Γλώσσαι/Τ

←Σ

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Τ

Υ→

<Τά>

ταῦτα, ἅτινα αὐτά, ἀναφορικῶς· ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν

<τὰ ἅ>

[ἅτινα, ἢ τοιαῦτα]

[<τὰ ἀδάνοντα>

τὰ ἀρέσκοντα]

<τὰ αἰσχίω>

τὰ χείρω

<τὰ ἀμείνω>

τὰ κρείττονα

[<τὰ ἀντααῖον>

βαρύ]

<τὰ ἀπὸ τρίποδος>

παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶς λεγομένων· ἤτοι ἀπὸ τοῦ Δελφικοῦ τρίποδος· ἢ ἀπὸ τοῦ Πυθαγορικοῦ

*<τὰ βάθη>

τὰ ἀχώρητα, τὰ ἀκατάληπτα

*<Ταβεήλ>

ἀγαθοῦ Θεοῦ

<ταβάλα>

ταβῆλα. ὑπὸ Πάρθων οὕτω καλεῖται ὄργανον κριβάνῳ ἐμφε- ρές, ᾧ χρῶνται ἐν τοῖς πολέμοις ἀντὶ σάλπιγγος

[<ταβερνία>

καπή<λ>]

<ταβέρνων>

πανδοχείων]

<ταγαῖος>

ὁ ἐξ ἐπιταγῆς τι ποιῶν

<ταγαῖς>

ἀρχαῖς, ἡγεμονίαις

<τάγανα>

ταῦτα. Κρῆτες

<ταγατίζων>

κιχλίζων

<ταγή>

βασιλικὴ δωρεά. καὶ ἡ σύναξις τῶν πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαίων

<ταγηνία(ι)>

πεμμάτια (ἀπὸ) τηγάνων. οἱ δὲ στέας ὑγρόν, ἐπιχεόμενον τηγάνῳ, ᾧ προσβάλλεται μέλι, (ση)σάμη, τυρός

<τάγηνον>

τήγανον

<τάγιλος>

φειδωλός

<τάγιος>

κήρυξ. πρεσβευτής. ὀξύς. ταχύς. βάσιμος

<ταγοί>

προστάται, ἄρχοντες, ἡγεμόνες

<ταγύρια>

τὰ ἐλάχιστα, τὰ τυχόντα

<ταγόναγα>

Μακεδονική τις ἀρχή

<τὰ δ' ἄποινα>

τὰ δὲ λύτρα

<τὰ δέ>

ταῦτα

<τὰ δ' ἐρῆμα φοβεῖται>

τὰ δὲ πρόβατα ἔρημα γενόμενα τῇ τοῦ ποι- μένος φυγῇ

<τὰ διαβούλ(ι)α>

τοὺς διαλογισμούς

<ταθείς>

ἁπλωθείς

*<τατθίον>

μασθός, τιτθίον

<ταὶ δὲ χθόνα>

.......

<ταῖν>

ταῖς

[<ταῖη>

διοικητής, προστάτης]

<ταιναρίας>

παρὰ Λακεδαιμονίοις ἑορτὴ Ποσειδῶνος· καὶ ἐν αὐτῇ Ταιναρισταί. Ταίναρον γὰρ πεδίον Λακωνικῆς

<ταῖν θεαῖν>

ταῖς θεαῖς

<ταινία(ι)>

στέμματα τῶν ἱερέων, διαδήματα ἀρχιερατικά, ἢ ζῶναι, ἢ στέφανοι, κόσμοι, ἢ δεσμοὶ ἱεροί

<ταινιοῦντες>

κοσμοῦντες, δεσμοῦντες, στεφανοῦντες

<τὰ κέρατα>

τὰ ἄκρα

<τακερόν>

τηκτόν. οἰκτρόν

<τακτικοῖς>

στρατιωτικοῖς, πολεμικοῖς

<τακτόν>

ὁμοίως

<τἀκ το(ῦ) νίτ(ρ)ου>

τὰ τῶν μαγείρων ξηρὰ ἀρτύματα· διὰ τὸ ἔνθα καὶ τὸ νίτρον πωλεῖσθαι

<τακῶνες>

τροχίσκοι στέατος κεκομμένου μεθ' ἁλῶν, καὶ ξηρῶν [καὶ] ἀρτυμάτων

<τάλα>

μέγα

<ταλαεργοί>

οἱ ὑπομένοντες τὰ ἔργα, τλητικοί, ταλαίπωροι, δυσπα- θεῖς

<ταλαεργόν>

τὰ αὐτά

<ταλαίνης>

ἀθλίας, ταλαιπώρου

<ταλαιπωρία>

μοχθηρία

<ταλαίπωρος>

ἐπίπονος, τλητικός

<ταλακάρδιος>

τλητικός, ὑπομονητικὸς κατὰ τὴν καρδίαν

<ταλαίφρων>

καρτερικός

<ταλανίζει>

θρηνεῖ

<τάλαντα>

ζυγά, σταθμοί

<τάλαντον>

λίτραι ἑκατὸν εἴκοσι πέντε κατὰ τὸν μέγαν Ἐπιφάνιον

<ταλανταίων>

μεδίμνων, καὶ σταθμίων

<ταλάντατα>

ἀτυχέστατα

<ταλαντεύει>

σταθμίζει, ζυγοστατεῖ

<ταλαντιαῖον>

βαρύ

<Ταλάντιον>

τόπος. Ἀρτεμίδωρος

<τάλαντον>

σταθμός, ζυγός. ὁλκὴ λιτρῶν ἑκατόν, ἢ ἑκατὸν εἰκοσιπέντε, ἢ ἑκατὸν ἑξηκονταπέντε. ἢ τετρακόσια. ἢ χίλια ἑκατὸν πεντηκονταδύο

<τάλαντος>

ταλαιπώρου

<ταλαντώσει>

σταθμήσει, στήσει

<ταλαόν>

ὑποστατικόν. ἰσχυρόν, βίαιον

<ταλαπείριος>

τλητικὸς κατὰ τὴν πεῖραν, ἢ τηλόθεν διαπεπεραιωμέ- νος. οἱ δὲ ἀφιγμένος

<ταλαρίς>

ἐξ οὗ βάλλουσι τοὺς ἀστραγάλους

*<ταλαπενθέα>

ὑπομένοντα τὰ πένθη

<τάλαροι>

κάλαθοι ἐρίων. καὶ ἐν οἷς οἱ τυροὶ πήγνυνται· πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν

<τάλας>

ἄθλιος, ταλαίπωρος

<ταλάσια>

τὰ ἔρια

[<ταλασείῃ>

ὑπομείνῃ]

<ταλασία>

ἐριουργία, ἐργασία

<ταλασιουργία>

τῶν ἐρίων τὰ ἔργα

<ταλασιουργός>

ἐριουργός. [καὶ ἡ ἐν τοῖς ταλάροις ἐργαζομένη κρόκη, ἢ ἔρια

<ταλασίφρων>

ταλακάρδιος, ἰσχυρός, τολμηρός. θρασύς, ὑπομονητι- κός, ἰσχυρόφρων

*<ταλάσεις>

ὑπομε[ί]νεῖς, τολμήσεις

<ταλάς(ς)αι>

ὑπομεῖναι. καὶ τὰ ὅμοια

<ταλαύῤινον>

ὑπομονητικόν, τολμηρόν, <πολεμιστήν>

<ταλάφρονα>

τλητικὸν κατὰ τὰς φρένας. οἱ δὲ ἰσχυρογνώμονα

<ταλαώρεα>

τοξεύματα

<Ταλαιός>

ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ

<ταλαιδίτης>

ἀγὼν γυμνικός

<ταλικής>

ἀναιδής

<ταλίκην>

τηλικα(ύ)την

[<ταλίκην[ος]>

τηλικαύτην]

<τάλιξ>

ὁ ἔρως

<ταλίων>

ἀθλίων

<τᾶλις>

ἡ μελλόγαμος παρθένος καὶ κατωνομασμένη τινί, οἱ δὲ γυναῖκα γαμετήν, οἱ δὲ νύμφην

<Ταλύβιος>

ἱερεύς

<ταλῶς>

ὁ ἥλιος

<τἀμά>

τὰ ἐμά

<ταμᾶς>

γαμβρός

<τάμε>

ἔταμεν

<ταμέει>

τέμνει

<ταμεῖν>

τεμεῖν

<ταμέσθαι>

ἀπομερίσαι. ἐπιτ[ι]μῆσαι

*<ταμεῖα>

ἀπόκρυφα οἰκήματα

<ταμεσίχροα>

τέμνοντα τὸν χρῶτα. ἀπὸ μέρους δὲ λέγει τὴν σάρκα

<τὰ μέταζε>

μετὰ ταῦτα. Δωριεῖς

<ταμετάτι>

τηνικάδε

<ταμίαι>

οἱ τῶν δημοσίων χρημάτων καὶ πάντων τῶν κοινῶν προστά- ται καὶ φύλακες, ταμιοῦχοι

<ταμίαν>

ζημίαν

<ταμιείας>

φύλαξ χρημάτων, προστάτης, δεσπότης, οἰκονόμος, διοι- κητής

<ταμιεῖον>

κοιτῶνα

<ταμιεύεται>

διοικεῖται. ἀποκρύβει

<ταμίη>

ἢ προστάτις τοῦ οἴκου, διοικήτρια, ἢ κελλαρία πιστή. καὶ ἀρχὴ Ἀθήνησιν

<ταμίην>

δέσποιναν, τὴν τοῦ οἴκου προεστῶσαν

*<ταμεῖον>

θάλαμος

*<ταμειοῦχος>

οἰκονόμος

<Ταμιράδαι>

ἱερεῖς τινες ἐν Κύπρῳ

<τάμισος>

ἡ πυτία

<τάμνειν>

διατέμνειν

<τάμνεν>

ἐνέκοψεν

<τάμνοντες>

διατέμνοντες. ποιοῦντες· τάμνον τ' ἀμφὶ περιήλαυνον

<τάμοις>

τέμοις. ποιήσαις

[<τάμονες>

διακόπτοντες]

<ταμόντες>

ποιήσαντες. συνθέμενοι

<τάμωμεν>

ποιήσωμεν

<τάν>

σύ, Ἀττικῶς. ἢ ταύτην. ἢ τούτων

<τανάγρα>

ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἐν ᾧ ἤρτυον τὰ κρέα

<Ταναγρίδαι>

οἱ Ταναγρεῖς

<Ταναγραίων φυήν>

Κητεῖ ὁμοιοτάτην. Ἔφορος λέγει εἶναί τινα ἐν Τανάγρᾳ παχύτατον, ὃς ἐλέγετο Κητεύς

<ταναηκέα>

δι' ὅλου ἠκονημένα, ὀξέα, ἀποτεταμένην τὴν ἀκμὴν ἔχοντα

<ταναηκέϊ>

τὰ αὐτά

<ταναηκέος>

μακροῦ, τοῦ μακρὰν λαβὴν ἔχοντος

<ταναηκές>

εὔμηκες

[<ταναηκότες χαλκῷ>

τῷ ἐκτεταμένῳ σιδήρῳ]

<ταναῆς>

ἐκτεταμένης

[<τανακιδές>

ὀξύ. μακρόν. δι' ὅλου ἠκονημένον]

<ταναοῖο>

ἐπιμήκους, μακροῦ, πάνυ ἐκτεταμένου

<τανα(όν)>

ἰσχυρόν. ὀξύ. λεπτόν. σκληρόν. μέγα. ὑγρόν. μακρόν

[<τάνας>

παρηκούσας, ἀπὸ τοῦ εἰς μῆκος τετανύσθαι]

<ταναύποδα>

ὀρθόποδα, τεταμένοις τοῖς ποσὶ κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν

<τἄνδον>

τὰ ἔνδον

<τανέη>

ἀποτεταμένῃ

<τανεηκῆ>

ἐκτεταμένην ἔχοντι τὴν ἀκμήν

<τανηλ(εγ)έος>

παρατεταμένην ἔχοντος τὴν ἀλγηδόνα. μακροκοιμήτου· τανηλεγέος θανάτοιο

<τανθαλύζει>

τρέμει. Δωριεῖς. οἱ δὲ σπαίρει

<τἀνθάριον>

ἐρύθημα

[<τανίφυλλος>

μακρόφυλλος]

<τανίσφυρος>

ὀρθόσφυρος. εὔσφυρος. λεπτόσφυρος

<τανθαρυστός>

ὁ τρόμου παρασκευαστικός

[<τανοϋφῆ>

λεπτοϋφῆ]

<τανταλάσσεται>

δάκρυα. στάζει δάκρυα

<τανύγλωσσοι>

μακρόφωνοι. ἢ τεταμένην ἔχους(α)ι τὴν γλῶτταν

<τανταλίζεται>

σαλεύεται

<τανυγλώχινες>

τεταμένας τὰς γωνίας ἔχοντες

<τανύει>

ἐκτείνει, ἕλκει, τείνει

<τανυηκές>

τὴν ἀκὴν ἔχον παρατεταμένην

<τανυηκέας>

ἐκτεταμένους <ὄζους>

<τανύοντο>

ἐξετείνοντο. ἔτρεχον· τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι ἐπὶ τῶν συῶν. ἐξετείνοντο διὰ τὴν λιπαρίαν· εὐόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο

<τανύπεπλος>

μακρόπεπλος

<τανύποδας Ἐριν[ν]ῦς>

ταχύποδας, ἐν τάχει τιμωρουμένας

<τανύπτερος>

μακρόπτερος, τεταμένα ἔχων πτερά

<τανυπρώρους>

τὰς καλύπτρας· διὰ τὸ περὶ τὸ πρόσωπον περιτε- τάσθαι

<τανυς(ς)άμενος>

ἐκταθείς

<τάνυσσα>

ἐνέτεινα

<τάνυσσαν>

ἐνέτεινον

<τανύς(ς)ας>

ἁπλώσας. ἐκτείνας. κρεμάσας

<τανύτριχα>

δασύτριχα. λεπτότριχα

<τὰ νῶτα>

τὰ ὀπίσθια

<ταξάμενοι>

ὁρίσαντες

<τάξις>

ἡ ἐπὶ ὀφειλομένοις χρήμασι καταβολή. ἢ ἀκολουθία, καὶ εἱρμός

<τάξος>

δένδρον. τι ὀρεινόν

<τάξω>

συντάξω. θήσω

<ταπεινόν>

χθαμαλόν

<τάπ(ι)δες>

τάπητες

*<τὰ ὅπλα τοῦ φωτός>

τὴν φυλακὴν τῆς τῶν ἐντολῶν ἐργασίας

<τάπις>

προσκεφάλαιον

*<τάπερ>

ἅτινα

*<τάπησι>

ποικίλοις στρώμασιν

<τὰ πρόσω>

τὰ ἔμπροσθεν

<τὰ πρῶτα>

ἀντὶ τοῦ ἅπαξ. ἢ τὸ πρῶτον, καὶ ἐξ ἀρχῆς

<τάρ>

σύνδεσμος. δέ, δή, ἄρα, καὶ δή, ταχέως

<τά ῥα>

ἅτινα δή

*<ταρβήσαντες>

φοβηθέντες, εὐλαβηθέντες

[<Ταρακίναι>

ἔθνος. ἢ πόλις]

<τάρανδος>

ζῶον ἐλάφ[ου]ῳ παραπλήσιον, οὗ τὰς δορὰς εἰς χιτῶνας χρῶνται Σκύθαι

<Ταραντῖναι>

αἵματι <βαφαί>, τινὲς δὲ τὰς πορφύρας. ἐδώδιμοι γάρ. καὶ ἐξ αὐτῶν τραχήλια

<Ταραντῖνοι>

ἱππεῖς τινες ὀνομάζονται. οἱ δὲ τοὺς ἀκοντιστάς, ἢ τοὺς ψιλοὺς ἱππεῖς, ὡς καὶ Ἵππαρχος

<Ταραντῖνον>

ἱμάτιον γυναικεῖον λεπτόν, κρωσσοὺς ἔχον ἐκ τοῦ ἑνὸς μέρους

<Ταράξιππος>

οὕτως ὑπ' ἐνίων Πέλοψ ἱστορεῖται, οὗ τάφος ἐν Ὀλυμπίᾳ

<τά ῥά οἱ>

ἃ δὴ αὐτῷ

<τ' ἄρα τἄλλα>

καὶ τὰ ἄλλα δέ

<Τάρας>

πόλις Ἰταλίας· ἀπὸ Τάραντος τοῦ Ποσειδῶνος. ἔστι δὲ Λα- κώνων ἄποικος

*<ταρβεῖ>

φοβεῖται

*<τάρβει>

φοβοῦ

*<τάρβησαν>

ηὐλαβήθησαν

<ταρβαρέον>

δεινόν, φοβερόν

<τάρβος>

φόβος

<ταργαίνειν>

ταράσσειν

<ταργάναι>

πλοκαί, συνδέσεις, πέδαι

<τάργανον>

ὄξος. Λυδοί. ἢ τὸ ταράττον. ἢ τὸ ἀπὸ στεμφύλων πόμα. καὶ πόα, ἣ καὶ σκορπίουρος·

[<ταρήφη>

κόφινος μέγας. οἱ δὲ νεκροφορικὸν ἀγγεῖον]

<ταριχεύουσαι>

τήκουσαι

<ταριχευτόν>

τηκτόν. ξηρόν

<ταρκούει>

ἀκούει

<ταρμύξασθαι>

φοβηθῆναι

<ταρνόν>

κολοβόν, κολοβόουρον

<Τάρνη>

πόλις ἐν Λυδίᾳ. οἱ δὲ ἐν Μυσίᾳ, ὅθεν ἦν Ἑρμείας, ὁ Ἀριστο- τέλους τοῦ φιλοσόφου γνώριμος

<τάρπη>

συρακούσιοισύηνος. τινὲς σορόν

*<ταρόν>

ταχύ

<τάρπημεν>

ἐκορέσθημεν

<ταρπήμενα(ι)>

τερφθῆνα(ι), [τερπνά]

<τάρπησαν>

τέρψιν ἔλαβον

<τάῤῥοθοι>

παρορμῆται. βοηθοί

<τάῤῥοθος>

βοηθός, ἀρ[ρ]ωγός

<ταῤῥοί>

τὰ ἀγγεῖα τῶν τυρῶν

<ταῤῥός>

κώπη. καὶ πλέγμα καλάμινον, ἐφ' οὗ τοὺς τυροὺς ξηραίνου- σιν, ἔνιοι ταρσοὺς κρεμαστούς. καὶ λίθος ὁ κάτω τιθέμενος ἐν τῷ ἰπνῷ ἐν τοῖς μεταλλεῦσιν

