαι μεγάλα

<πέλαγος>· μέγεθος, πλῆθος, βυθός, πλάτος θαλάσσης

<πελάζειν>· ἐγγίζειν, πλησιάζειν

<πελαζόμενοι>· ἐγγιζόμενοι

<πέλαιτον>· τὸ ἐφικτόν. μέγιστον

<πέλαινα>· πόπανα, μειλίγματα

<Πελάνα>· ἡ Σαλαμίς. ἐν τοῖς Εὔκλου χρησμοῖς. ἢ τὰ ἀπὸ τῆς ἅλω

(ἀ)πάργματα. καὶ θυσίαι, καὶ πέμματα

<πέλανοι>· πέμματα εἰς θυσίας ἐπιτήδεια

<πέλανον>· ἀφρόν, τὸν περὶ τὴν γῆν ἀφρόν. ἢ πέμμα τι πλακουν-

τῶδες

<πέλανος>· πέ[μ]ψιν ἔχων ῥυπαράν. ἢ τὸ ἐκ τῆς (παι)πάλης πέμμα.

οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ κηρίου τιθέασι. καὶ τὸν περιπεπηγότα τῷ στόματι ἀφρόν

<πέλανορ>· τὸ τετράχαλκον. Λάκωνες

<πελαργικοὶ νόμοι>· τὸ ἀντι[ς]τρέφειν τοὺς γονεῖς.

<Πελαργικόν>· ἀντὶ τοῦ Πελασγικόν. Πελαργοὺς γάρ φασι τὴν Ἀττι-

κὴν οἰκῆσαι· ἀπὸ τῶν Πελασγῶν μεταφέροντες ἐπὶ τὰ πτηνά

<πελαργός>· ἄγγος τι κεράμεον

<πέλας>· γείτων, ἐγγύς, πλησίον

<πελάσαι>· ἐγγίσαι, πλησιάσαι

<πελάσαιμι>· προσεγγίσω

<Πελασγοί>· οἱ Θεσσαλοί. καὶ <Πελασγικὸν Ἄργος> ἡ Θεσσαλία νῦν.

καὶ ἔνιοι τῶν βαρβάρων. καὶ γένος ἀπὸ Πελασγοῦ τοῦ Ἀρκάδος γενό- μενον πολυπλάνητον

<πέλασε>· προσήγγισεν

<πέλασσεν>· ἐγγίσαι ἐποίησεν, ἐπλησίασεν

[<πελαστικόν>· τειχίον οὕτω ἐν Ἀθήναις καλούμενον Τυῤῥηνῶν κτι-

σάντων]

<πελάται>· οἱ διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν μισθῷ δουλεύοντες, τρεῖς

μίσθαρνοι· ἀπὸ τοῦ <πέλας>. ἢ θρέμματα

<πελάχνιν>· τρύβλιον ἐκπέταλον

<πελδασταί>· οἱ τὰ ἀσπιδίσκια ἔχοντες

<πελεθοβάψ>· Θεόδ(ω)ρος ὁ τραγικὸς [ὁ] ὑποκριτὴς οὕτως ἐπεκαλεῖτο.

τινὲς δὲ ποιητὴν αὐτόν φασι γεγονέναι

<πελεθρίσματα>· δρομήμα(τα)

<πέλεθρον>· μέτρον γῆς, ὅ φασι μυρίους πόδας ἔχειν· τινὲς δὲ στα-

δίου[ς] ἕκ[α]τον

<Πελεθρόνιον>· πολυφάρμακον

<Πελεθρόνιος>· ὁ Χείρων, ἀπὸ τοῦ Πελεθρονίου, ἐν ᾧ ἐτράφη· οἱ δὲ

πολυφάρμακος

<πέλει>· ὑπάρχει, ἐστί. δίδωσι. γίνεται

<πέλειαι>· περιστεραί. καὶ αἱ ἐν Δωδώνῃ θεσπίζουσαι μάντεις

<πελειοθρέμμονα νῆσον>· [Ἀριστοτέλης φησὶ διαφέρειν περιστερὰς

καὶ πελειάς

<πελείους>· Κῶοι καὶ οἱ Ἠπειρῶται τοὺς γέροντας, καὶ τὰς πρεσβύ-

τιδας ......

<πελεκάν>· ὄρνεον τὸ κολάπτον καὶ τρυποῦν τὰ δένδρα

<πελέκεα>· πέλεκυν δίστομον

<πέλεκκος>· στελεός, ὅ ἐστι ξύλον εἰς τὴν ὀπὴν τῶν πελέκεων βαλλό-

μενον

<πέλεκρα>· ἀξίνη

<πέλεκυς>· ἀξίνη δίστομος. ἢ σταθμίον ἑξαμνιαῖον ἀρχαῖον· οἱ δὲ

[δω]δεκαμνιαῖον

<πελεκύστερον>· τὸ στελεόν

<πελεμίζειν>· σείειν, κραδαίνειν

<πελεμίχθη>· διεσείσθη

<πέλεν>· ἦν, ὑπῆρχεν

<πελένα>· ζεῦγος βοῶν

<Πελεός>· Ἀχαιὸς Φρίξῳ. καὶ μήποτε τὴν παρ' Ὁμήρῳ Πτελεόν. δύ-

ναται δὲ καὶ τὰ Πέλη τὰ ἐν Θεσσαλίᾳ λεγομένα δηλοῦν

<Πελεστόθρην>· νῆσον τὴν Σαλαμινίαν

<πελεσσύδραι>· συ[ν]στρέμματα ὑδάτων

<πέλεται>· ὑπάρχει, γίνεται

<πελήαρ>· περιστερὰς καὶ περσικῆς τὸ ἥμισυ. Λάκωνες

*<πέληται>· γένηται

<πέλη[τ]ος>· γέρων

*<πελειάδες>· περιστεραί

<πελιαί>· μέλαιναι. [περιστεραί. φάσσαι]

[<πελιανόν>· μολύβδῳ ἐοικὸς κατὰ τὴν χρόαν]

<πελιγᾶνες>· οἱ ἔνδοξοι· παρὰ δὲ Σύροις οἱ βουλευταί

<πελίγξαι>· ἐπιδραμεῖν

<πελιδνόν>· μέλαν ὡς μόλυβδος. ἢ ὕφαιμον

<πελίκαν>· εἶδος ποτηρίου ξυλίνου. διὰ τὸ πεπελεκῆσθαι. ἄλλοι ξυλίνη

λεκάνη

<πελιοί>· μέλανες, ὡς ὠχροί, ἢ χλωροί

<Πελινναῖος>· ὁ Ζεὺς ἐν Χίῳ

<πελιτνόν>· πελ[ε]ιόν

<πέλλα>· λίθος

<πέλλαι>· ἀγγεῖά τινα, εἰς ἃ ἀμέλγεται τὸ γάλα, οἷον πύελ[λ]οί τινες

οὖσαι, ἐν αἷς τὸ πύος, τουτέστι τὸ γάλα, εἰλεῖται

<Πελλαῖον>· [φαιόν. καὶ] Μακεδονικόν

<πελλάνιος>· Ποσειδῶν ἐν Κυρήνῃ

<πελλαντῆρα>· ἀμολγέα

<πελλᾶς>· πέλ[λ]η[τ]ος. πρεσβύτης

<πέλλας> καὶ <πέλλαι>· ποιμενικὰ ἀγγεῖα

[<πελλασταί>· ὑποδήματα, ἃ περιετίθεσαν οἱ δρομεῖς περὶ τὰ σφυρά,

ἵνα μὴ ἔξω στρέφηται]

*<πελλαιχρὸν ἢ πελλαιχνόν>· πυῤῥόν

<πελλήν>· κούφην, καὶ φαιὰν τῷ χρώματι

<Πελλήνη>· πόλις ἐν Ἄργει

<Πελλ(ην)ικαὶ χλαῖναι>· ἐπεὶ διαφέρειν ἐδόκουν αἱ ἐν Πελλήνῃ γινό-

μεναι, ὡς καὶ ἆθλα τοῖς νικῶσι δίδοσθαι

<πέλληον>· στέψον

<πελλη(τή)ρ>· πολυφάγος. ἀμολγός

<πελλητῆρες>· ὁμοίως

<πελλία>· σπέλεθοι

<πέλλιξ>· κράνος

<πελλίς [ἢ πελλάς>]· λεκάνη

<πελλόν>· φαιὸν χρῶμα, ἐμφερὲς τῷ πελιδνῷ

<πελλοπλαύραστον>· ὀξύθυμον. ἢ ἔκλιμον

[<πελλύρον>· μετέωρον]

<πέλλυτρα>· οἱ δεσμοί, οἱ περὶ τὰ[ς] σφυρὰ καὶ τοὺς ἀστραγάλους

τῶν δρομέων περιελισσόμενοι, εἰς τὸ μὴ ἐκ(ς)τραφῆναι

[<πελλύτα> καὶ <πελλύτεμα>. δεσμός]

<πέλμα>· τὸ κάτω τοῦ ποδός

<Πελοπίδαι>· Ἀγαμέμνων <γέ><ν>

<Πελοπόννησος>· πόλις τοῦ Ἄργους

<πέλος>· μέγα. τεράστιον

<πέλτη>· εἶδος ὅπλου. δόρυ. ἢ μικρὰ ὅπλα

<πέλτη>· ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα. ἢ ὅπλου σκέπασμα. ἀκόντιον

<πέλτης>· Θρᾴκιον ὅπλον. καὶ εἶδος ταρίχου

<πέλω>· εἰμί, δίδωμι, γίνομαι

<πέλωρ>· μέγα. ὑπερφυές

<πέλωρα>· θηρία. δείματα. τέρατα. σημεῖα μεγάλα

<πελωρεύει>· φανερῶς ποιεῖ

<πελώρης>· τινὲς εἱμαρμένης

<πελώρια>· μεγάλα, τεράστια

<πελώριος>· μέγας δεινός

<πελώρου>· θηρίου

<πέμμα>· εἶδος πλακοῦντος. καὶ πᾶν πεπτόμενον

<πέμματα>· ποικίλα ἐδέσματα πλακουντικά

<πεμπά[υ]δος>· πεντάδος

<πεμπαζόμενοι>· ἐπιστρεφόμενοι. ἐκπληττόμενοι. μεριμνῶντες

<πεμπάς>· τριακάς

<πεμπάσασα>· ἐξαριθμήσασα

<πε(μ)πάσσεται>· κατὰ πέντε ἀριθμήσει· τὸ γὰρ πέντε Αἰολεῖς

<πέμπε> λέγουσι. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ψιλῶς ἀριθμήσει

<πέμπε>· Αἰολεῖς πέντε

<πέμπελον>· στωμύλον, λάλον. οἱ δὲ λίαν γηραλέον

<πέμποι>· ἀναπέμποι

<πέμπουσιν>· ἔπεμψαν, ἀνέπεμψαν, κατέπεμψαν

<πεμπωβόλους>· πέντε ὀβελίσκους, ἐκ μιᾶς λαβῆς συνεχομένους τριαι-

νοειδῶς

<πέμφελα>· δύσκολα. τραχέα. βαθέα

<πεμφίδες>· πομφόλυγες. καὶ πτηνῶν ψυχαί

<πεμφιδώδεις πυρετοί>· φλυκταινώδεις. πνευματίαι

<πέμφιξ>· πνοή. ψυχή. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες

<πέμψις>· ἐνεχυρασμός

<πενεῖν>· πενητεύειν

*<πενία>· ἀχρημοσύνη, ἀπορία

*<πένεται>· πονεῖ, ἐνεργεῖ. ἀχρηματεῖ. κάμνει

<πενέσται>· οἱ μὴ γόνῳ δοῦλοι, οἵτινες εἰργάζοντο τὴν γῆν. τινὲς δὲ

οἱ εἵλωτες. τινὲς δὲ λάτρεις. ἢ ἐργάται πένητες ἢ ὑπήκοοι

*<πενειαδεῖν>· κατεπιστατεῖν

<πένης>· ὁ αὐτοδιάκονος

<πένησσα>· πτωχή

<πενθέριον>· τὴν προῖκα. Θάς[ς]ιοι

<πενθερός>· τῷ νυμφίῳ ὁ τῆς κόρης πατήρ. καὶ <πενθερὰ> ἡ μήτηρ.

τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ γαμβροῦ

<πένθος>· συμφορά. θρῆνος, λύπη

[<πέννα>· πτερά

<πενόν>· μεμελανωμένον

<πένοντο>· ἐνήργουν

<πενταέτηρον>· πέντε ἐτῶν]

<πεντάσχοινον>· στάδιον

<πεντάχα>· ἡ χείρ. ἢ πέντε μέρη

<πένταχος>· τὴν τάλαρον. Βοιωτοί

<πεντεκτενῆ>· ἐνδύματα, οἷον πριόνων ὀδοῦσιν ἐμφερῆ, πεποικιλμένα

<πέντε κριταί>· τοσοῦτοι τοῖς κωμικοῖς ἔκρινον, οὐ μόνον Ἀθήνησιν,

ἀλλὰ καὶ ἐν Σικελίᾳ

<Πεντέλεια>· ὄρος Ἀρκαδίας, ἐξ οὗ Λάδων ὁ ποταμὸς καταφέρεται

[<πεντεστατήριον>· πενταετῆ]

<πεντεσύριγγον ξύλον>· πέντε ὀπὰς ἔχον κατὰ τὸ δεσμωτήριον·

τέσσαρας μέν, εἰς ἃς οἱ πόδες καὶ αἱ χεῖρες διείροντο· μίαν δέ, δι' ἧς ὁ τράχηλος

<πεντετηρίς>· πενταετηρίς

<πεντηκοντόγυον>· πεντήκοντα γύας ἔχον· οἷον πεντηκοντοπέλε-

θρον

<πεντηκοντομέσοδμον>· πολύστεγον. αἱ γὰρ <μέσοδμαι> στέγαι

<πεντηκοντόστολον>· ὅπου οἱ δραπέται ἀνάγονται

<πέντοζος>· χείρ

<πεντόροβον>· ἡ γλυκυσίδη

<πέξαι>· κεῖραι, κτενίσαι

<πεξαμένη>· κτενισαμένη τὰς τρίχας, καὶ ξάνασα

<πέξις>· ψίλωσις, κουρά, ξύρησις

<πεπάγουσα>· ἁπαλή

<πεπαιδεῦσθαι>· πεπαιδοποιῆσθαι

<πέπαικεν>· ἐπάταξεν

<πεπαίνεται>· μελανοῦται. ὀπτᾶται. μαλάσσεται. πέπειρον γίνεται.

πραΰνεται

<πεπαλαγμένον>· μεμολυσμένον <αἵματι καὶ λύθρῳ>. ἢ λελευκα-

μένον

<πεπαληκέναι>· ἐκπεσεῖν

<πεπαλημέναι>· βεβλα(μ)μέναι

<πεπαλ(.)μένος>· βεβλαμ(μ)ένος, ἔξαρθρος γεγονώς

[<πεπαλόεντος>· τραχέος

<πεπαλόεσσα>· τραχεῖα]

<πεπαμένος>· κεκτημένος

<πέπανα>· πλακούντια

<πεπᾶναι>· πραῧναι

<πεπανός>· ὁ πολὺν χρόνον ἔχων παρὰ τὸ ὀπτηθῆναι

<πεπαρεύσιμον>· εὔφραστον, σαφές

<πεπαρεῖν>· ἐνδεῖξαι, σημῆναι

<πεπάρθαι>· παρακεῖσθαι

<πέπαρμαι>· δι' ἥλου κατέχομαι. πεπερόνημαι. καθήλωμαι

<πεπαρμένον>· ἀνειρμένον. πεπερονημένον. καθηλωμένον. κατεσχημέ-

νον. ἐμπεπηγός. διαπεπερονημένον

<πεπαρῳνηκότων>· ἀτακτησάντων. ὑβρισάντων. <Παροινία> γὰρ ἡ

ὕβρις

<πεπᾶσθαι>· κεκτῆσθαι

*<πεπάσωται>· πιότητος γέμει

<πέπα[υ]στο[ι]>· ἐγέγευστο. ἐπεπλήρωτο

<πέπαυται>· πεπράϋνται

<πεπαχυμμέναις>· πεπυκνωμέναις

<πεπεδημένος>· δεδεμένος

<πεπ[ε]ίθοιμεν>· πείσοιμεν

<πεπ[ε]ιθοῦσα>· πείθουσα

<πέπειρα>· γραῖα

<πεπειρῆσθαι>· γεγυμνάσθαι. (δια)πεπαρθενεῦσθαι

<πέπειρον>· πεπανθέν, ὥριμον, ὠπτημένον, ἀκμαῖον

<πεπείρους>· ἑψημένους. ἐπὶ ὀπώρας [λαβεῖν] ἤτοι σταφυλῆς

<πέπεισμαι>· ἤλπισα. θαῤῥῶ

<πεπεμμένην>· ζυμωθεῖσαν, ἐν κλιβάνῳ ἄρτον γενομένην

[<πεπένεται>· μαλάσσεται. καὶ τὰ ὅμοια]

<πεπεραγκέναι>· ἠνεγκέναι

<πεπερασμένος>· πεπληρωμένος

<πεπερημένος>· ὁ πεπεραιωμένος

<πέπευται>· πέπεικται

<πεπιεσμένος>· τεθλιμμένος

<πεπ(.)λαγμένον>· μεμολυσμένον

<πεπλαδηκώς>· σεσηπώς. ὑγρανθείς

<πεπλασμένον>· μὴ ἀληθές, ψεῦδος

[<πέπλαται>· ἥπλωται]

<πέπληγε>· πέπληκται

<πεπλεγμένον>· (κε)κοσμημένον. ἐκτενισμένον

<πέπληγον>· ἔτυπτον. ἐκρότουν

<πεπληγυῖα>· πλήξασα

<πεπληγώς>· πλήσσων

<πέπλη[κ]ται>· κύει

<πέπλον ἢ πέπλος>· ἱμάτιον ἢ ἔνδυμα γυναικεῖον

[<πεπνοιῶν>· ἐνεργῶν, θεραπεύων]

<πεπνυμένοι>· σώφρονες, συνετοί

<πεπνυμένον στόμα>· σεσωφρονισμένον. σιγηλόν

<πεπνυμένος>· φρόνιμος, συνετός

<πέπνυσαι>· συνετὸς εἶ

<πέπνυται>· συνετός ἐστι

<πεποδήγημαι>· δεδίδαγμαι. ὡδήγημαι

[<πεποιημένον>· ποιότητα ἔχον]

<πεποίηται>· πέπρακται

<πέποιθας>· θαῤῥεῖς

<πεποίθασιν>· ἠλπίκασι. πιστεύουσι. θαῤῥοῦσιν

<πεποιθήσεις>· θαῤῥήσεις. πιστεύσεις. ἐλπίσεις

<πεποίθῃς>· θαῤῥήσῃς

<πεποιθίαν(?)>· ἐλπίδα. προσδοκίαν

<πεποιθότατε>· προσφιλέστατε. φίλε

<πεποιθώς>· ἐλπίσας. πιστεύσας

<πεποίωται>· ὅπου τις ῥέπει

<πεποιωμένον>· ποιότητα ἔχον, ἢ περιδραξάμενον

<πεπόλιστο>· ἔκτιστο

<πέπομφα>· ἔπεμψα

<πέπον>· προσφιλέστατε, προσηνέστατε. ἔκλυτε, μαλακέ

<πέπονθα>· ἔπαθον

<πεπορασμένος>· φανερός

<πεπορεῖν>· δοῦναι

<πεπορθῆσθαι>· ἀπολωλέναι. συν(τε)τελέσθαι

<πεπορπημένη>· τῇ περόνῃ συνεχομένη

[<πεπορωμένοι>· τετυφλωμένοι]

<πέποσθε>· πεπόνθατε

<πέποσμαι>· ἀκήκοα. [ἥπταμαι

<πεποτήαται>· ἵπτανται

<πεπραδῖλαι>· εἶδος ἰχθύων

<πεπρημένος>· πεφυσημένος

*<πεπράχαμεν>· ἐπράξαμεν

*<πεπράτορα>· θαυμασία

<πεπρίλος>· ἰχθῦς ποιός

[<πεπρυμένοι>· συνετοί]

*<πεπρωμένη>· εἱμαρμένη

*<πεπρωμένον>· μεμοιραμένον

*<πέπρωται>· τετύπωται. ὥρισται. [τὸ εἱμαρμένον ζήτει]

<πεπρυτανευκώς>· ἐπιμεμηνιευκώς. καὶ προανηλωκώς

<πέπτασθαι>· ἀνεῷχθαι. περιέχειν

<πέπταται>· ἥπλωται

<πέπτει>· πραΰνεται τὴν τροφήν

<πεπτέον>· φυλακτέον. εὐρυτέον

<πεπτήνας>· περιβλεψάμενος

<πεπτηώς>· δι' ἀσθένειαν καὶ δειλίαν πεπτωκώς

[<πεπ.γμένοι>· μαθόντες, ἢ εἰδότες]

<πεπύθωνται>· ἀκούσωσιν. Ἀττικῶς

<πεπυκασμένα>· ἐσκεπασμένα, περικεκαλυμμένα

<πεπυρακτωμένα>· πεπυρωμένα

<πέπυσμαι>· ἀκήκοα. ἔμαθον, (ε)ἶδον

<πεπύσμεθα>· ἠκούσαμεν. καὶ τὰ ὅμοια

<πεπυσμένος>· ἰδών. καὶ τὰ ὅμοια

<πέπυστο>· ἠκηκόει

<πεπωγμένον>· κεκλασμένον

<πέπωκα>· ἔπια

<πέπων>· ἔκλυτος. ἀσθενής

<πεπωρωμένοι>· ἐσκληρωμένοι. τετυφλωμένοι

<πέρα>· πλέον. ἐπέκεινα. ὑπεράνω

*<περάαν>· διαπερᾶν

*<Περαιβοί>· ἔθνος Θεσσαλικόν

<περάγην>· διέῤῥωγα. Ῥίνθων

<περαίνει>· ἐπὶ πέρας ἄγει. πληροῖ. ἀνύει

<περαίνειν>· ἐξανύειν. ἀποπληροῦν

<πέραινον>· οἱ Πυθαγορικοὶ τοὺς περι(τ)τοὺς ἀριθμούς

<περαίτατον>· ποῤῥώτατον

<περαιτέρω>· πλείω ἔμπροσθεν. μετὰ τὸ τέλος ἄλλο

<περαιωθῆναι>· τελειωθῆναι

<πέρα λόγου>· ὑπὲρ λόγον

<πέρας>· τὸ τέλος. καὶ ἡ λύσις. καὶ τὸ τῆς γῆς πέρας

<περᾶσαι>· διαβῆναι. ἀποδόσθαι ἐπὶ πέρατα τῆς γῆς, ἢ εἰς τὸ πέρας

διελθεῖν

*<πέρατα>· τὰ τέλη

<πέρασας>· εἰς τὸ πέρας τῆς θαλάσσης διεπέρασας, ἐπώλησας

<περατεύει>· ὁρ[γ]ίζει. στέλλει. λέγει

<περατουμένην>· ἐκπληρουμένην

*<περγάμιον>· δήμιον

*<Πέργαμα[ς]>· ἡ ἀκρόπολις τῆς Ἰλίου

<Περγαία θεός>· ἡ Ἄρτεμις

<περγοῦλον>· ὀρνιθάριον Ἀργειλέγω

<πέργουν>· πρέσβεις. οἱ αὐτοί

<Πέρδικος καπηλεῖον>· χωλὸς κάπηλος ὁ Πέρδιξ ἦν. ἔνθεν ἔνιοι τὴν

παροιμίαν φασὶ διαδοθῆναι

*<περιδώμεθα>· συνθήκην παράσχωμεν

[<περεούμενοι>· τελειούμενοι

<περεοῦσθαι>· διαπερᾶν πλοίῳ ἐπιβάντα]

<περέτισαν>· ἐτίμησαν

<περ(ῆ)σαι>· διαπερᾶσαι

*<περάτρια>· ἡ παραγγέλλουσα τὴν ὥραν ταῖς κεκτημέναις

<πέρθαι>· πορθηθῆναι

<πέρθετο>· ἐπορθεῖτο

<πέρι>· περισσόν. περίεστι

<περιαγ[κάμψ]αῖς>· καμπαῖς

<περιαγγέλλειν>· τὸ [μὴ] συνάγειν ὄχλον ἐπὶ τὰς ἐκφορὰς τῶν τετελευ-

τηκότων

<περιάγει>· περιφέρει. ἢ κάμπτει

<περιάγνυται>· περικλᾶται. συντρίβεται. περιέρχεται. περιηχεῖ

<περιάγνυτο>· περιεκλᾶτο. καὶ τὰ ὅμοια

<περιαγόραιος>· περίλογος. περιαγορευτής

<περιαδεῖς>· περίῤῥυτοι. περίπνοοι

<περιαθρεῖν>· περισκοπεῖν

<περιαίνυτο>· περιελάμβανεν. περιεῖχεν

<περίαλλος>· τὸ ἰσχίον [ὅταν εἰλεῖν

<περιαμησάμενος>· θερίσας

<περιαμμάτων>· περιάπτων

<περιάοιδος>· ἡ ἐγκύκλιος ᾠδή

<περίαπτα>· περιάμματα

<περιαυθαδίζεται>· ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀναστρέφεται, ἢ μεγαλοφρονεῖ

<περιαυτίζεσθαι>· τὸ ἐν αὐτῷ ἐνδιατρίβειν, ἢ ἀποδιδόναι ἑαυτῷ

<περιαυτίζεται>· μεγαλοφρονεῖ

<περὶ αὐτόν>· πρὸς αὐτόν

<περιβάλλειν>· περιλαμβάνειν. πείθειν. στρέφειν. εἰδέναι

<περιβάλλουσαν>· ὁμοίως

<περιβάλλεσθαι>· ὑπερβάλλεσθαι

<περίβαρα>· ὑποδήματα

<περιβαρίδες>· ὑποδημάτων εἶδος γυναικεῖον

<Περιβασώ>· ἡ Ἀφροδίτη

<περιβεβυσμένος>· περιπεφραγμένος

<περιβῆναι>· πεπτωκότος ὑπερασπίσαι, ὑπερμαχῆσαι

<περίβησαν>· ὑπερήσπισαν. καὶ τὰ ὅμοια

<περιβλέπεται>· περισκοπεῖ

<περίβλεπτος>· ἔξοχος. [περιβόητος

<περιβόητος>· ἐπὶ κακοῦ ἢ ἀγαθοῦ φήμην ἔχων

<περιβολή>· περίβοιος. περιδέρματος. ὑπέρτιμος

<περίβολοι>· τείχη πόλεων, ἢ περίδρομοι

<περιβομβεῖσθαι>· περιηχεῖσθαι

<πέρι γάρ>· περισσῶς γὰρ

<περιγηθής>· περιχαρής

*<περίγειος>· πρὸς τὴν γῆν

<περιγίνεται>· περιοικεῖ. περιττεύει

<περιγλαγέας>· γεγαλακτωμένας

<περιγλαγές>· περίπλεω(ν) γάλακτος

<περιγράφει>· περιγίνεται. [περιαίρεσιν τοῦ πράγματος] ἢ χωρεῖ. ἢ

συλλαμβάνεται

<περιγραφήν>· περιαίρεσιν τοῦ πράγματος. ἢ ἐν ἀγρῷ ἐστι

<περίγραφον>· οἱ δανείζοντες τοῖς μὴ ἀποδιδοῦσι τὸ ἀργύριον περι-

έγραφον, καὶ οὐχ ὑπερέβαινον ἕως λύτουν

<περιγυρίδας>· περιφερείας

<περὶ δ' ἄλλων>· ὑπὲρ τοὺς ἄλλους

<περιδαρδάπτεσθαι>· κατεσθίεσθαι

<περιδαρδάπτειν>· κατεσθίειν

<περὶ δ' ἐδρύφθη>· περιεξέσθη

<περιδεής>· περίφοβος

<περιδείδιθι>· φοβοῦ

<περιδεινεῖσθαι>· περικινεῖσθαι. περιπορεύεσθαι. περιστρέφεσθαι.

περιέρχεσθαι

<περιδεινηθήτην>· περιεστρέφοντο. ὅμοιον

<περιδεινήσεως>· περιόδου. καὶ τὰ ὅμοια

<περιδεινηταί>· περικινηταί. καὶ τὰ ὅμοια

<περίδεινον>· πειρατήν

<περιδεινός>· περιπαθής

<περιδεινοῦσι>· περιστρέφουσιν

<περιδεινοῦντα>· περιοδεύοντα

<περίδειρον>· τὸ κατώτατον τῆς περιγραφῆς τοῦ τραχήλου

(<περιδείσασα>)· περισσῶς δείσασα, περισσῶς εὐλαβηθεῖσα

<περιδεῖσθαι>· συντείνεσθαι

<περὶ (δὲ) κλισιὼν θέε πάντη>· περιετετείχιστο δὲ κλίσιον, κύκλῳ

περι(ε)βέβλητο καὶ παρέκειτο κλίσιον, διὰ τὸ ἐν κύκλῳ κρηπίδωμα βαθροειδὲς ἔχειν

<περιδέξιον>· φρόνιμον. ὀρθόν, μηδὲν ἀριστερὸν ἔχον. καὶ οἱ μὲν πε-

ρισσῶς δεξιὸν περὶ τὴν τοῦ δόρατος βολήν. οἱ δὲ ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ὡς τῇ δεξιᾷ βάλλων

<περὶ (δὲ) πνοή>· ἡ πνοὴ δὲ τοῦ βοῤῥᾶ

<περιδέραια>· περιτραχήλια. ἢ ἐνώτια

<περὶ δ' ἐστέ>· ὑπερέχετε δέ. ἢ ὑπάρχετε. ἢ κρατεῖτε

<περιδευκές>· περισσῶς πεποικιλμένον

<περιδεῶν>· ἐμφόβων

<περίδηλον>· περιφανές. καλόν

[<περιδῆσαι>· περιδύνασθαι]

<περίδοσιν>· συνθήκην

<περιδοῦ>· σύνθου. τοῦτο δὲ παραβάλλεσθαι λέγουσιν, ἢ συνθήκης

θέσιν

<περὶ δουρί>· περὶ τῷ δόρατι

<περίδρομοι>· τοῦ δ[ε]ικτύου τὸ δ(ι)ειρόμενον σχοινίον· διὰ τὸ καὶ

κάτω βρόχοις ...... καὶ [πάντῃ, περιεχόμενος τόπο[ι]ς.] περιφερεῖς, στρογγύλοι

<περιδρόμους τείχους>· περὶ τοὺς βεβλημένους τοίχους κύκλῳ

<περιδρύφῃ>· περιξέῃ

<περιδύεται>· περιβάλλεται. κρύπτεται. εἰσδύεται

<περιδῦσαι>· περιδύνασαι

<περίδυσε>· ἀπέδυσε

<περιδύω>· ὅμοιον

<περιδώμεθα>· συνθώμεθα

*<περιβάλλων>· ἐκύκλωσαν

<περιδώσομαι>· συνθηκοποιήσομαι

<περι(έ)γραψε>· περιεγένετο

<περιεδίνε(ι)>· περιεκύκλευεν

<περιεδρύ(φ)θη>· περιεξέσθη

<περιεζόμενον>· περιεχόμενον

<περιέθει>· περιέτρεχεν

<περιειλημμένως>· περιεκτικῶς

<περιείληπτο>· περιεγέγραπτο. ἢ ἐκεκράτητο. ἐκ τοῦ περιλαμβάνεσθαι

<περιεῖναι>· περιττεύειν

<περιεῖπεν>· ἐτημέλει

<περιείργασμαι>· περιττὸν ἐποίησα[ν]

<περιεκωκύετο>· περιηχεῖτο

<περιεκτικόν>· τὸ περιέχον. ἤτοι γενικόν. ἢ περιληπτικόν· ἐκ τοῦ πε-

ριβάλλειν. [ἢ ὑπερέχον]

<περιεκτικώταται>· ὁμοίως

<περιεκτικώτερον>· γενικώτερον

<περίελε>· κόψον. ἔπαρον. ἀφελοῦ

<περιελόμενος>· ἐπάρας

<περιελιχμήσατο>· τῇ γλώττῃ (ἢ) σπογγιᾷ ἐκάθηρεν

<περὶ ἐμέ>· πρός με

<περιέπει>· περιέρχεται. περιεργάζεται. φυλάττει. θεραπεύει

<περιέπειραν>· ἔπηξαν

<περιεπτισμένη>· περιεξεσμένη. περικεκαθαρμένη

<περιέπων>· ἐνεργῶν

<περιεργάς[ς]ει>· πράξει(ς) περισσά

<περίεργον>· περιττόν. ἢ στρεβλόν

[<περιερεία>· καθαρσία]

<περιερέττων>· κωπηλατῶν

<περίς[ς]ομαι>· περιγενήσομαι, κρατήσω, νικήσω, κατισχύσω. ἢ μέλ-

λοντες περιγενέσθαι

<περιεσπάσθη>· ἐσείσθη. περιδέδεται

*<περιεσκεμμένος>· (ἠκριβωμένος)

[<περιε(..)σσων>· κωπηλατῶν]

<περιέσται>· περιγενή(σε)ται. νικήσει

<περιεστήξει>· περισταθήσεται. [περιφράξει, ἢ περικυκλώσει

<περιεστοιχισμένοι>· οἱ περιέχοντες. καὶ περιεχόμενοι

<περιετέμοντο>· περιήλασαν

<περιετίθουν>· ἐκρέμων

<περιέτυχον>· συνέτυχον

[<περιευτίζεσθαι>· ἀποδοῦναι αὐτῷ]

<περιέφραξαν>· ἐσκέπασαν. ἐφύλαξαν

<περιέχομαί σου>· ἀντιποιοῦμαί σου

*<περίζωμα>· περιβόλαιον

<περιέχοντες>· περιλαβόντες. καὶ τὰ ὅμοια

<περίζυξ>· ὁμόζυγος, σύζυγος

<περιηγές>· κυκλοτερές, περιφερές

*<περιήγει>· ἐζωγράφει

<περιήγητος>· ὁ περιπόρφυρος χιτών

<περιηγμένα>· περιφερόμενα

<περιῄεσαν>· περιήρχοντο

<περιήθελεν>· ἠγάπα

[<περιήθλουν>· ἀγα]

<περιηθέλησεν>· ἠγάπησεν

<περιήκασε>· περιώρυξεν. περιέγραψεν

<περιήκοντα>· [περιέγραψαν. ὤρυξαν

<περιήλυσις>· περίοδος

<περιημεκτεῖ>· ἀγανακτεῖ, ἀνιᾶται, δυσκολαίνει

<περιῆν>· ὑπῆρχεν. ἐπλεόναζεν

<περιῃρημένον>· κεκομμένον

<περιῆῤῥον>· περιῄεσαν

[<περιήσω>· περιδώσω]

<περιηχήθη>· περιεψιθυρίσθη

[<περιθείης>· <μα><θ> πειραθείς]

<περιθείς>· κύκλῳ θείς, περισσότερον [λαβεῖς

<περὶ θεόν>· πρὸς θεόν

<περιθειῶσαι>· περικαθᾶραι, κυρίως θείῳ

<περιθέσθαι>· περιποιήσασθαι. προσλαβέσθαι. κύκλῳ θεῖναι

<Περιθοῖδαι>· δῆμος φυλῆς τῆς Οἰνηΐδος

<περιθραυσθέντα>· περιπεσόντα. ῥαγέντα

<περιθρεκτέον>· περιδραμητέον

<περιθυρεῖν>· τὸ ἐπὶ ταῖς θύραις ἵστασθαι

<περιΐδμεναι>· περισσῶς εἰδέναι

<περιϊόντας>· περιερχομένους

<περιϊππεύοντας>· περιτρέχοντας

[<περι.ίσσεται ὥρα[ς]>· περιέρχεται [τὰς] ὥρα[ς]

<περιϊστάμενος>· κυκλεύσας

<περιΐστασο>· κύκλευσον. σκόπησον. περίφευγε. ἀνάτρεπε

*<περιστοιχείωσαι>· περίελθε

<περιϊών>· περιερχόμενος

<περικάθαρμα>·

<περικαθαίρων>· ἀναλύων τὸν πεφαρμακευμένον, ἢ τὸν γεγοητευμένον

<περικαλλές>· λίαν καλόν

<περικαλλέος>· περισσῶς καλοῦ

<περικάμπτεται>· περικιρεῖται

<περὶ καπνῷ>· περὶ τὸν καπνόν

<περικάρδιος ὑμήν>· ὁ ἐπὶ τῇ καρδίᾳ

<περικάρπιον>· τὸ λέπυρον, σκέπασμα

<περικεφαλαία>· ἡ ἐκ τριχῶν γεγονυῖα περιθετή. καὶ μέρος τι τῆς

νεώς. ἢ κάς(ς)ις

<περικέχυται>· περιείληφεν

<περικήδεο>· φείδου φροντίζων

<περίκηλα>· περισσῶς ξηρά. τὰ περικεκαυμένα. περιεσχισμένα

<περὶ κῆρι>· κατὰ ψυχήν

*<περικλυτῷ>· σφόδρα ἐνδόξῳ

<περικλῃζόμενος>· δοξαζόμενος λίαν

<περικλύμ(εν)ος>· ὁ Πλούτων. καὶ πόα, ἡ καὶ κυκλάμινος

<περικλυτός>· ἔνδοξος, περισσῶς καὶ λίαν ὠνομασμένος διὰ τὴν τέχνην

<περικνημίς>· σκεπαστήριον τῆς κνήμης

<περικόπται>· κλῶπες. λῃσταί

<περίκουροι>· οἱ ἐκ τοῦ κυκλωθῆναι ἁλισκόμενοι ἐν ταῖς μάχαις

<περικτίονες>· περίοικοι, γείτονες, πέριξ οἰκοῦντες

<περικτιόνες(ς)ι>· περιοίκοις

<περίκυκλον>· ἵνα ὑπερεφῆ

*<περὶ κῶμα>· κοίμημα

<περικωδωνίσαι>· περιβομβῆσαι

<περικωνῆσαι>· ....... περιαγαγεῖν. σπογγίσαι. ἢ περιπισσῶσαι. Λά-

κωνες

<περιλαβεῖν>· περιβαλεῖν. καὶ τὰ ὅμοια

<περιλέγειν>· τὰ περισσὰ φράζειν

<περιλεγνές>· περιποίκιλον

<περιλεσχήνευτος>· περιβόητος. περιλάλητος

<περιληπτικόν>· ἐφαπτόμενον

<περιλῆσαι>· περι(ς)τρέψαι

<περιλιχμήσασα>· περιλείξασα

<περιλυγίζεσθαι>· περιστ(ρ)έφεσθαι

<περιμάχητον>· ὑψηλόν, μέγα, ἰσχυρόν

<περὶ μέν>· περισσῶς μέν

<πέρι μὲν φάσθαι>· διαφερόντως λέγειν

<περίμετρον>· ὑπέρμετρον, μέγα. τινὲς δὲ εὔκυκλον

<περιμήκεος>· μακροτάτου

<περίμηκες>· ὑπερμέγεθες

<περιμήκετος>· ὑψηλός. ὑπέρμηκος. ἢ περισσῶς μακρὰν καὶ ὑψηλήν·

εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περι[με]μήκετον

<περιμήκεϊ ῥάβδῳ>· ἁλιευτικῷ καλάμῳ

<περίνα>· περίναιον. τὸ αἰδοῖον. ἀφ' οὗ καὶ τὸ <περαίνεσθαι>

[<περ[ι]νάμενα>· πιπρασκόμενα]

*<περίνης[σαι]α>· περιβόλαια, οἷς ἐν κύκλῳ πορφύρα παράκειται

<περίνεως>· ὁ δεύτερος ἱστός. καὶ καθάπαξ τὰ διττὰ τῆς νεὼς σκεύη

<περίνησον>· ἱμάτιον ἔχον πορφύραν κύκλῳ

<περινοεῖ>· περισσῶς νοεῖ

<περίνοια>· μηχανή. τέχνη

<περινομαί[α]>· περιφορα(ί)

<περίνος>· τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ τὸν καυλόν, ἢ τὸ τῶν διδύμων δέρμα,

ἤγουν ὁ ταῦρος

<περινοστεῖ>· περιέρχεται

<περινοστήσαντες>· περιελθόντες, κυκλεύσαντες. ἢ ἐξιόντες

<περινοστοῦντι>· περιστρεφομένῳ

<πέριξ>· κύκλῳ

<περίοδος>· τὸ ἐκ διαλειμμάτων ἐπιπεσὸν ὄνομα. ἢ χρόνος. ἢ κύκλος.

ἢ ἡ ἐν λόγοις, καὶ ἡ τῆς γῆς περιήγησις. καὶ ἡ τάξις τῶν αἰώ- νων. καὶ ἡ παρὰ τοῖς ἰατροῖς. καὶ ἡ ᾠδή. καὶ μέτρον τι τῶν με- τάλλων

<περιόδων>· χρόνων. κύκλων

<περιόδῳ>· κυκλώσει

<περιοίκιον>· ὁ περὶ τὴν πόλιν ἢ τὴν ἔπαυλιν τόπος. τινὲς δὲ περί-

βολον

<περιοίσει>· ἀνοίσει ἐκ τῆς νόσου

<περιοκωχή>· (περιοχή)

*<περιωπή>· ἀκρώρ(ε)ια. ὕψος. τόπος ὑψηλός

<περίοπτον>· ἐπιφανῆ, πολυθέατον, περίβλεπτον

<περιορᾶν>· ὑπερορᾶν

<περιόρια>· ἑορτὴ ἐν Κύπρῳ

<περιοργῶς>· ὑπεροργόντως. καὶ παρωρμημένως

<περιοριζόμενοι>· περιεχόμενοι. γινωσκόμενοι. ἐξολισθαίνοντες

<περιορίσαι>· περινοῆσαι

<περιορισθῆναι>· γνωρισθῆναι. ἐξορισθῆναι

<περιοριστόν>· περιγραπτόν

<περιουσία>· πορισμός. πλῆθος

<περιουσιασμοῦ>· πλήθους

<περιούσιον>· πολύ, περισσόν. περιποιητόν

<περιούσιος>· πλούσιος. πολύς

<περιοχή>· περιπέτεια. καὶ ὑπόθεσις. καὶ φυλακή. καὶ ἡ [περὶ πάν-

των] πολιορκία

<περιοχῆς>· τετειχισμένης

<περιόψεται>· καταφρονήσει

<περιπαθῶς>· συμπαθητικῶς. λυπηρῶς. [διαπονηθείς

<περιπαλαχθῆναι>· περιπλακῆναι

<περὶ πάντων>· ὑπὲρ πάντας τοὺς ἄλλους

<περίπατοι>· αἱ ἱστορίαι καὶ οἱ λόγοι. ἢ τόποι διακινήσεων

<περὶ πέζαν>· τὰ περὶ τοὺς πόδας

<περιπεζία>· ταπείνωσις

<περιπείρῃ>· περικεντήσῃ

<περιπέπληκα>· περιπεπόληκα. περιπέπληγμαι

(*)<περιπετάσας>· περιβαλών

<περιπεπλιγμένα>· περιπεπλεγμένα τοῖς σκέλεσιν. οἱ γὰρ ἀλεῖπται τὸ

βῆμα <πλίγμα> λέγουσιν

<περίπε[μ]πτον>· τὸ περιπεπεμμένον

<περι[πετάσθαι] πετάσας>· περι(α)πλώσας

(*)<περιπεπλίχθαι>· διηλλαχέναι τὰ σκέλη ἀσχημόνως

<περιπέτεια>· ὑπόθεσις. σύμπτωσις. σύμβασις

<περιπετεῖς>· περιε[ρ]χόμενοι. ἐναντίοι. ἢ προπετεῖς. ἢ περιπεσόντες

<περιπετρίζεσθαι>· περικρούεσθαι

[<περίπετρον>· πανταχόθεν ἐξέχον]

<περιπευκὲς [ἢ περίπευκος>]· περισσῶς πικρόν, διὰ τὸ χρίεσθαι·

πικρὰ γὰρ ἡ πεύκη

<περιπῆγις>· πόρνος. μάχλος

<περιπηγής>· περιπαγείς, ἐμπαγείς

[<περιπλη..] περιπλίγδην>· περιβάδην

<περιπλίξ>· περιειληφώς

*<περιπλέες>· λίαν, πλεονάκις

<περιπλομένων>· περιπολουμένων, ἤγουν περιερχομένων

<περίπλους>· περιόδους

<περὶ πόδα>· οὕτως ἐκάλουν τὸ ἁρμόζον· μεταφέροντες ἀπὸ τῶν συμ-

μέτρων τοῖς ποσὶν ὑποδημάτων. ἢ ἀκριβῶς

<περὶ ποδός>· ἀντὶ τοῦ ἁρμόζον. καὶ <περὶ πόδα>· τὸ ἡρμοσμένον,

ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων

<περιποιεῖται>· προξενεῖ. ζωοποιεῖ

<περιποίησις>· πλεονασμός, κτῆσις

<περιποιητικός>· διοικητής

<περιπολεῖ>· περιοδεύει, περιέρχεται, περιέπει, ἀναστρέφεται, περι-

πολεύει, κυκλεύει. καὶ τὰ ὅμοια

<περίπολος>· φρουρός, ἔφορος

<περὶ πολλοῦ ποιοῦ>· τίμα, θεράπευε

<περιπόνηρος Ἀρτέμων>· παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν <περιφόρητος>

<Ἀρτέμων>. εἰσὶ δὲ Ἀρτέμωνες δύο

*<περι[ι]ππεύει>· ἀφίησιν αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει

<περιπρωκτιῶσα>· τρυφερευομένη ἐπὶ τῇ πυγῇ

<περιπτύσσομαι>· καταφιλῶ

*<περίπτερα>· οἱ ἀποσπινθηρισμοί

*<περίπτερον>· ὑψηλόν, πανταχόθεν ἐξέχον. ἢ στέγην ἔχουσαν ἐξοχήν

[<περιπτεύσαντες>· περιδραμόντες]

<περιπτυχαί>· περίβολοι

*<περιπτύσσει>· καταφιλεῖ

<περίπυστα>· διαβόητα

<περιραίνεσθαι>· περιραντίζεσθαι. ῥαντίζεσθαι

<περιρέζειν>· τὸ ἐπὶ τοῖς καθαρσίοις θύειν

*<περιρεμβαῦσαι>· περιφθαρῆναι

*<περὶ ῥίον>· περὶ τὸ ἀκρωτήριον

<περὶ ῥέθεσι>· περὶ ταῖς παρειαῖς

<περιῤῥηδής>· περικεκλασμένος. περιστροβηθείς. οἱ δὲ περιεῤῥιμμένος.

ἢ ὑπτιασμένος

<περισαίνοντες>· κολακεύοντες. παρὰ τὸ σαίνειν, ὡς τῶν κυνῶν τὴν

(οὐρὰν) κινούντων

<περὶ σέ>· περὶ σοῦ, ἐγγύς σου, <γνησίως διάκειμαι>

<περὶ σεῖο>· περὶ σοῦ. καὶ <περιέσσιον>· περὶ σοῦ

<περισείρια>· τὰ πλάγια τῆς γλώττης

<περίσημον>· διαβόητον

[<περισιγᾶν>· ἀφέλκειν τοῦ προκειμένου]

<περισκαίρουσι>· περισκαρίζουσι

<περισκελές>· σκληρόν, δυσχερές. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν

<περισκέπτῳ>· πάντοθεν ὁρωμένῳ. οἱ δὲ μόνῳ, κεχωρισμένῳ, ὥστε

ἀπ' αὐτοῦ περισκέψασθαι

<περίσκεψις>· βάσανος

<περισκήπτειν>· περιθλίβειν

<περισοβεῖν>· ἐν κύκλῳ πίνειν. ἢ περιτρέχειν. ἢ φωνεῖν. ἢ διώκειν

*<περισσομένη>· πορθουμένη

[<περίσονται>· περιποιήσονται]

*<περισσοεπήσει>· περισσολογήσει

<περισπάσασθαι>· περιποιήσασθαι

<περισπέ.του βοῆς>· ὑπερεπειγούσης

<περισπερχής>· περιώδυνος

*<περισκέλια>· βρακκία, φεμινάλια

<περὶ σπονδῶν>· περὶ εἰρήνης

<περισταδόν>· περιστάντες

*<Περιστενός>· οὕτω δράκων καλεῖται

<περισταλείς>· κοσμηθείς. ἤτοι ταφείς

<περισταλαδόν>· περισταζόμενον, περιῤῥεόμενον τῷ χόλῳ

[<περιστατήρια>· σπλάγχνα]

<περιστατόν>· τὸ ἀνάστατον

<περίστασις>· θλῖψις, ἀνάγκη, μέριμνα

<περιστεγανόν>· περισσῶς στεγανόν

<περιστένειν>· ἔκθυμον εἶναι

<περιστείληται>· περικαλύψηται

<περίστειλον>· συγκάλυψον. συνάγαγε

<περιστέλλει>· καλύπτει. συστέλλει. κοσμεῖ. σκέπει. φυλάττει. περι-

βάλλει

<περιστελοῦμεν>· τὰ αὐτά

<περιστένεται>· πάνυ στενοχωρεῖ

<περιστήθιον>· ἱερατικὸν ἔνδυμα

<περιστέρια>· κοσμάρια ποιά

<περιστίαρχος>· ὁ περικαθαίρων τὴν ἑστίαν, καὶ τὴν ἐκκλησίαν

*<περιστ(.)ῖξαι>· περικυκλῶσαι, περιελθεῖν. περιελάσαι. ἀπὸ τοῦ

στ(ε)ίχειν

<περίστιον>· ἐπὰν τὸν νεκρὸν ἐκπέμψαντες ὑποστρέψωσι, καὶ τὸ κα-

θάρσιον ποιήσωσιν

<περιστλεγγίσαι>· περιξύσαι· <στλεγγὶς> γὰρ ἡ ξύστρα

<περιστοιχίσαντες>· περιλαβόντες

<περιστολή>· περιβολή. ἔνδυμα

<περιστόμιον>· ὁ τῆς ἐπιγλωσσίδος τόπος ἐν τῷ βρόγχῳ

[<περιστόων>· περιστύλων]

<περίστροφος>· ὁ τῆς ὑποσφραγίδος τόπος

<περίστῳον>· περίστυλον

<περισύρει>· σύρει

<περίσφατα>· τὰ ἐπιθρήνητα, καὶ ἐπονείδιστα, καὶ μοχθηρᾶς ἐπιφω-

νήσεως ἄξια

<περισφάτως>· περιωδύνως. περιβοήτως

<περισχαδόν>· τὸν ὑποκρινόμενον τὸν Περσέα, ὡς πτωχὸν καὶ φησί-

μορφον ψίαθον, ἐν ᾧ περιειλοῦσι τὰς ἰσχάδας

<περισχελές>· δυσχερές

<περίσχεο>· φροντίδα ποίησαι καὶ ἐπιμέλειαν· ἀντὶ τοῦ λαβοῦ καὶ

ὑπερμάχησαι

<περισχέσθαι>· ἀγαπῆσαι

<περίσχετο>· ἠγάπησεν. ἐφείσατο

<περισχιδεῖς>· εἶδος ὑποδήματος εὐτελές

<περισχόμεθα>· περισσῶς ἐχόμεθα. ἀντιλαμβανόμεθα

<περισχών>· περιτείνας. ἢ ἐπισχών

<περιτάμνεσθαι>· περιορίσαι τι διὰ τῆς αὔλακος

<περιταμνόμενον>· περιελαύνοντα. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν γηπέδων

<περί τ' ἀμφί>· κύκλῳ, πέριξ

<πε[ρι]ρίτ' εἰμί>· ὑπερέχω. ὑπερφρονῶ

<περιτελλομένων>· πληρουμένων. περιερχομένων

<περὶ τέρμα βαλούσας>· περιελ(ας)άσας τὸν καμπτῆρα

<περιτετάσθαι>· ἡπλῶσθαι ἐπὶ τὰ ἴχνη

<περιτεύξεται>· συντύχῃ. ἢ περιπεσεῖται

<περιτευξοίμεθα>· περιτύχοιμεν

<περιτευξόμενος>· περιτυχεῖν μέλλων

<περιτεύοντες>· συλ[λ]ῶντες

<περὶ τὴν λέξιν>· ἐν αὐτῇ τῇ λέξει

<περί[πε]τ[ε]ια> καὶ <περιῆτες>· περιῆτες μὲν οἱ φύλακες, περί[πε]-

τ[ε]ια δὲ Μακεδονικὴ ἑορτή

<περιτίθεται>· περιβάλλεται

<περιτομίς>· μέρος τι τῆς νεώς

<περιτόναιον>· μέρος τι τῆς νεώς. καὶ τὸ δέρτρον

<περιτρέπεται>· ε(ἰ)λιγγιᾷ

<περιτρέφετο>· περιεπήσσετο. ὅθεν καὶ τροφαλ[λ]ὶς τὸ πεπηγμένον

<περιτριβομένων>· παρεσομένων

<περίτριμμα> .....· τετριμμένον

<περιτροπέων>· περιτρεπόμενος. μέλλων τελειοῦσθαι. ἢ περιερχόμενος

<περιτρόπου>· ἴλιγγος

<περὶ τρόπιος>· ἐπάνω τῆς τρόπιδος. [τῆς ἀγορᾶς.

<περιτροπόωντες>· περιχωροῦντες

<περίτροχον>· στρογγύλον

<περιττοί>· περισσοί, περίεργοι

<περιφαλλία>· πομπὴ Διονύσῳ τελουμένη τῶν φαλλῶν

<περιφάνεια>· λαμπρότης, δόξα

<περιφανέστερον>· ἐμφανέστερον

<περιφέρεια>· διαστροφή. κύκλος

<περιφερές>· στρογγύλον

<περιφέρεται>· πλανᾶται

<περιφερόμενα>· λαλούμενα

<περίφημος>· ὀνομαστός

<Περιφήτης>· ὁ κορυνήτης

<περιφθείρεται>· τὰς φθεῖρας συλλέγει. ἢ μειοῦται, ἐλαττοῦται

<περιφοιτῶντα>· περιερχόμενον. περιγινόμενον

<περιφορά>· ἡ κατὰ κύκλον κίνησις

<περιφοραί>· ὁμοίως

<περιφορᾶς>· περισπασμοῦ. πλάνης

<περιφραδέως>· περιπεφρασμένως. ἐμπείρως

<περιφραστικῶς>· δύο λέξεων τὸ αὐτὸ σημαινουσῶν ὄνομα

<περιφρονεῖς>· περισσοφρονεῖς, ὑπερφρονεῖς

<περίφρων>· σωφρονέστατος, ἢ περισσῶς φρονῶν, συνετώτατος

<περιφ[ρ]ῦναι>· περιλαβεῖν, περιπλακῆν(αι)

<περιχαρής>· χαιρόμενος (sic). γελωτοποιός

<περιχάσκειν>· ἀνοῖξαι τὸ στόμα

<περιχεύας χρυσόν>· περιπάσας χρυσίῳ

<περιχ[ε]ιλοῦντες>· ἀντὶ τοῦ ἄδην κορεσθέντες

<περιχλ(ι)ανίζεται>· περικαλύπτεται. καλλωπίζεται. [ἢ παραστραγ-

γεύεται]

<περιχόραι>· περιχορεῖαι

<περιχορίζειν>· ἐνόπλως, συντόνως ὀρχεῖσθαι

<περὶ χροΐ>· περὶ τῷ σώματι

<περὶ χροῒ ἕσσατο>· περιεβάλλετο

<περιχωρεῖ>· συμμίσγεται

<περιχώρησον>· μέτρησον. περίστησον

<περίψημα>· περικατάμαγμα. ἀντίλυτρα, ἀντίψυχα. [ἢ ὑπὸ τὰ ἴχνη

πάντων]

<περίψυκτος>· περιπόθητος, ἐκ ψυχῆς ὅλης ἀγαπώμενος

<περιώγανα>· ἐπίσσωτρα. οἱ δὲ τὰς κνημίας, αἳ περιπήγνυνται ταῖς

ἁμάξαις

<περιώκαλα>· ὑπέρσεμνα, ὑπερβαλλόντως καλά

<περιωπή>· ἄποψις. τόπος ὑψηλός, ὅθεν ἐστὶ περισκοπῆσαι. ἀκρώ-

ρεια

<περιωπῆς>· προσόψεως

<περιώσας>· ὠθήσας. ζώσας

<περιῶσιν>· ζῶσιν. ὑπάρχωσιν

<περιώς[ς]ιον>· περιως[ς]ίως. περισσῶς. περισσόν. μέγα, ἢ πολύ

<περκάζει>· μελανίζει. ποικίλλει. ἢ πεπαίνεται

<περκαίνειν>· διαποικίλλεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πέρκανα>· τὰ ἱστοῦ περιπλέγματα

<περκνόν>· μελανόν. ποικίλον

<περκνός>· γλαυκός. μέλας. καὶ τὰ ὅμοια

<περκώματα>· τὰ ἐπὶ τοῦ προσώπου ποικίλματα

<Περκώς(ι)ος> καὶ <Περκώτη>· πόλις

<Περμησός>· ποταμός

<πέρναται>· πωλεῖται

<περνάμενα>· πωλούμενα

<περνᾷς>· πωλεῖς

<πέρναξ>· θρίδαξ

<Πέρνη>· ἔνιοι μετὰ τοῦ <τ> Πτέρνη. εἶναι γάρ τι ἀκρωτήριον τῆς Αἰγί-

νης οὕτω προσαγορευόμενον

<περνῆν>· ἐμπωλεῖν

<πέρνησον>· πώλησον

<περομνύναι>· ἐλέγχεσθαι

<περόναι>· πόρπαι. καὶ τὰ ἀντικείμενα τῇ κνήμῃ ὀστᾶ

<περόνη>· ῥαφίς

<περονήσατο>· ἐπορπήσατο, ἐπερονήσατο, διείρατο

<περόσχια>· τὰ ῥάκη

<πέρπερα>· προπετῆ

<περπερεύεται>· κατεπαίρεται

<πέρπερος>· μετὰ βλακίας ἐπαιρόμενος

*<περὶ πολλοῦ ποιεῖται>· τιμᾷ, θεραπεύεται

<Πέῤῤαμος>· βασιλεύς

<πεῤῤεθήκατο>· περιεθήκατο

<Πεῤῥεύς>· ἥρως Ἀθήνησι τιμᾶται

<πεῤῤέχειν>· ὑπερέχειν

<πεῤῥησιππίαν>· τὴν ἀνατρέπουσαν ἵππον

<Πεῤῥίδαι>· τῆς Ἀττικῆς δῆμος ἐν Ἀφίδναις

<πέρ σε>· πρός σε

*<πέρσαντες>· ὀλέσαντες, πορθήσαντες, ἀνελόντες

*<πέρσας>· τὰ αὐτά. [καὶ τὸ ἔθνος

<Πέρσης>· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα

<Περσίδα>· πόλιν Περσικήν. ὅ ἐστιν ὑπόδημα

<περσιθέα>· ἡ Ἀφροδίτη

<περσικά>· εἴδη καρύων. ἢ εὐτελῆ ὑποδήματα. καὶ ὀρθαὶ βακτηρίαι.

καὶ ὄρχησις Περσική

<περσικὸς ὄρνις>· ὁ ἀλεκτρυών

<πέρσος>· ὁ ἰχθῦς ποιός, ἐν Ἐρυθρᾷ γινόμενος

<περ(υ)σινόν>· ἔφηβον. τὸν ἐξ ἐφήβων

<πέρυσι>· ὁ παρεληλυθὼς χρόνος

<Πέρφερες>· θεωροί

<Περφίλα>· Σωσίβιος. κύριον ὄνομα

<περώσιον>· μέγα

<πεσέεσθαι>· πεσεῖσθαι

<πέσημα>· πτῶμα

<πεσκέων>· δερμάτων

<πέσκον>· πικρόν. ἢ κώδιον, ἢ δέρμα

<πέσμα>· πίεσμα. ἢ μίσχος. ἔστι δὲ ἐξ οὗ τὸ φύλλον ἤρτηται

*<πεσέονται>· πεσοῦσιν

<πέσσαι>· πεῖσαι. [ἢ πάσχειν. καὶ νέμειν, καὶ τεχνᾶσθαι τῇ διανοίᾳ

<πεσσὰ πεντέγραμμα(τα) καὶ κύβων βολάς>· Σοφοκλῆς Ναυ-

πλίῳ Πυρκαεῖ. παρ' ὅσον πέντε γραμμαῖς ἔπαιζον. διαφέρει δὲ πετ(τ)εία κυβείας. ἐν ᾗ μὲν γὰρ τοὺς κύβους ἀναῤῥίπτουσιν· ἐν δὲ τῇ πετ(τ)είᾳ αὐτὸ μόνον τὰς ψήφους μετακινοῦσι

<πέσσει>· πεπαίνει. θεραπεύει. κατέχει. καταπραΰνει

<πες(ς)έμεν>· πές(ς)ειν

<πέσσεται>· ὀπτᾶται. Ἀρκάδες. ὀπτήσει

<πεσσεύων μετατίθεσο>· τὴν γνώμην πρὸς τὸ κρεῖσσον

<πες[ς]ήματα>· πτώσεις

<πες[ς]ήματος>· πτώσεως, πτώματος

<πεσσοῖς>· πεττοῖς. βολίοις, κύβοις

<πές(ς)ον>· ὄρος· χωρίον Κύπριοι· πεδίον Αἰολεῖς· τινὲς ὁμαλές

<πεσσός>· οὕτως ἐκάλουν τὰς ψήφους, αἷς ἔπαιζον. καὶ τὸ περὶ τὴν

κόρην μέλαν τοῦ ὀφθαλμοῦ

*<πεσσοῖσι>· τοῖς κύβοις· παρὰ τὸ πίπτειν αὐτούς

*<πέσσω>· ὀπτήσω ἄρτον

<πεσσύγγιον>· σκυτ(ε)ῖον

<πεσσύπτη>· σκυτεύρια

<πέσσυρα>· πίσυρα. τέσσαρα

<πέσσυρες>· τέσσαρες. Αἰολεῖς

<πεσών>· πάσχων

<πέτα>· πτῶσις. στάχυα

<πετάζει>· ἁπλοῖ. σκεπάζει

<πεταιτά>· μετέωρα. ἀμπελουργία, ὡς αἱ ἀναδενδράδες

<πετάλα>· ὀνόματα θήλεια. καὶ βοῦς

<πέταλ[λ]α>, οὐδετέρως· τὰ φύλλα

<πεταλίζειν>· βλαστεῖν. φυλλολογεῖν

<πετ[τ]αλισμός>· ὁ διὰ φύλ[λ]ων ὀστρακισμὸς γινόμενος

<πέταλ[λ]ον>· φύλλον. καὶ τῆς ἐπιγλωσσίδος τὸ καλύπτον τὸ στόμα

<πεταλωτόν>· ἀκμαιότατον. εὐειδέστατον

<πεταλίδων ὑ[ι]ῶν μεταίη>· ἀπὸ τῶν μόσχων. πέτηλοι γὰρ οὗτοι λέ-

γονται

[<πεταλοῦνται>· ἐξυπτιῶνται. τρυφῶσιν

<πέτακνον>· ποτήριον ἐκπέταλον. (τὸ) δὲ αὐτὸ καὶ πέταχνον]

<πετάσας>· ἁπλώσας. τανύσας

*<πετᾶσθαι γαμβραί>· κεκτῆσθαι

<πετάσειεν>· ἁπλώσειεν. κουφίσειεν. ἀπὸ ἐνεστῶτος τοῦ πετάζω

<πέτασος>· τὸ τῶν ἐφήβων φόρημα

<πέταυρα>· τίγνα

<πέταυρον>· εἶδος παγίδος

<πετελκές>· καμπύλον

*<πετεηνῶν>· πετεινῶν

*<πετέσθην>· ἐπέτοντο. δυϊκῶς

<πέτευρον>· σανίς, ἐφ' ἧς αἱ ὄρνεις κοιμῶνται· καὶ πᾶν τὸ ἐμφερὲς

τούτω. καὶ ὄργανον ποιόν. καὶ πᾶν τὸ μακρὸν καὶ ὑπόπλατυ. ἔστι δὲ λεπτόν, ὅταν ἐν μετεώρῳ κείμενον ᾖ. <Πέτευρον> λέγεται, ἢ καὶ <πέντευρον>

<Πετε[υ]ών>· πόλις

<πετήλας>· τοὺς μικροὺς καὶ θαμνώδεις φοίνικας

<πετηλίς>· ἀκρίς

<πετηνίς>· κόρις

<πέτραι ἠλίβατοι>· ὑψηλοὶ κρημνοί, ἀκρώρειαι

[<πετρέμβατοι>· ὑψηλοὶ κρημνοί]

[<πετραδεῖλαι>· οἱ μὲν τοὺς ἀποπνευματισμούς· οἱ δὲ εἶδος ἰχθύων

<πετρεφράμη>· θρασεῖα. θερμή

<πέτρη τ' Ὠλενίη>· πόλις

<πέτρον>· λίθον

*<πετειᾷ>· παίζει

<πεττεία>· διὰ κύβων παιδιά

<πεττείαις>· κύβοις, τάβλαις, παιδι[λ]αῖς

<πεττεύει>· διαπαίζει. μεταστρέφει. κυβᾷ

*<Πέτρος>· ἐπιλύων. ἐπιγινώσκων. οὗτος καὶ Σίμων καὶ Κηφᾶς καὶ

Συμεὼν ἐλέγετο

<πεττοί>· βόλια, ἐν οἷς ταυλίζουσι

<πεττεύουσι>· κυβεύουσιν

<πέττουσιν>· ἑψοῦσιν

<πευδρία>· ἀρτοθήκη

<πεύθεται>· πυνθάνεται. ἀκούει

<πεύθετο>· ἤκουεν. ἐπυνθάνετο

<πεύθη>· πεῦσις. ἐρώτησις

<πευθῆνες>· πιστοί. περίεργοι

<πευθείς>· ἑψηθείς

<πευΐδας>· λαμπάδας

<πευκαλεῖται>· ξηραίνεται. ἢ ἀντὶ τοῦ ζητεῖται. Ἀριστέας

<πευκαλέον>· ξηρόν. ἀγγεῖον

<πευκαλίμαις>· συνεταῖς. ὀξείαις. πικραῖς. ἢ ἀγαθαῖς

<πευκαλίμη>· θερμή. θρασεῖα. καὶ φλεγμαίνουσα

<πευκαλίμῃσι>· πυκναῖς. συνεταῖς. καὶ τὰ ὅμοια

<πευκάνα>· [πευκονία.] ἱστοῦ παράπλεγμα. [τροχίαι]

<πευκεδανόν>· πευκές. πικρόν

<Πευκέτιοι>· οἱ περὶ τὸ[ν] Βρεντέσιον οἰκοῦντες

<πεύκινο(ν) δάκρυ[ν]>· πίσσαν

<πεύκλα>· ἁματροχιαί

<πεῦσις>· ἐρώτησις. ἀπόκρισις

<πεύσομαι>· ἐρωτήσω. ἀκούσω. ἐρευνήσω. μάθω

<πευστός>· ὑπήκοος

<πέφανται>· πεφανέρωνται. ἢ πεφονευμένοι εἰσίν

<πεφάσθαι>· πεφονεῦσθαι, καὶ ἀνῃρῆσθαι. ὅθεν καὶ <φάσγανον>

<πεφασμένον>· φανερόν. ἀνῃρημένον. ἢ πεφανερωμένον

[<πεφάσσουσα>· ἐνθουσιωδῶς ὁρμῶσα]

<πέφαται>· εἴρηται. τέθνηκεν, ἀνῄρηται, πεφόνευται

<πεφαύλικεν>· ἤμβλυκεν

<πεφαυλισμένον>· ἀποδεδοκιμασμένον

<πεφένακ(ικ)εν>· ἠπάτησεν

<πεφενακισμένος>· ἐξηπατημένος

<πέφη>· ἐφάνη ἢ πεφύκασι

[<πεφήμωσο>· παῦσον. φιμώθητι]

[<πεφήνακεν>· ἠπάτησεν]