<ταρσῆται>

ἀγγεῖα, ἐν οἷς οἱ τυροὶ ψύχονται

<ταρσιήν>

τὴν τρασιάν

<ταρσίοις>

πτεροῖς ἄκροις

<Ταρσοί>

πόλις Συρίας. καὶ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν. καὶ τὸ ἐπάνω τοῦ πέλματος. καὶ τῆς κώπης τὸ ἄκρον

<ταρσοὺς καλάμων>

πλέγματα καλάμων

<τάρταρος>

ὁ ὑπὸ τὴν γῆν κατώτατος τόπος

<ταρτημόριον>

τὸ τριτημόριον, ἢ τὸ δίχαλκον

<Ταρτης(ς)ίαις>

γαλαῖς

<Ταρτης(ς)ός>

πόλις περὶ τὰς Ἡρακλε(ί)ους στήλας

<ταρφέα[ς]>

συνεχῆ. ξηρά. ὀξέα. τραχέα

<ταρφέσι>

πυκνοῖς

[<ταρφεῖς>

θεωροί. θαυμαστοί]

<Τάρφη>

πόλις Λοκρίδος. οἱ δὲ (ς)ποδός, τέφρα. ἢ βλαστ(ός)

<ταρφήεντα>

[ἐντάφια] τεφρώδη

[<ταρφῆες>

κτερισταί. ἀγχιστεῖς]

*<ταρφ(ε)ιαί>

πυκναί, συνεχεῖς

[<ταρφήϊα>

ἐντάφια]

<τάρφθεν>

ἐτέρφθησαν

<ταρφθήμεναι>

τερφθῆναι

<ταρφὺς στάχυς>

<τάρχη>

τάραξις

<ταρχάνιον>

ἐντάφιον

<τέρχανον>

πένθος, κῆδος

<ταρχύειν>

θάπτειν, ἐνταφιάζειν

<ταρχῦσαι>

θάψαι, ἐνταφιάσαι

<ταρχύσωσι>

τὰ αὐτά

<τάσις>

ὤθησις. σεισμός

<τᾶς οὐ τλατᾶς>

τῆς οὐχ ὑπομονητικῆς

<τᾶς οὐ φερτᾶς>

τῆς οὐ φορητῆς

<τὰς σφετέρας>

τὰς αὐτῶν

<τὰ στέγη>

τὰς στέγας. τὰς κέλλας

<τὰ στίγματα>

τὰ παθήματα, τὰ ἕλκη

<τὰς ὠτειλάς>

τὰ τραύματα

<τά τ' ἐόντα>

τὰ νῦν ὄντα

<τᾶτες>

κατ' ἔτος

<τά τ' ἐς(ς)όμενα>

τά τε μέλλοντα

<τατύρας>

ὁ φασιανὸς ὄρνις

<τατωμένα>

στερομένη

<ταϋγέταις

πύλαις> ταῖς μεγάλαις

<ταυληρόντα>

ἱμάντα. Ἡρακλέων

<ταυρείην>

ἐκ ταυρείου δέρματος κατεσκευασμένην περικεφαλαίαν

<Ταύρειον πῶμα>

Σοφοκλῆς Αἰγεῖ. ἀπὸ Ταύρου ποταμοῦ (περὶ) Τροι- ζῆνα, παρ' ᾧ καὶ κρήνη Ὑόεσσα

<Ταυρία>

ἑορτή τις ἀγομένη Ποσειδῶνος

<ταυρίνδα>

κεφαλή. ἢ παιδιὰ παρὰ Ταραντίνοις

<ταῦροι>

οἱ παρὰ Ἐφεσίοις οἰνοχόοι. καὶ οἱ τέλειοι βόες

<ταυροπόλια>

ἃ εἰς ἑορτὴν ἄγουσιν Ἀρτέμιδι

<Ταυροπόλαι>

ἡ Ἄρτεμις, καὶ ἡ Ἀθηνᾶ

<Ταῦρος>

Ταύρειος, ὁ Ποσειδῶν. Φανόδημος δὲ τὰς κριθὰς προσαγο- ρεύεσθαι ταῦρον, ὅτι κέρας ἔχουσιν. ἄλλοι δὲ τὸν παιδεραστήν. καὶ τὸ γυναικεῖον

<ταυροφάγος>

ὁ Διόνυσος

<ταυρόφθογγοι>

παραπλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι

<ταυροχόλια>

ἑορτὴ ἐν Κ[ο]υζίκῳ

<Ταυρώ>

ἡ ἐν Ταύροις Ἄρτεμις

<ταύρωσον>

ταῦρον ποίησον

<ταΰς>

μέγας, πολύς

<ταΰσας>

μεγαλύνας, πλεονάσας

<ταύσιμον>

μάταιον

<ταυτά>

τὰ ἴσα. τὰ ὅμοια

<ταύτασος>

ὄρνις ποιός

<ταυτέας>

αὐλὰς μεγάλας

<ταύτῃ>

οὕτως, τούτῳ τῷ τρόπῳ

<ταυτί>

ταῦτα. ἢ τοῦτο

[<ταυτί>

ταῦτα. τοῦτο] [ὁμοιότης

<ταύτῃ τοι>

οὕτω δή

<ταυτό>

ταυτόν, τὸ αὐτό

<ταυτοέπειαι>

ταυτολογίαι

<ταυτοεπεῖν>

τὸ αὐτὸ λέγειν

<ταυτότητος>

ἀπαραλλάκτου καὶ φυσικῆς κοινωνίας

<ταφεῖς>

θεωροί. θαυμασταί. ἢ οἱ νεκροτάφοι

<ταφεύς>

θεωρός. καὶ τὰ ὅμοια

<ταφῆες>

κτερισταί. ἀγχιστεῖς

<ταφήϊα>

ἐντάφια, εἰς ταφὴν εὔθετα ἱμάτια

<Τάφιοι>

οἱ Τηλεβόαι λεγόμενοι, οἱ τὰς Ἐχινάδας νήσους κατοι- κοῦντες

<τάφος>

τὸ γινόμενον περίδειπνον ἐπὶ τῇ τῶν κατοιχο[υ]μένων τιμῇ. ἢ τύμβος. ἢ σημεῖον

<τάφρος>

ἐπίμηκες ὄρυγμα ἔξωθεν τοῦ τείχους γινόμενον πρὸς ἔκπληξιν πολεμίων

<ταφρεῦσαι>

διορύξαι

<ταφ[ρ]ών>

ἐκπλαγείς, θαμβηθείς

<τάχα>

ταχέως, ὡς σάφα, ἢ ἴσως. καὶ <ταχεῖα> ὁμοίως

<ταχινοί>

γοργοί

<ταχή>

βόη

<ταχίνης>

λαγωός. ἔλαφος

<τάχιστα>

[γοργόν. ταχύ. λεπτόν]

<ταχυβάμονας ὅρκους>

ἀντὶ τοῦ βραδεῖς, βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἔρωτι γινομένους· ἀβλαβεῖς γὰρ οἱ ἐπιορκήσαντες

<ταχυναυτεῖ>

ταχέως πλέει

<ταχύπωλοι>

ταχυπόροι, ταχύοδοι

<ταχυπώλων>

ταχεῖς ἵππους (ἐχόντων)

<ταχυτῆτος>

τάχους. λέγει δὲ τοῦ δρόμου

<τάων>

τούτων

<τάων μοι>

τούτων μοι

<τάως>

τέως. Κρῆτες. καὶ δασέως τὸ ὄρνεον

<τεά>

τὰ σά

<τεαῖς>

ταῖς σαῖς

<τεάν>

σήν

<τέγγει>

βρέχει, ὑγραίνει. στάζει

<τέγγεις>

πληροῖς. κλαίεις. βρέχεις. σταλάζεις

<τέγγεσθαι>

εἴκειν. ἐνδιδόναι

<τέγγοις>

βρέχοις. πληροῖς

<τεγγύρος>

ὄρνεον ποιόν

<τέγε(α)>

κόρυζα. Κῶοι. καὶ πόλις Ἀρκαδίας

(*)<τέγεοι>

ὑπερῷοι οἶκοι

<τεγείδιον>

κοσμάριον ποιὸν γυναικεῖον

<τέγεος>

τέγους, ἤγουν στέγης

<τέγη>

στέγη. οἴκημα

<Τεγησσός>

ἀκρωτήριον Κύπρου

<τεγκτούς>

χριστούς

[<τέγξω>

κατασκευάσω]

<τέγος>

στέγη. δῶμα. ὑπερῷον

<τεγοῦν>

Λυδοὶ τὴν λῃστήν

[<τέειν>

σοί. Δωριεῖς]

<τεήν>

σήν

<τεῆς>

τῆς σῆς

*<τεθαλυῖαν>

θάλλουσαν, ἀκμάζουσαν

<τεθαγμένοι>

μεμεθυσμένοι

<τέθαξαι>

(με)μέθυσαι

<τεθαῤῥήκαμεν>

ἐθαῤῥήκαμεν

[<τέθ[ε]ιγεν>

ἥψατο

<τεθελῶτα>

θάλλοντα]

<τεθηγμένον>

ἠκονημένον

[<τέθηδεν>

ἐθαύμασεν. ἀνεφύη]

<τεθήλαμεν>

ἀνεφύημεν

<τέθηλε>

θάλλει, ἀνθεῖ

<τεθηλότα>

ὁμοίως

<τέθηπεν>

ἐξεπλάγη, πεφόβηται, ἐπτοήθη

<τεθηπός>

πεφοβημένον. σεσηρός

<τεθήσεται>

Ἡρακλέων. δανεισθήσεται

<τεθήσατο>

ἐθηλάσατο

<τέθμια>

νόμους

<τέθμια>

νόμιμα

<τεθμός>

νόμος

[<τεθνία>

γαστριμαργία πολλή]

<τεθολωμένον>

μεμυρισμένον

<τεθολώς>

ἀνάπλεως. Ἀμερίας

<τεθο(ω)μένον>

ὠξυμμένον. καὶ <ἐθόωσα> ὤξυνα

<τεθράνευμαι>

συγκέκλασμαι. ἀπὸ τῶν θράνων

<τέθραπται>

πέπηγεν

*<τεθορεῖν>

διαπηδῆσαι

<τεθρᾶσθαι>

ὠχεῦσθαι

<τεθραυσμένος>

πεπληγμένος

[<τεθρηδών>

πρωρεύς]

<τεθριπποβάμονι στόλῳ>

τῇ ὁρμῇ τοῦ ἅρματος

<τέθριππον>

τετράϊππον <ἅρμα>

<τεθυλλιαμένον>

τεταραγμένον, ἀπὸ τῆς θυέλλης

<τεθυ(μ)μένον>

τὸ κεκαυμένον ὑπὸ πυρός

*<τεθυκώς>

εὐχαριστήσας

<τεθυωμένον>

ἡγνισμένον. τεθυμιασμένον. εὐῶδες

<τεθωγμένοι>

τεθυμωμένοι

<τέθωκται>

τεθύμωται

<τεθωγμένοι>

μεμεθυσμένοι

[<τειαλεσθήν>

τὴν ἅμαξαν]

<Τειγησός>

ἀκρωτήριον Κύπρου

<τεῖδε>

ἐνθάδε

<τεῖν>

ζητεῖν. ἄλλοι δὲ σοί

<τ[ε]ίνειν>

ἀποδιδόναι

<τεῖον>

ποῖον. Κρῆτες

<τείρεα>

ἄστρα

<τείρει>

καταπονεῖ

<τείρεο>

κατεπονεῖτο

<τείρεσθαι>

καταπονεῖσθαι

<τειρόμενον>

καταπονούμενον. τιμωρούμενον

<τείρων>

λυπῶν. τιμωρῶν. καταπονῶν

<τείχεα>

τέκνα

<τειχ[ε]ιόεσσαν>

καλὰ τείχη ἔχουσαν

<τειχεσβλῆτα>

τείχη καταβαλών

<τειχεσιπλῆτα>

προσπελάζων τείχεσι

<τειχίον>

Ἀττικοὶ τὸν περίβολον τοῖς χωρίοις. ὁ δὲ Ὅμηρος <τεῖχος> μὲν τὸ τῆς πόλεως, <τειχίον> δὲ τὸ τῆς οἰκίας

<τειχομαχεῖ>

πολιορκεῖ

<τεῖχος Ἄρειον>

ἀντὶ τοῦ πόλιν Ἄρεως. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἰσχυρόν, καὶ τὸ ἀσφαλές

<Τειχοφύλαξ>

ἥρως τις ἐν Μυρίνῃ

<τέκεν>

ἔτεκεν, ἐγέννησεν

<τεκέεσσι>

[τέκνοις ἰδίοις

<τέκεσι]ν ἑοῖσι>

τέκνοις ἰδίοις

<τέκμαρ>

πέρας, τέλος

<τεκμαίρεο>

σημείωσαι

<τεκμαίρεσθαι>

σκέπτεσθαι. φράζεσθαι

<τεκμαίρομαι>

ἀποτελέσω. σημειώσομαι

<τεκμαίρεται>

ἐπὶ τέλο[υ]ς ἄγει. στοχάζεται. περαίνει

<τεκμήρατο>

συνεπεράνατο

<τεκμήριον>

σημεῖον ἀληθές

[<τεκμήρων>

ἢ] τεκμηρίων. σημείων

<τέκμωρ>

τέλος φανερόν, μαρτύριον, σημεῖον. τὰ δὲ εἰς <ωρ> λήγοντα ὀνόματα οὐδέτερα· ἕλωρ, τέκμωρ, ὕδωρ

<τεκνοῦσα>

τέκνον ἔμβρυον ἔχουσα

<τεκνώσει>

εὔτεκνον ποιεῖ

<τεκταινόμενος>

κατασκευάζων

<τεκτήνατο>

κατεσκεύασεν, ἐμηχανήσατο

<τεκτονουργός>

ἀρχιτέκτων

<τέκτων>

πᾶς τεχνίτης. εἶδος φαλαγγ[ε]ίου

<τέλα>

σπεῦδε

[<τέλαθι>

ὑπόμεινον]

<τελαμών>

λῶρος, καὶ ὁ ἀναφορεὺς τοῦ ξίφους καὶ τῆς ἀσπίδος, ἢ δεσμός, ἢ φασκία

<Τελαμῶνα ᾄδειν>

ἀρχὴ σκολίου

<Τελαμώνιοι κόνδυλοι>

οἱ προσδεόμενοι τῶν τελαμώνων. ἢ μεγάλοι, χαλεποί

<τελάσσαι>

τολμῆσαι, τλῆναι

<τέλγη>

ὁ καλούμενος ῥῶπος. κακῶς· ἔστι γὰρ <γέλγη>

<τελδαίνειν>

κομιδῆς ἀξίου

<τελέθει>

γίνεται. ἔστι. τελεῖται

<τελέθοιεν>

ὑπάρχοιεν. θάλλοιεν

<Τελεία>

[καὶ τέλη. τὰ ἀναλώματα. καὶ τὰ συνέδρια τῶν ἐν ἀρχῇ. καὶ τὸ συντέμνειν. τάγμα. τάξις.] ἡ Ἥρα

<τέλεια ἱερά>

τὰ ἐνιαύσια. οἱ δὲ τὰ ἡμέρας δέκα ὑπερβεβηκότα

<τέλειοι>

οἱ γεγαμηκότες

<Τέλειος>

τελεσιουργός. ὁ Ζεύς, καὶ ὁλόκληρος

<τέλειος ἡμέρα>

ἡ ὑστάτη, καὶ τελοῦσα τὸν βίον

<τελειότατον>

ἐντελέστατον

<τελειότατον πετεηνῶν>

ἐπιτελεστικώτατον

<τελείων>

ἤτοι τὴν ἡλικίαν· ἢ ὁλοκλήρων, ἀσινῶν

<τελενικίσαι>

ἀντὶ τοῦ [μὴ] κενὸν ποιῆσαι

*<τελειώσεις>

ἁγιάσεις

<τέλεον>

τὸ τέλος, καὶ πέρας

*<τελεστινόν>

τὸ ξηρὸν σῦκον

<τελεσιά(ς)>

ἡ μετὰ ξίφους ὄρχησις, ἀπὸ τοῦ εὑρόντος Τελεσίου

*<τελέσαι>

δοῦναι

<τελεσί[γ]ερον παιᾶνα>

τὸν ἐπιτελεστικὸν τῶν τοῖς θεοῖς ἐπιτελου- μένων ἱερῶν

[<τελέσιος ἡμέρα>

ἡ ἐσχάτη]

<τελεσιουργία>

τὸ τέλειον πᾶν ἔργον

<τελεσιουργεῖσθαι>

τελειοῦσθαι ἐν ἔργῳ

<τελεσιφάστας>

τελεσιουργός

<τελεσθία>

θυσία τις ἐν Λίνδῳ

<τελεσφορεῖ>

εἰς τέλος ἄγει

<τελεσφόρος>

ὁ τελεσφορῶν καθ' ὥραν τοὺς καρπούς, ἢ ὁ τελείους αὐτοὺς φέρων

<τελεσφόρος οἶκος>

τοῦ γεγαμηκότος καὶ τεκνώσαντος

<τελέσωμεν>

πράξωμεν

<τελεταί>

ἑορταί. θυσίαι. μυστήρια

<τελεύτατον>

ἄκρον, ἔσχατον

<τελευτῆσαι>

τελέσαι

<τελέω>

δῶ, παράσχω

<τεληέσσας ἑκατόμβας>

τὰς ἐπιτελεστικὰς τῶν γινομένων εὐχῶν θυσίας, ἢ τῷ ἀριθμῷ πλήρεις

<τέλθει>

ἐν ᾠδῇ τέρπει

<τέλθεια>

ὀνείδη. καὶ πόλις. καὶ ἔθνη. τέλη. οὐσίαι

<τέλθος>

χρέος

*<τελισκόμενος>

πληρούμενος, τελειούμενος

<τελλίην>

ὁ δεῖνα. Ταραντῖνοι

<τέλλεται>

ἐπιτελεῖν φαίνεται. γίνεται. ἀνύεται

<τελλίς>

ὅλον. τάξις. μέρος

*<τελμῖν ..>

ὁ ἐκ τῶν τελμάτων πηλός

<τέλλον>

ἐποίουν. ἔμελλον

<τέλμα>

τόπος πηλώδης, ἔλαφος, πλέξ, ἰλύς

<τελμῖνος>

μολύσματος πηλώδους

*<τέλματα>

τὰ πηλώδη καὶ τελευταῖα τοῦ ὕδατος

*<τελμάτων>

πηλῶν

<τελμίς>

ἡ ἐν τοῖς τέλμασιν ὑφισταμένη ἰλύς καὶ πηλός

<Τελμισεῖς>

ἔθνος περὶ Λυκίαν

<τέλος>

τάγμα. πέρας. καὶ τὸ καταβαλλόμενον τοῖς τελώναις

<τελοῦντα>

τεταγμένον

<τέλσας>

στροφάς. τέλη, πέρα(τα)