<πέφηνεν>· ἐφανερώθη, ἐφάνη. ὑπῆρχεν

<πεφηνώς>· ἕτοιμος. φανερός

<πεφήσεαι>· τολμήσεις, ὑπομενεῖς. τεθνήξῃ

<πεφήσεται>· φανεροποιήσεται

<πεφιδέσθαι>· φείσασθαι

<πεφλάζει>· βράζει

<πεφλοιδώς>· τὸν φλοιὸν ἀποβαλών

<πεφλοιδέναι>· φλυκταινοῦσθαι

<πέφνειν>· κτείνειν

<πέφνεν>· ἀνεῖλεν, ἐφόνευσεν

<πεφοβημένοι>· εἰς φυγὴν τετραμμένοι

<πεφοβῆσθαι>· κεκοσμῆσθαι, κομᾶν. δεδοικέναι

<πεφοινιγμένη>· ᾑματωμένη, πεπυῤ(ῥ)ωμένη. ἀπὸ φόνου, ἢ φοίνικος

<πεφοιτηκότες>· παραγενόμενοι

<πεφορημένα>· ἐνηνεγμένα. πεπληρωμένα, κεχορτασμένα

<πεφορύνθαι>· μεμιάνθαι, μεμολύνθαι

<πέφραδεν>· εἶπεν. ἐσήμηνεν

<πεφράδοι>· διασημήνειε. εἴποι

<πεφρασμένος>· παρεσκευασμένος, εἰς τὸ φρασθῆναι προσακτικὴν ἔχων

δύναμιν

<πεφρίκασι>· δεδοίκασι

<πεφρικέναι>· δεδοικέναι. πεφοβῆσθαι. [πεφρικέναι]

<πεφρυγμένον>· τὸ εἰς τὴν χεῖρα φρυσσόμενον. [ἢ πεφυγότα]

<πεφυγμένος>· πεφευγώς

<πεφυζότες>· μετὰ δέους φεύγοντες

<πεφύκαμεν>· ἐσμέν, ὑπάρχομεν

<πέφυκεν>· ὑπάρχει. ἐγένετο

<πεφυκώς>· ὑπάρχων

<πεφυραμένους>· μεμιγμένους

<πεφυρμένοι>· μεμιασμένοι

<πέφυρται>· μεμία(ν)ται

<πεφυσιγγωμένοι>· ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς σκορόδοις <φυσίγγων>, ὅπερ

ἐστὶν ἐντεριών(ων)

<πεφυσιωμένους>· ὠγκωμένους. κενοδοξοῦντας. ἐπῃρμένους

<πεφωρημένα>· ἐληλεγμένα, κατειλημμένα. <Φωρᾶσαι> γὰ τὸ θεά-

σασθαι

<πέχαρι>· ἔλαφος. Ἀμερίας

<πέψαι>· ἑψῆσαι, ἡδὺν κατασκευάσαι, ἢ πραῧναι

<πέψις>· ἀρτοποιία

<πῇ>· ποῖ, πῶς, εἰς τίνα τόπον

<πηγάδα>· τὴν οὐ πολλῷ ὕδατι κεχρημένην γῆν, ὕστερον γενομένην ξη-

ρὰν καὶ πεπηγυῖαν

<πηγάζει>· ἀναβλύζει

<πηγαί>· τῶν ὀφθαλμῶν οἱ πρὸς τῇ ῥινὶ κανθοί

<πηγαῖον>· τὸ ὄστρακον, ὃ καὶ <ἀρδάνιον> ὁμοίως λέγεται

<πηγαῖον ὕδωρ>· περικαθαῖρον, τὸ πρὸ τῆς οἰκίας τῶν ἀποπεμπομέ-

νων, ὅτε ἐξεκόμιζον

<πηγεσιμάλλῳ>· εὐπαγεῖς καὶ εὐτραφεῖς ἔχοντι μαλλούς· <πηγὸν> γὰρ

τὸ εὐτραφές. τινὲς δὲ λευκὸν <τὸ πηγόν>· οἱ δὲ μέλαν

<πηγόν>· οἱ μὲν λευκόν· οἱ δὲ μέλαν. καὶ εὐτραφῆ, ἢ μέγα

<πηγυλίς>· ψυχρά, παγετώδης

<Πήδαιον>· πόλις. καὶ ὄνομα κύριον

<πηδάλια>· τῶν ἀκρίδων οἱ ὀπίσθιοι πόδες

<πηδαλίοις>· οἴαξιν

<πηδαλιο(υ)χούμενοι>· κυβερνώμενοι· παρὰ τὸ πηδάλιον, ὅ ἐστιν

αὐχήν

<Πήδασος>· πόλις, καὶ ἔθνος βαρβαρικόν. καὶ κύριον ὄνομα, καὶ

ἵππου

<πῇ δὴ ἄρα>· πῶ(ς), ποῖ δή

<πῆδον>· πηδάλιον

<πῆδος>· τὸ πλατὺ τῆς κώπης, ἀπὸ τοῦ <παίειν>. οἱ δὲ <πήδινον>

εἶναι <ξύλον> εὔθετον πρὸς τὴν τῆς κώπης κατασκευήν. γράφουσι δὲ καὶ ἐν ἐκείνῳ· μέγα δ' ἔβραχε πήδινος [τε] καὶ ἡ ἀγρία ἄμπελος

[<πηδύειν>· νάειν. βλύζειν. βρύειν

<πηδύειν>· πηγάζειν. ὀμβροῦν. ἱδροῦν

<πηδυλίς>· πέτρα, ἐξ ἧς ὕδωρ ῥέει]

<πηδῷ>· τῷ πλάτει τῆς κώπης τοῦ πλοίου

[<πήθων>· πίθηκος]

<πῆι>· πόκα

<πηκτὰ δάκρυα>· παρὰ τὸ πεπηγέναι· ὡς ἐκ πηγῆς ῥέοντα

<πηκταὶ θύραι> καὶ <εὔπηκτοι [εὔ]θύραι>

<πηκτίδες> καὶ <σύριγγες>· ὄργανα μουσικά

<πηκτίδος>· πανδουρίου

<πηκτίς>· πανδούριον. ψαλτήριον. σύριγξ. ὄργανον

<πηκτόν>· ἐκ πολλῶν ξύλων πεπηγμένον

<πηκτὸν ἄροτρον>· τὸ ἀπὸ δύο ἀρότρων. εἰσὶ γὰρ καὶ μονόβολα

<πηκτὸς θάνατος>· ὁ τοῦ Σαλαμινίου Αἴαντος τοῦ μανέντος, ὃς τῷ

ξίφει ἐπιπεσὼν ἀπέθανεν

<Πηλαγόνες>· γέροντες, παλαιοί, γηγενεῖς

<πῆλαι>· κραδᾶ[ί]ναι, σεῖσαι

<πηλαμύς>· διὰ τοῦ <υ> ἰχθῦς ἐν Πόντῳ

<πῆλεν>· ἔπαλ(λ)εν

<Πηλέως μάχαιρα>· παροιμία, ἣν ἐκ πλήρους Ἀριστοφάνης ἀναγρά-

φει οὕτω· <μέγα φρονεῖ μᾶλλον, ἢ ὁ Πηλεὺς τῇ μαχαίρᾳ>. ἐδόκει γὰρ σωφροσύνης γέρας εἰληφέναι .....

<Πηλ(η)ιάδεω>· τοῦ Πηλέως παιδός

[<πηληκίσματα>· φενακίσματα]

<Πήληξ>· περικεφαλαία, ἀπὸ τοῦ πάλλεσθαι, ὅ ἐστι κινεῖσθαι. καὶ δῆμος

<Πηλιάδα (μελιήν>)· τὸ δόρυ

<Πηλιάς>· ἰδίως τὸ τοῦ Ἀχιλλέως δόρυ· καταχρηστικῶς δὲ καὶ πᾶν

<πηλιδνόν>· πελιδνόν

<πηλίκον>· οἷον, ὁποῖον, ποταπόν. διάφορον

<πηλίκοις>· διαφόροις. καὶ τὰ ὅμοια

<πηλίναις>· χοϊκαῖς

<πήλινος>· ἐκ πηλοῦ, χοϊκός

<Πήλιον>· ὅρος ἐν Θεσσαλίᾳ. καὶ Πήλιον

<πηλός>· οἶνος. Ἴωνες, ἔνθεν καὶ <κάπηλος> ὁ τὸν οἶνον πωλῶν

<πηλὸς ἀϊδνός>· περὶ τὴν Λιβύην ἐστὶ τόπος. καὶ τὸν ὁρίζοντα

ὠκεανόν

<πήλυξ>· ῥαγάς

<πῆμα>· βλάβη. ἀναπημονή

<πημαίνει>· βλάπτει, κακοποιεῖ

<πημαινούσης>· κακούσης. καὶ τὰ ὅμοια

<πήμασι>· κακοῖς. [πήμασι] βλάβαις

<πῇ μέματον>· ποῦ προθυμεῖσθε

<πῆμος>· πηνίκα

<πῆν· πῆ καὶ πῆν> ἐπὶ τοῦ κατάπασσε καὶ καταπάσσειν

<πήνα>· ἀπήνη

<Πηνειός>· ποταμὸς ἐν Θεσσαλίᾳ

<Πηνελόπη>· ὄνομα κύριον

<πηνέλοψ>· ὄρνις ποιός

<πηνηκίζειν>· ἀπατᾶν

<πηνηκισμάτων>· φενακισμάτων

<πήνην>· [τὸ ἀνάπτειν.] λέγεται ἡ ἐργασία

<πηνία>· ἐντίθεταί τινα τοῖς πλακοῦσι λεγόμενα πηνία. ἔστι δὲ λευκὰ

καὶ προσόμοια τοῖς πηνίοις ὄντως

<πηνίκα>· πότε. [ἢ τότε]

<πηνίκα δέ>· [ὅτε δὲ] ἢ πότε δέ

<πηνίκη>· θρίξ. ἐμπλοκή

<πηνίον>· [πανούκλιον. ἢ] ἄτρακτος, εἰς ὃν εἱλεῖται ἡ κρόκη

[<Πηνιός>· ποταμός]

<πῆνος>· ὕφασμα

<πηνώμενον>· πηνιζόμενον. τριβόμενον

<πῆξαι>· κατασκευάσαι. στῆσαι

<πήξας>· στήσας. βαλών. κατασκευάσας

<πῆξε θυμόν>· ἔπληξε τὴν ψυχήν

<πηοί>· συγγενεῖς, οἱ κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι. ἀγαθοί. ἀναγκαῖοι. ἀνδρεῖοι

<πήραξον>· ἀφόδευσον

<Πηρεφόνεια>· Περσεφόνεια. Λάκωνες

<πηρία>· Ἀ(ς)πένδιοι τὴν χώραν τοῦ ἀγροῦ

<Πηρίη>· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ

<πῆριξ>· πέρδιξ. Κρῆτες

<πηρίς>· ὄσχη, κήλη, αἰδοῖον. καὶ ἱερείου ταυρία

<πηροῖς>· βλάπτοις

<πηρόν>· ἐστερημένον τῆς φωνῆς. ἔνιοι δὲ πεπηρωμένον καὶ βεβλαμμέ-

νον αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ....... τὸν (ἐ)νεὸν καὶ ἄφωνον· προπερισπω- μένως δὲ τὸν τυφλόν

<πηρόν>· τὸν παντάπασι μὴ ὁρῶντα

<πήρωσις>· βλάβη. λύπη. τύφλωσις

<πήσασθαι>· μέμψασθαι

<πήτεα>· πίτυρα

<πητ[ε]ῖται>· πιτύρινοι ἄρτοι. Λάκωνες

<πήχεων>· πηχῶν

<πῆχυς>· νεῦρον, ἢ τὸ τοῦ τόξου μέσον· ἔνιοι τὰ ἄκρα. <κιθάρας> δὲ

<πῆχυς> ὁ ἀγκών. ἢ ὁ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς

<πηῶν>· φίλων. συγγενῶν

<πιαζόμενος>· θλιβόμενος

<πιαίνει>· σιτεύει. λιπαίνει

*<πιανάτω>· λιπανάτω

<πιαινέτω>· λιπαινέτω

<πιαλέον>· λιπαρόν

[<πιανεῖ στυγνῷ>· τῷ θρηνητικῷ ὕμνῳ]

<πίαλον>· παράλευκον

<πῖαρ>· τὸ κράτιστον. καὶ στέαρ. ἢ τὸ πέρας. καὶ λιπαρόν

<πιάτοις>· τὸ ἄσημον ἀργύριον

<πίγγαλος>· σαῦρος ὁ καλούμενος χαλκίς

<πίγγαν>· νεόσσιον. Ἀμερίας. γλαυκόν

<πίδακες>· σταγόνες. πήγξ

<πιδακοέσσης>· καθύγρου

<πῖδαξ>· λιβάς, κρήνη, ἀναβολὴ ὑδάτων, πηγή, ἄκρα ὕδατος

<πίδαξι>· πηγαῖς

<πιδηέσσης>· καθύδρου, πιδακώδους. καὶ ἡμεῖς <πιδᾶν> λέγομεν τὸ

ἀναβάλλειν ὑγρόν

[<πίδναται>· προσπελάζει]

<Πιδώ>· δῆμος [ἐν τῇ θάκῃ

<πιέειν>· πιεῖν

<πιέζειν>· κατέχειν. θλίβειν, σφίγγειν. μαλάσσειν. βαρεῖν

<πιερά>· λιπαρά. εὐδαίμονα, πλούσια. καὶ <πιείρῃ

<Πιερία>· ὄρος. [ἢ λιπαρά]

<Πιερίδες>· αἱ Μοῦσαι ἐν Μακεδονίᾳ

<Πιέρι..>· ἡ ἀκρώρεια τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ ὄρους

<πιέσαι>· πιάσαι

<πιεσθείς>· δαμασθείς

<πιῆναι>· ὠφελῆσαι. αὐξῆσαι

<πιθάκναι> καὶ <πιθάκνια>· οἱ μικροὶ πίθοι. καὶ σιπύαι

<πιθανάς>· εὐπίστους

<πιθανολογία>· διάλεξις ἀληθής

<πιθανόν>· ἀληθινόν. πιστόν. εὐπ(ε)ιθές

[<Πιθήνης> πόλις]

<πιθήσας>· πιστεύσας. πισθείς. πιστωθείς

[*<πιθάρχει>· πίσθητι]

[<πιθοῖ>· πισμονή, πίστις]

<πιθοίγια>· ἑορτὴ Ἀθήνησι

[<πιθραύσκεται>· φανεροῦται]

<πιθών>· π(ε)ίσας

<πικα(ῖ)σι>· πικραῖς

[<πικέλα>· πίσσα, Ῥωμαῖοι]

<πίκειν>· ξαίνειν

<πίκεται>· κτενίζεται

<πικόν>· πικρόν. Χαλδαῖοι

<πικρόν>· χαλεπόν. ἀργαλέον

<πικρῶς>· κατακόρως. ἀκρατῶς

<πίλημα>· ζώνη. μίτρα

<πιλιπαγμός>· ποιά τις φωνή

<πίλνα>· προσήγγιζε

<πίλναι>· προσεγγίσαι

<πίλναται>· προσπελάζει

<πιλνάμενον>· ἐμπελαζόμενον, πηγνύμενον

<(π)ίλνασθαι>· ἐγγίζειν, πλησιάζειν, προσάγειν

<πίλνατο>· προσεπέλαζε, προσήγγιζε. καὶ τὰ ὅμοια

<πιλνόν>· φαιόν. Κύπριοι

<πίλοις>· πιλωτοῖς

<πιλός>· κοχλιός

<πῖλος χαλκοῦς>· εἶδος περικεφαλαίας

<πιμελή>· στέαρ, πιότης, λίπος

<πιμελής>· εὐτραφής. λιπαρός

[<πιμέντα>· φάρμακα

<πιμεντάριος>· φαρμακὸς καὶ μυρεψός]

<πίμπλαμαι>· πληροῦμαι

<πίμπλαντο>· ἐπληροῦντο

<πίμπλαται>· πληροῦται

<πιμπρᾶν>· ἐμπυρίζειν φυσᾶν. καίειν

<πίμπρασθαι>· ......

<πίμπραται>· .......

*<πεμφθοί>· ὀφθαλμῶν τὰ μελανά. Ἠλεῖοι

<πῖνα>· εἶδος ἰχθύος. καὶ ὀστρεῶδες κογχύλιον

<πίνακας>· τὰς σανίδας. καὶ τὰ θραύσματα τῶν [ὀρνεῶν. ἄλλοι δὲ

τὰς δέλτους. καὶ οἱ ἐπὶ τῶν σκυτ(οτομ)ικῶν τραπεζῶν λίθοι. καὶ τὰ ἄκρα τῶν ξύλων

<πίνακες>· ἀναγραφαί. εἰκόνες

<πινακίδο[ῦ]ς>· ὄρχησις ποιά

<πινάκιον>· τὸ λεύκωμα. τινὲς δὲ σύμβολον δικαστικόν

<πίνακι πτυκτῷ>· δέλτῳ

<πινακίρ>· πινακίσκος

<πίνακος κουρά>· τὰ τμήματα, καὶ ἀποκαθάρματα τῶν ξύλων

<πινακοπώλης>· ὀρνιθοπώλης. τίλλοντες γὰρ αὐτὰ καὶ τιθέντες ἐπὶ

πίνακος ἐπώλουν, τὰ λεπτὰ ὁρμαθίζοντες

<πίναξ>· ζωγραφία. ἱστορία. ἀναγραφή. περιοχή

<πιναρά>· ταπεινά, εὐτελῆ, ἐλάχιστα. ῥυπαρά

<πιναρός>· ῥυπαρός. εὐτελής, ἐλάχιστος

*<πίνος>· ῥύπος. καὶ τὰ ὅμοια

<πινόεν>· ῥυπαρόν. πιναρόν

<πινοτήρης>· πινοφύλαξ λεγόμενος. <Πῖνα> δὲ εἶδος ὀστρέου

<πινυμένην>· συνετήν

<πίνυσις>· σύνεσις

<πινυτή>· σύνεσις, φρόνησις

<πινυτήν>· σωφροσύνην

<πινυτός>· σώφρων, συνετός

<πινυτόφρων>· σωφρονέστατος. συνετώτατος

<πινυτῶς>· οὕτως φρονῶν

<πινῶδες>· ῥυπαρόν. ξηρόν

<πινωδία>· ἀκαθαρσία

<πιόμενα>· ποτιζόμενα

<πίονα>· λιπαρά. πλούσια

<πίονα ἔργα>· νῦν τὰ γεωργικά, κατ' ἐξοχήν, τὰ ἡμᾶς πιαίνοντα

*<πίος>· εὐσεβής

<πίονες>· στεατῖται πλακοῦντες

<πίονος>· λιπαροῦ. ἀγρίου. εὐτραφοῦς. πλουσίου. μεγάλου

<πιότατον>· λιπαρώτατον

<πιπαλίς>· ἡ παρά τισι χαλκίς, παρὰ δὲ ἐνίοις σαύρα

<'πιπάλ(λ)ων>· κραδαίνων, πάλλων

[<πίπαν>· τὸν ἀκριβῆ τοξότην]

<πιπίζειν>· κατὰ μίμησιν ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς.

λέγουσι δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν

<Πίπλ(ε)ιαι>· αἱ Μοῦσαι ἐν τῷ Μακεδονικῷ Ὀλύμπῳ, ἀπὸ κρήνης Πι-

πλείας

<πιπλῶν>· πληρῶν

<πίπον>· ἄκρον

<πιπράσκει>· πωλεῖ

<πίπτωσι>· φονεύωνται

<πιπώ>· ὄρνεον πολέμιον, ὥς τινες, ἐρῳδιῷ

[<πῖραρ ἐπαλλάξαντες>· ὅταν σχοινίον ἀποτείνωσιν ἀπὸ πέρατος

εἰς πέρας

<πιπνύοντα>· σχολεύοντα

<πίρινθα>· βῆμα. καὶ τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης πλέγμα, τὸ πλινθίον]

<πιρίσσας>· ἐλέφας

<Πῖσα[ι]>· πόλις, ὅπου τὰ Ὀλύμπια ἐπιτελεῖται

<πῖσαι>· ποτίσαι

<πισάκιον>· περιστόμιον

<πισάκνα>· πιθάκνη

<πίσεα>· κάθυγρος καὶ ποώδης γῆ

<πίσεα π(ο)ιήεντα>· διύγρους τόπους

[<πίσῃ>· π(ε)ίσματι]

<πίσιρα>· πίτυρα. Ἀχαιοί

<πισιρῖται>· πιτύρινοι ἄρτοι

[<πίσιρα>]· [ἀγγεῖα

[<πίσματα>· τὰ ἀγκύραια σχοινία]

<πισμός>· πιστήρ. ποτίστρα. ληνός.

<πισόμενον>· γενησόμενον. παθησόμενον

<πίσορ>· πίθος. Λάκωνες

<πισσᾶται>· οἱ τὴν λευκὴν ἔχοντες λέπραν

<πισσοκωνίας>· Διόδοτος πισσοκωνίαν εἶπεν διὰ τὸ τὰ πρόβατα πίσσῃ

χρίεσθαι

<πισσοκωνήτῳ πυρί>· πίσσῃ χρίουσιν, ἵνα τάχιον κατακαίηται. <Κω-

νῆσαι> δέ ἐστι τὸ περιενεγκεῖν

<πιστά>· βέβαια

<Πίστα>· Πίστειρα πόλις. οὕτως εἶπεν

<πιστὴν γνώμην>· βεβαίαν

[<πιστήρ>· ληνός]

<πίστις>· ἀπόδειξις

<πιστήριον>· ποτιστήριον. <πῖσαι> γὰρ τὸ ποτίσαι. καὶ πῖστραι αἱ πο-

τίστραι

<πιστός>· εὐπειθής

<πιστούμεος>· πιστά τε ποιῶν, βεβαιούμενος τὸ λεχθέν

<πισύγγιον>· σκυτ(ε)ῖον

<πισύγγων>· σκυτέων

<πίσυνοι>· πεποιθότες, πεπιστευκότες

<πίσυνος>· πεποιθώς, πιστεύων, θαῤῥῶν

<πίσυρας>· τέσσαρας

<πισύρων>· τὸ αὐτό

[<πίσω>· πράξω]

*<πιστώσαντο [στῶ]>· πίστεις ἀλλήλοις ἔδοσαν

<Πιτανάτης στρατός>· ὁ τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι ἀπὸ μέρους, ἢ διὰ τὸν

Μενέλαον, ὃς ἦν Πιτανάτης, οὗ χάριν ἐστράτευσαν. ἔστι δὲ ἡ Πι- τάνη φυλή

<Πιτανάτης>· ὁ Πιτανάτης λόχος αὐτοσχεδιάζεται, οὐκ ὢν ταῖς ἀλη-

θείαις. <Πιτανάτῃ> δὲ <ἀγῶ(νι)> γυμνικῷ ἐν Πιτάνῃ ἀγομένῳ

<'πιτίμια>· τὰς ἀξίας τιμωρίας (ἐ)πιτίμιά φασιν

<πιτνάς>· ἐκτείνων. [τίμιά φασι]

<πίτνει>· πίπτει. [ἐκτείνει]

<πίττῃ>· πίσσῃ

<πιτυδάνη>· ἀσκὸς μικρός

<Πιτύ(ε)ια>· πόλις Θρᾴκης

<πιτύλοιν>· ταῖς καταφοραῖς τῶν τειχέων

<πιτύλοιν>· [ψόφοις ὑδάτων]

<πιτύλοις>· ταῖς καταφοραῖς τῶν ὑδάτων [τειχέων] καὶ τοῖς ψόφοις

τῶν ὑδάτων

<πίτυλος>· ὀρνιθάριόν τι ἄγριον. ἢ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πι-

κρῶς ἐπιφέρηται

<πιτύλους>· οἱ ἀλεῖπται τὰς ἐν περιόδῳ καταβολὰς τῶν πληγῶν· οἱ δὲ

ναυτικοὶ τὸ πρὸς κέλευσμα ἐλάσαι

[<πιτύνη>· κνῆκας, ὁ τὸν τυρὸν πογρίων]

<πίτυρα>· τὰ τῶν σίτων ἢ κριθῶν φλοιά

<πίτυς>· δένδρον, ἐμφερὲς πεύκῃ

<πιφαλλίς>· πίφιγξ

<πιφαύσκεο>· φαῖνε λέγων

<πιφαύσκεται>· φανεροῦται, διασαφεῖ, φανεροποιεῖ

<πιφαυσκόμενος>· σημαίνων, λέγων

<πιφαύσκω>· παραδείκνυμι, ἀναφαίνω, εἰς φῶς ἄγω, σημαίνω

<πιφαύσκων>· ἐμφανίζων, παραδεικνύων, σημαίνων, λέγων. καὶ τὰ ὅμοια

<πίφιγξ>· κορυδαλός

*[<πιφραύσκων>]· πιφαύσκων. λέγων, ἐμφανίζων

<'πίχειρον>· ἀνταπόδοσις

[<πίχυς>· βραχεῖον μέτρον]

<πίων>· λιπαρῶν

<πλαγάν>· πληγήν

[<Πλάγας>· τὰς Συμπληγάδας πέτρας]

<πλαγγόνιον>· μύρον τι παρὰ Ἀθηναίοις

<πλαγγών>· κηρινόν τι κοροκόσμιον, σφαῖρα, καλαθίς. καὶ <πλαγγό-

νες> κεκρύφαλοι

<πλαγιάσαι>· παραλογίσασθαι. πλανῆσαι

<πλάγιοι>· δόλιοι

<πλαγίως>· δολίως. μὴ φανερῶς. ἀσυμφανῶς. αἰνιγματωδῶς

<πλαγκτά>· καμπτά. [πλαγκτά]

<Πλαγκταί>· οὕτω πέτραι τινὲς καλοῦνται, (ἀπὸ) τοῦ πλάζεσθαι αὐ-

τάς· ἃς ἔνιοι Συμπληγάδας καλοῦσιν

<πλαγκτέ>· παράφρων, καὶ πεπληγμένε τὴν διάνοιαν

<πλαγκ(τ)όν>· ἀνόητον, τὰς φρένας βεβλαμμένον, πλανώμενον

<πλαγχθέντες>· πληγέντες. πλανηθέντες

<πλάγχθη>· ἐστράφη. καὶ τὰ ὅμοια

<πλαδαρόν>· νοτερόν, ὕπομβρον. χαῦνον, ἀσθενές. ὑγρόν

<πλαδαρώτερος>· ἐκλυτώτερος. καὶ τὰ ὅμοια

<πλα(δ)διῇ>· ματαΐζει. σοβαρεύεται

<πλαδῶσαν>· ὑγράν

<πλαδῶσιν>· ὑγροῖς. λιπανθεῖσιν. ἢ αἱ σάρκες αἱ μὴ ἐστερεωμέναι

<πλάζεσθαι>· πλανᾶσθαι, ἀποσφάλλεσθαι

<πλαζόμενος>· ἐγγίσας. ἢ πλανώμενος

<πλάζουσι>· πλανῶσι. διαμαρτάνουσι τῶν ἐπιθυμιῶν. σφάλλουσι

<πλάζον>· πλανῶν

<πλάθανον>· κύκλον, ἐφ' οὗ πλάσσουσιν ἄρτους καὶ πλακοῦντας

<πλα[ς]θείς>· προσπελασθείς. δοθείς

<πλαθεῖσα>· τὰ αὐτά

<πλάθεται>· παραγίνεται, προσπελάζει

<πλάθους>· πλήθους

<πλαῖσι>· κλῆσι

<πλαίσια>· πλινθία

<πλαίσιον>· ἡ ἐν τετραγώνῳ τῶν στρατιωτῶν τάξις· καὶ πίναξ. καὶ

πλινθίον. καὶ διὰ ξύλων τετράγωνα πήγματα

<πλαίτερ>· πέτραι. οἱ δὲ <πάτερ>

<πλάκα ἡλιακήν>· τὴν ἀνατολικὴν γῆν, ἢ τὴν ἡλιακήν. <Πλάκα> καὶ

τὴν ὅλην χώραν, καὶ τὴν κοινήν, ἢ τὴν γῆν

<πλάκας>· δέλτους

[<πλακάτην>· ἐριουργικὸν ἐργαλεῖον]

<Πλακία>· χώρα παρὰ τὴν Θρᾴκην, εἰς ἣν ἀποικίαν ἔπεμψαν Ἀθη-

ναῖοι

[<πλακίησιν>· ἁμαρτίαις]

<πλακίς>· κλινίδιον κατεσκευασμένον ἐξ ἀνθῶν, (ἐν) τῇ ἑορτῇ τῶν Πανα-

θηναίων

<Πλάκος>· ὄρος τῆς Κιλικίας. τινὲς δὲ Πλακούσιον λέγουσιν

<πλακοῦς>· ἐκτὸς τοῦ πέμματος καὶ ὁ σπερματικὸς τύπος τῆς ἡμέρας

μαλάχης

<πλακτήρ>· τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον

<πλᾶκτρον>· πλάνημα. πλῆθος. ἢ τὸ πλῆκτρον

[<πλάκτος>· παράφρων. πεπλανημένος]

*<πλανίς>· τὸ τῆς νύμφης χρυσοῦν διάδημα

<πλάνα>· τριακάς

<πλάνη>· ἀπάτη

<πλανῆται>· ἀστέρες. τρέχουσιν ἐπισήμοις. ἤτοι μετανάστ[ε]αι

<πλάνος>· πλανήτης, ἀπατεών

[<πλάντων>· ἄφρων, ἄνους. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα]

<πλανύττων>· πλανῶν

<πλάξ>· ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὄρος. καὶ τὰ μεμαζωμένα. καὶ τὸ διπλοῦν.

καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα. ἢ πλάκας τῆς κοιλίας. καὶ ἡ γαστήρ

<πλαριᾶν>· μίγνυσθαι

<πλάσμα>· σχηματισμός. ψεῦσμα. ἢ κτίσμα

<πλασταρεύοντες>· πλάσσοντες

<π[λ]αστηρία>· (ς)πλάγχνια

<πλάστιγγι>· [ἰσχία

<πλάστιγξ>· μάστιξ. ἢ τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίῤῥοπον. καὶ τὸ νῦν λεγόμενον

<λίτρα>. καὶ τὸ πρὸς τοὺς κοττάβους πινάκιον. καὶ μέρος τι τοῦ αὐλοῦ. καὶ σύριγγος τὸ ζύγωμα

<πλαστουργήσαντα>· πλάσαντα, ποιήσαντα

<πλάστρα>· ἐνώτια. καὶ θεῶν τύποι

<πλα[ς]τά>· προσπελαστά

<πλαταγώνιον>· τὸ τῆς μήκωνος καὶ ἀνεμώνης φύλλον

<πλαταγωνίσας>· ἀποληκυθίσας, καὶ ψοφήσας

*<πλαταγεῖν>· κροτεῖν

<πλάται>· τῶν σπαθῶν τὰ πλατέα

<πλαταΐσαι>· τὸ ὠμοθετῆσαι

<πλαταμών>· τόπος πλατὺς καὶ μέγας ὑποθαλάττιος. οἱ δὲ λεωπετρία.

οἱ δὲ ὀλισθηρὰ πέτρα

<πλάταν>· [πληγήν. ἢ] πλοῖον

<πλατάνιστον>· πλάτανον

<πλάτανος>· δένδρον, πρὸς ὃ οἱ γυναικονόμοι τὰς ζημίας ἐν λευκώματι

ἐξετίθεσαν

<πλατέα>· τὰ ἐν πλάτει νεμόμενα, μεγάλα

<πλατεάζειν>· ἀλαζονεύεσθαι. φενακίζειν

<πλατεῖα>· κόσμος τις

[<πλατειάδδοντες>· οἱ γυμναζόμενοι τοῖς ἐφήβοις]

<πλατεῖαι>· καρποὶ τῶν χειρῶν

<πλατείαις>· ῥύμαις, ἀγοραῖς

[<πλατῆορ>]· τὸ πλατείᾳ τῇ χειρὶ πατάξαι

<πλάτιγξ>· τῆς κώπης τὸ ἄκρον, ᾧ πλήσσεται τὸ ὕδωρ

<πλάτη>· ἡ ὠμοπλάτη. καὶ ἡ θαλασς(ί)α

<πλᾶτιν>· γυναῖκα. ἢ τὴν ἄθροισιν

<πλατίς>· ἡ γυνή. ἡ ἄπιστος, κλώψ. σύνοδος, ἄθροισμα

<πλατίστακος>· (γυν)αικεῖον αἰδοῖον. καὶ ἰχθῦς ποιός

<πλατορόα>· θυσία. Λίνδιοι

<πλατυγίζειν>· καταλαζονεύεσθαι. ἀπὸ τῶν <πλατῶν> τῶν ἐν ταῖς

κώπαις καὶ τῆς θαλάσσης

<πλατύνειν>· μηρύειν

*<πλατύ>· μέγα. εὐρύ. ἁλμυρόν

<πλατὺν Ἑλλήσποντον>· τὸ κατὰ τὴν Τροίαν μέρος τοῦ Ἑλλησπόν-

του· ἀπὸ τοῦ ὅλου τὸ μέρος τοπικῶς λέγων

[<πλατύ>· μέγα, εὐρύ. ἁλμυρόν]

<πλατὺ ὕδωρ>· τὸ ἁλμυρόν

<πλάτων>· χαλκωμάτιόν τι, ᾧ τὸν ὀρὸν ἀντλοῦσιν, ὅτε γάλα συμπής-

(ς)ωσιν

[<πλάχθη>· ἐπλανήθη]

<πλέα>· πλείη

*<πλατύρ>· δοῦλος. ἢ δῆμος

*<πλάτυς>· ἡ τῶν λοχώντων ἄθροισις

<πλέαι>· πλεῖαι, πλήρεις

<πλεγματεύεσθαι>· ἐμπλέκεσθαι

<πλέθρα>· μέτρα γῆς. ἢ διύγρους καὶ βοτανώδεις τόπους

*<πλεῖαι>· [ἢ πλείη.] πλήρεις

*<πλείην>· τὴν ἔγκυον

*<πλεῖν>· πλέειν

<πλέθρισμα>· δρόμημα

<πλεῖ[ο]ν>· πλέον. Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν

<πλεῖον>· πλῆρες

<πλείονες>· οἱ τετελευτηκότες

*<πλειόνει>· σπείρει

<πλειοτέρῃ σὺν χειρί>· πλείονι καὶ πλουσιωτέρᾳ. ἢ σὺν πλείοσι

χρήμασι

<πλείου>· πλήρους·

ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ πλείου ἀφυσσάμενοι καί· ἀνδρῶν δυσμενέων πλεῖος δόμος

<πλεῖς τὴν θάλασσαν>· ......

<πλειστηριαζόμενος>· ὑπερβαλλόμενος. καὶ (<πλειστηριάζειν>)

τὸ ὑπερτιμᾶσθαι ὤνιον

<πλειστηριάσαντες>· πλείονος πωλήσαντες οὗ ὠνήσαντο

<πλειστηριασμός>· ὑπερθεματισμός

<πλειστοβολίν(δα)>· παίζειν ἀστραγάλοις

<Πλεῖστος>· ποταμὸς ἐν Δελφοῖς

<πλειών>· ὁ ἐνιαυτός. ἀπὸ τοῦ πάντας τοὺς καρποὺς τῆς γῆς συμπλη-

ροῦσθαι

*<πλέθρον>· πο<δ> ρ..... πῆχυς <ξῶ> καὶ πόδα ἕνα

<πλέκει>· μηχανᾶται

<πλέκεται>· μαστιγοῦται. συκοφαντεῖται

<πλέκος>· πλέγμα

<πλεκτή>· σειρά, ἡ ἐξ ἱμάντων

<πλένναι>· μύξαι

<πλέμνιον>· ἀρχαῖον. πλῆρες

<πλεονασμός>· ἐπίδοσις

<πλεονέκτα>· βίαιε

<πλεονεξία>· τὸ πλέον τοῦ δέοντος ἔκ τινος λαμβάνειν

<πλευμονία>· νόσος ἡ ἐρωτική

<πλευρῖτις>· νόσος ὀλεθρία

<Πλευρών>· πόλις τῆς Αἰτωλίας

<πλεφίδερ>· ἡ πεφρυγμένη σησαμίς

<πλεφίς>· σησαμίς

<πλέω>· πλήρης. καὶ <πλέω>· τὸ κολυμβῶ

<πλέω νὺξ τῶν δύο μοιράων>· πλέον μέρος, καὶ νυκτὸς αἱ δύο

μοῖραι. ὁ τρόπος ἀναστροφῆς

<πλέως>· πλήρης

<πλήγανον>· βακτηρία

<πληγάς>· δρέπανον

<πληγεῖον>· παλαιόν

<πληγενεῖς>· οἱ μὴ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὄντες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀδελφοί

<πλήγη>· ἐξεπλάγη

<πλήθει>· πελάζει. ἢ κρείττονι ἀριθμῷ

<πλήθει πρόσθε βαλόντες>· τῷ πλήθει τῶν θεωμένων συνεργηθέν-

τες, ὅ ἐστιν βοηθηθέντες. ἢ τῷ πλήθει τῶν θεατῶν κωλυθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐμποδισθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἡνιόχων. δίδυ- μοι γὰρ ἦσαν οἱ ἡνιοχοῦντες

<πλῆθος>· ἀθροισμός, ὄχλος

<πλήθουσα>· πλεονάζουσα, πλήρης

<πλήθουσαν>· πλήρη

<πλῆθρον>· κλῆθρον. ἢ εἶδος μέτρου

<πληθύς>· ὄχλος, δῆμος

<πληϊάδες>· πλ(ε)ιάδες. ἔστι δὲ ἑπτὰ ἄστρα, πλησίον τοῦ ταύρου, ὀνο-

μασθέντα ἀπὸ τῆς μητρὸς αὐτῶν Πληϊόνης

<πλήκτης>· μάχιμος, ὑβριστής

<πληκτίζεσθαι>· μάχεσθαι, ὑβρίζειν

*<πληγεῖτε>· ἀπεγνωσμένοι. ἀνίατοι, ἀδιόρθωτοι, συντριβῇ καὶ ἀφα-

νισμῷ

<πληκτικώτερον>· ὑβριστικώτερον

<πλῆκτρα>· τῶν ἀλεκτρυόνων αἱ ἐν τοῖς ποσὶ κερατώδεις ἐξοχαί

<πλῆκτρον>· τὸ τῆς κιθάρας, ἐν ᾧ κινεῖ τὰς χορδάς ..... ἢ τὸ προσπε-

λάζον ἢ τὸ πλῆσσον. καὶ τὸ μέρος, καθὸ ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ τῇ κο- τύλῃ προσπελάζει· καὶ διὰ τὸ πεπλῆχθαι τὸν μηρόν

<πλῆμα>· πλήρωμα

<πλημαθῆναι>· πλησθῆναι

<πλημαινόν>· παλαιόν

<πλημμελεῖ[ς]>· ἐκμελεῖ[ς]. οὐ συνῳδὰ λέγει, ἁμαρτάνει

<πλημ(μ)ελής>· ἀμελὴς ἢ πο[π]λεῖον πλάσσον καὶ τὰ ὅμοια

<πλημμύρα>· ῥεῦσις ὕδατος, πλῆθος

*<πλήμνη>· ἡ χοινικὶς τοῦ τροχοῦ ἢ τῆς σύριγγος. ἀπὸ τοῦ πληροῦ-

σθαι ὑπὸ τοῦ ἄξονος. καὶ ὕδωρ τὸ ἐπὶ γλεῦκος ἐπιχεόμενον

*<πλῆμνος>· ἀφρός

*<πλῆμναι δέ>· αἱ περιέχουσαι τὸν ἄξονα χοινικίδες

*<πλήμνῳ>· παλαιῷ

<πλημμύρει>· πέπληθεν

<πλημ(μ)υρίς>· τὸ ὅρμημα τῆς θαλάσσης, ἡ ἐπίῤῥυσις. οἱ δὲ <πλή-

μνη· "πλημμυρὶς ἐκ πόντοι(ο)">

<πλημμῦρον>· μεστόν, πεπληρωμένον

<πλημοχόη>· τῇ ὑστεραίᾳ τῶν μυστηρίων κοτυλίσκους πληροῦσιν, οὓς

καλοῦσι <πλημοχόας>

<πλήν>· ἐκτός, ὅμως

<πληνοδίᾳ>· παρανόμῳ. τετιμημένῃ. τῇ πεπλανημένῃ τῆς ὀρθῆς ὁδοῦ,

τουτέστιν ἀδίκῳ

<πλῆντο>· προσεπέλασαν. καὶ ἐπλήσθησαν

<.πληνώδους>· ἀσθενοῦς

<πλῆξαι>· πατάξαι ἐκ χειρός

<πλήξαντα> καὶ πληγέντα>· εἰκόνα ξυλίνην ὁ Δαίδαλος χαριστήριον

τῆς Ἰκάρου ταφῆς .....

<πλῆξάρα>· περιγνάθιον

<πλήξας>· τύψας. θαυμάσας

<πλήξιππος>· ἱππότης, ἱππικός

<πληξίππῳ>· τῷ πλήσσοντι τοὺς ἵππους· δι' οὗ τὸν ἱππότην δηλοῖ

*<πλήρωμα>· πλῆθος, ἀναπλήρωμα

<πλήρωμα>· ναῦς τραγική

<πληρωτής>· ἐράνου συναγωγός

*<πληροφορία>· βεβαιότης

<πληρώσας>· πλήσας

<πλησιαίτερον>·

<πλησίον>· ἐγγύς

<πλησιφαής>· ἡ πληροσέληνος ἡμέρα

<πλησμοναῖς>· ὑπερβολαῖς. ἢ πεπληρωμέναις

*<πλησίστιον>· τὸν ἄνεμον, πληροῦντα τὸ ἱστίον

<πλῆσον>· πλήρωσον

<πλήσσων>· ῥηγνύων, σχίζων. τύπτων, ἀδικῶν, βλάπτων

[<πλήσσοντο>· διέβαινον]

<πλητήσαντα>· δηλοῦντα

<πλήτης>· πλησιαστής

<πλητίνες>· δέλτοι

<πλῆτο>· ἐπλήσθη. ἤγγισεν

<πλήτομον>· παλαιόν. Ἀκαρνᾶνες

[<πληάδα>· πλῆθος ἄστρων ἐν οὐρανῷ]

<πλίγμα>· βῆμα. ἀπὸ τῶν κυλιομένων καὶ παλαιόντων, ὅταν περιβάν-

τες τοῖς σκέλεσι κατ(ατρ)έχωσιν

<πλινθεύεται>· ἐξαπατᾶται. ἐπὶ ἀναισθήτων

<πλινθίδες>· δοκίδες

<πλίνθος>· μέρος τι τῆς κεφαλῆς τοῦ κίονος. ἢ πηλὸς ὀπτηθείς

[<πλίξ>· τὸ βῆμα. καὶ <πλίγματα>· τὰ πηδήματα. ἔλεγον δὲ <πλίξ> καὶ τὸ ἀπὸ τῆς

χειρὸς εἰς τὸν λίχανον διάστημα, καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀστοῦν margo].

<πλίξαντα>· διαναβάντα, καὶ ἀναστάντα, καὶ διαβάντα

<πλίσσοντο>· διέβαινον

*<πλειστάκις>· πλεονάκις, πολλάκις

<Πλοάδες τῶν ἐν Ὀρχομενῷ>· (νῆσοί) τινες οὕτω καλοῦνται

<πλοιάρια>· πλοῖα μικρά. ἢ ὑποδήματα ποιά

<πλόϊμα[τα]>· τὰ πλῷ πεμπόμενα

<πλόκαμα>· τὰ περιόστεα νεῦρα

<πλόκαμοι>· κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι

<πλοκαμώδεα>· τὸν οὖλον <βόστρυχον>

*<πλόκος>· πλόκαμος

<πλόκιον>· εἶδος περιδεραίου

<πλοκίων>· πεπλεγμένων

<πλόμενον>· φανέν. γεννώμενον. [δολίων

<πλουᾶται>· πλουθήσεται

[<πλοῦγε καὶ δεῖ>· οὐδ' ὅλως]

<πλοῦς>· πλοῦς τῆς νεὼς τὸ περίγραφον, μέχρι οὗ τὸν φόρτον λαβεῖν

ὀφείλει. ἀλλὰ καὶ τὴν πεζὴν ὁδὸν <πλοῦν> ἔλεγον

<πλουσιόδωρος>· πλουσίως χαριζόμενος

<πλούσιον>· θαλασσιοειδές. οἱ δὲ τὸ ὕδωρ

<Πλουτεύς>· Ἅιδης

<πλούσιος>· χρημάτων καὶ περιουσίας κύριος

<πλοῦτος>· ἡ ἐκ τῶν σπερμάτων ἐπικαρπία, καὶ ἡ πανσπερμία

<Πλούτων>· ὁ καταχθόνιος δαίμων

<πλοχμοί>· πλόκαμοι, ἐμπλοκαί

<πλύνει>· καθαίρει

<πλύνεται>· βλασφημεῖται, λοιδορεῖται

<πλυνοί>· πύελοι, ἐν αἷς τὰς ἐσθῆτας ἔπλυνον· ἢ βόθρον, ὅπου πλύνουσι

<πλυνὸν καταπλυντήριζε> καὶ <πλυνθήσομαι>· Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν

λοιδοριῶν λέγουσι

<πλυντήρια>· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἣν ἐπὶ τῇ Ἀγλαύρου τῆς Κέκροπος θυ-

γατρὸς τιμῇ ἄγουσιν

<πλυσμός>· πλυτήρ

*<πλῶον>· ἔπλεον

<πλώει>·

<πλῶεν>· ἔπλεον

<πλώσσειν>· φθείρεσθαι

<πλῶτες>· ἰχθύες τινές

<πλωτή>· κινουμένη, καὶ ἐπιπλέουσα. Ὅμηρος δὲ ἐπὶ τῆς Αἰόλου νήσου

τίθησιν

<πλωτῆρες>· ναῦται

<πλωτόν>· πλεόμενον

<πνεῖ>· πνέει. πνείηται, πνείει

<πνεῦμα οὔριον>· [ἄγγελος ἄσαρκος] οὔρ[άν]ιος ἄνεμος. [ψυχή. δαί-

μων.] [λέγονται <πνεύμονες> καὶ θαλάττια εἴδη ζῶντα ἀναίσθητα

<πνεύμων>· ὁ πνεύματος αἴτιος .......

<πνεύσας>· ὀργισθείς. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων

<πνιγεύς>· ὁ φιμὸς τῶν κτηνῶν. καὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου μέρος ἢ

κλίβανος

<πνῖγος>· θάλπος. καῦμα

<πνίξαντες>· ὀπτήσαντες. ἔστι δὲ εἶδος ὀπτήσεως <πνικτόν>

<πνοή>· ἀνάψυξις

<πνοήπουν>· ταχύ

<πνόος>· φθόγγος. πνοή

<Πνύξ>· τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ αἱ ἐκκλησίαι ἤγοντο πάλαι μὲν πᾶσαι,

νυνὶ δὲ ἅπαξ, ὅταν στρατηγὸν χειροτονῶσιν

<πνύτο>· ἔπνευσεν. ἐνόησεν. [καὶ <πόα> καὶ ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλα-

στάνουσα φυτεία. καὶ ὁ σῖτος. καὶ κοινῶς τὸ ἀπὸ ῥίζης φυλλοβο- λοῦν φυτόν

<πνυτός>· ἔμφρων, σώφρων

<πόα>· βοτάνη ἑκάστη

<ποαλίς>· εἶδος πικρίδος

<ποάστριαι>· οὐ μόνον αἱ τὴν πόαν ἐκ τοῦ σίτου, ἀλλὰ καὶ τὴν κα-

λάμην ἐκτίλλουσαι, καὶ καθόλου αἱ τὰ κατ' ἀγροὺς μισθοῦ ἐργαζό- μεναι

<ποδάγρα>· τὸ τῶν ποδῶν πάθος, καὶ πάγη

[<ποδαγκώνιδας>· συκοφάντας, ἢ τοὺς κατὰ τῆς ἀρχῆς τι λέγοντας ἢ

πράττοντας]

<ποδάνεμοι>· ταχεῖς

<ποδαπόν>· ποταπόν, ὁποῖον

<ποδάργης>· λευκόπους. ταχύς

<ποδάρκεϊ μόσχῳ>· .....

<ποδάρκης>· ὠκὺς τοῖς ποσίν, ἢ ἀρκεῖν δυνάμενος

<πόδας ὠκύς>· τοῖς ποσὶ ταχύς

<ποδαύρου>· ἐῤῥωμένου τοὺς πόδας

<ποδεῖα>· ἐνειλήμματα ποδῶν, ἤγουν φασκίας

<πόδες Ἴδης>· τὰ ἔσχατα καὶ κατώτατα μέρη. οἱ δὲ δένδρα

<ποδηγῶν>· ὁδηγῶν, παιδαγωγῶν

<ποδηνεκέα[ν]>· τελείαν. βαθεῖαν, ὥστε ἀπὸ τῶν ποδῶν μέχρι τοῦ

αὐχένος διϊκνεῖσθαι. [τινὲς δὲ τὴν ναῦν

<ποδηνεκές>· μέχρι τῶν ποδῶν

<ποδήνεμος>· ὑπόπτερος. ἢ τοῖς ποσὶ ταχεῖα

<ποδήρης στολή>· τὸ εἰς κάτω τοῦ ἱματίου κεκλωσμένον ......

<ποδήρης>· ἡ ναῦς, ἡ τοῖς ποσὶν ἐρεσσομένη, ταῖς κώπαις. ἤτοι πολύ-

πους. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν ἱμάτια

<ποδιάζειν>· τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφειν καὶ ὑποστρέφειν

<πόδικε>· πρόσριψον

<ποδίκρα>· ὄρχησις πρὸς πόδα γινομένη. Λάκωνες

[<ποδίνεμος>· ταχύπους καὶ ἀελλόπους]

<ποδοκάκη>· ὁ ἐν τῷ ξύλῳ δεσμός, ἐν ᾧ οἱ κακοῦργοι δεσμεύονται,

οἷον ποδοκατοχή>· [τὰ διὰ τῶν ποδῶν εἰλήμματα.] Πλάτων. καὶ ἤτοι ποδοκάκκη, παρεμβεβλημένου τοῦ ἑτέρου (<κι>) ἢ κατὰ συγκοπὴν ποδο- κατοχή

[<ποδοκέας>· ταχεῖς τοῖς ποσίν

<ποδοκείῃ>· τῇ τῶν ποδῶν ταχυτῆτι]

<ποδὸς ῥυτίς>· τὸ τῶν ποδῶν ἕλκεσθαι

<ποδοστράβαι>· παγίδες, στραγγαλιαί

<ποδοστράβη>· τὸ γινόμενον πρὸς τὰ στρέμματα τῶν ποδῶν. ἄλλοι

τὴν τοῖς ἐλάφοις ἱσταμένην πάγην

<ποδοτρόχαλος>· ὁ τῷ ποδὶ τὸν κεραμικὸν τροχὸν κινῶν

<ποδώκης>· ὠκύς, ταχὺς τοῖς ποσί

<ποδώνυχος>· ἐσθὴς ἱερὰ τῆς Πανδρόσου

<ποεῖν>· ποιεῖν

<ποηφαγία>· βοτανοφαγία

<ποθεινή>· ἀγαπητή

<ποθέεσκεν>· ἐπόθει. ἐπεζήτει

<ποθέν>· ἀπό τινος μέρους. ἢ μεθ' ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ οὔτοι

<ποθέοντες>· ποθοῦντες. ζητοῦντες

<ποθεῖ>· ζητεῖ. ἐπιποθεῖ

<πόθημα>· ἀγάπη. καὶ ζήτησις

<ποθήνυτο>· προσήσθη

<πόθι>· ποῦ, ὅπου

<ποθί>· πού. πόθος

<ποθολκίς>· ἡ ἡνία τῶν ὑποζυγίων

<πόθος>· ἔρως. ζήτησις. ἐπιπόθησις. καὶ φυτόν τι

<ποῖ>· εἰς τίνα τόπον. τὸ δὲ ποῦ ἐν τίνι τόπῳ

<ποῖ γῆς>· εἰς ποῖον γῆς τόπον

<ποία>· [ποίησις.] ἡ βοτανώδης ὕλη. ἄλλοι τοὺς πυροὺς καὶ τὰς κριθάς

<Ποιάντιον>· Ποίαντος παῖδα

<ποιεῖσθαι>· προσποιεῖσθαι

<ποίη>· πόα (<πόα> δέ ἐστιν ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλαστάνουσα φυ-

τεία). καὶ ἐρωτηματικῶς ἀντὶ τοῦ ποία

<ποιεύμην>· ἐποιούμην. [ἐπιθεύμην]

<ποιήεντα>· ποίαν ἔχοντα, σιτοφόρον

<ποιήεντι>· εὐβοτάνῳ, ἑλώδει

<ποιήες(ς)αν>· βοτάνας ἔχουσαν

<ποίην>· πόαν. βοτάνην

<ποῖ κῆχος>· οἷον ποῦ γῆς. εἰς τίνα τόπον

[<ποικάζουσαι>· σκεπάζουσαι]

<ποικίλα>· πεποικιλμένα, (κε)καλλωπισμένα

<ποικιλεύς>· ποικιλτής

<ποικιλομήτης>· ποικίλα βουλευόμενος, συνετά

<ποικίλον ἱμάτιον>· ζωγραφητόν

<ποικιλόστερνος>· ποικιλόβουλος

(*)<ποικιλίς>· ὄρνις ποιός

<ποικιλτικὴν (ἐπιστήμην>)· πολυμιταρικὴν τέχνην

<ποικίλον>· ἀπα(τη)λόν. πυκνόν. συνετόν

<ποικίλως>· πολυτρόπως

<ποιμαντική>· ἡ τῶν ποιμένων

<ποιμάνωρ>· ποιμήν. ἢ βασιλεύς

<Ποιμενίδαι>· γένος ἐξ οὗ ὁ τῆς Δήμητρος ἱερεύς

*<ποιμένα λαῶν>· βασιλεὺς τῶν ὄχλων

<ποιμήν>· βασιλεύς. καὶ ὁ τῶν προβάτων

<ποινά>· ποιά. Λάκωνες

<ποιναῖς>· ἐφικταῖς, Ἐρινύσι, τιμωρίαις

<ποινᾶσθαι>· ποινὴν λαμβάνειν, ὅταν ἀντέκτισίν τις λάβῃ. τὸ δὲ αὐτὸ

καὶ <ῥυσιάζεσθαι>

<ποινάτορας>· τιμωρούς

<ποινή>· ἀν(τ)έκτισις ἡ ὑπὲρ φόνου διδομένη. καὶ ἡ δωρεά, καὶ τὰ δι-

δόμενα χρήματα ὑπέρ τινος ἀνῃρημένου τοῖς αὐτοῦ οἰκείοις

<ποινηλατήσας>· ἐλάσας

*<ποινήν>· ἀντέκτισιν, τιμωρίαν τοῦ ἐπιτιμίου

<ποινήματα>· τιμωρήματα

<ποιοί>· ποταποί, ἢ οἱ ποῖοι

<ποιότης>· χρῶμα. ἡδονή. νό(ς)τος

<ποίου>· τίνος

<ποιπνυός>· θεράπων

<ποιπν[ε]ύει>· ὑπουργεῖ, διακονεῖ

<ποιπνύοντα>· ἐνεργοῦντα, θεραπεύοντα

<ποιπνύτροισι>· σπουδαίοις

<ποιπνύων>· ἐνεργῶν, θεραπεύων

[<ποίσει>· φθερεῖ]

<ποίφυγμα>· σχῆμα ὀρχηστικόν

<ποιφύξαι>· ἐκφοβῆσαι

<ποιφύξεις>· ἐκφοβήσεις. καὶ τὸ φυσᾷν καὶ τὸ πνεῖν [ἐκ τοῦ] ποιφύς-

σειν

<ποιφύσσει>· φοβεῖ

<ποιῶδες>· βοτανῶδες

<ποκάδες>· τρίχες. ἀπὸ τοῦ πέκεσθαι, ὅθεν καὶ πόκος

<πόκος>· τὸ ἔριον προβάτου

*<πολλὰ χαίρειν φράσας>· ἀποταξάμενος

<πολέας>· πολλούς· ἀπ' εὐθείας τῆς <πολύς>, ὡς ταχύς. ἀπὸ δὲ τῆς

<πολλός> πίπτει πολ(λο)ύς. ἀπὸ τῆς <πολλόν> πολλάκις

<πολεῖν>· νέμειν. βόσκειν

*<πόλ(ε)ι ἄκρ(η)ι>· ἀκροπόλει

<πολ[λ]εῖς>· πολλούς

<πόλεις παίζειν>· παροιμιῶδες. καὶ δοκεῖ μετενηνέχθαι ἀπὸ τῶν ταῖς

ψήφοις παιζόντων ταῖς λεγομέναις νῦν μὲν <χώραις>, τότε δὲ <πό- λεσι>

<πολέμαρχος>· ἄρχων πολέμων

<πολεμίζων>· πολεμῶν, μαχόμενος

*<πολεμίων>· πολεμικῶν

<πολεμικόν>· μέλος τι τῶν πολεμικῶν τεταραγμένον

<πολέμιος>· ἐχθρός

<πολεμιστήρια>· ....... ἐν τοῖς ἀγῶσι. λέγεταί τις ἵππος <πολε-

μιστής>

<πολέμ(ο)ιο γεφύρας>· τὰς συμβο[υ]λὰς καὶ συζεύξεις

<πολέμοιο τέρας>· σημεῖον πολέμου

<πόλεμος>· ὁ πάντα διοικῶν λόγος

*<πολέες>· πολεῖς

<πολέμου στόμα>· τὸ ἀναλωτικὸν καὶ φθαρτικὸν τοῦ πολέμου

<πολεύειν>· (ς)τρέφειν. οἰκεῖν. περιέχειν. θεραπεύειν. περιάγειν

<πολέος>· πολλοῦ

<πολέος πεδίοιο>· διὰ τοῦ μεγίστου πεδίου

<πόληος>· πόλεως

<πολιά>· γῆρας

*<πολυβοῦται>· πολλὰς ἔχοντες βόας

[<πολίετον>· ἀκρόπολιν]

<πολιῆς>· λευκῆς

<πολιῆται>· πολῖται, ἀστοί

<πολιήτας>· πολίτας, ἀστικούς

<πόλιν>· τὴν χώραν

<πόλιν Μύνητος>· Λυρνησσόν

<πολιοῖο>· λευκοῦ

<πολιόν>· λευκόν

<πολιόν τε σίδηρον>· τὸν λευκὸν καὶ λαμπρόν. ὅταν γὰρ ὁ σίδηρος

κλασθῇ, λευκὸς φαίνεται. ἢ τίμιον ἀκουστέον

<πολιορκία>· φυλακή. περικαθήμενοι. συγκλεισμός. πόρθησις πόλεως

<πολιός>· γέρων

<πολιοῦχοι>· οἱ τὴν πόλιν σώζοντες, καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς

<πόλις>· τὴν Σικελίαν, ἀντὶ τοῦ νῆσον

<πολίσσαμεν>· τὴν πόλιν ἐτειχίσαμεν

<Πολιτεία>· ἢ πόλις. ἢ βίος. [ἢ ὄνομα κύριον]. καὶ ἡ ἀναστροφή. καὶ

ἡ πρᾶξις

<πολιτεύεται>· πράττει. ἀναστρέφεται

<πολιτεύμασι>· ταῖς πολιτείαις. ἢ ταῖς ἄλλαις αἱρέσεσι

<πολίτης>· ὁ συμπολιτευόμενός τινι καὶ συνών

<πολιτικός>· ἀστεῖος μετὰ τέχνης τινός, ὁ ἐν πόλει ἀναστρεφόμενος

<πολιτογραφεῖ>· πολιτικὰ γράφει

<πολίχνια>· πολύδρ[ε]ια. πόλις

<πολίων>· πολλῶν. καὶ τῶν πόλεων

<πολλά>· πολλαχῆ

πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε

<πολλὰ δέ>· πυκνῶς, συνεχῶς δέ

<πολλαπ(λ)οῦν>· πολλαπλασίονα

<πολλὰ χαίρειν φράσας>· ἀποταξάμενος

<πολλαχρόν>· καλόν

<πολλέων>· πολλῶν

<πολ[λ]έων>· πολυκίνητος

<Πόλλιος οἶνος>· λευκός

<πολλὴ φαρέτρα>· πολλοὶ τοξόται

<πολλόγειος>· ἡ ψιθ[ε]ία σταφυλή

*<πολλῷ μᾶλλον>· πολλῷ πλέον

<πολλοστόν>· πολύν. ἢ τυχόν

<πολλοῦγε καὶ δεῖ>· πολλὰ χρή. οὐδαμῶς

[<πολυκρανίη>· πολυαρχία]

<πολλὸν ἄριστος>· κατὰ πολὺ κράτιστος

<πόλος>· οὐρανός, κόσμος, καὶ ἡ μεταβεβλημένη γῆ εἰς κατασποράν.

κύκλος. καὶ τόπος κορυφῆς κυκλοειδής, ἢ ἄξων

<πολοῦνται>· περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφονται

<πόλτος>· τὸ πυανεψίων ἕψημα

<πολύ>· ἀντὶ τοῦ μέγα

<πολυάϊκος>· πολλὰς ὁρμὰς καὶ κινήσεις ἔχοντος τῶν μαχομένων

<πολύαινε>· πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιε. ἢ πολύμυθε

<πολυάϊξ>· πολυκίνητε, πολυόρμητε. ἢ πολλὰς ἔχων αἶγας

<πολυάνδριον>· τάφος πολυχώρητος, μνῆμα

<πολυάρ[ρ]ητος>· πολύευκτος

<πολυαρκῶς>· τελείως ἀρκῶν

<πολύαρνι>· πολυθρέμμονι. πολλῶν θρεμμάτων δεσπότης

<πολυβέλεμνοι>· οἱ ὑπομνηματισάμενοι τὰς πολυστίκτους, ὅτι τὸν

Ὀρφέα ἀπέκτειναν πολλοῖς βέλεσιν

<πολυβενθέος>· πολὺ βάθος ἔχοντος

<Πολύβοια>· θεός τις ὑπ' ἐνίων μὲν Ἄρτεμις, ὑπὸ δὲ ἄλλων Κόρη

<πολυβότειρα>· ἡ γῆ πολλοὺς τρέφουσα καὶ βόσκουσα

<πολύβουλος>· συνετή

*<πολύδοτος>· κοχλιοειδής

<πολυβοῦται>· πολλὰς ἀγέλας ἢ βόας ἔχοντες

<πολυβούτης>· πλούσιος. ἢ ὁ δημόσιος δοῦλος

<Πολύβῳ τροφεῖ>· τῷ ἀναθρέψαντι, Πολύβῳ ὄνομα

[<πολυγάστονα>· πολυστένακτα]

<πολυγηθές>· πολυχαρές

<πολυγηθέες ὧραι>· αἱ πολλῆς χαρᾶς αἴτιαι οὖσαι

<πολυγηθέος>· πολλαχῶς χαίροντος

<Πολυγνώτου> τοῦ ζωγράφου <ὄνος> ἐστὶ γεγραμμένος, ἐναντίως ἐπε-

στραμμένος, κομίζων σκευοφόρον καὶ τὴν μυρσίνην ..... λαγωόν, καὶ ἀνάκειται ἐν τῷ ἀνακείῳ

<πολυδαίδαλον>· πολύκοσμον, πολυποίκιλον

<πολύδακρυ>· πολύθρηνον

<πολυδάκρυτον>· πολλῶν δακρύων αἴτιον

<πολυδάμνων>· πολλοὺς δαμαζόντων. [ἢ πολυκεντήτων, ποικίλων

<πολυδειράδος>· πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος, οἷον πολλοὺς τραχήλους καὶ

λόφους. <Δειρὰ> δὲ ὁ τῶν ἀλόγων ζώων τράχηλος, ἐπεὶ ἐκεῖθεν ἐκδέ- ρεται

<πολυδέσμου>· πολυγόμφου. δεσμοὶ γὰρ τῶν νεῶν εἰσιν οἱ γόμφοι

<πολυδευκέα φωνήν>· πολλοῖς ἐοικυῖαν

<πολυδήνεα>· πολύβουλον

<πολυδίψιον>· ἄνυδρον ἢ πολλὰ βεβλαμμένον· <ἶψαι> γὰρ τὸ βλάψαι

καὶ διαφθεῖραι. ἢ πολυπόθητον

<πολύδωρος>· πολλὰ λαβοῦσα δῶρα. πολύφερνος. πολύεδνος

<πολυειδής>· ποικίλος

<πολυέλικτον>· πολύκυκλον <ἁδον(άν)>

<πολύευκτον>· τίμιον. πολυπόθητον

<πολυζύγῳ>· πολυκαθέδρῳ

<πολυήρατος>· πολύευκτος, ἐπὶ πολλαῖς εὐχαῖς γεννηθείς

<πολύηρος>· πολυάρουρος. πλούσιος

<πολυηχέα φωνήν>· τὴν πολλοῖς ἤχοις καὶ μέλεσι χρωμένην

<πολύθεστος>· πολυαγάπητος. πολύσεπτος

<πολύθροον>· πολύηχον

<πολυθρύλλητα>· πεφη(μι)σμένα. ἢ θόρυβον ἐμποιοῦντα, διαβεβοημένα

<πολυθύσανε>· "<Ἄρτεμι πολυθύσανε κούρα>" διὰ τὸ θυσάνοις

καὶ αὐτὴν χρῆσθαι· ἢ ὅτι πολλαχόθεν ᾄσσεται, ὡς κυνηγέτις. ἢ πο- λυθώϋκτος. ἢ πολυθυσίαστος

[<πολυΐακος>· πολυόρμητος]

<πολύϊδρις>· ἐμπειρότατος

<πολυκαγκέος>· πολυξήρου

*<πολυκαγκέα>· ἄγαν ξηραντικόν, μεγάλως κατάξηρον

<πολυκερδέα>· πανοῦργον

<πολὺ κέρδιον>· πολὺ βέλτιον

<πολύκεστος>· πολυκέντητος. ἐξ οὗ τὸν ποικίλον δηλοῖ

*<πολυκηδές>· πολλῶν κακῶν αἴτιον

(*)<πολυκηδέος>· πολυφροντίστου

<πολυκέφαλος>· τῶν κιθαρῳδικῶν τι μέλος

<πολυκληῖσι>· πολυκαθέδροις, πολυζύγοις [λεπίδες] ταῖς ναυσίν, ἀπὸ

τοῦ κλίνεσθαι ἐν αὐταῖς τοὺς ἐρέσσοντας

<πολύκλητοι>· ἀπὸ πολλῶν ἐπικεκλημένοι τόπων βοηθοί

<πολύκμητον>· μετὰ πολλοῦ καμάτου γεγενημένον, ἢ πολὺν κάματον

ἡμῖν παρέχοντα. λέγει δὲ τὸν σίδηρον

<πολύκνημον>· δύσβατον, ὀρεινόν [τραχὺς τόπος

<πολύκοινον>· πᾶσι κοινόν

<πολυκοιρανίη>· πολυαρχία

<πολύκρημνος>· δύσβατος, ὀρεινός .....

<πολυκτόνον>· πολλοὺς κτεῖνον

*<πολυκτήμων>· πολλὰ κτήματα ἔχων

<πολυκυλίνδητος>· πολλαχοῦ κυλιόμενος

[<πολυλάϊιστον>· πολυλιτάνευτον, πολύευκτον]

[<πολύλευκτον>· πολυπλάνητον, πανταχοῦ περιφερές]

<πολυλήϊον>· πλούσιον

<πολυλήϊος>· πολύπυρος. ἢ πολλὰ βοσκήματα ἔχων

<πολύλιστον>· πολυλιτάνευτον

<πολυμερές>· εἰς πολλὰ μεριζόμενον

<πολυμέρμερον>· πολυμέριμνον

<πολυμερῶς>· πολυσχιδῶς, δαψιλῶς. πολλὰ σχήματα ἔχων

<πολύμηλον>· πολυπρόβατον

[<πολυμῆναι>· πολύβουλε]

<Πολυμήστωρ>· ὄνομα κύριον

<πολυμήτης>· πολύβουλος, πολύφρων

<πολυμήχανε>· συνετέ, πολύτεχνε

<Πολυμνήστ(ε)ιον ᾄδειν>· εἶδός τι μελο[ς]ποιΐας τὸ Πολυμνήστ(ε)ιον.

ἦν δὲ Κολοφώνιος μελοποιὸς ὁ Πολύμνηστος, εὐμελὴς πάνυ

<πολυμνήστην>· ἀγαθήν, σώφρονα

<Πολυμνία>· ἡ θάλασσα, ἡ πολὺ φυκίον ἔχουσα. καὶ ὄνομα κύριον

<πολύμυθος>· φλύαρος. περίεργος

<πόλυντρα>· ἄλφιτα

<Πολύξενος>· εἷς τῶν (ρ#) ἡρώων

<πολύξεινος>· ἡ γῆ

<πολύοπτος>· πολυθέατος

[<πολυορκῆσαι ἢ] πολιορκῆσαι>· κυκλεῦσαι πόλιν στρατῷ

<Πολυπαίδης>· παρῴδηται ἐκ τῶν Θεόγνιδος· "<βολβὸν ἐπαινή-

σω> ......."