<τέλσον>

πέρας. καὶ τὰ ὅμοια

<Τελχῖνες>

βάσκανοι, γόητες, φθονεροί. ἢ παρὰ τὴν τῆξιν, ἢ παρὰ τὸ θέλγειν

<τελχιτένοντες>

σκληροτραχηλοῦντες

<τελῶμεν>

ποιῶμεν

[<τέλωρ>

πελώριον. μακρόν, μέγα

<τελώριος>

μέγας. πελώριος

<τέλβεσθαι>

μεμψιμοιρεῖν. ἐπικαλεῖν

<τέλβει>

ῥήγνυται. ὀδυνᾶται. σχίζει. ἢ πείθει]

<τεμένη>

ναοί. ἄλση. ἢ τὰ ἀφωρισμένα κατὰ τιμὴν χωρία

<τέμενος>

πᾶς ὁ μεμερισμένος τόπος τινὶ εἰς τιμήν, ἢ ἱερόν καὶ βω- μός, ἢ ἀπονεμηθὲν θεῷ ἢ βασιλεῖ

<τεμενωρόν>

τεμένους φύλακα

<τέμμαι>

τ[ε]ίνει

<τέμματα>

στεφανώματα

<τέμνηξ>

πόῤῥω

<τέμμειν>

πείθειν. τιμᾶν. [τείθεσθαι]. ἡγεῖσθαι

<τέμνοντα>

ἀμέλγοντα

<τέμπη>

τὰ σύνδε(ν)δρα χωρία. τινὲς δὲ τὰ στενὰ τῶν ὀρῶν

<τέμπλα>

τέμπλῳ ἐπίσημα

<τεμποῦροι>

ἀρχὴ ἐπιμελουμένη τῆς τῶν γυναικῶν εὐκοσμίας

<τενάγη>

κάθυδροι τόποι. ἢ ποτάμ(ι)ος πηλός

<τεναγώδεσι>

τόποι(ς), ἔνθα ὀλίγον ὕδωρ

*<Τέναγος>

νῆσος Τροίας

[<τέναι>

ζῶναι]

*<τένεα>

κόρυζα

<τέναρος>

κακοῦργος. συκοφάντης

<τένδει>

ἐσθίει, ἢ λιχνεύει. <Τένθαι> γὰρ οἱ λίχνοι

<Τενέδιον βέλος>

ἀντὶ τοῦ Τενέδ(ι)ος πέλεκυς, παροιμία δέ ἐστιν ἐπὶ τῶν ἀποτόμως τι πραττόντων "<ἔτι ἄρα τὸ πρᾶγμα Τενε- δίῳ πελέκει συνέκοψαν>"

<Τενέδιος ξυνήγορος>

ὁ ἀπότομος καὶ σκληρός

<Τένεδος>

πόλις Τρωϊκή, ἢ νῆσος

<τενεκοῦντι>

ἐνοικοῦντι. Αἰολεῖς

<τένθαι>

λωποδύται. μοιχοί

<τενθρηδών>

ζῶον τῶν ἐντόμων καὶ κεντροφόρων παραπλήσιον σφηκί. ἔνιοι ἀγρίαν μέλισσαν

<τενθρήνιον>

κηρίον

<τενθρηνιῶδες>

πολύ[καὶ]κενον (ὡς) κηρίον καὶ ἀραιόν

<τενθίνοι>

λίθοι πλατεῖς

[<τενίαι>

ζῶναι. στέφανοι. ἢ δεσμοί, διαδήματα]

<τέννει>

στένει. βρύχεται

<τέννος>

στέφανος ἐλάϊνος, ἐρίῳ πεπλεγμένος

<τένοντες>

τὰ διατεταμένα νεῦρα, ἀπὸ κεφαλῆς ἕως τῶν ποδῶν. καὶ ἡ συνάφεια τῶν νευριῶν

<τενο(ν)τώσεις>

νωτοκοπ(ής)εις. ἀποκτενεῖς

<τένων>

τὸ ἐν τῷ τραχήλῳ νεῦρον

<τέο>

τίνος τέο μέχρις ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων

*<τεοῖο>

σοῦ

*<τεόν>

σόν

*<τεοί>

σοί

<τέορ>

σοῦ. Κρῆτες

*<τεὸς φθόγγος>

ἡ σὴ φωνή

*<τεούς>

σούς

<τεπτά>

ἑπτά

<τέρα>

τέρεα. σημεῖα

<τεράεσσι>

σημείοις

<τερᾴζει>

τερατεύει

<τέραμνοι>

στέγανοι. σκιαί. σκηνώματα

<τέραμνος>

κυψέλη

<τερασκόποι>

ὀνειροκρίται

<τεράστ[ε]ια>

θαύματα, σημεῖα

<τεράστ[ε]ιοι θεοί>

ἐπὶ σημείων τεταγμένοι

<τερατεύεται>

δολιεύεται

<τερατευόμενον>

δολιευόμενον, ψευδόμενον. ἢ σημεῖον ποιῶν

*<τερατεῖαι>

ψευδολογίαι

*<τερετίσματα [ἢ τερετίματα]>

ᾠδαὶ ἀπατηλαί, ἠχητικαί. ἢ μω- ρολογίαι ἠχημέναι

<τερατοσκόπος>

μάντις, σημειωτικός

<τερατουργεῖ>

παράδοξα ποιεῖ, ἢ τέρατα ἐργάζεται

<τέρειν>

ἁπαλόν

<τέρεμνα>

οἰκήματα

[<τέρεμνος>

ἰσχυρός. ἢ <στέρεμνος>]

<τέρενα χρόα>

ἁπαλὸν χρῶτα

<τέρενα>

ἁπαλά, τρυφερά

<τέρετρα>

τρύπανα

<τέρεσσεν>

ἔτρωσεν. ἐτόρνωσε

<τερετίζοντα>

λαλοῦντα. ἐκ μεταφορᾶς τῆς χελιδόνος

<τερετίσματα>

ᾠδαὶ ἀπατηλαί. τὰ τῆς κιθάρας κρούματα. καὶ τὰ τῶν τεττίγων ᾄσματα

<τερηδών>

σκώληξ οἰκῶν ἐν ξύλῳ

<τέρθεται>

ξηραίνεται. καίεται

<τερθρεία>

λογομαχία. ἀπάτη. φλυαρία. φληναφία

<τερθρεύειν>

τηρεῖν. σκοπεῖν. λιπαρεῖν

<τερθρεύμασι>

φλυαρίαις

<τερθρεύονται>

ἀπατῶνται

<τέρθρ(ι)οι>, οἱ εἰς τὸ κέρας τοῦ ἱστίου ἑκατέρωθεν δεδεμένοι, ἐν οἷς τὸ ἅρμενον ἕλκουσι

<τέρθρον>

ὁ λεγόμενος ἀρτέμων. ἔνιοι δὲ τὸ ἄκρον τοῦ κέρως. καὶ στέγη οἰκίας. τινὲς δὲ τὸ ἔσχατον καὶ ὑψηλόν

<τερθρωτήρ>

ὅπου ὁ πρωρεὺς προορᾷ τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ

<τερίκαρπον>

μεγαλόκαρπον

<τερίμη>

τάφρος

<τερίνη>

τετριμμένη. οἱ δὲ τερπωλή

<τερῖνος>

τηρῶν διάνοιαν, λυπῶν

<τέρμα>

σημεῖον. τέλος ζωῆς. καμπτήρ. ἔσχατον

<τερματίζει>

τελειοῖ, ὁρίζει

<τερμάτων>

τελευταίων

<Τερμέρ(ε)ια κακά>

τὰ μεγάλα

<τέρμιοι>

ὕστατοι

<τέρμινθος>

φυτὸν ἐμφερὲς τῷ λίνῳ, ἐξ οὗ πλέκουσιν (παρ') Ἀθη- ναίοι(ς) [παρ]ὁρμιάς

(*)<τερμιόεντα>

ποδήρη, καὶ εὔμετρον, τὸν μέχρι τῶν ποδῶν τερμα- τιζόμενον

*<τερμιόεσσα>

ἐς πόδας ἀποτερματιζομένη

<τερμιόεν>

ἁρμοστόν. τέλειον

<τέρμιον>

ἔσχατον. ἁρμόζον, πρέπον

<τέρμις>

πούς

<τέρμονα>

φραγμόν. τέλος

<τέρμονες>

τέλη. φραγμοί, ὅρια, τέρματα

<τέρνακα>

τῆς κάκτου τοῦ φυτοῦ καυλός

<Τερπιάδης>

Τερπίου υἱός, ὁ Φήμιος. πατρωνυμικῶς

<τέρπεται>

ἥδεται

<τερπικέραυνος>

ὁ τερπόμενος, ἢ τρέπων πάλιν κεραυνοῖς

<τερπνά>

ἡδέα

<τερπωλή>

τέρψις

<τερπωλῆς>

τέρψεως

<τερπώμεθα>

τρεπώμεθα

<τεῤῥατόν>

ἔσχατον. ἡδύ, τερπνόν

<τεῤῥητόν>

τριήρης

*<τέρσεται>

ξηραίνεται ὑπὸ ἡλίου

<τερσαίνειν>

ξηραίνειν

<τέρσει>

[τέργει]. ξηραίνει, [καίεται. οἱ δὲ πήγνυται

<τέρτα>

ἡ τρίτη

<τέρυ>

ἀσθενές, λεπτόν

<τέρυας ἵππους>

οὕτω λέγονται ὅσοι ἀδδηφάγοι εἰσί. ἔνιοι τοὺς ἀσθε- νεῖς

<τερύνης>

τετριμμένος ὄνος. καὶ γέρων, ἢ δυσανάληπτος γέρων

<τερύσκεται>

νοσεῖ. φθίνει

<τερύσκετο>

ἐτείρετο

<τέρφη>

λέπυρα

<τέρχνεα>

φυτὰ νέα. ἢ ἐντάφια

<τερψιμβρότου>

τοῦ τοὺς βροτοὺς ἤγουν τοὺς ἀνθρώπους, τέρποντος

<τέρψις>

τερπνότης

<τέρψομαι>

τερφθῶ

<τεσσίχον>

τὸ μικρόν

<τε στήλῃ τε τύμβῳ>

στήλῃ ἐν τῷ τάφῳ

<τέτα>

λίαν, κάρτα

<τεταγών>

διατείνας. τινάξας

[<τετακώς>

τετολμηκώς]

<τεταμένον>

ἡπλωμένον

<τέτανος>

κονία. χρίσμα. ἄσβεστος

<τετάνυ(ς)το>

ἐκτέτατο. ἐπέκειτο

<τεταργανωμέναι>

ἐμπεπλεγμέναι

[<τετάργιστο>

ἐκορέσθη, ἐπλήσθη]

<τετάργη>

φασγάνων εἴδη

<τεταρπέσθαι>

ἐμπλησθῆναι. τερφθῆναι

<τετάρπετο>

ἐτρέπετο

<τε(τα)ρπώμεθα>

ἐμπλησθῶμεν

<τεταρτημόριον>

οἱ δύο χαλκοῖ

<τετάρτῳ>

μέτρῳ τῶν ὑγρῶν

<τέταρτον ἥμισυ>

τὸ τέταρτον ἡμιστάτηρον

<τέταται>

τείνει

<τέταχας>

ἐτύπωσας. ἔταξας. [ἐτύπασας]

<(τε)τεὴν κεφαλήν>

τὴν σήν

<τετέλεσται>

γεγένηται. οἱ δὲ γεγάμηκεν

*<Τερέβινθος>

πόλις Ἰακώβ

<τετελεσμένον>

τὸ οἷόν (τε) πρᾶγμα τελεσθῆναι, ἤγουν πληρωθῆναι. [ἢ καὶ μεμιασμένον]

<τετελεσμένος>

τελισκόμενος. ἀνδρόγυνος

<τέτευ[γ]κται>

κατεσκεύασται

<τετεύξεται>

κατασκευασθήσεται. γενήσεται

<τετευχῆσθαι>

καθωπλίσθαι

[<τετηότι>

λυπουμένῳ. ὀργιζομένῳ]

<τέτηφεν>

ἐκπέπληκται, ἐκπλήττεται

*<τετιημέναι>

τετιμωρημέναι

<τετιη[κ]ότες>

ὁμοίως λελυπημένοι

<τετιηότι>

λυπουμένῳ, τιμωρουμένῳ

<τετιημένος>

τὴν ψυχὴν τετιμωρημένος, ἐκπεπληγμένος, ἢ συγκεχυμένος

<τέτλα>

ὑπόμεινον, ἀνέχου

<τέτλαθι>

ὑπόμεινον

<τετληότι>

ὑπομεμενηκότι

<τέτμῃς>

εὕρῃς, καταλάβῃς

<τέτορεν>

ἔτρωσεν

<τετόρῃ>

τρώσῃ

<τετραβάμονος>

τετράποδος

<τετραβαρήων πλίνθων καὶ τάγματα>

Ἀλκαῖος

<τετράγκων>

ὄργανον πολεμικόν

<τετράγυον>

τεσσάρων [ὀρ]γυῶν. <Γύης> δὲ μέτρον ἕκτον σταδίου. καὶ ἐν τῷ ἀρότρῳ τὸ κύρτωμα τοῦ ἱστοβοέως γύης. ἔνιοι γύην τὸ ὀργυιαῖον μέτρον

[<τετραδάμονος>

τετράποδος]

<τετράδι μέν τ' οἴχου>

τετράδι μέν φασι γενέσθαι (Ἡρακλέα), καὶ πρῶτον ἔνδοξον ὄντα, ἄλλῳ ταλαιπωρεῖν. ἔστιν οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄλλοις πονούντων

<τετραδισταί>

σύνοδος νέων συνήθων κατὰ τετράδα γινομένη

<τετράδων>

ὄρνεόν τι. Ἀλκαῖος

<τετράδυσιν>

ἀηδόνας

<τετραέλικτον ἅλμαν>

ἤγουν τρικυμίαν

<τετραελίκωπες>

τέσσαρας ὀφθαλμοὺς ἔχους(α)ι ναῦς

<τετραέλιξ>

τετράκις περιειλημμένος, ἢ πολυέλιξ. ἢ φυτόν τι

<τετραέτηρον, τετραετῆ καὶ τετράενον>

<τετραθέλυμνον>

τετράπτυχον, ἐκ τεσσάρων πτυχῶν [ὅ ἐστι] τεθει- μένον, ὅ ἐστιν ἐπιθήματα ἔχον τέσσαρα ἐπάλληλα, ἐκ τεσσάρων δερ- μάτων συνεστός

<τετραῖον>

ὀρνιθάριόν τι. Λάκωνες

<τετρακίνη>

ἡ ἀγρία θρίδαξ

*<τετράκωλος>

τετράπους

<τετρακτύς>

Πυθαγορικὸς ὅρκος, ἤγουν τῶν τεσσάρων στοιχείων σημαίνων

<τετράκωμος>

μέλος τι σὺν ὀρχήσει πεποιημένον εἰς Ἡρακλέα ἐπινί- κιον. ἐκαλεῖτο δὲ <τέσσαρες κῶμοι>

<τετραμαίνει>

τρέμει, φοβεῖται

<τετραμ(μ)έναι>

ἀπεστραμ(μ)έναι, πρὸς αὐτοὺς τὰς ὄψεις ἔχουσαι

<τετραντίας>

τετράγωνος. καὶ ἰσχυρός

<τετρᾶντα>

τετράγωνόν τι σχῆμα. δηλοῖ δὲ καὶ τοὺς τέσσαρας χαλκοῦς

<τετράξων>

εἶδος χαλινοῦ

<τετράοροι>

τέσσαρες ἐπὶ τοῦ τεθρίππου ὑπεζευγμένοι

<τετρά[ο]ρχαι>

οἱ βασιλεῖς

<τέτραπται>

ἔστραπται

<τετραστάτηρον>

τὴν τετράμνουν

<τετραφάληρον>

τέσσαρας φάλους ἔχουσαν, καὶ ἐξοχάς, οἵ εἰσιν ἧλοι λαμπροὶ περὶ τὸ μέτωπον τῆς περικεφαλαίας κατακρουόμενοι

<τετράφυον>

τετραπάλαιστον

*<τετράφθω>

ἀναχωρείτω

<τετραχίζειν>

τὸ ἐπὶ τετάρτῳ μέρει ποιεῖν τι

*<τέτραχηλισμένα>

πεφανερωμένα

<τετρᾶχμα>

τετράδραχμα

<τετράψομαι>

εἰς ἐκεῖνο τραπήσομαι

<τετράων>

ὄρνις ποιός

<τέτρηνεν>

ἐτρύπησεν

<τετρῆναι>

τρῆσαι

<τετρήχει>

τετράχυντο. πεπύκνωτο. τετάρακτο. ἢ θορύβου πλήρης ἦν

*<τεῦ>

τίνος

<τετρίγει>

ἔτριζεν

<τέτριγε>

τρίζει. [τέτριγεν]

<τετριγῶτας>

τρίζοντας

<τετριγυῖα>

[τετρωμένη.] τρίζουσα

<τετριμμένη>

πεπατημένη ὁδός

<τέτρομος>

τρόμος

<τετροπωμένους>

νενικημένους

<τετρόφασιν>

ἀπενηνόχασι

<τέτροφε>

πέπηγε. πέφυκε. [ἐ]μετεώρισται

<τετρυκότεσσι>

κεκυπρωκόσι

<τετρυμένον>

λεπτόν. καταπεπονημένον. διεφθαρμένον

<τετρυ[ο]μένος>

τετρυχωμένος. δεδαπανημένος ἐν κακοῖς

<τετρῦσθαι>

καταδεδαπανῆσθαι. καταπεπονῆσθαι

<τετρυφάλεια>

περικεφαλαία

<τετρυχωμένος>

καταπεπονημένος

*<τέτραλον>

τετράϊππον

<τετρωμένη>

πληγεῖσα

<τετρωμένος>

πεπληγμένος

<τέτρωρον>

τετράϊππον <ἅρμα>

<τέττα>

νεωτέρου πρὸς πρεσβύτερον τιμητικὴ προσφώνησις

<τέτταρα ξύλα>

ἐπὶ τῆς θύρας οὕτω λέγουσιν Ἀττικοί

<Τέττιγος ἕδρανον>

ἡ Ταίναρος. Τέττιξ γὰρ ὁ Κρὴς Ταίναρον ἔκτισεν

<τεττιγοφόρας>

Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν τῆς κεφαλῆς τριχῶν εἶρον χρυσοῦς τέτ(τιγ)ας

<τέττιξ>

ἔξω τοῦ συνήθους ζώου παρὰ Ἀττικοῖς οἱ τῶν μαγείρων ὑπη- ρέται ξένοι, οἱ δὲ ἐντόπιοι <μαίσωνες>

<τετυγμένα>

σύνθετα, πεποιημένα. πεφροντισμένα

<τετύκοντο>

ἡτοιμάζοντο

<τέτυκται>

κατεσκεύασται

<τετύλωται>

ἐμπέφρακται

<τετυρευμένον>

συγκείμενον. ἀπὸ τοῦ πηγνυμένου γάλακτος

<τετύσκετο>

κατεσκευάζετο

<τετύσκων>

ἐμφανίζων

<τετύφωται>

ἀπόλωλεν. ἐμπέπρησται. ἐμβεβρόντηται. ἐπῄρθη

<τετυφῶσθαι>

μεμηνέναι

<τετύχῃσι>

τύχῃ. παρατύχῃ

[<τετώμενοι>

ὑστερούμενοι. ἐνδεῶς ἔχοντες

<τευάζοντες>

πλανώμενοι]

<τευθίδες>

σηπίαι. θρίς(ς)αι

<τευθίς>

πέμμα πλακουντῶδες. καὶ εἶδος ἰχθύος θαλαττίου

<Τεῦκροι>

οἱ Τρῶες. καὶ οἱ ποιηταί

<τεῦκρον>

ποιητήν

<τευκτῆρος>

ποιητοῦ

<τευκτοῖς>

κατασκευασθεῖσιν

<τευκτόν>

χειροποιητόν, κατασκευαστόν

<τευμᾶται>

τεχνάζει. τιμᾶται

<Τεύμης>

ποταμὸς Θηβῶν

<Τευμησία>

περὶ τῆς <Τευμησίας ἀλώπεκος> οἱ τὰ Θηβαϊκὰ γεγρα- φότες ἱκανὰ εἰρήκασιν

<Τευμησσός>

ὄρος Βοιωτίας

<τεῦξαι>

ποιῆσαι, κατασκευάσαι

<τεῦξαν>

κατεσκεύασαν

<τεῦξε>

κατεσκεύασε

<τεῦξις>

κατασκευή, ποίησις

<τευξομένη>

ποιήσουσα

<τευξόμεθα>

τύχωμεν

<τευτάζει>

σκευωρεῖ. ἡσυχάζει. διατρίβει. οἱ δὲ φροντίζει

[<τευτέξεται>

τε[υ]χνάζει. τέμνεται]

<τευτάζοντες>

πλανώμενοι

<τευτασμός>

στραγγεία

<τευτᾶτ(αι)>

τεχνᾶται

<τεύχεα>

ὅπλα, οὐ μόνον τὰ πολεμικά, ἀλλὰ (καὶ) τῆς νεώς, καὶ τὰ σκεύη, καὶ τὰ χαλκευτικὰ ἐργαλεῖα· ἦλθε δὲ χαλκεὺς ὅπλ' ἐν χερσὶν ἔχων χαλκήϊα, πείρατα τέχνης

<τεῦχε>

κατεσκεύασε

<τεύχει>

ποιεῖ

<τεύχη>

ὅπλα

<τευχησταί>

ὁπλῖται

<τεῦχος>

βιβλίον. ὅπλον. ἄγγος, σκεῦος

<τεύχοντες>

κατασκευάζοντες

<τεῦχρος>

ἀδελφὸς νόθος

<τεύχω>

κατασκευάζω

<τεύχωνται>

σάττωνται. ὁπλίζωνται

<τέφρα>

σποδός

<τεφρόν>

σποδόν, φαιόν, πολιόν

*<τέφρα>

σποδός, κόνις

*<τέφρη> καὶ <τεφρόν>

ὁμοίως

<τεφρώσας>

σποδώσας

<τεχνάζω>

τεχνάζομαι

<τέχνη>

ἐπιστήμη. ἢ δόλος. καὶ <ἀτέχνως>· ἀδόλως

<τεχνήματα>

κατασκευάσματα

*<τεχνήσομαι>

ἐπινοήσω. τεχνάσομαι

<τέχνης γὰρ οὐχ ἥμαρτες>

........

<τέῳ>

τινί. ἢ τοὺς σούς, δυϊκῶς

<τέων δέ>

ποίων δέ. ἢ τῶν σῶν δέ

<τεωρεῖς>

δραπέται. κακοῦργοι, λῃσταί

<τέωρος>

συκοφάντης. καὶ τὰ ὅμοια

<τέως>

ἕως, μέχρι. ἢ πρὸς τὸ παρόν. ἢ ὅμως. ἢ τότε. ἢ ἐν τοιούτῳ. τηνικαῦτα. ἢ ἀντὶ τοῦ πρότερον

<τῇ>

ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ ὑποτακτικοῦ. [ἢ λάβε.] ἢ σέ. ἢ ταύτῃ. ἢ σή. χωρὶς τοῦ <ι> προστακτικὸν ἀνάλογον τῷ λάβε· Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον

*<τῆ>

λάβε, δέξαι

*<τῇ ἁδρότητι>

τῇ ὑψηλότητι

[<τῇ ἀλέσθῃ>

τῇ ἁμάξῃ]

<τῇ ἄλλως>

τῇ ματαίως

<τήβεννος>

εἶδος περιβολαίου παρὰ Ῥωμαίοις

<τήβηθ>

περίτιος μήν

<τηγανίτης>

ἄρτος ἐπὶ τηγάνου γεγονώς, καὶ μετὰ τυροῦ ὀπτώμενος

<τῇδε>

ὧδε, ἐνταῦθα

<τηθαλλαδοῦς ἢ τηθαμμωδοῦς> [η]

ὁ γυναικοτραφής. ἄλλοι τὴν ὑπὸ τήθῃ γενόμενον καὶ τεθραμμένον. ἄλλοι τὴν μαμμόθρεπτον καὶ σπάταλον

<τήθεα>

ὄστρεα

<τήθεα (διφῶν)>

τὰ ἄῤῥυγα, ἢ ὄστρεα ζητῶν

<τήθη>

ἡ τῆς μητρὸς καὶ πατρὸς (μήτηρ), ἡ καὶ μάμμη, καὶ <τηθίς>· ἡ τῶν γονέων ἀδελφή

[<τηθηνόν>

ἐράσμιον]

<τηθύα>

τενάγη, ἃ προχέουσιν οἱ ποταμοί. καὶ εἶδος ὀστρέων

<Τηθύς>

ἡ γῆ

<...τηι ῥινῶι σχέτο>

ἐν τῇ βύρσῃ ἐπεσχέθη, ὅ ἐστιν ἐν τῷ ὅπλῳ, ἢ ἐν τῇ βελέῃ

<τηκεδανοῖο>

τηκομένου, τήκοντος

*<τήκει>

φθείρει. δαπανᾷ. λεπτύνει

<τηκεδών>

φθίσις, τῆξις

<τηκόμενος>

φθειρόμενος. λεπτυνόμενος. δαπανώμενος

<τηλαυγές>

τηλέσκοπον. καθαρόν

*<τῆλε>

μακράν. πόῤῥω

*<τηλαύγημα>

ἀρχὴ λέπρας

*<τηλαυγήσεως>

λαμπρότητος

*<τηλαυγῶς>

λαμπρῶς

(*)<τηλεδαποί>

οἱ πόῤῥωθεν καὶ ἀπὸ τοῦ ἄλλου δαπέδου. ξένος ἀλ- λοδαπής. καὶ <τηλεδαπός> ὅμοιον

*<τῆλε δέ>

μακρὰν δέ

<Τηλεβόαι>

οἱ Τάφιοι

*<τηλεθάον>

θάλλον, ἀκμάζον, εὐανθές

*<τηλεθόωσαν>

θάλλουσαν, θάλπουσαν

<τηλέθροον>

ὀξύφωνον, μεγαλόφωνον

*<τηλεκλειτοί>

πόῤῥω ἔνδοξοι

*<τηλεκλυτά>

ἔνδοξα, καὶ μέχρι πολλοῦ ἀκουόμενα

*<Τηλεμάχῳ καὶ ἐμοὶ διαειπέμεν>

πρός με καὶ Τηλεμάχῳ ἔσται ὁ λόγος

*<τηλέπυλον>

μακρὰν ἀπ' ἀλλήλων ἔχουσαν διεστώσας τὰς πύλας. ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δηλοῖ, [ἢ στύλου πύλαι]

<τηλεσκόπος>

πόῤῥω ὁρῶν

<τηλεφανής>

μακρόθεν φαινομένη

<τηλεφανές>

φαινόμενον μακρόθεν

<Τηλεφίδην>

Τηλέφου υἱόν

<τηλέφιλον>

φυτόν τι. τινὲς δὲ ἀείζωον ἄγριον

<τηλία>

σηλία, ἐν ᾗ διαμάττεται τὰ ἄλευρα. ἢ περιφέρεια κοσκίνου

<τήλιδα>

οὕτως ἐκάλουν τὴν συνηρμο(ς)μένην

<τηλικαῦτα>

τοιαῦτα

<τηλίκος>

τηλικοῦτος. ἢ νήπιος

<τηλικώτατον>

πρεσβύτατον. ποῤῥώτατον

<τηλόθεν>

πόῤῥωθεν

<τηλόθι>

ὁμοίως

<τηλουρόν>

πόῤῥω ἀφωρισμένην. τινὲς μὲν ὡς πανοῦργον, τινὲς δὲ ὡς κηπουρὸν τῷ τόνῳ

<τηλοῦρος>

μακρόθεν ἀποθείς

<τηλυγέτην>

μονογενῆ

<τηλύγετος>

ὁ τηλοῦ τῆς ἡλικίας τοῖς γονεῦσι γεγονώς, ἐπὶ γήρᾳ παῖς μονογενής

<τηλυγέτων ἀποικιῶν>

τῶν μακρὰν ἀπεχουσῶν

<τηλωπόν>

μακρόθεν φαινόμενον

<τημελεία>

θεραπεία. ἐπιμέλεια

<τημελές>

ἐπιμελές, σπουδαῖον

<τημελητής>

ἐπιμελητής

<τημελῆσαι>

θλῖψαι. φιλοκαλῆσαι. σπουδάσαι. καὶ <τημελήσαντες> καὶ <τημελούμενοι> ὁμοίως

<τήμερον>

Ἀττικοὶ [<τήμερος>] καὶ <τήμερα> λέγουσιν

<τῇ 'μῇ>

τῇ ἐμῇ <ἕπεσθαι>

<τῆμος>

τηνικαῦτα, τότε

<τήν>

ὁτὲ μὲν ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ τοῦ ταύτην· τήν ποτε Φοίνικες

<τηνάλλως>

τὴν μάτην

<τήνδε>

ταύτην

<τήνεβλος>

ἐφύμνιον, ἀφ' οὗ ὁ νικῶν τήνεβλος

<τήνεβλα>

τὰ ἐφύμνια ᾀδόμενα τοῖς νικῶσι

<τὴν ἐπιδεξιάν>

περιέφερον ἐν τοῖς συμποσίοις ἐπὶ δεξιὰ τὸ πάλαι κιθάραν, εἶτα μυῤῥίνην, πρὸς ἣν ᾖδον

<τηνεσμός>

νόσημα περὶ τὰ ἔντερα

*<τὴν εὐπερίστατον>

τὴν εὔκολον

<τηνήδε>, ἐποίησε δέ σοι

<τὴν ἠϊόνα>

τὴν αἰγιαλόν

<τήνης>

ἕως. Ταραντῖνοι

<Τηνία>

ἔχιδνα. ἄλλοι δὲ τὴν στηθοδέσμην

<τηνικάδε>

τότε δέ

<τηνικαῦτα>

[πότε. ἢ] τότε

<τὴν κύλικα>

τὴν φιάλην, τὸ ποτήριον

<τὴν παῖδα>

τὴν παρθένον

<τὴν προσήκουσαν>

τὴν ὀφειλομένην

<τὴν φειδώ>

τὸ φείδεσθαι

<τῆξις>

φθίσις, νόσος. παρὰ τὸ <τήκεσθαι>

<τῇ ὀρέξει>

τῇ ἐπιθυμίᾳ

[<τήποδα>

λέβητα. τρισκελῆ, χαλκίον]

<τῇ πρὸς ἀκτῖνα>

τῇ ἀνατολῇ

[<τήπτε δέ σε χρεώ>

τίς δέ σε χρεία κατέλαβεν;]

<τηρεῖ>

φυλάσσει, φρουρεῖ

<Τήρ(ε)ια>

ὄρος Τρωάδος

<Τηρίας>

ποταμὸς Σικελίας

<τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλε>

ταῖς ἐν θαλάσσῃ κορώναις. προσημαίνουσι δὲ αὗται τοὺς χειμῶνας

<τῆς ἄλης>

τῆς πλάνης

<τῆς δεῦρο>

τοῦ παρόντος

<τῆσδε φύσεως>

ταύτης τῆς φύσεως

<τῆς κουστωδίας>

τοῦ συστήματος

<τῆς ὑπερῴας>

τοῦ οὐρανίσκου

<τήτει>

σπάνει

<τῆτες>

ἐν τῷδε τῷ ἔτει. οἱ δὲ Δωριεῖς <σᾶτές> φασιν· ὅθεν <σατα- νίους πυροὺς> [καὶ] μὴ τελεσφοροῦντας, ἀλλὰ πρὸ ὥρας θεριζομέ- νους

<τήτη>

ἀπορία, ἔνδεια, στέρησις

<τητωμένη>

στερ[ρ]ομένη

[<τητθή>

μάμμη. θεία]

[<τητύμα>

ἀληθῆ]

<τητωμένου>

στερ[ρ]ομένου

<τητώμενον>

στερισκόμενον

<Τηΰγετον>

ὄρος

<τηϋσίην>

ματαίαν· σὺ δὲ (τη)υσίην ὁδὸν ἔλθῃς τινὲς ἀρχ(α)ίαν· ἄλλοι βλαβεράν, ἢ περιβόητον

<τηΰσιον>

μάταιον

<τιάλλακτον>

Σέλευκος παρὰ Ἐπαινέτῳ ἔμβαμμά τι

[<τιαλέσθην>

τὴν ἅμαξαν]

<τιάρα>

ἡ λεγομένη κυρβασία. ταύτῃ δὲ οἱ Πέρσαι βασιλεῖς μόνοι ἐχρῶντο ὀρθῇ· οἱ δὲ στρατηγοὶ ὑποκεκλιμένῃ. Ἡρόδοτος δὲ ἐν α# ἀῤῥε- νικῶς

<τιάρις>

λόφος τῆς περικεφαλαίας, περίθεμ[εν]α κεφαλῆς, καμελαύκιον

*<τιβάθων>

τιμώμενος

<Τιάσσα>

κρήνη ἐν Λακεδαιμονίᾳ. τινὲς δὲ ποταμόν

<τίβδαινον>

φίλον

<τιβδεῖ>

φοβεῖται

<τιβήν[ος]>

λέβης, τρίπους

<τιγάς>

εἶδος ἀμπέλου

<τίγγα>

Διοκλῆς ἐν Μελίτταις. Ἡρακλέων δὲ οὐ διελὼν τιγγάβαρυ τὸ κιννάβαρι[ν] λέγει

<τιγόνιον>

εἶδός τι Ἀριστοτέλει

<Τίγρης>

ποταμὸς Περσῶν. καὶ ὁ τοῦ ποταμοῦ ῥοῖζος. καὶ ζῶον [παρὰ μὲν Ἰουδαίοις Φορά<δ>, παρὰ δὲ Ἕλλησι] <τίγρις>

<τί δαί>

τί γὰρ ἄλλο, ἢ τί γὰρ; Κρῆτες. Βοιωτοὶ δὲ ἐνθάδε. Ἀττικοὶ διὰ τί δή

<τί δή ποτε>

διὰ τί

<τί δῆτά σοι>

διὰ τί σοι

<τί δόστορε>

τί ποιεῖτε; Ταραντῖνοι

<τίει>

τιμᾷ, σέβεται, αἰδεῖται

<τίεσκε μύθους>

ἐτίμα λόγους

<τιέσκετο>

ἐτιμᾶτο

<τίεσκον>

ἐτίμων

<τίετο>

ἐτιμᾶτο

<τίη>

διὰ τί, ἱνατί

[<τιήνη>

ἡ βασίλισσα]

<τιήρη(ς)>

τὸ ὀξύ ...... Πέρσαι

<τιητιβεῖν>

τιμωρεῖσθαι

<τιθαί>

τιθασσαί. τέλειαι. ἐργάτιδες. πραεῖαι

<τιθαιβώσσειν>

βόσκειν. ἐργάζεσθαι. τρέφειν, ἐθήβειν. θησαυρίζειν. ἀγαπᾶν. θορυβεῖν. τιθέναι τὴν βόσιν, τουτέστι τὴν τροφήν

<τιθαιβώσσουσιν>

ἐναποτίθενται, ἀποθησαυρίζουσι τὴν τροφὴν αἱ μέλιτται, τὸν λεγόμενον μελίκηρον

<τιθαιβώσσουσι>

τιθέασι. φυλάσσουσι

<τίθει>

ἐνετίθει, ἐδίδου

[<τιθεῖον>

μαστός]

<τίθεισθα>

ποιεῖς

<τιθέντες>

ποιοῦντες

<τίθεντο>

παρεσκευάζοντο

[<τίθεον>

ἰσόθεον]

[<τιθή>

τροφός]