<πολυπαί(πα)λος αἰθήρ>· πεποικιλμένος. οὐχ ὁμαλός

<πολυπάμ[μ]ονος>· πολλὴν κτῆσιν ἔχοντος

<πολυπάμ[μ]ων>· πλούσιος, πολλὰ κεκτημένος, πολυχρήμων. <Πάμ-

[μ]ατα> γὰρ τὰ χρήματα

<πολυπενθέος>· πολυπαθοῦς

<πολυπίδακα>· πολλὰς ἀναβολὰς ἔχουσαν, ἤτοι πηγάς

<πολυπιδάκου Ἴδης>· πολλὰς πίδακας ἐχούσης, τουτέστι ὑδάτων

ἐκβολάς, ἢ πολλὰς πηγάς

<πολυπήμονα>· πολυβλαβῆ

<πολύπιστος>· ὁ πολλὴν πίστιν ἔχων, ἔμπιστος, ἢ μεγάλην

<πολυπλάγκτοις>· εἰς πολλὰ μέρη πλανωμένοις

<πολυπλάγκτου>· πολυπλανήτου, πανταχοῦ περιφερομένου

<πολύπλοκος>· πολύτροπος

<πολύποδες>· εἶδος ἰχθύος. ἢ εἶδος φθειρῶν

<πολύποδος δίκην αὐτὸς ἑαυτὸν καταφαγών>

<πολυπράγμων>· περίεργος

<πολυπτύχου>· πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος. πολυμεροῦς. πολλὰς πτύχας

καὶ εὐρυχωρίας ἔχοντος καὶ πολλὰ ἀποκλίματα

<πολύῤῥην>· ἢ πολυπρόβατος, ἢ πολύαρνος

<πολύῤῥην>· πολλὰ ῥήνη ἔχων, τουτέστι θρέμματα

<πολύῤῥητος>· πολύφραστος

*<πολυῤῥήτοισι>· πολυπόνοις

<πολυσκάρθμοιο>· πολύποδος, πολυβημάτου. ἐπὶ δὲ νεῶν, πολυκώ-

που. οἱ δὲ δρομάδος. καὶ πολυπηδήτου, εὐκινήτου, πολυκινήτου

<πλουσμαράγοιο>· πολυήχου, ἠχητικοῦ

<πολύσπειρον>· πολυέλικτον

<πολυσπερέων>· ἐπὶ πολλὰ μέρη τῆς γῆς ἐσπαρμένων. πολυεθνῶν

<πολύστιπτος>· πολυπόρευτος

<πολύστονα>· πολλῶν στεναγμῶν αἴτια

<πολυσφέλμου>· πολυφλοίου

<πολυσχιδῆ>· εἰς πολλὰ ἐσχισμένον, μεμερισμένον

*<πολυσχιδές>· πολυμερές

<πολυτελῆ>· πολυδάπανα, ἢ τὰ πολλοῦ ἄξια, ἤγουν τίμια

<πολυτιμητίζειν>· [πολλοὺς] τιμᾶν. [ἢ ὑπὸ πολλῶν τιμᾶσθαι]

<πολύτλας>· ὁ πολλὰ ὑπομείνας. ἢ κακοπαθήσας, πολλὰ ἀνατλάς, τα-

λαίπωρος

<πολυτρήρωνα>· πολλὰς περιστερὰς ἔχουσαν

<πολυτλήμων>· ὑπομονητικός

<πολύτροπος>· ὁ ἐπὶ πολλὰ τρεπόμενος, ἢ τρέπων τὴν ἑαυτοῦ διά-

νοιαν ὑφ' ἕνα καιρόν

<πολυτρόπως>· διαφόρως, ποικίλως

<πολυφασίας>· πολυλογίας

<πολύτορον δέρμα ἐχίνου>· ἤτοι διὰ τὰς ἀκάνθας, ἐπεὶ τιτρώσκου-

σιν· ἢ ἐπεὶ ἐκφύσεις πολλὰς ἔχουσιν

<Πολύφημον>· πολύφωνον, ἐπιθετικῶς. ἢ ἐκκλησία, ἐν ᾗ πολλαὶ φῆμαι

καὶ κλῃδόνες εἰσίν. ἢ ἀπὸ τοῦ πολλὰ φημίζεσθαι καὶ ὁ ἔνδοξος. καὶ κύριον ὄνομα Κύκλωπος

<πολυφλοίσβοιο>· πολυταράχου, πολυκινήτου

<πολυφόρβου>· πολλοὺς τρεφούσης ἢ πολλὴν φορβὴν ἐχούσης

<πολυφραδέος>· πολυκερδοῦς. ἢ λίαν συνετοῦ

<πολυφραδέστερον>· συνετώτερον. λογιώτερον. πολυκερδέστερον

<πολύφρονα>· σώφρονα, συνετόν, φρόνιμον

<πολύχαλκον>· ἰσχυρόν, στερεόν

<πολυχανδέα>· πολλὰ χωροῦσαν

<πολυχε(ι)ρία>· πλῆθος ἐργαζομένων καὶ ἀνυόντων

<πολύχουν>· πολυειδές

<πολύχους>· πολυφόρος

<Πολυώνυμον>· τὴν μονάδα οὕτως ἐκάλουν. καὶ ἐπίθετον Ἀπόλλωνος

<πολυωπόν>· πολύβροχον. πολυόμματον. ἢ πολλὰς ὀπὰς ἔχον

*<πολυωρήσεις>· φυλάξεις, φροντίδα πολλὴν ποιήσεις

<πολυωρεῖ>· πολλὴν φροντίδα ποιεῖται. ἐναντίον δέ ἐστιν τὸ <ὀλιγω-

ρεῖν> ὀλίγον φροντίζειν. διὸ καὶ τὸν <ὀλίγωρον> ἀμελῆ λέγουσιν

<πολφοί>· τὰ ἐκ τῶν χίδρων καὶ τῆς ἐρι(κτ)ῆς ἑψόμενα

*<πόμφυκα>· τὸν κόγχον

<πόμα>· πόσις

[<πόμαλα>· τρόπον τινά]

<πομάτεσι>· πόμας(ς)ι

<πομμοῦσαν>· ὁμιλεῖν

<πομπεῖα>· τὰ πρὸς τὰς πομπὰς σκεύη. ἢ τόποι, ἐν οἷς τὰ ἐκ τῆς πομ-

πῆς ἀποτίθεται

<πομπεῖ>· πομπευτῇ

<πομπεύει>· κατασχολάζει

<πομπεύων>· περιάγων. καὶ τὰ ὅμοια

<πομπή>· ἔφοδος. καὶ ἐξαποστολή, παραπομπή

<πομπῆες>· προπομποί, οἱ προπέμποντες, ὁδηγοί

<πομπηγορῶσι>· προπέμπουσι

<πομπίλος>· ποιὸς ἰχθῦς

<πομπός>· ὁδηγός, προπέμπων

<πομποστολεῖ>· ἐκπέμπει τὸν πλοῦν

<πομποῦ>· ὁδηγοῦ

[<πομπυσμάτων>· συρισμάτων]

[<πομποβόλῳ>· πέντε ὀβελίσκους .....]

<πομπῶν>· ὁδηγῶν

<πομφαγωγεῖ>· τὴν πομπὴν ἄγει

<πομφαγεῖται>· φυσοῦται. ἀναβράζει

<πομφόλυγες>· τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί. καὶ ἐν τῷ ὕδατι γενόμεναι

οἰδήσεις, ἢ φυσήματα ὕδατος. ἐπὶ τῶν διακενῆς φυσιωμένων λέγεται ἡ λέξις

<πομφόλυξ>· ὕδατος κάχλασμα. καὶ τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί

<πονεῖν>· ποιεῖν. ἀσκεῖν. κακοπαθεῖν. ἐνεργεῖν

<πονέεσθαι>· ἐνεργεῖσθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πονέοντο>· ἐνήργουν

<πονεύμεναι>· ἐπειγόμεναι

*<πομφυίζεσθαι>· αἰσχύνεσθαι

<πονήματα>· κόποι

<πονηρία>· ἐπιπονία

<πόνηρον>· ἐπίπονον. κακοπαθῆ

<πόνηρος>· τὰ αὐτά

<πονηρός>· κακός, δεινός, κακοῦργος

<πονήσατο>· κατειργάσατο

<πονίωμεν>· πονῶμεν

<πόννα>· τὸ γράφος. ἢ μάγος

<πόννος>· μάγος

<πόνος>· ἄλγος, ἐνέργημα ὀδύνης

<πόντια ῥάκ[κ]η>· σπόγγοι, ἢ τὰ τούτων σπαράγματα

<ποντινοί>· σπόγγοι

<ποντοβρόχους>· ὑπὸ θαλάσσης βρεχομένους

<ποντόθεν>· ἐκ πελάγους

<πόντος>· θάλασσα, πέλαγος

<ποντοπόροιο>· θαλασσοπλόου

<ποντοπόροις>· θαλασσοπλόοις

<ποντοπόροισι>· πλωταῖς

<ποντοπόρος>· πέλαγος διαπορευομένη, πελαγοδρόμος

<πόντου Ἰκαρίοιο>· τοῦ Ἰκαρίου πελάγους, ὅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ Ἰκά-

ρου, τοῦ Δαιδάλου παιδός, πεσόντος εἰς αὐτὸ καὶ ἀποθανόντος

<πόντῳ κεκλιμένοι>· περιεχόμενοι ὑπὸ τῆς θαλάσσης

<πόνῳ πονηρός>· κακίᾳ κακὸν προσέπεσεν, ὡς ἀγαθὰ ἀγαθῷ

<πόπανα>· πλακούντια ἀπὸ ἄρτου

<πόπαρ>· πατήρ. καὶ πατρὸς πατήρ

<πόποι>· παπαί. ἐπίφθεγμα σχετλιαστικόν. Ἀπίων δέ φησιν, οἱ δαίμο-

νές εἰσι <πόποι>· καὶ ἔστιν· ὦ δαίμονες

<ποπ(π)ύσματα>· κολακεύματα

<πόρ>· ποῦς. Λάκωνες

<πόρδαλις>· ὁ ἄρσην, ἡ δὲ θήλεια <πάρδαλις>. ὁ μὲν ἀπὸ τοῦ προα-

λέσθαι· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ παράλεσθαι

<Πορδοσελήνη>· μεταξὺ Λέσβου καὶ Μυσίας νῆσος

<πόρε>· παρέσχε

<πορεῖν>· δοῦναι

*<πόρε>· περιεποίησε, παρέσχε

*<πόρεν οἱ ἐπιεικές>· παρέσχεν αὐτῷ τὸ πρέπον

<πορεύου>· ἄπιθι, ὕπαγε

<πορεύς>· πορθμεύς

<πορεῦσαι>· πέμψαι, ἀγαγεῖν

<πορεύσατε>· ἄγετε

<πορθεῖν>· προνομεύειν, ὀλλύειν

<πορθεῖται>· [ἀναλίσκειν

<πόρθησις>· ἐρήμωσις, καθαίρεσις, ἁρπαγή

<πορθμεύς>· κωπηλάτης

<πορθμεύ[ς]εσθαι>· διαβαίνειν. πλέειν

<πορθμῆες>· πορθμεῖς καὶ <πορθμῆς>· πορθμεῖς. καὶ ὄνειροι οἱ δια-

πορεύοντες

<πορθμεῖον>· σκαφίδιον διαπερ(αι)οῦν μισθῷ

<πορθμός>· στενὸν θαλάσσης ἐν μέσῳ τῆς γῆς. διαπέραμα

<πορθμῷ>· διαπεράματι

<Πορθόμιν>· γένος ἐπιφανές

<πόρθος>· πτόρθος, κλάδος, βλαστός

<πορθυγγίς>· σπατίλη. τρίβολον

<Ποριεῖς>· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς

<πορίζει>· κερδαίνει

*<πορεία>· ὁδοιπορία

<πόριμον>· εὐπόριστον. πορευτόν

<πορισμός>· μηχάνημα

<πόριπα>· πόρτις. ποριστής

<πορίσονται>· περιποιήσονται

<πορίσω>· κατασκευάσω

<πόρκας>· ἐλάφους. ἢ ταχύ

<πόρκης>· δακτύλιος

<πόρκος>· κύρτος. τινὲς δὲ τὸν ἁλιευτικὸν κύρτον ἀποδιδόασιν

<πορνάμεν>· πωλεῖν

<πορνάμεναι>· κεντούμεναι. πωλούμεναι

<πορν[ι]οκόπος>· ἑταιροτρόφος. πόρνος

<πόρνῳ>· παιδὶ ὡραί(ῳ)

<πόροι>· ποταμοί

<πόροις>· χαρίσαιο

<πόροις>· ὁδοῖς

<πόρος>· ὁδός, τρίβος. ἢ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα. οἱ δὲ τὴν διάβασιν

αὐτοῦ. οἱ δὲ τὰς γεφύρας. καὶ ἀφορμή

<πόρπαμα>· χλαμύς

<πόρπαξ>· ἡ λαβὴ τοῦ ὅπλου

<πόρπη>· [ὁ ἀνοχεὺς τῆς ἀσπίδος, εἰς ὃ ὁ πῆχυς ἀνίεται,] ἢ φίβλα. καὶ

τῆς χλανίδος ἡ περόνη

<πόῤῥω>· πόῤῥωθεν, μακρόθεν

<'ποῤῥώξ>· ἀπόῤῥοια

<πόῤῥω τέχνης>· ὅμοιον τῷ σφοδρῶς ἐνέχεσθαί τινι

<πορσαίνει>· κοσμεῖ. θεραπεύει. κατασκευάζει

*<πορσανέουσα>· ἑτοιμάσουσα. ἐπιμελησομένη

<πορσαίνεσκον>· διήγειρον. παρεσκεύαζον

<πορσανέων>· εὐτρεπίζων

*<πορσανέουσα>· εὐτρεπίζουσα. στρωννύουσα. παρασκευάζουσα

<πορσῦναι>· παρασκευάσαι πορίσαι. εὐτρεπίσαι

<πόρσυνε>· διήγειρε. παρεσκεύασεν

<πορσύνεται>· ὁδεύεται

<πορσύνουσα>· ἐρεθίζουσα

<πορσύνων>· παρασκευάζων, ἑτοιμάζων. ἐρεθίζων

<πορσώτατα>· τὰ πόῤῥω καὶ μακράν

<πόρσω>· ἔμπροσθεν, ἢ πόῤῥωθεν ἐγγίσαι

<πορτάζει>· δαμαλίζεται

[<πόρτα>· πόρτα, θύρα πόλεως ἢ αὐλῆς οἴκου]

<πορτάκι[ν]ον>· μοσχίον

*<πόρτακι>· μόσχῳ. ἢ δαμάλ(ε)ι

<πόρτακος>· ὦμος

<πόρταξ>· ἄῤῥην βοῦς. τινὲς δάμαλιν, ἄλλοι νεογνόν, οἱ δὲ μόσχον

[<πορτικός>· στοά]

<πόρτις>· δάμαλις, ἢ νέα βοῦς

<πορτιφόροι>· οἱ αἴροντες τὰ κόῤῥοια ἐπὶ τῶν ὤμων

*<πορτμίς>· κατὰ τὴν ὀμφαλόν

<πορύνωμεν μᾶζαν>· τῇ χειρὶ προσπιέζωμεν

<πορύναν>· μαγίδα

<πορφίτῳ>· περόνῃ

<πορφύρει>· ταράττεται. φροντίζει. μελανίζει

<πόρφυρεν κραδίη>· ἐμερίμνα ἡ καρδία

<πορφύρεον>· πόρφυρον. μέλαν

<πορφύρεος θάνατος>· ὁ μέλας. καὶ βαθύς. καὶ ταραχώδης

<πορφύρεται>· διαλογίζεται

*<πορφύρει>· μελανίζει. ταράττει. πορφυρίζει

<πορφυρίων>· εἶδος ὀρνέου. καὶ ἰχθῦς. καὶ ὄρνις ποιός

<πορφύροντες>· κακοτεχνοῦντες

<πορφυρώματα>· τῶν ταῖς θεαῖς τυθέντων χοίρων τὰ κρέα

<πόρωσι>· χαρίσονται. δώσουσιν

<ποσαπλῶς>· πολλαχῶς. ἀναριθμήτως

<ποσαχῶς>· κατὰ πόσους τρόπους, πολλαχῶς

[<ποσάως>, μερικῶς]

<πόσε>· ποῖ. ποῦ

<πόσθη>· τοῦ αἰδοίου τὸ δέρμα

<πόσθιον>· αἰσχρόν. ἀνδρεῖον

<πόσθων· πόσθην> τὸ ἀνδρεῖον αἰσχρὸν λέγουσι. <πόσθωνας> δὲ

παρὰ τοῦτο τοὺς παῖδας, τινὲς δὲ τοὺς ψώλωνας, ἄλλοι μωροὺς ἢ παιδαριώδεις

*<πος(.)ί>· τοῖς ποσί

*<πόσιας>· τοὺς ἄνδρας

*<ποσὶ δατεῦντο>· ἰσχυρῶς τοῖς ποσὶ περιεπάτουν

<Ποσειδάων>· Ποσειδῶν

<Ποσείδεα>· ἑορτὴ Ποσειδῶνι τελουμένη

*<Πος[ε]ιδήϊον>· τὸ τοῦ Ποσειδῶνος

<πόσιν>· ἄνδρα

<πόσιος>· πότου

<πόσιος>· ἀνδρός

<πόσις>· πόμα. ἀνήρ. πότος ἢ οἴνου ἢ ὕδατος

<ποσότης>· ἀριθμός. μέτρον

<ποστημόριον>· ὀλίγον μέρος

<πόστον>· πόσον

<πόστος>· ποῖος

<ποσῶς> καὶ <πή>· μερικῶς

<ποταμηδόν>· δίκην ποταμοῦ

<ποτανόν>· πτηνόν, πετεινόν

<ποτάγχυμεν>· προσορμίζομεν

<ποταίνιον>· νέον, πρόσφατον. οἱ δὲ σύνεγγυς

<ποταμός>· ὁ ὠκεανός. καὶ τὸ ὑγρόν. καὶ ὁ σωματοειδὴς θεός. καὶ ἐπὶ

τοῦ ἥπατος σημεῖον

<ποταμόχωστος>· γῆ τις· ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος

<πόταρος>· γνώριμος

<ποτᾶται>· πέταται

<ποτεκλεπτόμαν>· προσεπορευόμην

<ποτεκχετήρια>· τορνευτήρια

<πότερον>· ὁποῖον ἓν ἐκ τῶν δύο, ἢ ἆρα ποῖον τῶν δύο

<πότερον>· ἓν ἐκ δύο, ἕν

<πότερος>· ἕτερος

<ποτή>· ποτηνή. πτηνή

<πότημα>· ποτήριον. ἢ ὁ πότος αὐτός

<ποτήν>· ἰδέαν. οἱ δὲ πτῆσιν

<ποτήρ>· μέτρον ποιόν

<ποτητύν>· τὸ πίνειν

<ποτί>· πρὸς τί

<ποτὶ γαίῃ>· πρὸς τῇ γῇ

*<ποτὶ δέ>· πότε δέ

<Ποτίδαια>· ὄνομα πόλεως

<ποτιδέγμεναι>· προσδεχόμεναι

<ποτιδέγμενοι>·] οἴνῳ δαμασθέντες

<ποτιδέγμενος>· προσδεχόμενος

<ποτιδέρκεται>· προσβλέπεται

<πότιδε>· φάναι, ἐκφάναι

<ποτιδόρπια>· προσσίτια

<ποτὶ ἑσπέρᾳ>· πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ

<ποτίκρανον>· π(ρ)ό(ς)κρανον, τὸ προσκεφάλαιον. καὶ τὸ δερμάτινον

ὑπηρές[ς]ιον, ἐφ' οὗ καθέζονται οἱ ἐρέσσοντες

<ποτιόσσεται>· προσδοκᾷ

[<ποτὶ πλάδεσσιν>· ἐπὶ ταῖς θαλασσίαις (πέτραις)]

<ποτιρόμενος>· ἐρωτῶν. ἢ μαινόμενος

<ποτὶ φῦλα>· πρὸς τὰ ἔθνη

<ποτὶ χόρτον>· πρὸς ᾠκοδομημένον τοῖχον

<πότμον>· μόρον, θάνατον

<πότμος>· μόρος. ἢ κατασκευή

<πότμῳ>· μόρῳ κατασκευαστῷ

<πότνα>· πότνια, σεβαστή, ἔντιμος. ἢ φίλη[μα]. καὶ δέσποινα. καλή. με-

σήτρια

<ποτνιᾷ>· ἱκετεύει, παρακαλεῖ

<πότνια γῆ>· καλὴ γῆ

<ποτνιάδες>· αἱ Βάκχαι. ἀντὶ τοῦ μαινάδες καὶ λυσσάδες, μανίας

αἴτιαι

<ποτνιάζου>· εὔχου, παρακάλει

[<ποτνιάζειν>· τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι. <πότνιον> γὰρ τὸν δακτύλ(ι)ον

λέγουσι]

<ποτνιᾶται>· ἐπικαλεῖται. δυσωπεῖ. παρακαλεῖ

<ποτνιῶμαι>· θεοφοροῦμαι. ἐξιλεοῦμαι, παρακαλῶ. δυσφορῶ. μετ' οἰμω-

γῆς ἱκετεύω

<ποτοῖο>· ποτοῦ

<ποτόμφει>· προσόζει

<πότος>· εὐωχία, ἄριστον, δεῖπνον. ἢ αὐτὸ τὸ πιεῖν

<ποτωμένας>· διατριβούσας

<ποτῶνται>· πέτονται

<ποῦ>· ἐν ἴσῳ τῷ οὐδαμῶς. ἢ ἀντὶ τοῦ ποῦ πότε, ἀλλαχοῦ

<πούανοι>· κύαμοι ἑφθοί, ὄσπριον

<ποῦ κῆχος>· πῆ γῆς, εἰς τίνα τόπον. καὶ ποῦ ἄγχι

<πο(υ)λυβότειρα>· πολλοὺς βόσκουσα καὶ τρέφουσα

<πο(υ)λὺν ἐφ' ὑγρήν>· ἐπὶ πολλὴν θάλασσαν· ὑγρὰν γὰρ αὐτὴν εἶπεν

πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς γῆς ξηρᾶς οὔσης

<πο(υ)λύπους>· τι μέρος τοῦ ἁρματ(ε)ίου τροχοῦ καὶ τῶν ἀμπέλων

<πο(υ)λύποδος δίκαν>· ὅτι αὐτὸς τὰς ἑαυτοῦ πλεκτάνας ἐσθίει

<ποῦμμα>· ἡ τῆς χειρὸς πυγμή

<πουνιάζειν>· παιδικοῖς χρῆσθαι· <πούνιον> γὰρ ὁ δακτύλιος

*<ποῦ νύ τοι>· ποῦ δή σοι

<πούρδαιν>· μαγειρεῖον. Λάκωνες

<πουρέακος>· κρίκος σιδηροῦς τετρυπημένος, καὶ ἧλον ἔχων ἐν τῷ τρυ-

πήματι στρεφόμενον, ᾧ χρῶνται πρὸς δεσμὸν συῶν. <Πουστάκους>. ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ἐν ἐξηγήσει Λακωνικῶν

*<ποῦ τοι τόξον>· ποῦ σοι ἡ διὰ τόξων ἐμπειρία

<ποῦ(τ)ριν>· σαπρόν

<πουφορούζεται>· σικχαίνει

[<πρ.άγει>· ὑπερέχει. ὑπερβάλλει. διαφέρει]

<πράγματα>· δυσχέρειαι

<πραγματεία>· σύγγραμμα βίβλου ἢ λόγων

<πραγμάτοιν>· πράγματα δυϊκῶς

<πραγορίτης>· οἶνός τις

<πραθεῖν>· πορθῆσαι. ἐξελεῖν

<πραθενεύεσθαι>· θρασύνεσθαι. ἐπαγγέλλεσθαι λόγοις

[<πραιέναι>· ἐλθεῖν]

<πραίκων>· κήρυξ

<πραῖνοι>· πρηνίζειν. καταστρέφειν

<πράκες>· Ἀρίσταρχος κλανίαι. ἔλαφοι. ἀπεδόθησαν δὲ φρατριαὶ ἀνδρῶν

διαβεβλημένων ἐπὶ μοχθηρίᾳ

<πράκνον>· μέλανα

<πρακτικόν>· ἀνυστικόν

<Πράκτιον>· πόλις Τροίας

<πράκτορες>· ἀπαιτηταί

[<πράληξ>· ὁ λίαν ἀγροῖκος]

<πράμνη>· δίκελλα. ἄμπελος

<Πράμνιος οἶνος>· ὁ ἀπὸ τῆς Πραμνίας ἀμπέλου, ἔστι δὲ ἐγκώμιον

οἴνου. καὶ σκληρὸς οἶνος

<πρανές>· κατάβασις. καὶ <πρανής>

<πρανῆ>· κοῖλα

<πρανιχθέντα>· πεσόντα ἐπὶ στόμα

<πρανόν>· τὸ κατωφερές, πρανές

<πρανώ>· ἀκρίδος εἶδος

*<πρᾷος>· συνετός. ἥσυχος

<Πραξιεργίδαι>· οἱ τὸ ἕδος τὸ ἀρχαῖον τῆς Ἀθηνᾶς ἀμφιεννύντες

<πράξεις>· βίοι. ἢ διαθῆκαι

<Πραξιδίκη>· δαίμονά τινά φασι τὴν ὥσπερ τέλος ἐπιτιθεῖσαν τοῖς τε

λεγομένοις καὶ πραττομένοις. διὸ καὶ τὰ ἀγάλματα κεφαλὰς γίνεσθαι καὶ τὰ θύματα ὁμοίως

<πράξ[ε]ιν λάβοι> ........

<πρᾶξις>· ἀπαίτησις. ἄνυσις, ἢ ἔργου ποίησις. ἢ βίος

<πραπίδες>· φρένες. ἢ ὁ τόπος, ὅπου αἱ φρένες. διάνοιαι

<πραπίδεσσι>· φρεσί, διανοίαις

<πραπίδων>· φρενῶν, διανοιῶν

<πραπίς>· φρήν, διάνοια

<πράσα>· τὰ βρύα καὶ τὰ φυκία

<πρασιαί>· αἱ ἐν τοῖς κήποις τετράγωνοι λαχανιαί, οἷον περασιαί, διὰ

τὸ ἐπὶ πέρασι τῶν κήπων

<πρᾶσις>· ἀγορασία

<πρασοκουρίς>· ζῶον χλωρόν, κεῖρον τὰ ἐν τοῖς κήποις λάχανα

<πρασόργην>· δρέπανον, ᾧ τὰ πράσα κείρουσιν

<Πράστιλλος>· πόλις Θρᾳκίας

<πρατάνιον>· μαλλόν

<πρατασία>· κατευχὴ ἀρχομένης ἀροτριώσεως

<πρατήνιον>· τὸ ὕπερον. Ἀττικοί. καὶ ἡλικία τις προβάτου νέου· ὡς

δὲ ἔνιοι τοῦ πρώτου γεννωμένου, οἱ δὲ ἐνιαυσιαίου, ἄλλοι ἀρχομέ- νου συνουσίας

<πρατίας>· ὁ τὰ δημόσια πωλῶν καὶ κηρύσσων

<πράττει>· μέλλει. ἐργάζεται

<πρατά>· ἡ νουμηνία

<πραϋμενῶς>· προθύμως. πράῳ τῷ μένει χρώμενος

<πραΰνει>· κατασιγαίνει. κατακοιμίζει

<πραΰνεται>· μαλάσσεται

<πραϋπάθειαν>· πραΰτητα

<πρᾴως>· ἡμέρως

<πρεκνόν>· ποικιλόχροον <ἔλαφ[ρ]ον>

<πρέμνα>· τὰ ἰσχυρὰ στελέχη τῶν καταβλαστημάτων

<πρέμνια>· τὰ πάχος ἔχοντα ξύλα

<πρεμνιάσαι>· ἐκριζῶσαι

<πρέμνον>· στέλεχος, βλαστός. πᾶν ῥίζωμα δένδρου τὸ γηράσκον, ἢ <τὸ>

τῆς ἀμπέλου πρὸς τῇ γῇ <πρέμνον>

<πρέμνον ἑστίας>· τῆς οἰκίας θεμέλιος

<Πρεμνουσία>· κρήνη ἐν τῇ Ἀττικῇ

<πρέπις>· ὡμοίωσαι

<πρέπον>· ὅμοιον. μέτριον. συμφέρον. ὡραῖον. ἄριστον

<πρέπον>· τέρας. Κύπριοι

<πρεπτά>· φαντάσματα, εἰκόνες

<πρέσβα>· ἔντιμος, πρεσβυτάτη, σεμνή

<πρεσβεῖα>· κράτη. καὶ ἀρχιερεῖα, καὶ ἀρχιὰ καὶ ἱερά

<πρεσβείη>· τιμὴ μείζων

<πρέσβειρα>· προτιμητή. ἀρχηγέτις

<πρέσβεις>· γέροντες. βασιλεῖς ἄρχοντες, προτιμούμενοι. καὶ οἱ <πρε-

σβευταὶ> μεσῖται, ἀπόστολοι [ἢ] ἕνεκεν εἰρήνης

<πρεσβεύειν>· προτιμᾶν, ἄρχειν. μεγαλύνειν

<πρεσβεύοντες>· αἰτοῦντες, παρακαλοῦντες. λέγοντες

<πρεσβήϊον>· πρεσβεῖον, κατὰ τιμήν, τίμημα. ἀπὸ τούτου καὶ οἱ

<πρεσβῦται> ἔντιμοι

<πρεσβυγένεια>· παλαιοτέρα γένεσις

<πρέσβυς>· γέρων. καὶ ὄρνις ὁ τρόχιλος

<πρεσβυτάτη>· ἐντιμοτάτη

<πρεσβύτερος>· μείζων. φρονιμώτερος

<πρεσβύτερος Κόδρου>· παροιμία ἐπὶ τῶν πάνυ παλαιῶν

<πρεσβύτης>· γέρων. ἡλικία τις

.......· πρέσβυς. [αἰοράνομος

*<πραιτώριον>· τόπος, ἔνθα συνάγεται ὁ λαός

<πρευμενές>· ἵλαον, εὔνουν, πρόθυμον

<πρευμενοῦς> ........· πρᾶον

<πρέψας>· εἰκασμένος, εἰκασθείς

<πρηγορεών>· τῶν ὀρνέων ὁ πρόλοβος, ὅτι προσυλλέγεται ἐν αὐτοῖς τὰ

σιτία

<πρηγορεύων>· προαγορευτής, ἢ δημοκόπος

<πρῆθμα>· πολύποδος κεφαλή. ἔνιοι πλεκτάνη

<πρήϊον>· πρότερον

<πρηκτῆρα[ι]>· δραστῆρα. ποτὲ δὲ ἔμπορον·

πρηκτῆρά τε ἔργων· ἃ δεῖ πράττειν δηλοῦντα

<πρημάδες> καὶ <πρῆμναι>· εἶδος θυννώδους ἰχθύος

[<πρήν>· ταῦρος]

<πρηνέα[ς]>· ἐπὶ πρόσωπον

<πρηνής>· ἐπὶ πρόσωπον πεπτωκώς· ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὴν νεὼν πεπτωκέ-

ναι, νέον δὲ ἤδη

<πρήνιξε>· κατέβαλεν

<πρηνιχθέντα>· ἐπὶ πρόσωπον καὶ ἐπὶ στόμα πεσόντα

<πρῆξαι>· πρᾶξαι

<πρῆξαι δ' ἔμπης>· πρᾶξαι δ' ὅμως

<πρῆξις>· ἄνυσις

<πρηροσία>· θυσία Ἀθήνησι

<πρῆσαι>· φλέξαι, φυσῆσαι, ἐμπρῆσαι·

πυρὸς δηΐοιο θύρετρα καί· δάκρυ' ἀναπρήσας ἀντὶ τοῦ ἀναφυσήσας. ὅθεν καὶ ἡμεῖς τοὺς πεφυσημένους <πεπρη- μένους> φαμέν

<πρῆσεν>· ἔκλαεν. ἐφύσησεν. ἐκόλπωσεν. ἐνέπρησεν, ἔφλεξε

<πρηστήρ>· σφοδρὸς ἄνεμος. καὶ ὄφεώς τι εἶδος. καὶ τὰς ἐκ πλαγίου

τοῦ τραχήλου ἡμῶν φλέβας <πρηστῆράς> φασιν. ἢ πῦρ ἀπὸ τοῦ οὐ- ρανοῦ

<πρητῆνας>· τοὺς ἐνιαυσίους ἄρνας

<πρηών>· τὸ ὑπερέχον

<πριάμενος>· ἀγοράσας, ὠνησάμενος. [καὶ ὄνομα κύριον]

<πριαμωθήσομαι>· ξυρήσομαι. ἐπειδὴ τὸ τραγικὸν τοῦ Πριάμου πρός-

ωπον ξυρίας ἐστίν

<πρίατο>· [ἀγοράσειεν

<πρίεται>· φυς(ι)οῦται

<Πριηπίδος τε τῆς πρὸ Βοσπόρου πόλεως>· Ἑλλησποντιακῆς. τὸν

Πρίαπον τὸν Διονύσου καὶ Περκώτην φασὶν οἰκίσαι

[<πριμικήριος>· ὁ πρῶτος τῆς τυχούσης τάξεως

<πριμιλιγίων>· τιμίων]

<πρίν>· πρότερον

<πρὶν ἐγκύρσαι (δύᾳ)>· πρὶν πλησιάσαι τῆς κακοπαθείας

<πρίν μιν>· πρὶν αὐτόν, ἢ αὐτήν

[<πρινής>· ἐπὶ πρόσωπον πεσών]

<πρινοκόπος>· κοπῶν

<πρίονας>· χερῶν τοὺς δεσμούς

<πρίοπες>· τὰ ὑγιῆ ἔχοντα

[<πριούατον>· τόπος ἐργαστηρίου]

<πρισμοῖς>· ταῖς βιαίοις κατοχαῖς

<πρίστης>· ῥίνη. πρίων

<πρίω>· ἀγόρασον

<πρίων>· ἀγοράζων

<πριώμασι>· πρίσμασι

<πρό>· τό τε σύνηθες·

καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό· ὄψου (τ') ἄσαιμι προταμών

<προάγεσθαι>· ἐπεξεργάζεσθαι

<προαγαγών>· .....

<προαγεύων>· προξενῶν

<προάγομαι>· προέρχομαι

<προάγομεν>· προφέρομεν, προτρέπομεν

<προαγορεύσας>· προειπών, προφητεύσας, προξενήσας. [καὶ ἡ ἐπ'

αἰσχροῖς ἐπὶ τὸ πορνεῦσαι προάγουσά τινας

<προαγόρευσις>· προφητεία

<προάγων>· ἀρχόμενος

<προαγωγός>· διδάσκαλος κακῶν. καὶ μαστροπός. μόνος. μαυλιστής

<προαθύροντες>· προσπαίζοντες

<προαιρεῖται>· προκέκληται. προτιμᾶται

<προαίρεσις>· ἐπιλογὴ καλοῦ ἢ κακοῦ

<προακτικόν>· προβαῖνον

<προαλεῖ>· καταφερεῖ, καταβατῷ

<προαλεστάτην>· προπετεστάτην, προχειροτάτην

<προαλής>· προπετής, πρόχειρος

<προαμείψασθαι>· προαλλάξασθαι. παρελθεῖν

<προαμεῦσαι>· ὁμοίως

<προαμευτής>· ἐργάτης προηγούμενος

<προαναθρήσας>· προσιδών

<προαναθρούσης>· προαναβλεπούσης

<προαναθρώσκειν>· προπηδᾶν

<προανακρούεται>· ἀναχαιτίζει

<προανάσχοι>· προανεκτείνει(ε)

<προαπίδων>· φρενῶν, διανοιῶν

<προαρτᾷ>· προαρμόζει, προτείνει

<προασπιστής>· πρόμαχος, βοηθός

[<προάστεων> καὶ] <προάστειον>· πρὸ τῆς πόλεως

<(π)ροαύλια>· τὰ προαυ[τῶν]λήμ[μ]ατα. ὥσπερ <προάμβουλα> τὰ

προκιθαρίσματα

<προβαλ[λ]εῖ>· ἐρωτήσει

<προβαλ[λ]εῖν ἄρνα>· πόλεμον ἐπαγγεῖλαι

<προβαλοῦ>· ἐρώτησον

*<προβαλλομένοις>· ἐρωτῶσιν

*<προβαλοίμην>· ὑπερβαλοίμην

<προβαλ(λ)ός>· ἀσπίς

<προβάς>· ὑπερβάς

<πρόβασι>· βοσκήμασι

<πρόβασις>· ἡ τῶν βοσκημάτων κτῆσις

<πρόβατα>· τὰ τετράποδα. ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς βάσεως πρόβασιν ἔχειν

ἑτέραν τῶν ἔμπροσθεν ποδῶν πρὸς τὰ ὀπίσθια

<πρόβατα πεδι(α)κά>· τὰ ἐπὶ νομὴν ἐκπεμπόμενα

<προβατήματα>· πρόβατα

<προβατοπώλης>· οὕτω κωμῳδεῖται Λυσικλῆς προβατοκάπηλος γήμας

Ἀσπασίαν τὴν πόρνην

<προβέβηκας>· ἀριστεύεις. προκόπτεις

<προβέβουλα>· προκέκρικα, προέκρινα

<προβιβάζεται>· προκόπτει

<προβιβάς>· προβαίνων

<προβιβάσαντα>· προάξαντα

<προβιβασθείς>· προαχθείς. [πραχθείς]

<προβιβάσθων>· προβαίνων

*<προβιβάσις>· πρ[ο]άξεις

<πρόβλημα>· πρόλογος

*<προβλῆ[μα]τι>· ἐξέχοντι

<προβλῆτας>· τὰς ἔξω προβεβλημένας τοῦ τείχους

στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλε[υ]ον

<προβλώσκειν>· προμολίσκειν. προέρχεσθαι. προπορεύεσθαι

<προβόλιον>· σιβύνη, ἔχουσα μετὰ τὴν ἀκμὴν προβολάς. ἢ σπυρίς

<πρόβολοι>· λίθοι

<πρόβολος>· πρόμουλος. πρόμαχος. προνοητής. κυβερνήτης. ἱερεύς. [καὶ

τὸ τῶν σιτίων δοχεῖον]. καὶ ὁ εἰς τὴν θάλασσαν προβεβλημένος λί- θος [τῇ πέτρᾳ. οἱ δὲ ῥάβδος

<προβόλων>· λίθων

*<προβολή>· ἐξοχή

<πρόβονεν>· ἐπέρανεν

<προβοσκίς>· τὸ ἐκτεταμένον καὶ προβεβλημένον τῆς ὄψεως τοῦ ἐλέ-

φαντος

<πρόβουλος>· ἔξαρχος τοῦ βουλευτηρίου. ἢ ὁ προσκεπτόμενος

<προβοῶντες>· προφωνοῦντες. ἐγκελευόμενοι. προβαίνοντες

<πρὸ γὰρ ἧκε>· προέπεμψε γάρ

<προγέν(ε)ος>· εὐγέν(ε)ος

<προγενέσθην>· παραγενέσθην

<προγενέστερος>· πρεσβύτερος

<προγενής>· ὁ προγεννώμενος

<προ[ε]γένοντο>· παρεγένοντο

<προγονεῦσαι>· προελθεῖν

<προγωνίαν>· τῶν ἠπορημένων ἡ λέξις. ἔστι δὲ ὑφασμάτιον ποικίλον,

ὃ ἐπικαλυψάμενος ὁ μάγειρος θύει, ὡς ἐν Δαμασκῷ

<πρόγονοι>· οἱ πρωτόγονοι ἄρνες, οἱ δὲ μετ' αὐτοὺς <μέτας(ς)αι, ἕρ-

σαι> ἁπαλοὶ καὶ τῷ ἔαρι γινόμενοι· ἔρχατο, χωρὶς (μὲν πρόγονοι, χωρὶς) δέ μέτας(ς)αι, χωρὶς δ' αὖθ' ἕρσαι

<πρόγονος>· πρόπαππος. προπάτωρ. συγγενής. ἢ πρεσβύτατος ἀνήρ

<προγόνων>· πατέρων

<προγράμματα>· ἐκθέματα

<προδανίς>· πρότερον

<προδέδαεν>· προμεμάθηκεν

<πρὸ δέ μ' ἧκε>· προέπεμψε δέ (με)

<προδέξαντες>· προδείξαντες

<πρόδηλος>· προφανής

<προδιαλαβεῖν>· ......

<προδιασύρας>· παραβὰς τὰς συνθήκας

<προδικεῖν>· ἐπιτροπεύειν

<πρόδικος>· συνήγορος

<προδοκάζων>· παρατηρῶν, ἐνεδρεύων

<προδοκῇσι>· προενέδραις, προόδοις

<πρόδομος>· προστάς, πρόστωον

<προδόμῳ>· προστάδι, προστόῳ

<πρόδοσιν>· προδομάτιον

<πρόδρομα>· τὰ ἐν τῷ ἄξονι ξύλα. ἢ τὰ προακμάζοντα σῦκα

<προδωμάτιον>· τὸ πρὸ τοῦ κοιτῶνος στοΐδιον

<προεγκεῖσθαι>· προϋπάρχειν

<προεδρία>· προκάθισις. προτίμησις

<πρόεδρος>· ἀρχη(γὸς) πολιτείας

*<προέδωκεν>· προεχώρησεν

*<προέηκε>· προέπεμψεν

<πρὸ ἕθεν>· πρὸ αὑτοῦ

<προέθεσαν>· προεθυμήθησαν

<προεθέσπισαν>· προεφήτευσαν

<προεθυμήθησαν>· μετὰ προαιρέσεως προσήνεγκαν

<προ[ε]ιάψαι>· προπέμψαι

<προ[ε]ιδόμενοι>· προγνόντες

<προείλατο>· ἐπελέξατο, ἠθέλησεν

<προείλετο>· οὐ προείλατο

<προείληπται>· πρόληψιν ἔχει, ὑπονενόηται

<προειλόμην>· προέκρινα

<προείλου>· οὐ προείλω

[<πρόειμε>· πλησίον γείτων

<προείου>· καταντίου]

<προεισπεπ[τ]αικότες>· προεισελθόντες

<πρόειται>· παραδέδοται

<προε[κ]τικός>· χαριστικός

<προέλευσις>· τὸ προελθεῖν

<προέλοιτο>· προτιμήσειε

*(<προελόμενος>·) προθέμενος

<προελόμενοι>· ὁμοίως

<προελόμενος>· ἐπιλεξάμενος

<προέμβολος>· μέρος τι τῆς νεώς

<πρόεμε>· προέπεμψα

<πρόεμεν>· προέπεμψεν

<προέμενος>· προδώσας, προαφείς, ἐκδιδούς

<προεννέπειν>· προαγορεύειν

<προέντες>· προδόντες

[<προενώπια>· ἔμπροσθεν]

<προεξαναστῆσαι>· πρὸ τοῦ καθήκοντος ποιῆσαι

<προεργῆσαι>· προέσται

<προέρες(ς)αν>· προήλασαν

<προέρυσσεν>· καθείλκυσεν

<προερύσαι>· προελκύσαι

<προέρυς(ς)αν>· προε(ί)λ(κ)υσαν

<προερχόμενος>· ἐξερχόμενος, προβαίνων

<πρόες>· πρόπεμψον

<προέσθαι>· προδοῦναι

(<προέσθαι>· παραγίνεται)

<προεστηκός>· ......

<προετικός>· χαριστικός

<προετύπου>· προεδήλου

<προέτυψαν>· προεχώρησαν

<προέφηνε>· προέδειξε

<προέχει>· ὑπερέχει

<προεχεῖς>· [σπουδαῖοι,] κραταιοί

<προεχόμεθα>· προβαλλόμεθα

.......· πλέον κρατοῦνται

[<προεψιᾷ>· προσαγορεύει]

<πρόῃ>· προβαλῇ

<προηγεῖται>· προοδηγεῖ, προπέμπει

<προηγητής>· ὁ προηγούμενος τοῦ ζεύγους .... καὶ ὁ χειραγωγὸς τοῦ τυφλοῦ

<προηγμένον>· προαχθέντα

<προηγόρησαν>· προεῖπον

*<προΐει>· προέπεμπε. προήρχετο

*<προῆκε>· προέπεμψεν

<προήκαμεν>· ἀφήκαμεν, παρελείπομεν

<προήκατο>· ἀπέλυσε. προέδωκε. [προσηνέγκατο]

<προήκεα>· κατὰ τὸ ἔμπροσθεν προηκονημένα

<προήκει>· ἐξέχει. προβαίνει

<προήκων>· προβεβηκώς

<προῆκεν>· ἐξῆλθε, προῆλθεν

<προῄρημαι>· θέλω

<προῃρημένοι>· προθυμηθέντες

[<προῃρήσαντες>· θελήσαντες]

<προηρόσια>· τὰ πρὸ τοῦ ἀρότου θύματα. καὶ ὁ Δῆμος δὲ αὐτὰ

προαρκτούρια καλεῖ

<προήρτηται>· κρέμαται

<προήσει>· προδώσει

<προήσομαι>· προδώσω. [προδίδομαι]. προνοήσομαι. [προφέρω]

<πρόηται>· προδώσει

<προήχθη>· προετιμήθη. προετράπη

<προθέει>· προτρέχει

<προθέλυμνον>· αὐτόῤ(ῥ)ιζον

<προθελύμνους>· προῤ(ῥ)ίζους, ἀπὸ ῥίζης ἀνασπᾶν ἄλλας ἐπ' ἄλλαις·

προθελύμνους ἕλκετο χαίτας καὶ <σάκος τετραθέλυμνον> τὸ θέσεις τέσσαρας ἔχον, τετρά- πτυχον

[<προθεμενισάμενος>· περιπτυξάμενος]

<προθέντα>· προβαλλόμενον. ἐπαγγειλάμενον

<προθεώμενος>· προορῶν

<πρόθεσις>· προαίρεσις. προάπλωσις

<προθεσμία>· καιρός, ὅρισις, διορία, ὅρισμα

<προθεσπίζοντα>· προστάττοντα. ἢ προμαντευόμενον

<προθεσπίζων>· προφητεύων

<προθέων>· προτρέχων

[<προθήβαι>· ἄρτιοι, ἀκμάζοντες]

<πρόθημα>· δόμα, ἢ ἅτι πρόσθημα καὶ προσθήκη. ἡ πλεκτά[μέ]νη

<προθορών>· προπηδήσας

<προθυμία>· χαρά

<προθύμως>· ἱλαρῶς

[<πρόϊαι>· ἄπιοι, αἱ πρῶται γινόμεναι]

<προϊάλλειν>· προπέμπειν. προτιθέναι

<προΐαλλεν>· προέπεμψεν

<προΐαψεν>· προέπεμψεν. προδιέφθειρεν. δηλοῖ δὲ διὰ τῆς λέξεως

τὴν μετ' ὀδύνης αὐτῶν ἀπώλειαν

*<προῖκται>· προδίδωσι

<προϊείς>· προπέμπων

<προΐεμαι>· προδίδομαι

<προϊεμένη>· προβαλλομένη

<προϊέμενοι>· ἀπολύοντες. παραχωροῦντες. ἀποῤῥίπτοντες

<προϊ(ε)μένου>· προδόντος

<προϊέναι>· προπέμπειν

<προΐενται>· προάγονται

[<προΐε[ς]ται>· προσποιεῖται. προσέρχεται]

[<πρόϊζα>· πρῴην]

<προϊζήσαντες>· προσκομίσαντες

<προΐηλε>· [προετιμήθη. καὶ] ἐπεξέτεινεν

<προΐθες>· προφανῶς. προβεβηκώς

<προῖκα>· δωρεάν, φερνήν. πᾶν γὰρ δῶρον <προίξ>

<προικός>· πονηρός. οἱ δὲ μωρός. [πτωχός]

<προϊκέσθαι>· ἐφικέσθαι

<προΐκτης>· πτωχός, προσαιτητής

[<πρόϊ με>· προδώσεις με

<πρόϊμον>· σῦκον προακμάζον

<προΐομαι>· παρέρχομαι

<προϊόντες>· προδόντες

<προίρης>· πρώρας

<προϊσμένη>· προβαλλομένη

<προΐσταται>· ἐπιπολάζει]

<προΐστορες>· μαρτυροῦντες

<προΐσχεται>· προβάλλεται

<προϊσχόμενος>· προβαλλόμενος

<προϊσχομένου>· προτείνοντος χεῖρα. δίκαιον προβάλλοντος

<προΐσχονται>· προβάλλονται

<προΐσχοντο>· ἔδοξαν

<Προιτίδες>· χάριτες

<προϊχνεύει>· θεραπεύει

<προϊών>· παρών

<πρόκα>· εὐθύς, ἐξαίφνης. [δρόσος]

[<προκαδέστερον>· προυργιαίτερον]

<προκαλεῖσθαι>· ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ ἀλαζονικοῦ, εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς

καλεῖσθαί τινα· ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀγομένου καὶ προτρεπομένου

<προκαλεῖται>· καλεῖ, προτρέπει

[<προ[κ]αλέστερον>· ἑτοιμότερον]

<πρόκας>· ἐλάφους

<προκαταβολή>· ἐνθήκη

<προκαταθήγεσθαι>· προακονᾶσθαι

<προκαταθήσεσθαι δεῖ>· προκομίσασθαι δεῖ

[<πρόκαυτα>· προειρημένα, προηκουσμένα]

<προκείμενα>· παρακείμενα

<πρόκειται>· παράκειται

<προκελήδης>· προκελεῦσαι

<προκέοιτο>· προκείμενος εἴη

<προκεχηνότες>· πρὸς τὰ ἄνω βλέποντες

<προκεχειρισμένον>· προβεβλημένον. ἡτ(ο)ιμασμένον

<προκιθώνιον>· τὸ πρόρινον

[<πρόκλησις>· κλῆσις ἐπὶ δίκης]

<πρόκλητος>· πρόθυμος, ἀπὸ τοῦ κληθῆναι

<Προκλόνιον>· τόπος Θεσσαλίας

<πρόκλυτα>· τὰ προειρημένα, προηκουσμένα

<πρόκνις>· εἶδος ἰσχάδων

<προκόλπιον>· τὸ πρὸ τοῦ κόλπου, ἢ πρὸ τοῦ σκοποῦ

<προκομίδην>· προκομίζει

[<προκομίων>· προλειμάτων]

<πρόκον>· ἠλίθιον

<προκόνδυλα>· τὰ μετὰ τοὺς κονδύλους ἐν ταῖς χερσί

<Προκόν(ν)ησος>· πόλις, καὶ νῆσος παρὰ Κύζικον

<πρόκοος>· [πόλις. ἢ] πονηρός

<προκοπῆς>· αὐξήσεως

<προκοττίς>· ἡ χαίτη

<πρόκοττα>· εἶδος κουρᾶς, ἢ κεφαλῆς τρίχωμα· <κοττὶς> γὰρ ἡ κεφαλή.

καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες <κοττοὶ> διὰ τὸν ἐπὶ τῇ κεφαλῇ λόφον

<πρόκρισις>· προτίμησις

<πρόκριτον>· ἐκλεκτόν, ἐκλελεγμένον

<Πρόκρις>· θυγάτηρ Ἐρεχθέως

<πρόκροσσαι>· ἐπάλληλοι, ἄλλαι ἐπ' ἄλλας. καὶ ναῦς αἱ κατ' ἀλλήλων

νενεωλκημέναι. ὅτι οἱ κροσσοὶ τὰ ἄκρα· ἢ ἀντικέφαλοι

<προκρόσσας>· ἄλλας ἐπ' ἄλλαις, κλιμακηδόν

<πρόκροσσον>· οὐ καθαροῦν, κλιμακωτόν

<προκυκλίς>· ἡ π<ε>μνήστρια

<προκυλινδούμενος>· προκυλιόμενος

<πρόκυμον>· πρόθυμον

<προκυνεῖν>· τὸ ἐγχωρεῖν

<πρόκωνα>· τὰ ἐκ τῶν μὴ πεφρυγμένων κριθῶν ἄλφιτα

<πρόληψις>· πρόγνωσις

<προλόβιον>· τὸ προέχον τοῦ λοβοῦ

<προλογίζει>· προλέγει

<προλόγια>· θυσία πρὸ τῶν καρπῶν τελουμένη, ὑπὸ Λακώνων

[<πρόλογος>· ὁ περιτιθέμενος τοῖς προελθοῦσιν ἐπὶ δεῖπνον. καὶ ὁ γαρ-

γαρεὼν τῶν ὀρνίθων, ὃν οἱ παλαιοὶ πρηγορεών]

*<πρόμαχοι>· βασιλεῖς. καὶ τὰ τείχη. <προμαχῶνες> δὲ οἱ ἐπὶ τῶν

τειχῶν πρόβολοι

<προμάδδας>· μάζας προμεμαγμένας

<πρόμαλος>· μυρίκη. ἢ ἄγνος

<προμαλχατεύειν>· μετατροπεύειν

<προμαχεών>· πύργος

<πρόμαχος>· ὑπὸ Κρητῶν μᾶζα ἑβδομαίῳ παιδίῳ γινομένη

<προμέν>, λέγοντες προαγωγοί

<προμένε(ι)οι>· ῥοιαί τινες

<προμήθεια>· πρόνοια, ἐπιμέλεια

<προμηθέστεροι>· προνοητικώτεροι

<Προμηθεύς>· ἐπικινδύνους ἐπισφαλῶς ἔχων. καὶ ὄνομα

<προμηθής>· σώφρων

<προμηθούμενος>· προνοούμενος, προβλέπων

<προμήτωρ>· πατὴρ μητρός

<προμνηστῖνα(ι)>· ἑτέρα πρὸ τῆς ἑτέρας. οἱ δὲ ἑξῆς καὶ ἐκ διαστη-

μάτων ἀναμένουσαι ἀλλήλα[ι]ς

<προμνηστ[ι]ῖναι>· ἐπὶ μίαν. ἀπὸ τοῦ προσμένειν

<προμνήστρια>· ἡ συνιστῶσα ἀλλήλοις τοὺς γαμοῦντας

<προμνώμενοι>· προμνηστευόμενοι

<πρόμοις>· προμάχοις, προαγωνισταῖς, προστάταις, προηγουμένοις

<πρόμολε>· πρόελθε

<προμόλη>· ὁδός. προσδόκησις

<προμόνη>· πρόμαχος. ἀντίδικος

[<προμόνης>· προπετὴς καὶ προ[ς]πεσών. οἱ δὲ πρόθυμος. προ[ς]νενευ-

κώς]

[<πρόμου> ..· πρόβουλος]

<πρόμοχθοι>· τὰ προβεβλημένα τῶν τοίχων

<προμυλαία>· θεὸς ἱδρυμένη ἐν τοῖς μυλῶσι

<προμυχθίζει χαλκοδεσμῶν ὁπλῶν>· ἀντὶ τοῦ πρός(ω) χωρεῖ[ου]

<Πρόνεως>· Ποσειδῶν

<Προναίας>· Ἀθηνᾶς τέμενος ἐν Δελφοῖς

<προνοεῖ>· ἐπιμελεῖται

<πρόνοια>· προενθύμησις, ἐπιμέλεια, φροντίς

<προνομαία>· προβοσκ[ης]ίς

<προνομεύει>· θεσπίζει. ἁρπάζει, κατασύρει, αἰχμαλωτεύει

<προνομία>· τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. ἢ ἡ ἐκ τῶν νόμων ἐξουσία.

ἢ διαρπαγή

<προνομ(ι)ῶν>· προλημμάτων

<προνοοῦ>· ἐνθυμοῦ, ἐπιμελοῦ

<προνωπής>· προτεταμένος. προνενευκώς. οἱ δὲ προπετής, ἕτοιμος, πρό-

χειρος

<προνώπια>· τὰ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν, καθάπερ <ἐνώπια> τὰ ἔνδον,

ὅπου αἱ εἰκόνες τίθενται

<προνώπιον>· τὸ προκείμενον, οἷον πρόθυρον

<προξενεῖ>· μαρτυρεῖ

<πρόξενοι>· οἱ προστάται, καὶ ξενίας ἐπιμελούμενοι, ἤγουν τοὺς ξένους

ὑποδεχόμενοι

<πρόξενος>· φίλος, ὁ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ξένων προϊστάμενος

<προοικίαι>· παρὰ Κλειτοδήμῳ [ἐν ἴσῳ τῷ δήμῳ

<προοίμιον>· πρόλογος, ἀρχὴ παντὸς λόγου

<πρόοιντο>· παραδώσουσι, δώσουσιν

<προολεῖ>· καταλειπεῖ

<πρόοπτον>· προφανές

<πρὸ ὃ τοῦ>· οὗτος πρὸ τούτου, ἢ ἕτερος τοῦ ἑτέρου

<πρόουρον>· τὸ ἀπόσταγμα τῆς σταφυλῆς, πρὶν πατηθῇ

[<προπαδίζων>· προβαίνων πρὸ τῆς ἀσπίδος]

<προπαιδεύματα>· προμαθήματα

<προπαίσω>· προαγωγός, μαστροπός. [καὶ μάντις. μαστρόπευσις

<προπαλῶς>· δαψιλῶς

<προπάροιθεν>· ἔσθ' ὅτε ἐπὶ χρόνου·

εἰ δ' ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ' εἶμι προπάροιθεν

<πρόπας>· ἅπας

<προπάστεον>· τὸν πρὸ τῆς παστάδος τόπον

<προπάτωρ>· πατρὸς πατήρ

<προπεπηλάκισται>· καθύβρισται

<προπέποται>· προδέδοται

[<προπεριζόμενος>· ἀγκαλιζόμενος]

<προπέτηλον>· πεποίηται ἀπὸ τοῦ <προπίπτειν>

<προπετής>· προπίπτων πρὸ τοῦ λογισμοῦ

<προπέφανται>· φανερόν ἐστι

<προπεῶντες>· προεστῶτες

<προπηλακίζει>· ἐρεθίζει. κολακεύει. ἢ ὑβρίζει, ἀδικεῖ, ἐξουδενεῖ

<προπηλακισμός>· ἐρεθισμός ἐξουδένωμα

......· φιλόνεικος. κολακευτής. ὑβριστικός, ἄδικος

[<προπηνές>· ἔμπροσθεν κατωφερές]

<προπίονι>· εὐθεῖ

<προπίωμεν>· διὰ τοῦ οἴνου τιμήσωμεν

<πρόποδες ὄρους>· τῶν ὀρῶν τὰ προὔχοντα. καὶ τὰς προκειμένας

τῆς Αἰγύπτου νήσους

<προποδίζων>· προβαίνων

<προποδών>· ἔμπροσθεν

<πρόπολοι>· ὑπηρέται, δοῦλοι. νεωκόροι. προφῆται

<προπρηνές>· ἐπὶ πρόσωπον. ἢ ἔμπροσθεν κατωφερές

<(προ)προκυλινδό[ύ]μενος>· τοῖς ποσί. πρὸ τῶν ποδῶν κυλιόμενος.

οἱ δὲ εἰς τὸ ἔμπροσθεν πορευόμενος

<προπτόρθια>· ἐν τοῖς ἄξοσιν ἡ λέξις φέρεται

<Προπυλαί(α)>· ἡ Ἑκάτη

<προπύλαιον>· πρόθυρον

<πρόπωνα>· εὐκρατῆ. εὔφημα. πρόχειρα, ἕτοιμα, ἀνεμπόδιστα

<πρόρινον>· τὸ μεταξὺ τῶν σαρκῶν καὶ τοῦ δέρματος

<πρόῤῥιζον>· σὺν ταῖς ῥίζαις ἀνασπώμενον

<πρόῤῥησιν>· πρόλεξιν, προφητείαν

<πρόῤῥησις>· λόγος. καὶ τὰ ὅμοια

<πρός>· πρόθεσις. καὶ ξύλον ἐν Αἰθιοπίᾳ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπί

<πρὸς ἀγαθόν>· ἐπ' ἀγαθῷ, ἐπὶ καλῷ

<προσαγγελία>· προσαγωγή

<προσάγει>· προσέρχεται. προσφέρει

<προσαγηόχασι>· προσήγαγον

<προσαγόμενον>· ἀγαπήσαντα. προ(ς)κτησάμενον

<προσαγορεύει>· ἀσπάζεται

<προσαγορεύσας>· προσειπών. καὶ τὰ ὅμοια

<προσαγορεύουσι>· καλοῦσι

<προσαγωγή>· προσέλευσις

<προσαγώγιον>· διαβήτης, [ἢ] τὸ τῶν τεκτόνων ὄργανον

<προσαθύροντα>· προσπαίζοντα

<προσαιθ[ε]ρίζουσα πόμπιμον φλόγα>· πρὸς τὸν αἰθέρα ποιοῦ-

σα, ὥστε ἄνω πέμπεσθαι τὴν φλόγα

<προς.αίνων>· προσελκόμενος, προσαγόμενος

<προσαίταις>· πτωχοῖς

<προσακές>· ἐγγύς

<πρὸς ἀκεσμόν>· πρὸς ὑγείαν

<προσάκτριδες>· οἱ τῆς μηλολόνθης πρὸς τῷ στόματι μικροὶ πόδες

<προσαμύνομεν>· βοηθοῦμεν

[<προσανεύουσαν>· εὐτρεπίζουσαν, στρωννύουσαν]

<προσαν[τ]έχειν>· προσκεῖσθαι

<προσάντης>· σκληρός, ἐναντίος, δυσχερής, ἐχθρός, ἀηδής

<προσαντίον>· ἐναντίον, ἀντίπαλον

*<προσανέχων>· προσμένων. κουφίζων

<προσάνων>· προσαύξων. <Ἄνειν> γὰρ τὸ αὔξειν, καὶ αὐτὴν τὴν αὔ-

ξησιν

[<προσαπῆλαι>· τιμῆσαι

<προσαπειλή>· τιμή]

<προσάπτει>· προσπλέκει, συνάπτει

<προσαρασσόμενον>· προσρησσόμενον

<πρὸς ἄρκτον>· [πρὸς μεσημβρίαν]

<προσαύξω>· προ[ς]άγω

<προσαυρίζουσα[ι] χερσαίᾳ τροχῇ>· ὑπὸ τῆς αὔρας ἡ <νοτὶς>

προσπίπτουσα τῇ τροχῇ. δύναται δὲ οἷον καταλαμβάνουσα· <ἐπαυ- ρεῖν> γὰρ τὸ καταλαμβάνειν καὶ ἐπιτυγχάνειν

<πρὸς αὔριον>· εἰς αὔριον

<προσαυρών>· προστυχών

[<προσαυσιάτω>· προσφωνείτω]

<πρὸς αὐτήν>· περὶ αὐτήν

<πρὸς αὐτοῦ>· παρ' αὐτοῦ

<πρὸς ἀφοσίωσιν>· πρὸς τιμήν

<προσάψας>· συνάψας

<προσβαίνει>· ἐγγίζει

<προσβάλλοιντο>· πρὸς τῶν ἄλλων ἔβαλον τῆς ἀθλήσεως

<προσβαλών>· προσελθών

*<πρόσβαλον>· προσκατακλίθητι

<προσβλητόν>· κολλητόν

<προσβολή>· τῶν ἀθλητῶν ἡ συναφή, καὶ κατοχή, καὶ ἡ ὁρμή

<προσβ(ωμ)ολοχεῖ>· πρὸς χάριν λέγει

<πρόσγειος>· ταπεινός

<προσγίνεται>· [προσδέ

<προσγράφει>· προσκρίνει

<προσδεῖται>· προσδέεται

<προσδέδορκας>· προσεῖδες

<πρὸς δέ με>· πρὸς δὲ τούτοις ἐμέ

<προσδέχεται>· προσποιεῖται

<πρὸς Διός>· παρὰ τοῦ Διός

<προσεβήσατο>· προ(ς)έβη

<προσδιατρῖψαι>· χρονίσαι

<προσεγκεῖσθαι>· ἐγκεῖσθαι, ἐπικεῖσθαι

<προσεδρεύει>· σχολάζει

*<προνομή>· ἁρπαγή

<πρόσεδρος>· ὁ παρακαθήμενος. σχολάζων

[<προσέθω>· προσθήσω]

<προσειζήσαντες>· προσκομίσαντες

<προσεῖναι>· ἐνυπάρχειν

<πρόσειπε>· ἄσπασαι, προσαγόρευσον. προσκύνησον

<προσείσας>· προ[ς]ανακινήσας, καὶ οἷον ἀπαγγείλας. ἀπὸ τῶν περι-

αγόντων τὰ τετράποδα, ὅπου βούλεται. τοὺς γὰρ θαλλοὺς σείοντες ἐπεδίδοσαν

<πρόσεισι>· προσέρχεται

[<προσεικάμενοι>· προσλαβόμενοι]

<προσεκτέα>· σπουδαστέα

<προσεκτέον>· τὸ προσέχειν, κελευστικῶς

<προσεκτικώτεροι>· νηφαλιώτεροι

[<προσέλει>· προπηλακίζει]

<Προσελήνιδες>· αἱ Ἀρκαδικαὶ νύμφαι

<προσελιάσθη>· λίαν προσήγγισε

<πρὸς ἑλιφερές>· πρὸς τὸ κεκλεισμένον

*<προσελθών>· προσβαλών

<προσεμάξατο>· κατεμάξατο

<πρὸς ἐμαυτόν>· ἐν ἐμοί. εἰς ἑαυτόν

.....· προσεπλ(ά)κη. ἐπλησίασεν

<πρὸς ἐμοῦ>· πρὸς ἐμέ. <π>.