<τιθήνας>

τροφούς, τιτ(θ)άς

*<τιθασσεύει>

ἡμεροῖ, πραΰνει

<τιθηνεῖ>

τρέφει

<τιθηνεύεται>

ὅμοιον

<τιθηνευόμενος>

τρεφόμενος. ἀσκῶν

<τιθήνη>

τροφός. μοσχοτρόφος. ἢ ὁ τὰ τι(τ)θευόμενα τημελῶν παιδία. οἱ δὲ <τιθηνόν>· τὸν ἐράσμιον

*<τιθήμενον>

παρατιθέμενον, ὅ ἐστι καθοπλιζόμενον

<τιθηνόκομον γένος>

τοὺς Αἰθίοπας, ἐπεὶ μέλανες καὶ κομῆται

<τιθηνούμενος>

τρέφων. <Τιθηνός> γὰρ ἡ τροφός, καὶ <τιτθοί> οἱ μαστοί

<τίθησι>

τιθεῖ

<τιθίασται>

τιμᾶν

<Τιθράσια>

χαλεπά, τραχέα

<Τιθωνόκομον>

ἔθνος μέλαν μὲν τὸ ὅλον σῶμα, λευκὸν δὲ τὰς κόμας

<τί ἱκανόν>

τί ὄφελος

<τί κεν>

τί ἄν

<τίκτειν>

καὶ ἐπὶ ἀῤῥένων· τίκτεν ἀνὴρ ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι

<τιλίαι>

αἴγειροι

[<τιλλά>

πτερά]

<τίλλει>

ἀνα(ς)πᾷ. μέμφεται. διαβάλλει. ἀποσκώπτει

<τιλλομένη>

λοιδορουμένη

<τιλμός>

παιδιά

<τιλτόν>

εἶδος ταριχίου

<τιμᾴδιον>

μικρὰ τιμή

<τί μαθών>

τί βουλόμενος

<τιμαλφεῖν>

τιμᾶν

<τιμαλφής>

ἔντιμος, τιμὴν ἀλφάνουσα, διὰ τιμῆς ἀγομένη· Ἴων Φοί- νικι δευτέρῳ. τινὲς μὲν τὴν ἰώνιον, Αἰσχύλος δὲ ἐν Ἐπιγόνοις ἐπὶ τοῦ ἐντίμου

*<τιμαί>

ὠνα(ί)· τιμήματα

<τιμαλφέστατα>

τιμιώτατα, πολύτιμα. ἢ ὁσιώτατα

[<Τιμάναξ>

ὁ πρωκτός. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ Θεόδωρος]

<τιμᾶσι>

τίουσιν

<τιμά(ς)ω>

τιμήσω

<τιμή>

δόξα. ποτὲ δὲ καὶ τιμωρία, ἢ ἀντέκτισις ἡ κυρία

<τί μέλλει(ς)>

τί βραδύνεις

<τιμηδές>

εὐλαβές

<τιμήεντος>

ἐντίμου

<τιμήορος>

τιμωρός. βοηθός

<τιμηρύειν>

τιμιοπωλῶν

<τιμῆς>

τίσεως

<τιμήσεως>

ζημίας

<τιμηταί>

οἱ τιμώμενοι τὴν ἑκάστου οὐσίαν

<τίμιος>

ἔντιμος, ἔνδοξος

<τιμιουλκῶν>

τιμὴν αἰτῶν, ἢ ἕλκων τὴν τιμήν

<τιμουλκῶν>

αἰτῶν, καὶ ἀπαιτῶν

<τιμοῦντας>

τιμίους ὄντας

<τιμοῦχος>

ἔντιμος. ἀξιόλογος. καὶ ἄρχων, ἰσχυρότατος, μέγιστος

<τιμῶμαι>

καταδικάζω

<τιμώμενος>

εὐθυνόμενος. καὶ ἐπιτίμιον ὑπέχων. οἱ δὲ ἐπιτίμια πα- τρός

<τιμωρεῖσθαι>

κολάζεσθαι

<τιμωρία>

πρόστιμον, ἀνταπόδοσις. κόλασις. ἢ τιμὴ παρὰ Λυσίᾳ

<τιμωροῦσι>

καταπονοῦσιν. ἐκδικοῦσιν

<τίν>

σοί. ἢ τινά

<τινακτοπήληξ>

σεισολόφος

<τινθαλέῳ>

πυρί. διαθέρμῳ

<τινθαλέον>

διάπυρον. διάφορον. διεφθαρμένον. διαφανές

<τιννεῖν>

ἀποδοῦναι

*<τί νυ βείομαι>

τί δὴ μέλ[λ]ω βιοῦ(ν), ὅ ἐστι ζῆν

*<τιν[ν]ύμενον>

ἀπαιτούμενον. ἀποδιδόμενον

<τίν[ν]υνται>

τιμωροῦνται

<τιν[ν]ύων>

ἀποδιδῶν

<τιντόν>

ἑφθόν

<τῖξον>

δεῖξον

<τιοίμην>

τίμιος εἴην

<τίοιτο>

τιμηθείη

<τίον>

μέσον ἡμέρας ἐτίμουν

<τίον ἑτέρων>, τὰ ἀπρεπῆ

<τί ὀνήσω>

τί ὠφελήσω

<τίπτε>

τί δήποτε. ἢ κατὰ συγκοπὴν τί ποτε. ἢ διὰ τί, ἢ ἱνατί

<τίπτε δέ σε χρεώ(ν)>

τίς δέ σε χρεία καταλαμβάνει

<τίπτε με>

διὰ τί με

<τί πράττεις>

τί ποιεῖς

[<τίρεα>

ἄστρα]

<τί ῥέζεις>

τί πράττεις

[<τίρεται>

καταμολύνεται. καταπονεῖται]

<τίριος>

θέρου(ς). Κρῆτες

<Τίρυνθα>

πόλις ἐν Ἄργει

<Τιρύνθιον Ἄργος>

τὰς Μυκήνας

<Τιρύνθιον πλίνθε(υ)μα>

ἀντὶ τοῦ [τὸ] τεῖχος. ὑπὸ Κυκλώπων δὲ κατεσκεύαστο

*<τισάμενον>

καταπονούμενον

*<τίσασθαι>

τιμωρίας λαβεῖν

*<τίσατο>

ἐτιμωρήσατο

<τῖσαι>

ἀποδοῦναι

<τίς γάρ>

τίς δή

<τίς δ' αὖ τοι>

τί(ς) δέ σοι

<τίς[ο]ι>

ποίοις

<τίσειαν>

τιμωρίαν δοῖεν

<τίσις>

ἀντέκτισις. ἀτιμία. ποινή, τιμωρία

<τίς κεν>

τίς ἄν

<τίσις>, τί ποτε

<τῖσον>

τίμησον

<τίσομαι>

τιμωρήσομαι

<τίς γάρ>

τίς δή

<τίσουσι>

τιμωρήσονται

<τίς τρόπος>

παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλοκότων

<τίσω>

ἀποδώσω. τιμήσω

<τίται>

εὔποροι. ἢ κατήγοροι τῶν ἀρχόντων

<τιταινόμενος>

τρέχων. ἕλκων. τ(ε)ινόμενος

<τίται.νον>

ἕλκουσι. τείνουσι

<τιταίνειν>

σπεύδειν. τείνειν. κραδαίνειν. ἕλκειν. τίσιν λαμβάνειν. τι- μωρεῖν

<τιταινομένω>

ἐκτετακότε

<τιτάν>

παιδεραστής. [καὶ τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὄνομα]

<Τιτανίδα>

τὴν Εὔβοιαν, παρόσον Βριάρεω[ς] θυγάτηρ ἦν. ἔνιοι δὲ τὴν Ἀσωποῦ φασι

<Τιτᾶνες>

τιμωροί, ἀπὸ τοῦ τιταίνειν. ἄλλοι δὲ οἱ μὴ ἔχοντες ἀποτῖ- σαι <ἀτιτᾶνες> ὠνομάζοντο, οἱ δὲ ἔχοντες <τιτᾶνες>

<Τιτανὶς γῆ>

ἤτοι πᾶσα ἡ γῆ, (ἢ) ἡ (Ἀττικὴ) ἀπὸ τῶν κατασχόντων

<τίτανος>

[ὄρος Θεσσαλίας.] καὶ κονία, ἄσβεστος. οἱ δὲ τιγύψου χρῖσμα

<..τιτανωμένας>

γεγυψωμένας

<τιτανωτὴ χρόα>

γυψωτή, ἢ λευκόχροος

*<Τιταρήσιος>

ποταμὸς Ἠπείρου

<τίταξ>

ἔντιμος. ἢ δυνάστης. οἱ δὲ βασιλεύς

[<τιτᾶσθαι>

στερήσασθαι]

[<τιτένων>

τείνων. πέμπων. ἕλκων]

<Τιτῆνες>

Οὐρανοῦ παῖδες

<τιτῆναι>

βασιλίδες ....... ἢ Ἕκτορος Λύτροις

<τίτθαι>

τροφοί

<τίτθεν>

τίκτειν

<τιτθίον>

τιτθός. μαστός

<τιτθή>

ἡ τροφός

<τι τίει>

τιμᾷ

<τίρ>

τίς. Λάκωνες

<τίτλος>

πτυχίον ἐπίγραμμα ἔχον

<Τίτορμος>

οὗτος Αἰτωλὸς ἀνὴρ διαβεβοημένος ἐπὶ ἀνδρείᾳ καὶ με- γέθει

<τιτρᾶται>

τρυπᾶται. διανοίγεται

<τιτυβίζει>

ὡς χελιδὼν φωνεῖ

<τιτύπαι>

αἱ ἐμπύλαι· αἱ πλάναι

<τιτύρας>

ὄρνις ποιός. ἢ τιτυρώδης

<τίτυρος>

σάτυρος. κάλαμος. ἢ ὄρνις

<τιτύρινος>

μόναυλος. ἢ αὐλὸς καλάμινος

<τιτύσκετο>

ἡτοιμάζετο, παρεσκευάζετο. κατεστοχάζετο

<τιτυσκόμενοι>

εὐστοχοῦντες, στοχαζόμενοι

<τιτυσκόμενος>

τὰ αὐτά

<τιτώ>

ἠώς. ἢ αὔριον. ἢ τινί

<τί ὑμῖν διαφέρει>

τί ὑμῖν μέλει

<τίφαι>

αἱ ὀλύραι. καὶ <τιφή> ἐν τοῖς ἕλεσι

<τιφαίας>

τὰς τῶν θηρῶν καταδύσεις

<τίφια ὄρνεα>

τὰ ἐν τοῖς ἕλεσι γινόμενα

<τῖφος>

ἕλος

<Τῖφυς>

ὁ ἐφιάλτης, νέαλυς. καὶ ὁ τῆς Ἀργοῦς κυβερνήτης

<τί φῶ>

τί εἴπω

[<τιχίζομαι>

σκέπομαι]

<τίω>

σοῦ. ἢ τιμῶ. ἢ τύχω

<τλᾶθι>

ὑπόμεινον

<τλαιπαθές>

ταλαίπωρε

<τλάς>

ὑπομείνας. ἢ ποιήσας

<τλασίφρονα>

ὑπομονητικόν

<τλήθα>

ὡραία. Κυρηναῖοι

<τλήθυμος>

ἰσχυροκάρδιος

*<τλήμων>

ὑπομονητικός

[<τλημαθεῖν>

ταλαιπωρεῖν, πονεῖν]

<τλημόνως>

ἐλεεινῶς

<τλῆναι>

ὑπομεῖναι. τολμῆσαι. παθεῖν

<τληπάθειαι>

ὑπομοναί, ταλαιπωρίαι

<τληπαθής>

ὑπομονητικός

<τλῆσις>

τόλμα. θράσος

<τλησίπονος>

τολμηρός, καρτερικός

<τλῆτε>

ὑπομείνατε

<τλητικῶς>

ὑπομονητικῶς

<τλητῶν>

ὑπομονητικῶν

<τμάγεν>

διεχωρίσθησαν, διέστησαν, ἐτμήθησαν, ἐσχίσθησαν

<Τμάριον>

ὄρος Ἀρκαδίας

<Τμάριος>

Ζεὺς ἐν Δωδώνῃ

<τμήγας>

γατόμος. ἀροτήρ

<τμῆγος>

ἀρότης. βούτμημα

<τμήδην>

τμητικῶς, τομῶς. ταχέως. ἀποκεχ(ω)ρισμένως. βέλτιον δέ, ὅσον ἐπιτεμεῖν, καὶ οὐκ εἰς βάθος τρῶσαι· τμήδην αὐχέν' ἐπῆλθεν

<τμηθεῖσα>

κοπεῖσα

<τμηθῆναι>

<τμῆξαι>

τεμεῖν. (δια)λαβεῖν

<τμήξας>

τὰ αὐτά

<τμητός>

τμῆμα

<Τμῶλος>

ὄρος. καὶ ποταμός

<τό>

τὸ ἄρθρον οὐδέτερον προτακτικόν [ἢ γὰρ] τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδ(ο)ιο[ν] καὶ ἀντὶ τοῦ τοῦτο· (τὸ) μὲν οὔποτε φύλ(λ)α [τε] καὶ ὄζους φύσει

<τοάκης>

χιτὼν σχιστός

<τόβλικος>

κρουματίου μίμησις

<τόγε ἧκον>

ὅσον δυνατόν

<τογέρα>

μοιχός. λαλαχός

<τὸ δ' αὐτό>

τὸ αὐτὸ δέ. ὁμοίως δέ

<τὸ δεῖν>

τὸ δέον

<τὸ δήϊον>

τὸ πολέμιον

<τόδ' ἱκάνεις>

ἔνθαδε ἥκεις

<τὸ ἐνσώματον>

τὸ μετὰ σώματος

<τὸ ἠλύσιον>

ὁ παράδεισος

<τὸ ἤνυστρον>

μέρος τῆς κοιλίας τῶν μηρυκωμένων

*<τὸ θεέ>

π[αρ]αστάς

<τοί>

οἵ. οὗτοι. καὶ σύνδεσμος παραπληρωματικός. [καὶ ἀντὶ τούτοις]

<τοῖα>

τοιαύτας, τοιάςδε

<τοιγάρ>

τοιγαροῦν. σύνδεσμος

<τοιγαροῦν>

ὅθεν δή. ἢ οὐκοῦν

<τοιγάρτοι>

καὶ γάρ. τοιγάρτοι

<τοίδε γε>

ἐκεῖνοι δέ, ἢ οὗτοί γε

<τοιθορύκτρια>

ἡ τοὺς σεισμοὺς ποιοῦσα

<τοιθορύσσειν>

σείειν

<τὸ ἱερόν>

τὸ θεῖον

<τοί κεν>

οἵτινες ἄν

<τοῖν>

τί ποτε. Κρῆτες

<τοῖϊν>

ἐκείνων

<τοίνυν>

διὰ τοῦτο

[<τοινισταφράσαι>

ἀγγεῖλαι. εἰπεῖν]

<τοῖο>

[τοῦτο. ἢ] αὐτοῦ

<τοῖοι>

τοιοῦτοι· ἀγαθοί

<τοῖον>

τοιοῦτον. οὕτως ἀγαθόν. τοῦτον. τάσσεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ

<τοῖος>

τοιοῦτος

<τοίοις δέ>

τοιούτοις δέ

<τοίους>

τοιούτους

<τοί ῥα>

οἵτινες δή

<τοῖς>

τούτοις

<τοῖσι>

τοῖς σοῖς. ἢ ἐν ἑαυτοῖς. ἢ ἐν τούτοις

<τοῖς τῇδε>

τοῖς ἐνθάδε

<τοῖς τυχοῦσι>

τοῖς ἐντυγχάνουσι

<τοιχοδιφήτωρ>

τοιχωρύχος

<τοῖχος>

τοῦ πλοίου ἡ πλευρά

<τοιχωρύχος>

λῃστής, κλέπτης

<τοίως>

ἰσχυρῶς. καλῶς. ἀκριβῶς

<τοκάδερ>

ἔγκυοι

<τὸ καί>

διὸ καί

<τὸ κατὰ γᾶς ξίφος>

θηρίδιον σκολοπένδρᾳ ὅμοιον

<τοκέες>

πατέρες, γονεῖς

<τοκεῦσι>

γονεῦσιν. ἐγγόνοις

<τοκέων>

γονέων

<τόκος>

γένεσις

<τὸ κρήγυον>

τὸ ἀληθές

<τὸ κῦρος>

ἡ ἐξουσία, ἡ δεσποτεία

[<τόλα>

τότε]

<τὸ λαιόν>

τὸ ἀριστερόν

[<τολέσπευσεν>

εἰργάσατο]

<τολμήσω>

καρτερήσω

<τολμητίας>

προπετής, αὐθάδης, ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἐπιχειρῶν

<τόλυξ>

αἰδοῖον

*<τὸ λοβόν>

τὴν ἀρχὴν τοῦ ὠτός

<τολύπαι>

τὸ κατασκευαστὸν ἔριον

<τολυπεύειν>

ταλαιπωρεῖν. μοχθεῖν. στρέφειν. μηχανᾶσθαι. ἐργάζεσθαι

<τολύπευμα>

τὸ κατασκευαστὸν ἔριον

<το[πο]λυπεύσας>

κατεργασάμενος

<τολύπευσεν>

ἐξειργάσατο

<τολυπευτικώτατος>

ἐργαστικώτατος. ἐπιτελεστικώτατος

<τολύπη>

τὰ προφυράματα τῶν μαζῶν, ἃ καὶ βήρηκας καλοῦσιν. καὶ ἀγαθίδιον στήμονος, ἢ ῥοδάνης

<Τόμαρος>

τὸ ἐν Δωδώνῃ ὄρος. καὶ προφήτης. καὶ ἱερεύς. καὶ θύτης. καὶ μάντις

<τὸ μέταζε>

τηνικάδε

<τὸ μελάνδρυος>

τὸ μέσον τοῦ ξύλου· διὰ τὸ εἶναι εὔτονον τοῦτο τὸ μέρος. ἄλλοι δὲ διαστείλαντες <τὸ μέλαν δρυός> εἰς δύο μέρη λόγου ἀποδεδώκασι τὸ μέσον τῆς δρυὸς μέρος μέλαν εἶναι καὶ ἄσηπτον διαμένειν

<τομεύουσι>

τέμνουσι

<τομεύς>

τμήτης, ἤγουν ὁ τέμνων

<τομή>

ἡ ῥίζα, ὅθεν ἐτμήθη. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ ξίφους

<τομία>

τὰ ἀποτμήματα, καὶ ἀκρωτηριάσματα τοῦ νεκροῦ. οἱ δὲ τὰ ἱερά, ἃ σφάζοντες ὀμνύουσιν

<τό μοι>

τοῦτό μοι

<τόμος>

χάρτης. ἢ ὁ τέμνων

<τόμουροι>

προφῆται. ἱερεῖς. οἰωνοσκόποι. διάκονοι

<τομώτερος>

ὀξύτερος, δυνάμενος τέμνειν

<τόν>

ἄρθρον ἀρσενικὸν προτακτικὸν πτώσεως αἰτιατικῆς. ἢ τοῦτον. ἢ ὅντινα

<τοναία>

φωνῆς τάσις

<τὸν ἀφ' ἱερᾶς>

γραμμή τις ἐν τῇ παιδιᾷ τῶν πεσσῶν, ἱερὰ καλου- μένη

<τὸν δ' ἄρ>

πρὸς τοῦτον δέ

<τὸν εὐθυτενῆ>

τὸν ὀρθόν

<τονθορύζει>

ἀτάκτως λαλεῖ. γογγύζει. ψιθυρίζει. καὶ <τονθρίζει> τὰ αὐτά

<τονθρύς>

φωνή

<τόνθων>

παρὰ Κορίννῃ ἐπὶ νωτιαίου κρέως τὸ ὄνομα

<τόνος>

ἔντασις, ἰσχύς, ῥώμη, δύναμις

<τόνους>

τὰς κειρίας ἀπὸ τοῦ τετάσθαι

<τὸν ὀπισθότατον>

τὸν ὀπίσω, τὸν τελευταῖον, τὸν ἔσχατον

<τὸν οὐδόν>

τὸν βατῆρα ὁδοποιόν

<τόν ῥα>

τὸν δή

<τὸν σόν>

τὸν ἴδιον. τέρ[τρε]μονα, τὸ τέλος

<τό νυ γὰρ κατεάξαμεν>

τοῦτο γὰρ τὸ δόρυ κατεάξαμεν

<τόνῳ>

λίαν [τέρατι

<τοξεύομαι>

ἀποστεροῦμαι ....