<προσεμπεδοῦντες>· ἐπιβεβαιοῦντες

<προσεμπρῆσαι>· καῦσαι

<προσεννέπει>· προσαγορεύει

[<προσενοῦσί με>· προσβάλλουσι, προσέρχονται]

*<πρὸς ἐνώπια>· ἔμπροσθεν πρὸς τοὺς κατάντικρυς τῆς ἀνατολῆς

<προσενηνόχασι>· προσαγηόχασι

<προσεπέλασε>· προσήγγισεν

<προσεπεμβαίνει>· ἐπιβαίνει, ἐπιτωθάζει, ἐπιγελᾷ

<προσέπηξαν>· προσήλωσαν

<πρὸς ἐπίβασιν>· πρὸς βάδισιν

<προσεποι[ή]σω>· προσεπάξω

<προσεποιήσω>· ἐσχηματίσω

<προσερεύγεται>· ἐρεύγεται

<προσερήσομαι>· ἐπερωτήσω

*<προσεράχατοι>· τεταγμένοι ἦσαν

<προσερπύσῃ>· προσέλθῃ

[<προσέσθαι>· ἐκδοῦναι]

*<προσέτι>· πρὸς τούτοις

<προσέσχε>· προσῆλθε. προσέπλευσε, προσώρμησεν

<πρὸς εὐθεῖαν>· πρὸς ὀρθότητα

(*)<προσερ(ρ)ύη>· προ(ς)ῆλθεν

<προσέφυ>· προσεγένετο

<προσέφη>· προσεῖπεν

<προσεχές>· ἐγγύς. νῆφον, νουνεχές

<προσεχεῖ>· ὁμοίως

<προσεχής>· γείτων. σπουδαῖος

<προσεχῶς>· σπουδαίως

<προσεψιά>· προσαγόρευσις, καὶ ἡ πρός τινα ὁμιλία

<πρὸς ἕω>· πρὸς ἀνατολήν

<πρὸς ζόφον>· πρὸς δύσιν

<προσηγορία>· ὀνομασία

<προσήγορος>· προσκυνητής

<προσήϊκται>· προσέοικε

<προσηκάμενοι>· προσλαβόμενοι

<προσήκατο>· προσηνέγκατο

<προσήκει>· πρέπει. διαφέρει. χρή. ἁρμόττει. συμφέρει

<προσήκοντες>· συγγενεῖς

<προσηκόντως>· ὀφειλόντως. πρεπόντως. ὀφειλόμενον. δεόντως

<προσήλια>· πρὸς ἀνατολήν

<προσήλωσαν>· προσέπηξαν. ἐσταύρωσαν

<προσήλωται>· ἀνεσταύρωται

<προσήλυτος>· πάροικος. ἀλλοεθνής

<πρὸς ἡμῶν>· ὑπὲρ ἡμῶν

[<προσήναντες>· βλάψαντες]

<προσηνές>· καλόν. ἡδύ. ἐπιεικές, ἀγαθόν, πρᾷον, χρηστόν

<προσηνής>· προσφιλής

<προσηνῶς>· ἡδέως. καὶ τὰ ὅμοια

[<προσήνεον>· ὑψηλόν. τίμιον]

<προσήρενε>· προσέθιγεν

<προσηρτημένοι>· .... κεκολλημένοι

<πρό(ς)ηται>· προσεγγίζει

<προσηύδα>· προσεῖπε, προσελάλει

<προσηύρετο>· προσέτυχε. προσηγάγετο

<πρὸς ἠῶ>· πρὸς ἀνατολήν

<προσθεῖναι>· τὸ παραδοῦναι τῷ ἐωνημένῳ ὑπὸ κήρυκι· ὅπερ νῦν

<κῦρσαί> φασι

<προσθείς>· προσθήκην λαβών

<προσθέματα>· τὰ πυγιαῖα

<πρόσθεν>· ἔμπροσθεν. πρὸ τούτου, ἄνωθεν ἢ ἔνθεν

[<προσθέοντα>· ἔμπροσθεν τρέχοντα]

<πρὸς θεοῦ>· τὸ τυχόν. Ἀττικοὶ δὲ <χάριτι θεοῦ> φασιν εἶναι

<προσθέσεις>· δευτερώσεις

<πρὸς θεόν>· κατὰ τὸν θεόν. ἐπὶ τὸν θεόν

<πρόσθη>· πρόσθεσις

<προσθιάξειν>· ἀφελεῖν τὰς ἐκ τῆς ὀσφύος τρίχας

<πρόσθ' ἵσταμαι>· προΐσταμαι. ἐμποδίζω. ὑπερμαχῶ

*<προΐσταται>· ἐπιπολάζει. προσκόπτει

<προσίασι>· προσέρχονται, προσφέρουσι

<προσίει>· ἐγγίζει

[<προσίεμεν>· προσερχόμεθα]

<προσίενται>· προσάγονται

<προσίεσθαι>· ἐφέλκεσθαι. προσφέρεσθαι

<προσίεται>· ἀρέσκεται. προσδέχεται, ἡδέως λαμβάνει

<προσιζῆσαι>· προσκαθεσθῆναι

<προσιζήσαντες>· προσκομίσαντες

<προσιζήσας>· προσκαθίσας

<πρόσιθι>· πρόσελθε

<προσίκτορος>· προσικέτορος ἀπὸ τοῦ προσικνεῖσθαι τοὺς ἱκέτας

<πρόσιμεν>· προσερχόμεθα. πρεσβεύομεν

<προσίναντες>· βλάψαντες

<προσιοῦσα>· παρερχομένη

<προς(.)ίρων>· προσάπτων

<προσίπταται>· προπέτεται

<προσίσχεται>· προσβάλλεται

<προσιτόν>· ᾧ δύναταί τις προσελθεῖν

<προσιών>· προσελθών, προσερχόμενος

<προ[ς]καταγνούς>· πρὶν καταπτύσας

<πρόσκειται>· ἐκ προσθήκης κεῖται

<πρὸς κέντρα λακτίζῃ>· παροιμία ἐπὶ τοῦ κατὰ τῶν ἐναντίων τι λέ-

γειν ἢ πράττειν

<προσκηδεῖς>· κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι

<πρόσκηπτε>· προσήμαινε, πρόλεγε, προμήνυε

<προσκλήδην>· προσκαλεσάμενος

<πρόσκλησις>· προτροπή, ἢ πρόσριψις ἐπὶ δίκης

<προσκομίσατο>· προσηνέγκατο

<προσκομιστέον>· προσενεκτέον

<προσκομιδή>· ἀναφορά

<πρόσκομμα>· ζημία. βλάβη

<προσκόπτειν>· ἁμαρτάνειν. προβλέπειν

<προσκοπήν>· σκάνδαλον

<προσκορῆ>· ἀνηδῆ, ἀχαρῆ

*<προεικρόσσας>· ἄλλας ἐπ' ἄλλας κλιμακηδόν

<προσκροῦσαι>· παροργίσαι. προσηλῶσαι

<προσκρούνιον>· πρόφραγμα

<προσκυνεῖ>· προσπίπτει

<προσκυρεῖ>· προσεγγίζει

<προσκυροῖ>· βεβαιοῖ

<προσλαζόμενα>· προσλαμβανόμενα

<προσλαζύμεναι>· προσλαμβανόμεναι

<πρό[ς]ληψις>· γνῶσις

<προσλιπαρῆσαι>· παρακαλέσαι

<προσμελοῦ>· ἐπιμελοῦ

<προσμίξας>· προσελθών. συνάψας

*<προμνήστρια>· προξενοῦσα νυμφίους ἢ νύμφας

<προσόδιον>· ᾠδή, θεοῦ ὕμνον περιέχουσα

<πρόσοδος>· ἔντευξις. ἢ κέρδους προσθήκη

<προσοικίσαντες>· προσκαθίσαντες

<πρόσοικος>· οἰκεῖος, ὁ πλησίον οἰκῶν

<πρὸς οἷμον>· πρὸς τὴν ὁδόν

<προσοίσεσθε>· προσδέξησθε

<προσοκ(ε)ῖλαι>· προσορμίσαι εἰς τὴν γῆν

<πρὸς ὄλεθρον>· πρὸς θάνατον

<προσόν>· ἐνυπάρχον

<πρόσον>· ὤθησον

<προσορμίσαντες>· προσοκείλαντες

<πρὸς οὔριον>· πρὸς εὐθές, ἐπιτήδειον

<πρὸς οὐρίου>· τὰ αὐτά

<προσοχή>· κατανόησις. νῆψις

*<προσοχθισμός>· πρόσκρουσις. δεινοπάθεια. πάθος γνώμης. συμ-

πάθεια

<πρόσπαιον>· πρόσφατον, νέον

<προσπαλαίει>· ......

<προσπελάζει>· προσεγγίζει

<προσπέζω>, προσπελάζεται

<προσπεριβάλλεται>· προσπεριλαμβάνεται

<προσπέφυκεν>· ἐκ φύσεως συνῆν

<προσπήγματα>· μέρος τι τῆς νεῶς

[<προσπήξομαι>· προσκυνήσω]

<προσπίπτω>· λιπαρῶ. ἱκετεύω

<προσπλάζει>· προσπελάζει

<προσπλήξω>· τύψω

<πρόσπολοι>· πρόπολοι. θεράπαιναι. θεράποντες, δοῦλοι

*<προσποιεῖται>· σχηματίζεται

<προσπορισθέν>· ἐπινοηθέν

<προσπταίει>· σκανδαλίζει

<πρόσπταισμα>· πρόσκομμα

<προσπταίοντες>· προσκρούοντες, προσκόπτοντες

<προσπτύξομαι>

<προσπτύξομαι>· ὑποβαλῶ. παραμυθήσομαι

<προσπτύσσεται>· προσάγεται. προσέλκεται. προσαγορεύει, ἀσπάζεται

<προσραίνουσι>· προσβάλλουσι

(<προσρέουσι>)· προσέρχονται

<πρόσρησις>· προσηγορία, ἀσπασμός

<προσριπτούμενον>· τοῖς κύμασι περικρουόμενον, κυματιζόμενον

<προσρυέντων>· προσελθόντων

<προσήει>· προσεπεῖχεν. προσθέει

[<πρόσημον>· ἐπὶ θανάτου προσαγομένου]

[<προσήναντες>· βλάψαντες]

<πρός(ς)ω>· πόῤῥω ἔμπροσθεν, μακρὰν εἰς τοὔμπροσθεν

<προσώτερον>· ἐξώτερον

<προσταθείη>· .....

<πρὸς τάνδ[ε]' αὐλάν>· πρὸς ταύτην τὴν αὐλήν

*<πρὸς τάν>· πρὸς ταύτην

*<πρὸς τάνδε>· ὁμοίως

<προστασία>· κυβέρνησις

<προστατήριος>· τὸν Ἀπόλλωνα οὕτω λέγουσι, παρόσον πρὸ τῶν θυ-

ρῶν αὐτὸν ἀφιδρύοντο

*προστα<τ>τ οἱ μέτοικοι. καὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἀπροστασίου ἐδιώκοντο

*<πρόσταμα>· κοιτών

*<προστάς>· πρόστωον

<προστάτου>·

ὥστ' οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι ἀπὸ τοῦ Ἀθήνησι νομίμου. ἀνάγει δὲ εἰς τοὺς ἥρωας. ἔνεμον γὰρ προστάτην οἱ μέτοικοι· καὶ οἱ μὴ ἀπογραφόμενοι τοῦτον, ἀπροστα- σίου δίκην ὤφειλον

<προ(ς)τερ[α]νισάμενος>· προσπτυξάμενος

<πρὸς τέρμασι>· πρὸς τὰ τέλη

<προστήσας>· προαγαγών

<προστιβάζεται>· μερίζεται. προσπορεύεται

<προστιμᾶται>· κατακρίνεται

<πρόστιμον>· ζημία. παραγραφή

<πρόστομον>· ἐπὶ ξίφους κεῖται

[<πρὸς τοῦ>· πρὸς τοῦ ἑτέρου]

<πρὸς τοὐμφανές>· εἰς τὸ φανερόν

<προστρεπόμενοι>· σέβοντες, τιμῶντες, προσκυνοῦντες

<προστρίβεται>· προσπήσσεται

<προστρόπαιος>· φονιός, μιαρός, αἵματι μεμιασμένος. καὶ πρός τινα

τρεπόμενος δεήσει καθάρσεως

<προστροπαίω>· ἱκετεύω

<προστροπαίων>· ἱκετευσίμων, καὶ ἱκετῶν

*[<προστραπέσθαι>· ἀποτραπῆναι. προθυμηθῆναι]

<προστροπῇ>· ἱκετείᾳ

<προσπρόσοδος>· τιμή

<πρόστροπον>· πρόσαντες

<πρόστροχον>· στρογγύλον

<προστυχών>· ἀπαντήσας

<προστώῳ>· κοιτῶνι

<πρὸς ὑποτύπωσιν>· πρὸς σημεῖον

<προσυπουργεῖσθαι>· ὑπηρετεῖσθαι

<προσφανῆ>· Θεόφραστος ἐν Μεταλλικῷ χρυσίου συῤῥοάς

<προσφάσθαι>· προσειπεῖν

<προσφάτης>· πλάγιος πεσών

<πρόσφατον>· τὸ ἀρτίως γινόμενον, νέον, νεαρόν

<προσφερεῖς κόρας>· ὁμοίας ἀλλήλων κόρας

<προσφθέγγεται>· ἀσπάζεται

<προσφιλεστάτοις>· ἀγαπητοῖς

<πρόσφορα>· τὰ ἐπιτηδείως προσφερόμενα

<πρόσφορον>· ἐπιτήδειον, ἁρμόζον. οἰκεῖον. ἀκόλουθον

<προσφοῦσα>· ἐνδακοῦσα

<πρόσφυγα>· καταφυγόντα

<προσφυείς>· προσπλακείς

<προσφυές>· προσῳκειωμένον

<προσφυεστέροις>· προσοικειωθεῖσιν

<προσφυῆ>· προσεοικότα. ἁρμόζοντα

<προσφύς>· προσπλακείς, περιπλακείς

<προσφῦσα>· ἐνδακοῦσα

<προσφωνεῖ>· προσαγορεύει

<πρὸς χάριν>· πρὸς τέρψιν

<πρόσχες>· ἐπίβλεψον

<πρόσχημα>· πρόφασις. ὑπόκρισις. προκάλυμμα

<προσχίσματα>· εἶδος ὑποδήματος, ἐσχισμένον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν

<προσχόμενον>· προτείναντα

<προσχωρεῖ>· συμμίσγεται

<πρόσχορος>· ὁ παρὰ τῷ χορῷ γινόμενος

<πρόσω>· ἔμπροσθεν, πρὸ τούτου

<προσῳδία>· μετ' ὀργάνου ᾠδή

<προσωθεῖται>· προστρίβεται

<πρός.ω καὶ ὀπίσω>· ἐν τῷ ἔμπροσθεν, ὅ ἐστι μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν

τῷ παρελθόντι χρόνῳ. ἢ τὰ ἐνεστῶτα καὶ τὰ μέλλοντα

<προσώκειλε>· προσώρμισε εἰς γῆν

<προσών>· ἐνυπάρχων

*<πρῶσον>· ὤθησον

[<προσωπαιδοῦντες>· ἐπιβεβαιοῦντες]

<προσωπεῖον>· ἡ νῦν καλουμένη τῶν γυναικῶν <προσωπίς>

<προσωπεῖον>· σχηματισμός

*<πρόσωπον>· ἐστὶ συνδρομὴ ἰδιοτήτων

*<πρόσωπον>· τὸ πρόσωπον. Ὅμηρος

[<προσώπη>· πρόσοψις]

<Προσωπῖτις>· νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ

<προσωποποιΐα>· ὅταν πρόσωπον ὑποθέμενός τις εἴπῃ τι

<πρόσω πορεία>· προκοπὴ ὁδοῦ

<προσωποῦττα>· Πολέμων ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἔχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι

πρόσωπα, ἐν ᾧ τὰ ἱερὰ ἔπεμπον

<προσώτατα>· ἐσώτατα

<προσωτέρω>· ἐγγυτέρω πρὸς γένος

<πρ[ος]ῶσιν>· προ[ς]ώθησιν. ἢ πρὸς ὄψιν, οὐ καλῶς

<προσώχθισα>· ἐμίσησα. προσέκοψα. περιεκάκησα. προσήγγισα

<προταίνιον>· πρὸ μικροῦ

<προταίνιον>· παλαιόν

<προταμεῖν>· τεμεῖν

<προτάξω>· προκρίνω

<προτάξεως>· φανερᾶς μάχης

<πρότασις μετ' ἐπιτάσεως>· ἢ ἐρώτησις

<προτεθειμένον>· ἡπλωμένον

<προτείνεται>· δίδει. ὑπισχνεῖται

<προτέλεια>· ἡ πρὸ τῶν γάμων θυσία, καὶ ἑορτή. <τέλος> γὰρ ὁ γά-

μος, ἀπὸ τοῦ εἰς τελειότητα ἄγειν

<προτελειωσαμένη>· προμυησαμένη

<προτεμενίσματα>· προπύλαια ναῶν

<προτένθαι>· λίχνοι προαρπάζοντες

[<προτενίσματα>· προπύλαια]

<πρό τ' ἐόντα>· προγεγονότα

<προτερεῖ>· προὔχει, τὰ πρωτεῖα λαμβάνει

<προτέρημα>· πρόκριμα, προτίμησις

<πρότεροι>· προγενέστεροι

<προτέρω>· εἰς τοὔμπροσθεν

οὐδ' ἄρα μοι προτέρω ν(ῆ)ες κίον

<προτετύχθαι>· προγεγονέναι

[<προτεύοντα>· προγεγενημένα]

<προτιάπτω>· προπέμπω

<προτὶ ἄστυ>· εἰς τὴν πόλιν

<προτιβάλλεαι>· προ(ς)βάλλῃ. μισεῖς, καὶ ἀποστρέφῃ, ὡς καὶ Ἀττι-

κοὶ λέγουσι· <προ(ς)βάλλομαι τοῦτον>. οἱ δὲ κωλύεις· ἀπὸ τῆς κατὰ τοὺς πύκτας προ(ς)βολῆς. ἔστι δὲ ἀναπόδεικτον παρὰ Ὁμήρῳ· ταύτην δ' οὔτ' ἔπ(ε)ϊ προτιβάλλεαι οὔτε τι ἔργῳ

<προτίδεγμαι>· προσδέχομαι

<προτιδέγμεναι>· προσδεχόμεναι

<προτιδέγμενοι>· προσδεχόμενοι

<προτιειλεῖν>· ἐγκλίνειν

<προτιμᾶν>· προκρῖναι, ἐκλέξασθαι

<προτὶ ὅν>· πρὸς τὸ(ν) ἴδιον

<προτιόσσεται>· προορᾶται. προσδέχεται. προσαγορεύει

<προτιόσσετο>· προσεδόκα

<προτιπτυσσοίμεθα>· ἀσπαζοίμεθα. παρακαλοῖμεν

<πρότμησιν>· κατὰ τὸν ὀμφαλόν

<πρότμησις>· ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπος

<προτμητόν>· τὸν ὀμφαλόν

<προτμῆτις>· ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν κατὰ τὸν λαγόνα τόπος

[<προτολεῖον>· ὑπάρχον]

<προτομαί>· εἰκόνες βασιλέων

<προτομή>· εἰκὼν βασιλική, ἕως τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος

<προτόνιον>· ὕφασμα

<πρότονοι>· οἱ ἑκατέρωθεν τοῦ ἱστοῦ σχοῖνοι, ἐκτεταμένοι εἰς τὴν πρώ-

ραν καὶ πρύμναν ἔμπροσθεν

<προτόνοισι>· τοῖς τὸν ἱστὸν συνέχουσι σχοινίοις, ἐξ ἑκατέρου μέ-

ρους, καὶ τοῖς ἐν τῷ ὑφαντικῷ ἱστῷ

*<πρωτορύμῳ>· ἐν τῷ ἀκρορύμῳ, ὅπου ὁ ζυγὸς δεσμεῖται

<προτραπέσθαι>· ἀποτραπῆναι. ὑποεῖξαι·

ἔθελον δ' ἄχεϊ προτραπέσθαι·

παρ' οὐχὶ προθυμηθῆναι, οἷον τοῦ τάχους ἀποτραπῆναι

<προτρέπειν>· τὸ προάγεσθαι. ἐνίοτε καὶ τὸ προβιβάζειν

*<προτροπεσθάριοι>· ἐπιτροπὴν ἔχοντες

<προτρέπου>· παρακάλει

<προτριβεῖς>· δριμεῖς καὶ ὀξεῖς

<πρότριτα>· πρὸ πολλοῦ

<πρότροπα>· θυσίας εἶδος

<προτροπάδην>· εἰς τοὔμπροσθεν τετραμμένοι. ἢ φεύγων καὶ διώκων

ὡς ἐν μάχῃ

<προτροπή>· παράκλησις. καὶ τὰ ὅμοια

*<προτύπως>· ἀκολούθως

<προτροπίς>· σπυρίς

<πρότροπος>· οἶνός τις, τοῦ γλεύκους τὸ πρόχυμα

<προτρύγαια>· ἑορτὴ Διονύσου καὶ Ποσειδῶνος

[<προτυχών] προστυχών>· παρατυχών

*<πρωτόγονος>· νέος

<προῦ>· προσέρχου

<προύβα>· τὸ λευκόν

<προὔβη>· προέβη

[<προυγελεῖν>· προπηλακίζειν, ὑβρίζειν]

[<προυγιετέρω>· προτιμοτέρω]

<προυεσμένη>· ἀναβαλλομένη. προϊοῦσα

<προὔθηκα>· προέθηκα

<προύκας>· δορκάδας

<προυλέσι>· πεζοῖς ὁπλίταις

<προῦμορ>· εἶδος σικύου

<προυνικοί>· οἱ μισθοῦ κομίζοντες τὰ ὤνια ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς, οὕς τινες <παι-

δαρίωνας> καλοῦσι· δρομεῖς, ταχεῖς, ὀξεῖς, εὐκίνητοι, γοργοί, μισθωτοί

<προύνους>· βουνούς

<προὐξένεις>· ἐξένιζες

<προὔπεμψε>· προέπεμψεν

<προὖπτον>· πρόδηλον, φανερόν

<προύρα>· πλεύμων, ἢ πνεύμων

<προυργιαίτατα>· προνοητικώτατα

<προυργιαίτερον>· προκρινόμενον, προτιμότερον. κρεῖττον. ἀναγκαιό-

τερον. ὠφελιμώτερον

<προὔργου>· ὁμοίως· ἑτοίμου, πρὸ ἔργου

<προύσελα>· προύτελα, προτελεῖ

<προὔστημεν>· προέστημεν

<προὔστησας>· προέστησας. εὐτρέπισας

<προὔστησε>· προέστησε. εὐτρέπισεν

[<προυτροπάδην>· κατὰ τροπήν]

<προὔτυψαν>· προένευσαν. προῆλθον, προεχώρησαν

<προὔτυψαν>· προήρξαντο. καὶ τὰ ὅμοια

<προὔχει>· προέχει. πρωτεύει, κρεῖττόν ἐστι

<προὔχοιο>· προφασίζοιο

<προὔχων>· προέχων

<προὔχονται>· ἐνέχονται

<προὔχοντες>· προάγοντες. μέγιστοι

[<προὐχός>· ξέστης]

[<προὔχνου>· παντελοῦς]

<προφαίνων>· προλέγων. προδηλῶν

<προφανεῖς>· προφανέστεροι

<προφανέντες>· προελθόντες

<προφανῶς>· προθύμως

<πρόφαντα>· προφητικά

<πρόφαντον>· λόγιον, θεοπρόπιον, προδεδηλωμένον

<πρόφασις>· αἰτία, ἀφορμή

[<πρόφασσα>· πρόθυμος. ἐνοοῦσα. καὶ προνοηθεῖσα]

<πρόφερε>· ὀνείδιζε. πρόαγε, προκόμιζε

<προφέρει>· ὅμοιον

<προφερεῖς>· οἱ <νέοι> μὲν <ὄντες, πρεσβύτεροι δὲ φαινόμενοι>

<προφορεῖσθαι>· τὸ ταῖς διαζομέναις τὸν στήμονα παραδιδόναι

*<προφερέστεροι>· κρείττονες, ὑπερέχοντες, κρείσσονες, βελτίονες

*<προφορά>· εὐλαλία. ἑτοιμολογία

[<προφοῶ>· προεξήγαγεν αὐτόν]

<πρὸ φόως>· πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου εἰς φῶς αὐτὸν προήγαγε γεν-

νηθέντα

<προφράγματα>· τὰ προσκήνια

<πρόφρασσα>· πρόθυμος. εὐνοοῦσα. διανοουμένη

<προφρονέως>· προθύμως

<πρόφρων>· πρόθυμος. εὔνους. φρόνιμος

<προφύσια>· ἐν τοῖς μετάλλοις τὰ σκέπης χάριν τῶν ἐν ταῖς φύσαις

αὐλῶν τιθέμενα

<προχάζοις>· προβαίνοις. ἀναποδίζοις

<προχάνη>· σκῆψις. πρόφασις. καὶ καλύπτρα

<Προχαρισία>· ἡ Θέτις οὕτω που τιμᾶται

<πρόχασον>· πρόελθε

[<προχέα>· πρόφασις]

<προχέει>· ἐκπέμπει

<προχειρίζεται>· προφέρει. προχέει. ἐκλέγεται

<προχειρίσαι>· ἐπιλέξαι

<προχείρως>· ἑτοίμως, ταχέως, ὀξέως

*<πρόχειρος>· ἕτοιμος, εὐχερής

*<προχειρότατον>· ἕτοιμον

<προχέοντο>· ἐπάλληλοι ἐφέροντο. προΐεσαν. ἔῤῥεον. προ[ς]ήρχοντο

[<πρόχθης>· τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν

<προχθήσεσι>· ταῖς εἰς τὴν θάλασσαν προχύσεσι]

<πρόχνυ>· ἐπὶ γόνατα, οἷον πρὸ γόνατος·

πρόχνυ καθεζομένη καὶ παντελῶς· πρόχνυ, ἐπεὶ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ' ἔλυσε καὶ πρόῤῥιζον, παντελῶς, καὶ τελείως

<προχοαί>· αἱ ἐκρύσεις τῶν ποταμῶν. καὶ ὑδρ[ε]ίαι

<προχοῇς>· τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν. καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ

προστόμιον <προχοή>

<προχοΐδας>· τὰς ἀμίδας

<πρόχοι>· πρόχοοι, ἤγουν ὑδρ[ε]ίαι·

ἀμφικύβωται προχοί. ἤτοι δὲ ἀπὸ τοῦ ὅλου περιφερεῖς κύβους ἀμφικύβωται· ἢ ἀπὸ τῆς τῶν ὤτων, τὸ ἐξ ἀμφοτέρων δηλοῦντος

<προχοΐδια>· αἱ καταχύσεις

<προχοΐδιον>· ἀγγεῖόν τι οἰνηρόν, σταμνίς. καὶ οἷον ὡς προχοΐδιον,

ἤγουν κατάχυσιν

[<πρόχοιο>· προφασίζοιο. ἢ προβάλλοιο, καὶ σκεπάζοιο. παρ' ὃ καὶ τὰς

ἀσπίδας <προβαλοὺς> ἔλεγον]

<πρόχοος>· ξέστης, μέτρον

<προχόῳ>· τῇ καταχύσει

<προχύτας>· ὀλάς, ἀπαρχάς

<προχύτης>· ποτήριόν τι

*<πρόχυσις>· τὸ μεταξὺ χῶμα

<προψάτης>· πανώλεθρος

<προώδων>· ἐξέχων τοὺς ὀδόντας

<πρόωμαι>· ἐάσω, προχωρήσω

<προώμεθα>· ἐάσωμεν, παραχωρήσωμεν

<προώρας>· τὰ πρῶτα κλήματα

<πρόωρον>· πρὸ καιροῦ

<πρόωφος>· πρόσκοπος

<προωχὴς ἵππος>· ὁ ἐκ τῶν ὄπισθεν μετέωρος καὶ τῷ ἀναστήματι

καὶ τῇ ἱππασίᾳ

<πρύανος>· νέος

<πρυλεῖς>· οἱ μὲν πολλοὺς λαούς· οἱ δὲ προμάχους, ἢ πεζοὺς ὁπλίτας

ἀθρόους

<πρυλέες>· πεζοὶ ὁπλῖται· ἀπὸ τῆς πορ(ε)ίας. τουτέστι πορείᾳ χρώ-

μενοι

<πρύλιν>· πυῤῥίχην, ἢ ὁπλίτην

<πρυλέεσσ' ἀραρυῖα>· πεζοῖς ἡρμοσμένη

<πρυλεύσεις>· ἐπὶ τῆς ἐκφορᾶς τῶν τελευτησάντων παρὰ τῷ ἱερεῖ

<πρύμνα>· τὰ πρέμνα, ἢ τὰ ὄπισθεν τοῦ πλοίου

<πρύμναι>· αἱ ἄκραι

<πρύμναδε>· πρυμνόθεν. πᾶν γὰρ τὸ πρόσγειον κάτωθεν <πρύμνον> λέ-

γεται

*<πρυμνήσια>· ἀπόγεια σχοινία

<πρύμνηθεν οὖρον>· τὸν ὄπισθεν ἄνεμον, τὸν ἐπιτήδειον

*<πρύμνη>· τὰ ὀπίσω, ἢ τὸ τέλος τοῦ πλοίου

<πρυμνόν>· τὸ ἔσχατον, τὸ ἄκρον. καὶ <πρυμνήν> τὴν ἐσχάτην. [καὶ

πᾶν ἔσχατον], ἐκ ῥιζῶν

<πρυμνός>· κάτωθεν βαρύς. ἢ πλοῦτος

<πρυμνώρ(ε)ια>· ἀκρώρεια. ἄκρον. ὄρους τὸ ἔσχατον μέρος

<πρυτανεῖα>· ἡ λεγομένη καταβολή, τὸ δέκατον τοῦ τιμήματος

<πρυτανεῖον>· τρία Ἀθήνησι συσσίτια [πρυτανεῖα] θεσμοφορεῖον, πρυ-

τανεῖον. [λέγεται δὲ καὶ ἡ ἐπὶ μηνὶ μισθοφορία, καὶ οὗ κατετίθεσαν τὸ ἀργύριον οἱ δικαζόμενοι

<πρυτανεύει>· διοικεῖ

<πρύτανις>· βασιλεύς. ἄρχων. χορηγός. ταμίας. διοικητής

<πρῴ>· ἀντὶ τοῦ πρωΐ

<πρωθήβας>· ἀκμαίους

<πρωθῆβαι>· ἄρτι ἀκμάζοντες

[<πρώηβες>· ἄρτι ἀκμάζοντες]

<πρωθήβην>· ἄρτι ἡβῶσαν, ἀκμάζουσαν

<πρωί>· Ἀττικώτερον τὸ ὑφέν. σημαίνει δὲ τὸ ἐν ὥρᾳ. καὶ πρὸ τοῦ

δέοντος καιροῦ, ἢ πρὸ τῆς καθηκούσης ὥρας ὡς <ὀψέ> ἐπὶ τοῦ καθυ- στεροῦντος τῆς προσηκούσης ὥρας

<πρωΐα>· ταχέα

<πρωϊζά>· πρῶτα. πρωί

<πρωΐη>· ὀρθρινή

[<πρωϊνής>· ἐπ' ὄψιν, ἐπὶ πρόσωπον]

<πρώϊον>· κατ' ἐκείνην τὴν ἡμέραν. οἱ δὲ πρὸ καιροῦ, ταχύ. ἢ ἀντὶ

τοῦ πρώην

[<πρώκεα>· δῶρα]

<πρῶκες>· σταγόνες, ψεκάδες, σταλαγμοί

<πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνῃ>· παροιμία, ὅταν τις μὴ δύνηται ἀπο-

νίψασθαι, ἀλλ' ἡ κοιλία αὐτῷ ἐπιφέρηται. ἐλέγετο οὖν ἐπὶ τῶν ἀνω- φελῶν καὶ εἰκῆ πραττομένων

<πρωλυθίαι>· παρειμένοι, παραλελυμένοι

<πρωλύθιον>· ὁ ἐπιφερὴς καὶ ἐπὶ στόμα

<πρών[ίας>]· ὄρος, κρημνός. οἱ δὲ ὄρους ἐξοχήν

<πρώονας>· ὀρῶν ἐξοχάς

<πρώονες>· οἱ ἐκνενευκότες τόποι εἰς ὄρη

<πρῷρα>· πρόσωπον. ἢ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ πλοίου. ἢ στολὴ διακεκαλλω-

πισμένη τὰς ὄψεις, ἢ ἐπικαλύπτουσα

<πρῳράσαντες>· κροτήσαντες. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῆς

εἰρεσίας

<πρωραχθῆ>· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν πλοίων. ἐκεῖνα γὰρ ἐν τῇ πρῴρᾳ

τὸν φόρτον φέρει, καὶ ἐπαιωρούμενα ἐγκαθέζεται τῇ θαλάσσῃ. φυσι- κῶς δὲ οἱ γέροντες ἐπὶ τὸ πρόσωπον φέρονται. <Πρῷρα> δὲ τὸ πρός- ωπον

<πρωρεῖ>· κηδεύει. ἐκρεῖ. [πρωσίς] προορᾷ. φοβεῖται

<πρ[ώς]ῶσι(ν)>· προ[ς]ώθησιν

<πρῶτα>· ἅπαξ πρότερον

*<προτέλειαι>· αἱ ἀπαρχαί· κυρίως μὲν τῆς λείας, ἤγουν τῆς αἰχμα-

λωσίας, καταχρηστικῶς πᾶσα ἀπαρχή

*<πρώτῃσι θύρῃσιν>· ἐπ' ἄκρου τοῦ οὐδοῦ. ἐπ' ἄκραις ταῖς θύ-

ραις

<πρωτερική>· εἶδός τι συκῆς πρωΐμου. καὶ πεδίον τι οὕτω καλεῖται

<πρώτιστον>· πρότερον

<πρωτόαλος>· πρωτόπλους

<πρωτόβαθρον>· τὸν προεδρ[ε]ίας ἀξιωθέντα

<πρωτογόνων>· πρώτων φανέντων

<πρωτόγονος>· νέος

<πρωτογυναῖκες>· οἱ μίαν ἠγμένοι γυναῖκα

<πρωτόλεια>· ἀπάργματα

<πρωτόλειον>· ἀπαρχή. ἢ τὸ πρῶτον ἐλθεῖν τὴν λείαν

<πρωτώλη>· πρώτη. ἢ πτερόν

<πρωτολήδεσθαι>· τὸ πρῶτον ἀποπειρᾶσθαι

<πρωτόμφαλον>· τὸ τῆς ἀσπίδος μέσον

<πρῶτον ὑπηνήτην>· τὴν ἀπαρχὴν ἔχοντα γενειάδος

<πρωτοπαγεῖς>· οἱ πρῶτον πεπηγμένοι <δίφροι>, καινοί

<πρωτοπραξία>· τὸ πρῶτον εἰσπραττόμενον

<πρωτοστάτης>· ὁ πρῶτος παρὰ τὸ κέρας τῆς παρατάξεως τεταγμένος

<πρωτοτόκος>· ἡ πρώτη τετοκυῖα. καὶ ὁ πρῶτος τεχθείς

<πρωτοτύπως>· ὁ ἀκολούθως. πρωτουργός

<πρώτῳ ῥυμῷ>· τῷ ἄκρῳ τοῦ ῥυμοῦ

<πταίει>· πίπτει, ἁμαρτάνει. σφάλλει

*<πταῖτο>· ἔπτη. ἔδραμεν

<πτάκες ἢ πτάκιδες>· δειλοί, ἐπτηχότες. καὶ <πτακισμός>

<πτακωρεῖν>· πτήσσειν, δεδοικέναι

[<πταλόν>· ἐφ' ᾧ ἡ σταφυλὴ πατεῖται]

<πταμένη>· πετασθεῖσα. διελθοῦσα

<πτάξ>· πτάκις. πτώξ. δειλός

<πτάτο>· ἔπτη. ἔδραμεν

<πταώτην>· κατεπτηχότα

<πτελέα>· σῦς ὑπὸ Λακώνων. ἢ εἶδος δένδρου

<πτελεάδες>· πτελεῶδες

<πτελεόν>· τὸ συλλέγεσθαι

<Πτελεός>· πόλις

<πτερά>· πτέρυγες. ἢ οἰκοδομήματα ἱερῶν ἐκ λίθων

[<πτέρθοις>· τείχεσι. διαστήμασιν]

<Πτερίδες>· τῶν Νυμφῶν τινες οὕτω καλοῦνται· ἀπὸ τῆς πόας

<πτέρνα>· τοῦ ἀρότρου τὸ σιδήριον, τὸ κατατεῖνον ὑπὸ τὴν γύην. καὶ

τοῦ ποδός. καὶ τὰ ἔσχατα μέρη τῶν ὀρῶν

<πτέρνεται>

*<πτέρνης>· τῆς πορείας τοῦ βίου

*<πτερνιεῖ>· παγιδεύ(ς)ει

*<πτερνίζει>· ἀπατᾷ. συναρπάζει. ἀτιμάζει, ὑβρίζει

<πτερνίς>· τὰ πυθμένια τῶν ἰατρικῶν λεκανίδων, ἃ μέχρι νῦν προσδέ-

ουσιν ἁλυσειδίοις μακροῖς ἐν τοῖς ἰατρ(ε)ίοις. καὶ εἶδος ἱέρακος

*<πτερνισμόν>· ἐπιβουλήν

<πτερνοβάτης>· τῶν ἰατρικῶν τις ἐπιδέσμων

<πτερ[ν]όεντα>· ταχέα. οἱ δὲ πεφορτισμένα. κοῦφα. εὐάρμοστα

<πτερόεντα>· ὁμοίως

<πτεροῖ>· ἐξαίρει

<πτερόν>· σκηνή

<πτερονόμος>· τοῖς πτεροῖς νομῶσα καὶ νεμωμένη. ὅθεν καὶ τὸ <νέ-

μειν> ἐπιστροφὴν ἄγειν

<πτεροφόροι>· τέλος τι στρατιωτικόν, ἢ ὡς διὰ τὴν ἐν τοῖς λόφοις

πτέρωσιν. καλοῦνται δὲ οὕτως καὶ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱερέων τινές

<πτέρυγες>· εὐθυντῆρες. τὰ πηδάλια. καὶ μέρος χιτῶνος, τὰ περὶ τὰ

κράσπεδα. δηλοῖ δὲ καὶ τῶν πηδαλίων τὰ πλατέα καὶ τὰ χείλη

<πτέρυγες>· σκέπαις

<πτερύγια[ι]>· μέρος τι τοῦ ῥυμοῦ. καὶ τοῦ πνεύμονος τοῦ λοβοῦ τὰ

ἄκρα· καὶ τοῦ ὠτὸς τὸ ἄνω· καὶ ξίφους τὰ ἑκατέρωθεν. ἢ τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων

<πτερυγίζειν>· μηδὲν ἀνύειν. ὅταν γὰρ τὰ μήπω δυνάμενα πέτεσθαι

τῶν ὀρνέων πειράζοντα ἐπιβάλληται καὶ κινῇ τὰς πτέρυγας <πτερυ- γίζειν> λέγεται

<πτερύγιον>· ἀκρωτήριον, πτέρυξ

<πτερυξαμένη>· διασείσασα

<πτερύσσεται>· τὰ πτερὰ τινάσσει, πέτεται

<πτερ[ε]υγοτύραννος>· ὄρνις ποιὸς ἐν Ἰνδικῇ Ἀλεξάνδρῳ δοθείς

<πτέρων>·

ἀλλ' ἢ τρίορχος, ἢ πτέρων, ἢ στρουθίας εἶδος ὀρνέου

<πτερῶν ταρσοῦ>· τῶν πτερῶν

<πτερωτοῖς>· πετεινοῖς

<πτερωτός>· ἀναπτερωθείς.

<πτηνός>· ὁ ἱπτάμενος

<πτῆξαι>· δειλιᾶσαι

<πτήξαντα>· τὴν ὄψιν εἰς τοὔδαφος καταβαλόντα.

<πτῆξεν>· εἰς φόβον ἤγαγεν

<πτῆναι>· ταχέως ἐνεχθῆναι

<πτήσσων>· ὑποπίπτων. κρυβόμενος

<πτῆται>· ταχέως πέτεται

<πτίλα>· πτερὰ ἁπαλά

<πτίλος>· ὁ μαδαρός, καὶ λελεπισμένος τοὺς ὀφθαλμούς

<πτίσαι>· κόψαι

*<πτίσει>· κόψει

<πτισάνη>· κυκεών

<πτίσατε>· ἀποδερματίσατε

<πτόησις>· δειλία

<πτοία>· πτυρμός. φόβος

<πτοίαν ἢ πτοῖον>· [θόρυβος, ἢ ταραχή

<πτοιώμενον>· πτοιᾶσθαι λέγεται· τὸ παρορμᾶσθαι πρὸς τὰ ἀφρο-

δίσια

<πτολέμοιο>· πολέμου

<πτολίεθρον>· πόλιν καὶ πόλις

<πτόλις>· ναῦγος. ἢ πόλις

*<πτολεμίξομεν>· πολεμίσωμεν

*<πτολίεσσι>· πόλεσι

*<πτόρθος>· κλάδος, βλαστός

<πτολίπορθος>· πολεμιστής. ἀπὸ τοῦ τὰς πόλεις πορθεῖν

<πτόρθος>· ὄρπηξ, βλαστός, κλάδος, ἢ ἔκφυσις τοῦ δένδρου, θαλλός

[<πτόριμον>· ταχύ. φρόνιμον

<πτορισμός>· φροντισμός]

<πτύγμα>· κόλπωμα. δίπλωμα

<πτύελον>· σκεῦος ἐπιτήδειον πρὸς λουτρόν. ἢ πτύσμα

<πτυκτίον>· [πτυκτίον] βιβλίον

<πτυκτόν>· πτυσσόμενον. ἢ καμπτόμενον

<πτύξ>· ἡ πτυχή, ἡ πλέξ(ις)

<πτύξις>· δίπλωσις. κάμψις

<πτύον>· θρῖναξ. ξύλον ἐν ᾧ διαχωρίζουσι τὸν σῖτον ἀπὸ τοῦ

ἀχύρου

<πτυόφιν>· τοῦ πτύου. ἔστι δὲ γεωργικὸν ἐργαλεῖον

[<πτύοχλον>· ὑπόδημα ἀνδρεῖον]

<πτύρεται>· κλᾶται. κραδαίνεται. σείεται. φοβεῖται. φρίττει

<πτυρμός>· φρίκη. καὶ τὰ ὅμοια

<πτύσσει>· κραδαίνει. ἢ τὰ δόρατα διπλοῖ

<πτυσσοίμεθα>· κολακεύοιμεν

<πτυχαί>· στο(λ)αί. περιβολαί

<πτύχες>· μερίδες. καὶ αἱ τῶν ὀρῶν ἀποκλίσεις. εἰσὶ δὲ αἱ φάραγγες

<πτῳΐδες>· Νύμφαι

<πτωκὰς κύπειρος>· παρὰ Σιμμίᾳ ἡ πόα, διὰ τὸ χθαμαλὴ εἶναι

<πτῶκες>· δειλοί. λαγωοί. δορκάδες. ἔλαφοι. νεβροί

<πτώματα>· αἱ συῤῥήσεις ἐν τοῖς μετάλλοις

<πτώξ>· λαγωός. ἀπὸ τοῦ κατεπτηχέναι. ἢ ταπεινόν

<πτώς(ς)ει>· ἑαυτὸν κατακρύπτει. φοβεῖται, δέδιε

*<πτωσκαζέμεν[αι]>· κρύπτεσθαι. περικάμπτειν

<πτώσσοντες>· δειλιῶντες

<πτωτόν>· τὸ πίπτον

<πτωχεύειν>· ἐπαιτεῖν, ἀπὸ τοῦ πτώσσειν ἢ ἐπτηχέναι, ἤγουν ταπει-

νοῦσθαι

<πύαλος>· ἡ ἀσάμινθος. ἢ λάρναξ

<πυάνιον>· τὸ διὰ τοῦ γάλακτος ῥόφημα. οἱ δὲ πανσπερμίαν ἡψημέ-

νην ἐν γλυκεῖ

<πύανοι>· κύαμοι. καὶ πᾶν ὄσπριον

<πυανόψια>· ἑορτὴ Ἀθήνησιν. εἴρηται δέ, παρόσον κυάμων ἐμπίπλαν-

ται. καὶ ἄγεται Πυανεψιῶνος ἑβδόμῃ, ἐπειδὴ ἕψουσιν ἔτνος. οὕτω δὲ κέκληνται ὁ μὴν καὶ ἡ ἑορτή, διὰ τὸ ἀθάραν ἑψεῖν, ἃ καλοῦσι πύανα

<πῦαρ>· πυτία

<πυγαῖα>· τὰς σπείρας τῶν κιόνων. καὶ τοῦ σώματος ἡμῶν τὰ κατὰ

τὸ ἱερὸν ὀστοῦν

[<Πυγανίῃσι>· πυγονίαις. ἔθνος δέ ἐστι πρὸ τῆς Αἰγύπτου μικροφυῶν

ἀνθρώπων]

<πύγαργος>· εἶδος ἀετοῦ

<πυγή>· τὸ κάθισμα

<Πυγμαῖοι>· ἔθνος πρὸ τῆς Αἰγύπτου, τῷ μεγέθει πάνυ μικρόν,

οἷον πηχυαῖον

<Πυγμαίων>· ὁ Ἄδωνις παρὰ Κυπρίοις

<πύ[γ]ματος>· ἔσχατος, ὕστατος

<πυγμή>· γρόνθος. πυκτή. ἤγουν τὸ συγκεκλεῖσθαι τοὺς δακτύλους

<πυγόνος>· τοῦ πήχεος. ἔστι δὲ ἡ <πυγὼ(ν)> ἀπὸ ὠλεκράνου ἄχρι τοῦ

μικροῦ δακτύλου

<πυγόριζαι>· οὕτω καλοῦνταί τινες τῶν ῥιζῶν

<πυγός>· ὁ πῆχυς

<πυγοσκελίς>· ζῶόν τι. καὶ ὁ βραχύς

<πυγούσιον>· πηχυαῖον

<πυγών>· μέτρον τὸ ἀπὸ τοῦ ὠλεκράνου, ὅπερ ἐστὶν ὁ ἀγκών, ἕως ἔξω

τῆς χειρός, ἐπικεκαμμένων τῶν δακτύλων. καὶ σπιθαμή

<πυδαρίζειν>· τὸ μὴ ἀνέχεσθαί τινος, ἀλλ' ἀποπηδᾶν. χαλεπαίνειν

<πυέλιον>· πύελος χαλκῆ

<πυελίς>· σφραγιδοφύλαξ, [σιπύη, ἀρτοθήκη, ἀλευροθήκη.] ἔνθα ἡ ψῆ-

φος ἐν δακτυλίῳ

<πύελος>· ἐν ᾧ οἱ πυροὶ ἐπλύνοντο. σκάφη. ἐμβατή

<πυήρ>· ἀναπεπλησμένον

<Πύθ[ε]ια>· πανήγυρις, καὶ ἑορτὴ Ἑλληνική

*<πυθέσθαι>· ἀκοῦσαι. ἐρωτῆσαι. γνώσεσθαι

*<πύθεται>· σήπεται. φθίνει. βρέχεται

<Πύθιον>· [τὸ ὕδωρ.] Θουκυδίδης

<Πυθίων ἀνακτόρων>· ἐπὶ τοῦ ἐν Χρ(ύσῃ) ἱεροῦ, ἤγουν Ἀπόλ-

λωνος

<πυθμέν[α] ἐλαίης>· τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν ῥίζαν

<πυθμένες>· βάσεις αἱ κατὰ τῶν δένδρων

<πυθμήν>· τὸ ὑποκάτω τῆς λεκάνης, καὶ παντὸς σκεύους. γένεσις, ἀρχή,

ῥίζα. καὶ τῆς μήτρας τὸ ἄνω μέρος. καὶ ἀριθμός τις παρὰ τοῖς γεω- μετρικοῖς

<Πυθοῖ>· ἐν Πυθῶνι

<πύθοιτο>· σαπείη

<πυθόληπτος>· ὑπὸ τοῦ Πυθικοῦ ....

<πύθομαι>· ἀκούω

<πυθόμενος>· ἀκούσας. ἐρωτήσας. μαθών

<πυθομένων>· σηπομένων. τὸ γὰρ <πύος> αἷμά ἐστι κατὰ μεταβολήν

<πύθου>· ἐρώτησον

<πύθοντο>· ἤκουον. ἔμαθον

<πυθοῦ Χελιδόνος>· παροιμιῶδες, διότι ὀδυρτικὸν τὸ ζῶον· θρηνεῖ

γὰρ ἡ χελιδὼν [καὶ ἀηδών]. τὸ δὲ ἀληθὲς ἀπὸ Χελιδόνος τινὸς θεο- λόγου ἢ τερατοσκόπου

<Πυθώ>· πόλις Φωκίδος

<Πυθώδ' ὁδός>· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πραττόντων

<Πύθων>· ὁ ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐγγαστρίμαντις. ἢ Βυζάντιος τὸ γένος

<πύθων>· δαιμόνιον μαντικόν

<πύϊον>· τὸ γάλα

<πύκα>· ἐπιμελῶς·

πύκα δ' ἔτρεφε καί· πύκα ποητοῖο τοῦ ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου. καί· πυκινὸν λέχος τὸ ἐπιμελείας ἠξιωμένον, διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων εἶναι

<πύκαζε>· κάλυπτε. στεφάνου. πύκνου

<πυκάζουσι>· καλύπτουσι. στεφανοῦσι. πυκνοῦσι. κρύπτουσι. φυλάς-

σουσι. σκέπουσι, περιβάλλουσι, στεγάζουσι. σκιάζουσι

<πύκα ποιητοῖο>· ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου

<πυκασάντων>· καλυψάντων

<πυκασμός>· δασύτης γεννήματος

<πύκ' ἐβάλλετο>· πυκνῶς ἐβάλλετο

<πυκιμήδεος>· συνετῆς. ἢ ἐπιμελοῦς κατὰ τὸ ποιῆσαι

<πυκ(ι)νήν>· συνετήν. στεγνήν, ἰσχυράν, συνεχῆ

<πυκινοῖσι>· συνεχέσι. καὶ τὰ ὅμοια

*<πυκινὸν δ[ὲ]' ἄχ[θ]ος>· πυκνὴ λύπη

<πυκινόν>· συνετόν. συνεχῆ. (<πυκινὸν) λέχος>· διὰ τὸ ἐκ πολλῶν

ἱματίων τὰ στρώματα συντίθεσθαι

<πυκινόφρων>· πολύφρων, σώφρων

<πυκνά>· συχνά. συνετά. πολλά

<πυκνὰ[ι] πτερά>· ......

.......· τὸ ἐν Ἀθήναις δικαστήριον, τὴν πύκνα Ἴων

<πυκναίοις>· πολλοῖς

<πυκνὰ ῥωγαλέην>· πυκνὰς ῥαγάδας ἔχουσαν

<πυκνῶς>· συνεχῶς, συχνῶς

<πύκτας>· γρόνθους. ἀγωνιστάς

<πύκτης>· πολέμιος. ἀνένδοτος

<πύλα>· πύλαι

<πυλαγόροι>· οἱ προεστῶτες τῆς πυλαίας. <πυλαία> δέ ἐστι ἡ εἰς Πύ-

λας, τὰς Θερμοπύλας, γινομένη σύνοδος τῶν Ἀμφικτυόνων

<πύλαι>· Ἀριστοφάνης Τελμισσεῦσιν ἀπὸ τῶν θυτῶν λέγει· ἐκεῖνοι γὰρ

ἐπισκέπτονται τὰς ἐκτροπὰς τοῦ ἥπατος καὶ τὰς φλέβας. διὸ καὶ τὰς ὁδοὺς <πύλας> λέγουσι. (ὁ) ποιητὴς γὰρ οὐδέποτε <πύλην> ἑνικῶς λέγει, ἀλλὰ πληθυντικῶς, θύραν μέντοι καὶ θύρας λέγει· θυράων ὑψηλάων

<πυλαιαστάς>· τοὺς ψεύστας. Ῥόδιοι

<πυλαιΐδεες>· αἱ ἐν κάλλει κρινόμεναι τῶν γυναικῶν καὶ νικῶσαι

<πυλαίμα[ρ]χος>· πολέμαρχος. [καὶ ὄνομα κύριον

*<πύλαι οὐρανοῦ>· τὰ νέφη

<πύλαρα>· τὰ στελέχη

<πυλάρταο>· τῇ πύλῃ προσηρτημένου

<πυλάρταο κρατεροῖο>· τοῦ τὰς πύλας ἰσχυρῶς ἐπαρτῶντος, ἢ ἡρ-

μοσμένας ἔχοντος. λέγει δὲ ἐπὶ τοῦ ᾅδου. πυλωροῦ ἰσχυροῦ

<πυλάτιδες ἀγοραί>· ὅπου συνίασιν οἱ Ἀμφικτύονες εἰς τὴν λεγο-

μένην Πυλαίαν ἐν τῇ πανηγύρει

<πυλαυρός>· πυλωρός

<πυλαωρούς>· τοὺς πύλας φυλάσσοντας. τινὲς δὲ κλέπτας

*<Πύλος>· πόλις

*<πύλη>· θύρα

<πυλεῶν(α)>· στέφανον

*<πυλευρόν>· πυλωρόν

<πυληγόροι>· τελῶναι. καὶ οἱ τῶν πανηγύρεων ἐπιμεληταί

<Πυλήνη>· πόλις Αἰτωλίας

<πύλιγγες>· αἱ ἐν τῇ ἕδρᾳ τρίχες. καὶ ἴουλοι, βόστρυχοι, κ[α]ίκιννοι

<πυλλεῖ>· θραύει. λέγει, διαβοᾷ. θρυλλεῖ

<πύλῳ>· ἀντὶ τοῦ πύλῃ τῇ τοῦ ᾅδου

<πυλωλάκτας>· κακῶν μεστούς

<πυλών>· στέφανος

<πυλωρός>· ὁ πυθμὴν τῆς κοιλίας

<πυμάτοις>· ἐσχάτοις

<πύματον>· ἔσχατον, τελευταῖον

<πύνδαξ>· πυθμήν

<πυνθάνομαι>· ἀκούω

<πυνθανόμην>· ἤκουον

<πυν[ν]ιάζειν>· περαίνειν [ὡς ἀῤῥαίνειν]

*<πυνικούς>· τοὺς ἑφθοὺς ἐρεβίνθους, καὶ φακούς

<Πύννα>· ἡ Ἥρα

<πυ[ν]νός>· ὁ πρωκτός

*<πύννους>· κυάμους ἑφθούς

<πύξ>· πυγμή. γρόνθος

<πυξί[δ]α>· δίπτυχα

<πύξινον>· χρῶμά τι ἱματίου

*<πύξ>· ἱμαντωμένην κλίνην

<πυόν>· γάλα τὸ πρῶτον, ὃ πήγνυται ἑψόμενον

<πυππάζουσι>· φωνῇ ποιᾷ χρῶνται

<πύππαξ>· τὸ νῦν βόμβαξ λεγόμενον <πύππαξ> ἔλεγον, ὡς Λυκόφρων

ᾠήθη. οὐκ ἔστι δέ. τὸ μὲν γὰρ <βόμβαξ> τίθεται καὶ ἐπὶ σχετλιασμοῦ καὶ ἐπὶ γέλωτος, τὸ δὲ <πύππαξ> οὐχί

<πῦρ>· πυρετός

<πυράγρα>· καρκίνος

<πυράγρη ἢ πυράγρα>· χαλκευτικὸν ἐργαλεῖον, καρκίνος, πάγουρος

<πυραί>· πυρκαϊαί

[<πύραινος>· (ὁ) πῦρ ἐναυόμενος. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ

φέρεται καὶ τὸ πῦρ, οὕτω]

*<πυῤῥάκης>· ξανθός

<πυρακτῶν>· ἐμπυρεύων

<πυραμίδες>· πυρ(αμ)οειδεῖς λαμπάδες

(*)<πυραμοῦντα>· τὴν πυραμίδα

<πυραμίδες>· οἰκοδομήματα γεωμετρικά, ἐπὶ τὰ κάτω κατερχόμενα

<Πύραμος>· ποταμὸς Κιλικίας. ἄλλοι δὲ χόρτον οὕτω καλοῦσι

<πυραμοῦς>· εἶδος πλακοῦντος, ἐκ πυρῶν πεφρυγμένων καὶ μέλιτι ἀνα-

δεδευμένων

<πυρὰ μυῖα>· ἡ μέλισσα

<Πύρασος>· πόλις

<πύραυνον>· εἰς ὃ ἂν πῦρ ἐναύηται, δᾳδίον, ἢ βόλβιτον, ἢ τοιοῦτόν

τι. οἱ δὲ τὴν θέρμαυστριν

<πυργηδόν>· κατὰ τάξιν τείχους

*<πυράγηρα>· τὰ θωράκια

<πυργήρης>· μετέωρος ὡς πύργος. καὶ ἐν Φρουροῖς· <πυργείαν>

<(ς)κοπήν>

<πυργηρούμεθα>· ἐντὸς ἐσμὲν τῶν πύργων, οὐ τολμῶμεν ἐξιέναι.

γράφεται δὲ <πυργιούμεθα>

<πυργηροῦμεν>· φυλάττομεν τὰ τείχη

<πυργηρούμενον>· τὰ τείχη φυλάττον

<πυργίον>· μέρος τριήρους

<Πυργῖται>· οἱ Κρῆτες

<πυργῖτις>· βοτάνη

*<πυργοβάρεις>· οἱ προμαχῶνες

<πύργος>· προμαχεών. τεῖχος·

ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη καὶ τάξ[ε]ις ἐν τετραγώνῳ ὁπλιτῶν· ἔστασαν, ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθών καὶ πολεμιστήριον ὄργανον

<πυργοῦται>· ὑψοῦται

<πυργοῦχος>· μέρος τι τῆς νεώς

<πύργων ἔρυον>· ἐπὶ τοὺς πύργους εἷλκον

<πύργωσις>· μέρος τι τῆς νεώς

<πύρδαλον>· ὀψοποιεῖον, ὀπτανεῖον. καὶ τὸ καύσιμον φρύγανον, ἢ ξύ-

λον. ἢ μαγειρεῖον. ἢ λείψανον. οἱ δὲ <πύρδανον>

<πύρδανα>· τὰ λείψανα. καὶ τὰ ζώπυρα τοῦ πυρός

<πυρέας>· πυρπολητάς, ἐμπυρ[ι]οῦντας τὴν πόλιν. ἀπὸ τῆς <πυρεύς>

εὐθείας

<πυρεῖον>· ἀγγεῖον κεράμιον εἰς πυρὸς ἔνθεσιν

<πυρένεσι>· ἅρμασι

<πῦρ ἐπὶ πῦρ>· παροιμία, ἧς μέμνηται Πλάτων. καὶ <κακὸν> ἐπὶ

κακῷ>

<πυρετός>· φλογισμός, καῦμα. τὸ δὲ σῶμα πῦρ λέγει

<πυρῆνες>· τὰ ἐντὸς τῶν ἐλαιῶν ὀστᾶ

<πυριατόν>· τὸ ἑφθὸν πυρί, ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλακτος

<πυριαττός>· συνετός

*<πυρινίζειν>

<πυριβρεμέτας· ὁ χαλινός>· Τιμαχίδας δὲ ἤτοι ὁ πυρὶ βρέμων, ἢ

διὰ πυρὸς βρέμοντος γεγονώς

<πυρίεφθα>· τὸ πρῶτον γάλα[τος]

<πυριηκέα>· πῦρ ἔχοντα, πεπυρωμένον, πυρίνην τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ

ἄκρον ἔχον(τα) [ἔχουσαν]

<πυρίκαυστος>· πεπυρωμένος

<πυρὶ κηλέῳ>· διαυγεῖ. τινὲς καυστικῷ, ἰσχυρῷ

<πυρικρόταφος>· ὁ μετὰ πυρὸς κεκροτημένος σίδηρος

<πυρίμαχος>· ὁ ἐν τῇ ἀνίκητος. καὶ λίθος ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος <πυ-

ρίμαχος>

[<πυρίον>· τὸ σα(θ)ρόν. ἢ θυμιατήριον]

<πυρισμαράγοις>· τοῖς ἀπὸ πυρὸς ἠχοῦσιν

<πυρῖτις>· λίθος, ἀφ' οὗ πῦρ τίκτεται

<Πυριφλεγέθων>· ποταμὸς ἐν ᾅδου

<πυρκαϊά>· ἐμπυρισμός

<πυρκόοι>· ὑπὸ Δελφῶν ἱερεῖς δι' ἐμπύρων μαντευόμενοι

<πύρνα>· τρύφη. κλάσματα. σιτία

*<πυρίη>· ὅσαι τῆς μάζης συμπιέζουσι τῇ χειρὶ εἰς τὸ στόμα λαμ-

βάνουσαι

<πύρνηται>· ἐσθίηται

<πύρνοι>· ζειαὶ κνηστώδεις. ἢ ὁ κατειργασμένος σῖτος. ἄλλοι χόρτος,

ἄλλοι μαγίδα. καὶ οὐδετέρως (τ)ὰ πύρνα· ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι

<πύρνος>· ψωμός

<πυροδαύσιον>· μαγειρεῖον

<πυρόεντι>· θερμῷ

<πυροί>· πύρινοι κεκινημένοι

*<πυρὸς αὐγή>· ὁ καταυγαζόμενος καὶ καταφωτιζόμενος τόπος ὑπὸ

πυρός

*<πυρὸς δηΐοιο>· ὑπὸ τοῦ πυρὸς τοῦ πολεμικοῦ

*<πυρός>· σῖτος

*<πυρὸς μειλισσέμεν>· καὶ πυρὸς τὰ κεχαρισμένα ποιεῖν, τουτέστι

θάπτειν

*<πυρὸς μένος>· πῦρ, περιφραστικῶς. ἤγουν πυρὸς δύναμις

*<πυρὸς ἄνθος>· τὸ λαμπρότατον

*<πυρὸς δέμας>· ὀξέως καὶ ἰσχυρῶς

<πυρολαμπίς>· ζῶον πτηνόν, ἐν σκότει λάμπον

<πυροφόροιο>· σιτοφόρου

<πυρπαλάμης· πυρπαλάμους> ἔλεγον τοὺς διὰ τάχους τι μηχα-

νᾶσθαι δυναμένους, καὶ τοὺς ποικίλους τὸ ἦθος

<πυρπολεῖ>· ἅπτει, καίει, πυρσεύει

<πυρπολέοντας>· πυρπολουμένους, ἢ περὶ τὴν πυρὰν ἀναστρεφο-

μένους

<πυρπολούμενος>· ἐμπυριζόμενος, παρὰ τὸ πολ[εμ]εῖν ἐν αὐτῷ τὸ

πῦρ

<πυρπερέγχει>· Κρατῖνος ἀπὸ (δι)θυράμβου ἐν Βουκόλοις ἀρξάμενος,

ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἄρχοντος. ἔστιν οὗ ἠτήρει

<Πυῤῥαία>· λόφος ἐν Δωτίῳ. οἱ δὲ Πυῤῥαίαν εἶναι μοῖραν τῆς Θεσσα-

λίας λέγουσιν, ἀπὸ Πύῤῥας τῆς Δε(υ)καλ[λ]ίωνος, ὥς φησι Σουΐδας. δοκοῦσι δὲ εἰς ταύτην καταφυγεῖν οἱ διαφεύγοντες τῶν Κενταύρων

<Πυῤῥαίη>· Θέτιδος ἐπώνυμον

<πυῤῥαλίς>· ὄρνις ποιός

<Πύῤῥακος>· ἥρως κατ' Ἐρυσίχθον(α) γεγονώς

<Πυῤῥιάδαι>· οὕτως ἐκαλοῦντο οἱ νῦν Μολοσσοὶ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ

Ἠπειρώτου

<πυῤῥίας>· τῶν ὄφεών τις ἀπὸ χρώματος

<πυῤῥίχα>· χλαμύς, ἢ πελτάριον

<πυῤῥίχας>· τὰς ἐνόπλους ὀρχήσεις

<πυῤῥιχίζειν>· τὴν ἐνόπλιον ὄρχησιν καὶ σύντονον <πυῤῥίχην> ἔλε-

γον· οἱ μὲν ἀπὸ Πυῤῥίχου τοῦ Κρητός· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ διάπυρον εἶ- ναι· οἱ δὲ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἀχιλλέως. ἐφησθέντα γὰρ τῷ Εὐρυπύλου φόνῳ ὀρχήσασθαί φησιν Ἀρχίλοχος· ὅθεν καὶ ὁ <πυῤῥίχιος ποὺς> ὠνομάσθη

<Πύῤῥων[ος]>· κύριον ὄνομα, ἢ κυνός

<πυρσαῖς γένυσι(ν)>· ταῖς ξανθαῖς θριξί

<Πυρσανίδες>· οὕτω Νύμφαι καλοῦνται

<πυρσεύει>· δᾳδουχεῖ, λάμπει, ἐξάπτει, ἅπτει πῦρ

<πυρσοί>· λαμπάδες καιόμεναι, λαμπτῆρες, φρυκτωρία

<πυρσοκόρσου λέοντος>· πυῤῥοκεφάλου, ξανθοτρίχου

<πυρσολεῖφοι ἢ πυρσόλειφθοι>· ὑπὸ πυρὸς μεμαδισμένοι καὶ

πεφλ..σμένοι

<πυρσός>· λαμπάς. ἢ τὰ διὰ πυρὸς σημεῖα

<πυρσοφόρος>· ἀγγεῖον εὐμέγεθες, εἰς ὃ ξύλα ἐτίθεσαν πεπυρωμένα.

ἢ ὁ τὸ πῦρ φέρων ἀπὸ τοῦ πρώτου βωμοῦ ἐπὶ τὰ ὅρια, καὶ φυλάτ- των μὴ ἀποσβεσθῇ. σημαίνει δὲ τὴν λαμπαδηφόρον

<πυρσῷ>· πυρί

<πυρφόρος>· ὁ πῦρ φέρων. καὶ ὁ μόνος διασωθεὶς ἐν πολέμῳ

<πυρώλοφοι>· ἱμάντες οἱ παρ' ὀπτηθεισῶν βυρσῶν τεμνόμενοι

<πύρωσις>· δοκιμασία

<πυσάνια>· πανσπερμία ἑφθή

<πύσει>· σήψει

<πύσμα>· ἐρώτησις. πεῦσις

<πύσσαχος>· ξύλον καμπύλον τοῖς μόσχοις περὶ τοὺς μυκτῆρας τιθέμε-

νον (ὃ) κωλύει θηλάζειν

<πύστις>· ἐρώτησις. πεῦσις. ἀγγελία. ἀκοή. πειθώ

<πυτά>· Λάκωνες τὰ ἐρυθρὰ ἱμάτια

<πυτία>· οἷον πήττουσα, παρὰ τὸ πήττειν, ἐν ᾗ τὸ γάλα πήγνυται

*<πίτυλος>· ἡ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πυκνῶς ἐπιφέρηται. δηλοῖ δὲ

καὶ τὴν εἰρεσίαν, καὶ τὴν τῶν πυκτῶν ἑκατέρας χειρὸς συνέχειαν

<πυτίνη πλεκτή, λάγυνος>· οἶνον. ἔπλεκον δὲ ταύτας ὡς ἐπὶ τὸ

πολὺ οἱ δεσμῶται, καὶ σπυρίδας, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἢ ἡ ἀμίς. [ἢ κνῆ- κος ὁ τὸν τυρὸν πηγνύων

<πῶ>· ποῦ. ὅθεν. ὁπόθεν. Δωριεῖς

<πώγων>· γένειον. ἄλλοι τὴν ἀναφορὰν τῆς <φλογός>

<πώεα>· βοσκήματα, ποίμνια. πληθυντικῶς

<πωλεῖται>· συνεχῶς ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον παραγίνεται. τὸ δὲ καθ'

ἡμᾶς πωλεῖσθαι <περνᾶσθαι> λέγουσι

<πωλέσκετο>· ἀνεστρέφετο. εὑρίσκετο

<πωλεύειν>· παιδεύειν πώλους

<πωλεύμενοι>· συνιόντες

<πωλής[ς]εαι>· φοιτήσεις, παραγενήσῃ, ἀναστρέψεις

<πωληταί>· οὗτοι ἐπώλουν τὰ ἐνεχυρισθέντα· ἀρχή τις

<πωλία>· χαλκοῦν πῆγμά τι. φέρει δὲ ἐπὶ τῶν ὤμων τὰς τῶν Λευκιπ-

πίδων πώλους. δύο δὲ εἶναι παρθένους φασίν

<πωλικοῖς διώγμασι>· τοῖς διὰ τῶν ἁρμάτων διώγμασι

<πωλοδαμ(ν)εῖν>· πῶλον δαμάζειν

<πωλοδάμνης>· πώλους δαμάζων

<πῶλος>· ἑταίρα. <πώλους> γὰρ αὐτὰς ἔλεγον, οἷον Ἀφροδίτης. <πώλους>

τοὺς νέους, καὶ τὰς νέας, καὶ παρθένους

<πωλούμενοι>· συνερχόμενοι

[<πωλοεῖσθε>· ἐπιμελῶς ὁ πολλάκις φοιτᾶν]

<πῶμα>· ἔκπωμα

<πώμαλα>· ἀντὶ τοῦ οὔ, οὐ μάλα, οὐδαμῶς. καὶ πόθεν, ὅπερ ἐστὶν πά-

λιν οὐδαμῶς

<πῶ μοι>· ποῦ μοι. οἷον ποῦ γάρ

<πῶννα>· γραφίον. [λύπη]

<πῶπαι>· φοραί. Δωριεῖς

[<πωπολία>· ἡ ἀναφορὰ τοῦ <πυρός>]

<πωρεῖν>· κηδεύειν, πενθεῖν

<πωρῆσαι>· λυπῆσαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πωρητύς>· ταλαιπωρία, πένθος

<πώρινον>· λίθινον. ὁ δὲ <πῶ(ρο)ς> οὐ πᾶς λίθος

<πῶρος>· ὁ ταλαίπωρος

<πώρωσις>· ἐξ ὀστέων σύμφυσις καὶ σύνδεσμος λέγει τόδε ἐπὶ σαρκῶν

πώρως καὶ ἀναισθησία

<πῶς>· πός. ὑπὸ Δωριέων

[<πωσαχῶς>· ποσαπλῶς]

*<πῶς τ' ἄρ'>· πῶς δέ

*<πῶς τ' ἄρτοι>· πῶς δή σοι

*<πῶς κεν ἔοι>· πῶς ἂν γένοιτο

[<πωτᾶσθαι>· πέτασθαι]

[<πωτώμεναι>· διατρίβουσαι. διακινοῦσαι]

*<πωτῶνται>· πέτωνται

*<πῶϋ>· ποίμνιον, ἢ ποίμνη

<πῶϋξ>· ποιὸς ὄρνις. ὁ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ ζώων