<τοξεύοντο>

τόξα ἔτεινον

<Τοξίου βουνός>

τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ ἐν Σικυῶνι. βέλτιον δὲ ἀκούειν τὴν ἐν Δελφοῖς Νάπην λεγομένην· ἐκεῖ γὰρ καὶ ὁ δράκων κατετο- ξεύθη. καὶ ὁ ὀμφαλὸς τῆς γῆς τάφος ἐστὶ τοῦ Πύθωνος

<τόξον>

κυρίως αὐτὸ τόξον. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν τοξικὴν ἐμπειρίαν, καὶ αὐτὰ τὰ βέλη

<τοξοποιεῖν τὰς ὀφρῦς>

συστρέφειν αὐτάς

<τοξόται>

οἱ δημόσιοι ὑπηρέται

<τοξότα λωβητήρ>

διὰ τόξων λωβώμενε, καὶ βλάπτων· ἀφ' οὗ τὸν δειλὸν λέγει

<τοξότης>

πολεμιστής

<τόξου πῆχυν>

τὸ ὅλον τόξον, κατὰ ἀντεπέκτασιν τῆς νευρᾶς

<τό οἱ>

ὅπερ αὐτῷ

<τὸ ὄντως>

τὸ ἀληθῶς

[<τόοσα μέμηλε>

τοσαῦτα φροντίζει]

<τὸ ὅσον ἐπ' ἐμοί>

τὸ κατὰ δύναμιν

<τοπάζει>

εἰκάζει. ἱδρύει. ὑποπτεύει. στοχάζεται [ἢ <τοθάζει>]

<τὸ παράπαν>

παντελῶς

<τὸ πάροιθεν>

τὸ πρὸ τούτου

<τὸ παρὸν εὖ τίθεσο>

παροιμία, ἧς καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ μνημο- νεύει

<τοπάσαι>

ὑπονοῆσαι. ὑπολαβεῖν

<τοπαστέον>

ὑποληπτέον. ὑπονοητέον

<τὸ περιόν>

πλῆθος

<τοπήϊα>

ὅπλα νεώς, σχοινία, τοπεῖα, κάλοι

<τὸ πρὸς ἀκτῖνα>

τὸ πρὸς ἀνατολήν

<τὸ προμηθέ[υ]ς>

τὸ προνοητικόν

<τὸ προσεχές>

τὸ ἐγγύς

<τὸ πρῶτον>

τὸ πρεσβύτατον

[<τοπυργίαις>

ἐμπυρισμοῖς]

<τό ῥα>

ὅπερ δή

<τόρβηλος>

μεμψίμοιρος

<Τόργιον>

ὄρος ἐν Σικελίᾳ, ὅπου νεοττεύουσιν οἱ γῦπες. ἀφ' οὗ καὶ αὐτοὶ <τόργοι>

<τόργος>

εἶδος γυπὸς αἱματοῤῥόφου. ἔστι δὲ καὶ ὁ γὺψ παρὰ Σικε- λιώταις

<τορεῖν>

τορῆσαι, τρῆσαι, τεμεῖν

<τορέλλη>

ἐπιφώνημα θρηνητικὸν σὺν αὐλῷ Θρᾳκικόν

<τορκιμόν>

τὸ βαρὺ καὶ μισητόν

<τόρμη>

εὐθὺς δρόμος κατὰ τέχνην. καὶ στροφή. καὶ σύμπας (δρόμος)

<τορμίς>

ἡ δέσποινα

<τόρμος>

ἡ πλήμνη τοῦ τροχοῦ, εἰς ἣν ὁ ἄξων ....

<τορνεύει>

γλύφει

<τορνευταί>

γλύπται

<τόρνος>

ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ᾧ τὰ στρογγύλα σχήματα περιγράφεται

<τορνῶσαι>

περιγράψαι. κυκλῶσαι

<τορνώσας>

τῷ κύκλῳ περιγράψας

<τορνοῦμαι δὲ πρὸς μέτρον>

ἀντὶ τοῦ περιγράφομαι

<τὸ ῥόθιον>

τὸ κῦμα

<τόρον>

λιθ(οκοπ)ικὸν σκεῦος. ἢ μεγαλόφωνον

<τορόνος>

τόρνος. Ταραντῖνοι

<τόρος>

ἐργαλεῖον φρεωρυχικόν. καὶ εἰς ὃ ὁ στελεὸς ἐμβάλλεται

*<τορόν τι>

ὀξεῖα

[<τορόῳ>

ἐργαλείῳ. ὀξεῖ, ἀκριβεῖ, τρανῷ, ἰσχυρῷ, μεγάλῳ]

<τόῤῥα>

ὅπερ δή

[<τόρτυρα>

τῶν κεραμίων προμήκης πυθμήν]

<τορτυρόμενον>

νιφόμενον

<τορύνη>

σιτῶδές τι

<τόσα καὶ τόσα>

ἢ τοσαῦτα

<τὸ σέλας>

ἡ ἔκλαμψις

<τὸ σίνεσθαι>

τὸ βλάπτεσθαι

<τὸ σκάφος>

τὸ πλοῖον

<τόσσον>

τοσοῦτον, τηλικοῦτον. λέγεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ

<τὸ σὸν μένος>

τὴν σὴν ὀργήν

<τοσοῦτον>

ὅλον τοῦτο

<τὸ σταῖς>

τὸ ἄλευρον

<τόσῳ μᾶλλον>

ὅσῳ πλέον

<τὸ τάχος>

συντόμως

<τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών>

εὐρὺ καὶ μέγα μοι χάσμα γῆς γέ- νοιτο, ἵνα με δέξηται· ὅπερ ἐστὶν ἀποθάνοιμι

<τὸ τεῦχος>

τὸ σκεῦος

<τὸ τηνικαῦτα>

τὸ τότε

<τὸ τί>

διατί

<τοῦ>

ἄρθρον προτακτικόν

<τοῦ δὴ πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἴενται>

τοῦ καλουμένου κομήτου ἀστέρος

<τοῦμα>

στόμα

<τοὐμοῦ>

τοῦ ἐμοῦ

<τοὐμφανές>

φανερόν

<τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ' ἱσταμένοιο>

τὴν τριακάδα λέγει. τὸν μῆνα ἔχειν φησὶ ἡμέρας εἰκοσιεννέα, ὥστε τὴν τριακάδα μέρος ἔχειν καὶ τοῦ παρῳχηκότος καὶ τοῦ ἐπιόντος μηνός

<τοὔμπαλιν>

τὸ ἐναντίον, ἀνάπαλιν, ἔπειτα πάλιν

<τοὔνεκα>

τούτου χάριν, τούτου ἕνεκεν

<τούνη>

σύ. Λάκωνες

<τοῦ παντὸς ἀξιόλογον>

τοῦ παντὸς κύριον

<τοὖργον>

τὸ ἔργον, κατὰ συναίρεσιν τῶν φωνηέντων

<τοὐρθόν>

τὸ ὀρθόν

<τούς>

ἄρθρον προτακτικόν. καὶ ἀντὶ τοῦ οὕς· καὶ ἀντὶ τοῦ τούτους

<τουσοίρ>

φύσκη πλήρης κριμνῶν, στέατος, αἵματος

<τοὺς ἐμβόλους>

τὰ ἔμβολα τῶν νεῶν. καὶ ἐπὶ τῶν θηλειῶν

<τοὺς ἐν τέλεϊ>

τοὺς ἐν τιμῇ καὶ ἀρχῇ

<τοὔσχατον>

τὸ ἔσχατον, καὶ μέγιστον

<τουτάκις>

τοσαυτάκις, ὅπερ ἐστίν ....

<τουτί>

τοῦτο

<τοῦτις>

ὁ κόσσυφος

<τοῦτο μέν>

ποτὲ μέν

<τοῦτο Πύθιον>

τοῦτο πρῶτον καὶ ἔσχατον

<τουτῶ>

ἐντεῦθεν. Λάκωνες

<τοῦφος>

τάφος

<τόφρα>

ἐν τοσούτῳ. ἕως τούτου τοῦ χρόνου. καὶ ἔστιν ἀνταποδοτι- κὸν τοῦ ὄφρα ἢ ἄχρι, ἢ ἕως. ἢ ἵνα

<τόφρα δέ>

τηνικαῦτα δέ

<τραγαλέον>

διεῤῥωγότα

<τραγᾶν>

οὕτω τὸ ἀκαρπεῖν τινες τῶν γεωργικῶν· οἱ δὲ μενῶν νόσον. καὶ τῆς φωνῆς τὸ πάθος

<τράγαις>

Αἰολεῖς [οὕτω λέγονται ἀπὸ λίμνης, ἣ καλεῖται Τραγ(άς)η

<Τραγασαῖοι ἅλες>

οἱ ἀπὸ Λεκτοῦ

<τραγεῖον>

πόας εἶδος

<τράγη>

πεπληγμένη. πεπηγυῖα

<τραγηφόροι>

αἱ κόραι Διονύσῳ ὀργιάζουσαι τραγῆν περιήπτοντο

<τραγίζειν>

τὸ τραγᾶν τῇ φωνῇ τοὺς ἀκμάζοντας τῶν παίδ[ί]ων

<τραγικῆς>

....... τραγῳδῶν ᾄσματα

<τραγικὸν πάθος>

μεστὸν συμφορᾶς

<τραγικὸς πίθηκος>

παροιμία ἐπὶ τῶν παρ' ἀξίαν σεμνυνομένων

<τραγιστάς>

τοὺς τὰ ἱερεῖα κλέπτοντας

<τραγοπώγων>

πόας εἶδος

<τράγους>

σατύρους, διὰ τὸ τράγων ὦτα ἔχειν

<τραγῳδεῖν>

χορεύειν

<τραγῳδία>

χορεία. κωμῳδία

<τραγῳδός>

χορευτής. κωμῳδός

*<τρακτεύει>

μηχανᾶται

*<τ(ρ)ακτωρία>

μηχανουργία

<Τραλλεῖς>

οὕτως ἐκαλοῦντο μισθοφόροι Θρᾷκες τοῖς βασιλεῦσιν, οἱ τὰς φονικὰς χρείας πληροῦντες

<τραλλόν>

πικρόν

<τράμις>

τὸ (τ)ρῆμα τῆς ἕδρας. ὁ ὄῤῥος. τινὲς ἔντερον. οἱ δὲ ἰσχίον

<τράμπις>

ναῦς ἄκατος. πορθμίς. τινὲς πλοῖα βαρβαρικά

<τρανές>

σαφές. ἀληθές

<τρανίαν>

αὐλὴν ἐν ὁδῷ μεγάλην

<Τρανιψοί>

ἔθνος Θρᾴκιον

<τρανός>

σαφής. ἀληθής

<τρανόν>

ἑξαμηνιαῖον πρόβατον

<τράπε>

ἔτρεψεν

*<τραπεζῆες>

οἱ πρὸς ταῖς τραπέζαις λιχνεύοντες. καὶ οἱ ἐπιτραπέ- ζιοι. καὶ οἰκουροί. [λύσις τῆς τοῦ σώματος συνεχείας κατὰ μικρόν τι μέρος τῆς συναφείας διακοπείσης

*<τραπεζίας>

παρὰ τῇ τραπέζῃ τρεφομένους

*<τραπέζιον>

παρὰ τοῖς γεωμέτραις σχῆμα, τὸ τὰς μὲν δύο πλευρὰς ἀπεναντίας πρὸς ἀλλήλας ἔχον ἀνίσους, τὰς δὲ ταύτας ἐπιζευγνυού- σας ἴσας

<τραπεζεύς>

παράσιτος ἄκλητος

<τραπεζίτης>

κολλυβιστής, κερματιστής, δανειστής

<τραπεζοποιός>

οὐχ ὁ μάγειρος· ἀλλ' ὁ τῆς πάσης περὶ τὰ συμπόσια παρασκευῆς ἐπιμελούμενος

<τραπεζώ[ν]

ἱέρειά τις Ἀθήνησιν

<τραπεζίτην Πάριν>

τὸν παραβάντα τὴν τράπεζαν καὶ ἀτιμάσαντα τὸν Μενέλαον

<τραπείομεν>

τερφθῶμεν

<τραπελιζόμενος>

συνεχῶς ἀναστρεφόμενος

<τραπέμπαλιν>

ἐνηλλαγμένως, ἢ παρηλλαγμένως

<τραπέοντο>

ἐπατοῦντο, παρὰ (τὸ) τροπὴν λαμβάνειν τὸν βότρυν πα- τηθέντα

<τραπέουσι>

πατοῦσιν ἐπὶ τῇ ληνῷ

<τράπηκι>

δόρατι

*<τραπεῖν>

ληνοπατεῖν

<τραπῆναι>

στραφῆναι, πεισθῆναι

<τραπητός>

ὁ οἶνος

<τραπομένους>

τρεπομένους

<τράποντο>

εἰς φυγὴν ἐτράποντο

<τραπῶ>

ἀπέλθω

<τραρόν>

τ[ρ]αχύ

<τρασιά>

ἡ τῶν σύκων ψύκτρα, παρὰ τὸ τερσαίνειν. ἤγουν τόπος, ἔνθα ξηραίνουσιν αὐτά

[<τρατικόν>

θρηνητικόν, λυπηρόν]

<τραυλίζει>

ψελλίζει

<τραυλόν>

ἡδύ. λεπτόν

<τραυλός>

ψελλός, τὴν γλῶτταν βεβλαμ(μ)ένος

<τραῦμα>

πληγή. ἕλκος. μώλωψ

<τραυματίαι>

σφαγαί. τετρωμένοι

<τραύσανον>

ξηρὸν πᾶν. ἢ φρύγανον

<Τραῦσος>

ἔθνος Σκυθικόν, οἳ τοὺς μὲν γεννωμένους ἀτιμάζουσι, τοὺς δὲ τελευτῶντας κατευφημίζουσιν

<τράφαλλος>

ὁ χλωρὸς τυρός. οἱ δὲ <τραφαλλίδα>

<τράφεν>

ἐτράφησαν

<τραφερήν>

ξηράν. τὸ γὰρ πῆξαι <θρέψαι> λέγουσιν

<τραφερόν>

πηκτόν. τρόφιμον. λευκόν. ξηρόν. πεπηγμένον

<τράφεται>

πήγνυται

<τράφηξ>

χάραξ. σκόλοψ. ἔνιοι δὲ τὸ δόρυ. ἄλλοι τὸ τῆς νεὼς χεῖλος

<τραφηρά>

ξηρά

<τράφος>

τάφος

<τράχε>

πορεύου

<Τραχ[ε]ίς>

ἡ νῦν Ἡράκλεια καλουμένη

<τραχηλιάσας>

ἐναντιωθείς. ἀπειθήσας

<τραχηλιῶ>

ὑψῶ αὐχένα

<τράχηλος>

αὐχὴν τραχύς. σκληρός

<τραχήλους>

τὰς πορφύρας. ἔνιοι τοὺς σπονδύλους τῶν κογχυλίων

<τρέ>

σέ Κρῆτες

<τρεῖν>

φοβεῖσθαι. φεύγειν

<τρ[ε]ίς ἕκαστον ἀΰσας>

τρ[ε]ίς ἕκαστον φωνήσας καὶ ἀνακαλεσά- μενος. ἔθος γὰρ ἦν ἐν τοῖς τῶν ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς τεθνηκότων τὰς ψυχὰς μετακαλεῖσθαι κατὰ τὸν ἀπόπλουν

<τρεῖς θεοί>

παρὰ Σόλωνι ἐν τοῖς ἄξοσιν ὅρκῳ τέτακται. ἔνιοι κατὰ τὸ Ὁμηρικόν

<Τρεμ[ε]ιλία>

ἡ Λυκία

<τρέπει>

μεταστρέφει

<τρέπεται>

ἀλλάσσεται. μεταβάλλεται

<τρεπόντων>

ἐπιστρεφόντων

<τρεπτότητος>

τροπῆς

<τρέπω>

διώκω. ἢ φεύγω

<τρές(ς)αι>

φυγεῖν φοβηθῆναι

<τρες(ς)άντων>

φοβηθέντων. ἢ διὰ δέος φευγόντων. καὶ <τρέσσον- τες> ὁμοίως

<τρέστης>

δειλός

<τρέφειν>

ἔχειν. πηγνύναι. καὶ <τρέφεται>. ὁμοίως

<τρέχειν>

ἀγωνίζεσθαι

<τρέχνος>

στέλεχος, κλάδος, φυτόν, βλάστημα

<τρέψαν>

μετέβαλλον

<τρέψειαν>

νικήσειαν. πατάξειαν

<τρέψομαι>

ἔξω πορεύσομαι. διώξω

<τρηγαλέον>

διεῤῥωγότα

<τρήματα>

τρυπήματα

<τρη[ς]μα[ς]τικτάς>

κυβευτάς. ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς κύβοις τρημάτων

<τρη[ι]ρόν>

ἐλαφρόν. δειλόν. ταχύ. πλοῖον μικρόν

<τρήρων>

δειλή. περιστερά. ἀπὸ τοῦ <τρεῖν>, ὅ ἐστιν φοβεῖσθαι· δει- λὸν γὰρ τὸ ζῶον καὶ ταχύ

<τρήρωνες>

περιστεραί

<τρήρωσι>

περιστεραῖς

[<τρήρ[ς]ωνα>

δειλήν. ἀπὸ τοῦ ..... τρέμειν]

<τρητοὶ λοβοί>

τὰ ἀλόβα. τὰ γὰρ ἐνώτια <ἐλλόβια>, διὰ τὸ ἐν τοῖς λοβοῖς ἐνίεσθαι

<τρητοῖο λίθοιο>

εἰώθασιν ἐπὶ τῶν λιμένων τρυπᾶν λίθους, ἵνα ἐξ αὐτῶν τὰ ἀπόγεια σχοινία ἐξάπτωσιν οἱ ναῦται

<τρητοῖς ἐν λεχέεσσι>

τοῖς κατὰ τὰς ἁρμογὰς τετρημένοις, ἢ ἱμαν- τωτοῖς. ἱμᾶσι γὰρ ἐνετείνοντο αἱ κλῖναι, ὡς καὶ τὰ βάθρα

<τρητοκουρήτας>

γνησίας γυναῖκας. οἱ δὲ παρθένους

<τρητὸν ἔλαιον>

διὰ τὸ κοίλωμα ἔχειν τὸν ἄγριον ἔλαιον

<τρηχαλέῳ>

τραχεῖ

<τρηχεῖα>

τραχεῖα. πολλὰς ἐξοχὰς ἔχουσα

<τρηχεῖαν>

τραχεῖαν. καὶ τὰ ὅμοια

<τρηχὺ νόημα>

σκληρὸν νοῦν

<τρί>

κατὰ τοῦ πολλοῦ τοῦτο προστίθεται

<τρία Θηραμένους>

ἄντικρυς τὰ τοῦ Θηραμένου(ς) ἐπιζήμια ἐκτέ- θεικεν

<τρίαινα>

δόρυ τρεῖς ἔχον ἀκμάς

<τριαινατῆρες>

ἀντὶ τοῦ ἀροτριοῦντος

<τρία καὶ δύο>

ἐπὶ κράσεως πότου. δύο δὲ ἦσαν κράσεις· τρεῖς μὲν ὕδατος πρὸς ἕνα [οἴνου δὲ μία] καὶ πέντε ὕδατος πρὸς δύο

<τριακάς>

ἡ τριακοστὴ τοῦ μηνός. καὶ σύστημά τι τῶν πολιτῶν

<τριακατίοι>

οἱ ἔφηβοι. καὶ τὸ σύστημα αὐτῶν

<τριάκις>

ἀντὶ τοῦ τρ[ε]ίς. Λάκωνες

<τριάκοντα>

οὗτοι ἐχειροτονοῦντο δικασταὶ Ἀθήνησιν, οἵτινες ἐζη- μιοῦντο τοὺς μὴ παραγενομένους τῶν πολιτῶν εἰς ἐκκλησίαν

<τριακοντόρι(οι)>

πλοῖα ὑπὸ λη# κωπηλατούμενα

<τριᾶντος πόρνη>

λαμβάνουσα τριᾶ[κο]ντα, ὅ ἐστι λεπτὰ εἴκοσι

<τριάξ>

τριακάς

<τρία Στησιχόρου>

ἔθος ἦν παρὰ πότον ᾄδεσθαι, ὡς καὶ τὰ Ὁμήρου

<τριβακὸν ἱμάτιον>

<τριβαλλοί>

συκοφάνται. οἱ δὲ τοὺς θωπευτικούς, ἐν τοῖς βαλανείοις (δια)τρίβοντας, καὶ ἐπὶ τὰ δεῖπνα ἑαυτοὺς καλοῦντας

<τρίβανον>

λήκυθον

<τριβή>

διατριβή. ἢ βραδυτής

<τρίβολα>

στρεπτά. στωμύλα

<τρίβολοι>

ἀκάνθης εἶδος· ὅθεν καὶ τὸ τοῖς ἵπποις ἐν τοῖς χαλινοῖς ἐντιθέμενον

<τρίβολον ἄκοντα>

τρίαιναν

<τρίβοντες>

λειοῦντες. ἢ φανερὰν ποιοῦντες, ἢ λείαν

<τρίβος>

ἀτραπός, ὁδός

<τρίβουνος>

ἔμπειρος

*<τρίβος>

ὁδός

<τρίβων>

στολὴ ἔχουσα σημεῖα ὡς γάμμα

<τρίβωνα>

στολισμόν

<τριβώνιον>

πάλλιον. περιβόλαιον

<τριβωνοφόρος>

ὁ φορῶν στολήν

[<τρίγανον>

εἶδος μέτρου παρὰ τοῖς γεωμέτραις]

<Τρίγλα>

ἰχθῦς θαλάσσιος. καὶ τόπος τις

<τρίγληνα>

πολυθέατα· <γλῆναι> γὰρ οἱ ὀφθαλμοί· τρίκοκκα, τριόφθαλ- μα, πολυειδῆ

<τριγλίζειν>

κατὰ μίμησιν ἐπὶ τῶν γελώντων

*<τριγλήνας>

εὐμόρφους ὀφθαλμούς

*<τριγκῶσαι>

φράξαι

<τριγλώχινι>

τριγώνῳ, τρεῖς γωνίας ἔχοντι

<τρίγονοι>

τρίτην γενεὰν ἐπισχόντες. ἢ οἱ τρεῖς

<τρίγωνον>

εἶδος ὀργάνου ψαλτηρίου. ἢ φυτὸν ἐν Αἰγύπτῳ

*<τριγός>

τρηγών

<τρίζει>

φωνεῖ

<τριγχός>

περίφραγμα, στεφάνη, τειχίον

<τρίζουσα>

φωνοῦσα λεπτόν τι

<τρίζωος>

ὃς τρεῖς γενεὰς ἐξήγαγε

<τριήμερος>

Θεσμοφόρια ὑπὸ Λάκωνεις

<τριημιολία>

ναῦς μακρὰ ἄνευ καταστρώματος

<τριήραρχος>

τριήρους ἄρχων, ἤτοι πλοίων πολεμικῶν

<τριήρεις>

πλοῖα πολεμικά

<τριήρης>

ἔξω τῆς νεὼς καὶ ῥυτόν τι ἔκπωμα

<τρίηρον>

πλοῖον μικρόν

<τριηρονόμος>

τριήραρχος

<τριθαλλίαι>

μεγάλως τοῦ θάλλειν αἰτίαι

<τρίκαρπον>

τριετῆ

<Τρίκκη>

πόλις Θεσσαλίας

<τρίκκος>

ὀρνιθάριον ὁ καὶ βασιλεὺς ὑπὸ Ἠλείων

<τρικόλυβον>

νομισμάτιόν τι

<τρικόνητος>

ὁ πολλάκις ἀπολέσθαι ἄξιος καὶ καταχωσθῆναι

<Τρικόρυνθος>

ἀνδρεῖος ἥρως

<τρικότυλος οἶνος>

οὗ τρεῖς κοτύλαι ὀβολοῦ πωλοῦνται

<τρίκουρος>

ὁ ἐπὶ τρία ἔτη κεκ[αθ]αρμένος <κριός>. ὁμοίως καὶ ὁ μὴ κεκ[αθ]αρμένος .....

<τρικτεῖρα>

θυσία Ἐνυαλίῳ. θύεται δὲ πάντα τρία καὶ ἔνορχα

<τρικτύα>

τριάδα. ἔνιοι θυσία κάπρου, κριοῦ, ταύρου

*<τρικτῆς>

μέρ(ος) φυλῆς .....

<τρίκυζα>

πολλῆς δεόμενα λιτανείας

<τρικυμία>

ζάλη

<τρίλλιστος>

πολυλιτάνευτος

<τρίμηνοι πυροί>

οἱ καὶ σητά[μη]νιοι λεγόμενοι

<τρίμι.ον>

τὸ εὐσπάθητον ἱμάτιον

<τριμίσκον>

ἱμάτιον. Ἀσπένδιοι

[<τρίμηταγωνιστής>

ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος]

<τριμίτινα ὑφάσματα>

τρίμι[τος]τα

[<τρίμ με>

φοβεῖσθαί με]

<τρῖμμα>

[ὁ] ἀρωματίζον πόμα ἐν γάμοις πινόμενον καὶ ἐν θεατρι- κοῖς ἀγῶσιν

<τρίογδον>

μέτρον τι παρὰ Ταραντίνοις

<τρίοδος> καὶ <τριόδους> πληθυντικῶς>

ἰδίως τὰς τρεῖς ὁδούς. καὶ τρίαινα

<τριολύμπιον ἅρμα>

τὸ ἐκ τριῶν Ὀλυμπιάδων ἐζευγμένον

<τριοπην>

τριόφθαλμον

<τριοπηλίς>

δέσμη σκορόδων

<Τριόπιον>

ἡ Κνίδος. καὶ ἱερὸν ἔνθα ἑορτάζουσιν

<τριοπίς>

τριόφθαλμος. ἔνιοι ζῶον ὅμοιον ἀκρίδι. καὶ περιτραχήλιον τρεῖς ἔχον ὀφθαλμοὺς ὑαλοῦς

[<τριόροφα>

τρίστεγα]

<τρίορ[ο]χος>

εἶ(δος) ἱέρακος

<τρίοψ>

ὁ ὑπὸ τῶν Πυθαγορικῶν ἐν Δελφοῖς τρίπους

<Τριπατρεῖς>

οἱ πρῶτοι γεννώμενοι

<τρίπεζαν>

τὴν τράπεζαν. Βοιωτοί

<τρίπλακα[ι]>

τρὶς ἐπιπτυχθῆναι δυναμένη(ν)· ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δη- λοῖ· τρίπτυχον, τριπλῆν

<τριπλῇ τετραπλῇ τε>

τριπλασίονα καὶ τετραπλάσια

<τρίποδα>

λέβητα τρισκελῆ. χαλκίον

<τρίπολον>

τὴν τρὶς ἢ πολλάκις μεταβεβλημένην διὰ τῆς ἀροτριάσεως γῆν

<Τρίπολις>

εἶδος πέμματος. καὶ πόλις

<τριπονῆται>

ἑορτή τις

<τρίπος>

τρίπους

<τρίπους>

λέβης, κρατήρ. ἐχρῶντο δὲ αὐτὸ εἰς τὸ θερμαίνειν ὕδωρ. ὁ δὲ <ἐμπυριβήτης> ἐστὶν ὁ ἐξ ἑαυτοῦ πόδας ἔχων εἰς τὸ ὑποκαίεσθαι

<τριπτήρ>

ᾧ τὴν σταφυλὴν τρίβουσιν. ὑπὸ δὲ Σικελῶν ὁ δοῖδυξ

<τρίπτυχος>

τριπλῆ, ἢ πολύπτυχος, ἡ τρεῖς ἐπιπτυχὰς ἔχουσα

<τρίς>

ἐπὶ τοῦ πολλάκις

<τρὶς ἀλιτήριος>

ἁμαρτωλός

<τρὶς ἕξ>

νικητήριος βόλος. καὶ παροιμία· τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι. ἐλέ- γετο δὲ ἐπὶ τοῦ εὐστόχου, ἀπὸ τῶν κυβευτῶν ......

<τρὶς εὐδαίμων>

τρισμακάριστος

<τρὶς ὄλβιος>

τρισμακάριστος

<τρισπόλιον>

βοτάνη τις

<τρισσός>

εἶδος ὄφεως

<τριστάται>

οἱ παρὰ χεῖρα τοῦ βασιλέως, ἔχοντες ἀνὰ τρεῖς λόγχας

<τριστοιχεί>

ἐπὶ τρεῖς τάξεις

<Τρίτ[τ]α>

οὕτως ἡ Κνωσσὸς ὠνομάζετο

<τριταγωνιστής>

ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος

*<τριτάτη>

τρίτη

<τριταία>

παρὰ Σόλωνι μὴ πλείω εἶναι τριταίας τὴν κτιστήν

<τριτεύς>

γὰρ χοίνικος οὗτος

<Τριτῆες γενεήν>

οἱ ἀπὸ τοῦ Τριτέων πόλεως κύνες, ἥ ἐστι πλησίον Φωκίδος

<τρίτη Θεσμοφορίων>

ζητεῖται, πῶς ἅμα μὲν λέγει τρίτην Θεσμο- φορίων εἶναι, ἅμα δὲ μέσην, τεττάρων οὐσῶν ἡμερῶν

<τριτημόριον>

οἱ ἓξ χαλκοῖ

<τριτημόριον>

ἐλέγετο καὶ ἐπὶ τῆς μοίρας, καὶ ἐπὶ νομίσματος ἀρ- γυρίου

<Τριτογένεια>

ἡ τὸ τρεῖν ἐνγεννῶσα τοῖς ἐναντίοις

<Τριτογενής>

ἐπιθετικῶς ἡ Ἀθηνᾶ. ἀπὸ τοῦ τρεῖν ἐνγεννᾶν τοῖς πο- λεμίοις· ἢ τῷ παρὰ Τρίτωνι, τῷ ποταμῷ Λιβύης, ἐμφανισθῆναι

<τριτοκούρη>

ᾗ πάντα συν(τε)τέλεσται τὰ εἰς τοὺς γάμους· τινὲς δὲ γνησία παρθένος

<τριτόμηνις>

ἡ τρίτη τοῦ μηνός

<τρίτον ἡμίδραχμον>

αἱ δύο δραχμαὶ καὶ τριώβολον

<Τριτοπάτορας>

ἀνέμους ἐξ Οὐρανοῦ καὶ Τῆς γενομένους, καὶ γενέ- σεως ἀρχηγούς. οἱ δὲ τοὺς προπατέρας

<τριτοπηλίς>

σκορόδων δέσμη, ἀπὸ τοῦ πεπιλῆσθαι καὶ συνεστράφθαι

<τρίτος κρατήρ>

Σοφοκλῆς Ναυπλίῳ καταπλέοντι. ἐν ταῖς συνουσίαις ἐκιρνῶντο κρατῆρες τρεῖς. καὶ τὸν μὲν πρῶτον Διὸς Ὀλυμπίου καὶ θεῶν Ὀλυμπίων ἔλεγον· τὸν δὲ δεύτερον ἡρώων· τὸν δὲ τρίτον σωτῆρος

<τριτοστάτις>

Ἀριστοφάνης ἐν Σκηνὰ[ῖ]ς .......

<τριτύς>

τριάς

<τριτώ>

ῥεῦμα. τρόμος, φόβος

<τριτώ>

Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιός φησι τὴν κεφαλὴν καλεῖν Ἀθαμᾶνας

<τριφάσιοι>

τριπλάσιοι. τρίφωνοι

<τρίφυλλα>

πολύφυλλα. καὶ πόα δέ τις μηδίκη οὕτω καλουμένη

<Τρίφυλ[λ]οι>

οἱ Καύκωνες

<τριφυόν>

τριπλοῦν

<τρίχα>

τριχῶς

<τριχάϊκες>

τριχόθεν ἐλθόντες ἀπὸ βίας

[<τριχάν>

ἡ τρίτη φυλακή]

<τριχαπτόν>

τὸ βαμβύκινον ὕφασμα ὑπὲρ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς ἁπτόμενον, ἢ πολύμιτον

<τριχῆ>

εἰς τρία μέρη

<τρίχηλ(ον)>

τρικόρυφον

*<τριχῆ>

τὸ δ' αὐτὸ καὶ <τὸ τρίχα>, ἢ τὸ τρίτον μέρος

<τριχθάδες>

αἱ χαλκίδες. Ἡρακλέων δὲ μεμβράδες

<τριχόβρως>

θηρίδιον κατεσθίον τοὺς λόφους τῶν περικεφαλαίων

<τρίχορδον>

ὄργανον

<τριχοκόμος>

τριχῶν ἐπιμελούμενος

<τριχοτρῶκται>

ζωύφια τὰ τὰς τρίχας κατεσθίοντα

<τριχώδη>

ὄργανα πολιορκητικά, πρὸς χώρησιν ἐπιτήδεια

<τριχῶς>

τρισσῶς. ὑπομονητικῶς

<τριχῶσαι>

θάψαι

<τριψ(η)μερεῖν>

στραγγεύεσθαι, καὶ παρέλκειν τὰς ὥρας

<τριώδελον>

τριῶν ἡμιμναίων σταθμός

<τριώροφα>

τρίστεγα

<τριῶλαξ>

ἀγὼν παρθένων δρόμου

<Τροία>

πόλις

<Τροίης>

τῆς Ἰλίου

<Τροιζή(ν)>

πόλις, ἢ χωρίον ἐν Ἄργει

<τρομέοντο>

ἔτρεμον

<τρόμος>

εὐλάβεια. δέος. φυγή

<τρόνα>

ἀγάλματα. ἢ ῥάμματα ἄνθινα

<τρόνοι>

στύππιοι. στήμων. ἁρπεδόνη. ἄτρακτος

<τρόπα>

εἶδος παιδιᾶς, καθ' ἣν στρέφουσι τοὺς ἀστραγάλους εἰς τὸ ἕτερον μέρος

<τροπαγός>

ὁ ἀπητιμασμένος

<τρόπαι(α)>

νικητήρια, σύμβολα νίκης

<τροπαί>

αἱ δύσεις. καὶ αἱ μεταβολαί, αἱ φυγαί, αἱ διώξεις. νομίσματά τινα. καὶ αἱ μεταβεβλημέναι φροντίδες

<τροπαλίζει>

στρέφει

<τροπαλισμός>

μεταβολή. καὶ τὸ ἐκ συμβόλων ὑποδέχεσθαι

[<τροπαλόν>

τραχύ]

<τροπέοντο>

ἐπάτουν. ἀπὸ τούτου καὶ ὁ οἶνος λέγεται <τραπητός>

<τρόπηκος>

μερὶς τῆς κώπης ὁ τρόπηξ, οὗ ἐπιλαμβάνονται οἱ ἐρές- σοντες· ὥστε ἀπὸ μέρους τὴν κώπην

*<τροπικώτερον>

θεωρητικώτερον. ἀλληγορικῶς, μεταφορικῶς, οὐκ ἀληθῶς

*<τροπῆς ἀποσκίασμα>

ἀλλοιώσεως καὶ φαντασίας ὁμοίωμα

<τροπίας>

οἶνος μεταβεβληκὼς καὶ ἔκλυτος

*<τροπή>

ἀλλοίωσις

<τρόπις>

τὸ κατώτατον τῆς νεώς

<τροποί>

οἱ ἱμάντες τῶν κωπῶν, ἢ οἱ κατέχοντες τὰς κώπας δεσμοὶ δερμάτινοι, ὅταν ἐλαύνωσιν. οἱ τροπωτῆρες

<τρόπον τινά>

ἀντὶ τοῦ[τον τὸν τρόπον]

<τρόπος>

ἦθος. γνώμη, προαίρεσις

<τροποῦσθαι>

ἁρμόζεσθαι. μεταβάλλεσθαι, τρέπεσθαι

<τροπώσασθαι>

τὸ τὴν κώπην πρὸς τὸν σκαλμὸν δῆσαι τῷ τροπω- τῆρι. ἢ διὰ μηχανῆς νικῆσαι

<τροπώσομαι>

νικήσω. πλήξω

<τρούεται>

ἰσχναίνεται, τήκεται

<τροῦροι>

δρόμοι, στάδιοι

<τρουφωνίδαι>

εἶδος κροκωτοῦ

<τροφαλ[λ]ίς>

τυρὸς μακρός

<τροφημ(η)>

δέσποινα. ἢ μήτηρ

<τρόφηξ>

χάραξ, σκόλοψ

<τρόφι>

τεθραμμένον. μέγα· πολλὸν δὲ τρόφι κῦμα· γέγονε δὲ κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ τρόφιμον

<τρόφιμον>

ὃν ἡμεῖς δεσπόσυνον. καὶ <τρόφιμον>· ἀνδρὸς δακτυλίῳ

[<τροφ.οντα>

εὐτραφῆ, καὶ μεγάλως αὐξόμενα]

<τρόφις>

εὖ τεθραμμένος

<τροφιοῦται>

παχύνεται

<τροφόεντα>

εὐτραφῆ καὶ μεγάλα

<τροφοί>

ἀντὶ τοῦ θρέμματα

<τροφός>

νεώτερος δεσπότης. ἢ μήτηρ

<τροχάδες[αι]>

σανδάλια ἀπὸ αἰγείου δέρματος

<τροχαῖα>

μέσα ἐν κύβοις. ἢ ὁδός, ὡς Ῥίνθων

<τροχαλοί>

οἱ ἤδη περι(ι)όντες

<τροχαλόν>

τροχαῖον. τ[ρ]αχύ. ἢ περιτρέχον

<τροχαντῆρες>

πρὸς τὰ πηδάλια. καλεῖται τῆς πρύμνης μέρος

<τροχαντήρ>

τῆς τοῦ μηροῦ κεφαλῆς ἡ ἔξω ἔκφυσις

<τροχάσας>

σπεύσας, δραμών, προλαβών

<τροχηλατεῖ>

ἐλαύνει

<τροχιαί>

αἱ τῶν τροχῶν χαράξεις

<τροχιάς>

πορείας

<τρόχις>

ἄγγελος. ἀκόλουθος

<τρόχμαλον>

τὸ πλῆθος τῶν λίθων, καὶ τὸν σωρόν

<τροχόεν>

τροχοειδές, στρογγύλον

<τροχός>

περιβόλαιον, τεῖχος. ἢ κύκλος. ἢ δρόμος

<τροχ(όω)σαι>

τρέχουσαι

<τρόχων>

δρόμων. καὶ τὰ ὅμοια

<τρύβλιον>

ὀξυβάφιον. ἢ ποτήριον μυστηρίου

<τρύγα>

οἶνον ἀδιήθητον ἀπὸ ληνοῦ

<τρυγαβόλια>

εἰς ἃ καρποὺς ξηροὺς ἀπετίθεντο

<τρυγεῖ>

ξηραίνει

*<τρύγητος>

ὁ καιρός, <τρυγητός>· ὁ τρύγος

<τρυγέρανος>

φάσματι ἐοικώς

<τρυγερούς>

τρυγώδεις, ὀξεῖς

<τρύγη>

ὁ πυρός, καὶ ἡ κριθή, καὶ πᾶς ἄλλος καρπός, καὶ ποιὰ βο- τάνη

[<τρυγήλλα>

τρώγλη]

<τρύγηλλος>

οἰκοδόμημα μεταλλικὸν κατασκευαζόμενον

<τρύγιος>

τρυγία οἴνου, ἢ ἐλαίου

[<τρύγμα>

δίπλωμα]

<τρυγόνα ψάλλειν>

παροιμία ἐπὶ τῶν φαύλως πραττόντων· ἀπὸ τοῦ τρύζειν

<τρύγοιπος>

ὑλιστήρ

<τρυγῳδεῖν>

κωμῳδεῖν

<τρυγών>

ἰχθῦς θαλάσσιος, ἧς τὸ κέντρον δηλητήριον. καὶ ὄρνις. καὶ ἡ τῶν γυναικῶν μίξις. καὶ σύντροφος

<τρυγῶς>

τὰς τρυγῶνας

<τρύειν>

κατατρίβειν, καταπονεῖν

<τρύζει>

γογγύζει, ψιθυρίζει

<τρύζητε>

ψιθυρίζητε, λογοποιῆτε, γογγύζητε

<τρυηλίς>

ζωμήρυσις

<τρυμαλιαί>

τρῦπαι

<Τρυμαλῖτις>

Ἀφροδίτη

<τρύνης>

ἐφίππιον. στήμων

<τρύξ>

ὁ νέος οἶνος, παρὰ τὴν τρύγην. καὶ γλεῦκος ἀδιήθητον

<τρύξοντα>

καταπονήσοντα, ἀνιάσοντα

<τρυπᾶν>

τρίβειν

<τρυπάνη>

ἐργαλεῖον τεκτονικόν

<τρυπανίζεται>

τρυπάνῳ πλήσσεται

<τρυπήλα>

τορύνη

<τρυσίππιον>

τὸν χαρακτῆρα τὸν ἀπὸ τῆς βουλῆς ἐν ταῖς δοκιμασίαις τοῖς ἀδυνάτοις καὶ τετρυ[μ]μένοις ....... ἵνα μηκέτι στρατεύωνται, τὸ παλαιὸν ἐκάλουν τρυσίππιον. τροχὸς δὲ ἦν ὁ ἐπιβαλλόμενος χα- ρακτὴρ τῇ γνάθῳ τῶν ἵππων

<τρύσκει>

τρύχει. ξηραίνει

<τρῦσις>

νόσος. πόνος

<τρυσμός>

γογγυσμός

<τρυς[ς]όν>

νοσερόν. λεπτόν, ἀσθενές

<τρυτάνη>

ὁ ζυγός

<τρύφακτος>

ἔνιοι διὰ τοῦ Δ· <δρῦς> γὰρ τὸ ξύλον

<τρυφάλη>

περικεφαλαία, τρεῖς ἔχουσα λαμπροὺς ἀστέρας, ἢ ἥλους

<τρυφαλίδες>

τὰ τμήματα τοῦ ἁπαλοῦ τυροῦ

<τρυφερός>

νέος ἁπαλός, ἢ ψιλός

<τρυφέν>

κλασθέν

<τρυφηλοῖς>

ἐπιθυμητ(ικ)οῖς

<τρυφοκαλάσιρις>

ἔνδυμα γυναικεῖον

<τρύφος>

κλάσμα ἄρτου. ἢ ξύλον καταδεδαπανημένον

*<τρυφή>

γαστριμαργία, πολυφαγία, εἰκαιοφαγία

<τρυφώματα>

θρέμματα. Ἰταλοί

<τρύχειν>

φθείρειν, τήκειν. καταπονεῖν. κακοπονεῖν. κακοπαθεῖν

<τρυχηρά>

ῥακώδη

<τρυχίνοις>

ῥακίοις

<τρυχόμενος>

καταπονούμενος. ἀνιώμενος. δαπανώμενος

<τρύχωσα>

τρύχουσα. ἐπιτρίβουσα

<τρῶα>

ἁρπεδόνη

<τρωγάλια>

τὰ τραγήματα. Λάκωνες

<τρωγάλιον δέρμα>

τὰς μελικοκκίδας

<τρῶγας>

τρώγλας

<τρώγλας>

τρύπας

<Τρωγλοδύται>

οἱ εἰς τὰς τρώγλας οἰκοῦντες

<τρωγμός>

τὸ ἐπιθέσθαι τὴν ὕλην τρωγμόν

<τρώει>

τιτρώσκει. δαπανᾷ

<Τρῶες>

οἱ τὴν Ἴλιον οἰκοῦντες, καὶ οἱ τὴν Τρωάδα χώραν

<τρώεσθαι>

τραυματίζεσθαι

<τρώζειν>

ψιθυρίζειν. συνουσιάζειν

<τρωθείς>

πληγείς

<Τρώϊοι ἵπποι>

ἀπὸ Τρωὸς τοῦ ἥρωος· ἢ ἀπὸ Τροίας

<τρῶκται>

κακοῦργοι

<τρώκτης>

φάγος, ὁ ἀπὸ πάντων ἐσθίων. καὶ κερδαίνειν βουλόμενος, πανοῦργος, ἀπατεών

<τρώματα>

τραύματα

<τρωπάασθαι>

περιτρέπεσθαι

<τρωπάσκετο>

ἐτρέπετο, μετεβάλλετο

<τρωπασκέσθω>

μεταβαλλέσθω, ἐπιστρεφέσθω

<τρωπᾶν>

τρέπεσθαι. πείθειν. στρέφεσθαι, μεταβάλλεσθαι

<τρωπῶντο>

ἐτρέποντο, μετεβάλλοντο

<τρωπῶσα>

τρέπουσα τὴν φωνήν

<τρώσας>

πλήξας, τοξεύσας

<τρωτός>

παθητός

<τρωχῶσι>

τρέχουσι

<τρώχων>

ἔτρεχον. ἐκρούνιζον. ἐστάλαζον

*<τοῦ>

σοῦ

<τυΐ>

ὧδε. Κρῆτες

<τυβηκτίς>

κακοσχόλος

<τῦδε>

ἐνταῦθα. Αἰολεῖς

<Τυδᾶν κολωνᾶν>

Τυνδαριδᾶν κολωνᾶν

<τύϊγγα>

ὀρνιθάριόν τι

<τυκτόν>

κατεσκευασμένον

<τυκτὸν κακόν>

τουτέστι μέγα κακόν

*<τυτθόν>

ὀλίγον

<τυκτῷ δαπέδῳ>

εὖ κατεσκευασμένῳ

<τύκω>

ἑτοιμάζω

<τύλαι>

αἱ ἐν ταῖς χερσὶ φλύκταιναι, ὡς περισσά τινα, καὶ τοῖς ὤμοις

<τύλη>

τῆς καμήλου ἀπὸ τῆς ῥάχεως τὸ ἄκρον δέρμα

<τύλοι>

αἱ ὀχθώδεις ἐπαναστάσεις, καὶ τὰ τῶν ἀχθοφόρων ἐπὶ τῶν ὤμων τυλώματα

<τύλον>

τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ ξύλον

<τύλος>

νενεκρωμένη σάρξ

<τύλωμα>

τύμμα

<τύλαρος>

μάνδαλος

<τυλαρώσας>

μανδαλώσας

<τυμβὰς γυνή

τυμβάδας> ἔλεγον τὰς φαρμακίδας, ἀπὸ τοῦ περὶ τοὺς τύμβους διατρίβειν καὶ τοὺς νεκροὺς ἀκρωτηριάζειν

<τυμβογέρων>

ἐσχατόγηρως, καὶ παρη(λλα)γμένος τῇ διανοίᾳ

<τύμβος>

τάφος, μνημεῖον

<τυμβωρύχος>

λωποδύτης νεκρῶν

*<τυμβοχοῆσαι>

περιχῶσαι, θάψαι

*<τυμβοχόης>

τύμβου καὶ χώσεως, οἷον ταφῆς

<τύμμα>

πληγή

<τύμπανα>

τὰ δερμάτινα [π]ῥακτήρια κόσκινα, τὰ ἐν ταῖς βάκχαις κρουόμενα

<τυμπανίζεται>

πλήσσεται, ἐκδέρεται, ἰσχυρῶς τύπτεται

<τύμπανον>

ᾧ αἱ Βάκχαι κρούουσιν. ἢ[ν] εἶδος τιμωρίας

<Τυμφαῖον ἔθνος>

ἄθεον ἔθνος. λέγει δὲ [καὶ] τοὺς Ἠπειρώτας

<τύνη>

ἐν [<τυπείς>· πεσών, πληγείς.] Δωρικῶς δὲ σύ

<τύνη δὲ ἐποιήσας>

σὺ δέ

<τυννός>

μικρός. τηλικοῦτος

<τυννοῦν>

τὸν μικρόν

<τυντλάζει>

αὐτὸ καὶ αὐτὸ λέγει. ἢ ταράττει. ἐπιβαίνει πηλοῦ. οἱ δὲ σκάπτειν ἀμπέλους

<τύντλον>

πηλόν

<τυντλώδους>

ὑλώδους

<τύξιν>

τεῦξιν. παρασκευήν

<τυπάδι>

σφύρᾳ

<τυπάζειν>

κόπτειν

<τύπαι>

ἑορτή τις

<τυπαῖς>

πληγαῖς

<τύ[μ]πανον>

ξύλον τι, ἐν ᾧ τυμπανίζουσιν

<τυ[μ]παστήριον>

τὸ τῶν ἁλιέων στυμνίον

<τυπεῖ>

ψοφεῖ, κτυπεῖ, κροτεῖ, πλήσσει

<τυπείς>

πληγεὶς ἐκ χειρός, καὶ πεσών. ἢ τρωθείς

<τυπήσει>

πλήξει

<τύπης>

πλήκτης

<τυπῇσι>

πληγαῖς

<τυπίας>

οὕτω καλεῖται τῶν τοῦ χαλκοῦ τις τροχῶν

<τυποῖ>

πλάττει, γλύφει

<τύπος>

χαρακτήρ, εἰκών

<τυποῦται>

πλήσσεται. ἰοῦται. μιμεῖται. ἢ πλάττεται

<τυπῶντες>

χοροί τινες

<τυραννοδαίμονα>

ἣν οὐκ ἄν τις τύραννον μόνον εἴποι, ἀλλὰ καὶ δαίμονα

<τύραννος>

παράνομος βασιλεύς, ἢ ἄρχων ἀπηνὴς καὶ ἀπάνθρωπος

<τυρβασία>

χορῶν ἀγωγή τις διθυραμβικῶν

<τύρβη>

θόρυβος, [ἀγωγή,] τάραχος

<Τυρβηνός>

ἐπίθετον τοῦ Ἀπόλλωνος

<τύρβησις>

ἡλιβατὸν ἀέρα

<Τυρεῖν>

τόπος τις Κλαζομενίων

<τυρεύεται>

ταράττει, κυκᾷ

<τυρεῦσαι>

τὰ αὐτά. καὶ <τυρεύων>

<τυρικίλοι>

αὐλοὶ καλάμινοι

<Τύρις>

ὁ Περσικὸς χιτών. ἢ ποταμὸς ἐκδιδοὺς εἰς τὸν Βορυσθένη

<τυρόεντα>

πλακοῦντα

<τυρόκνηστις>

σχῆμα τῶν ἀκολάστων. οἱ δὲ μάχαιραν

<τυροκομεῖον>

τάλαρος, ἐν ᾧ ὁ τυρὸς τῆς ἐπιμελείας τυγχάνει

<Τυῤῥηνικὰ σανδάλια>

κάττυμά τι ὑψηλὸν οὕτω καλεῖται

*<τυρίς>

ὁ περίβολος τοῦ τείχους

<Τυῤῥηνοὶ δεσμοί>

οἱ λῃστρικοὶ καὶ χαλεποί

<τύῤῥις>

πύργος, ἔπαλξις, προμαχών

<τύρσις>

τὰ αὐτά

<τύρσος>

τὸ ἐν ὕψει οἰκοδόμημα

<τυρωθέντα>

ταραχθέντα, κινηθέντα

<τύσσει>

ἱκετεύει

<τυτάνη>

ὄργανόν τι, ᾧ χρῶνται εἰς τὸν ἀλοητὸν τοῦ σίτου

<τύτη>

τὸ αὐτόθι

<τυτθήν>

ὀλίγην, μικράν

<τυτθόν>

ὀλίγον, βραχύ, καὶ μικρόν

<τυτώ>

ἡ γλαῦξ

<τυφεδανός>

τετυφωμένος

<τύφεται>

καίεται, καπνίζεται, φλέγεται. [τυφόμενον]

<τυφόμενον>

τὰ αὐτά

<τυφείσας>

μεμαραμμένας

<τύφεσθαι>

μαραίνεσθαι, ἡσυχῆ ἐκκαίεσθαι, χωρὶς φλογὸς καπνὸν ἱέναι

<Τυφίον>

ὄρος Βοιωτίας

<τυφλῖνος>

ἰχθῦς Νειλώ[ε]ιος. καὶ ὄφεως εἶδος

<τυφλός>

τίθεται καὶ ἀντὶ τοῦ κωφός

<τυφλότερος σπάλακος>

τοῦτο τὸ ζῶον οὐκ ἔχει ὀφθαλμούς· ἔχει δὲ ὀδόντας μικροτάτους, καὶ ῥύγχος ὡς γαλῆς, καὶ πόδας ἄρκου

<τυφλῶπες>

εἶδος ὄφεων

<τυφλῶν ὀν(εί)ρων>

.......

<τύφοι>

σφῆνες

<τῦφος>

ἀλαζον(ε)ία, ἔπαρσις, κενοδοξία

<Τυφῶ>

ἀντὶ τοῦ Τυφῶνος. Σοφοκλῆς

<Τύφω ...> ἑνὶ τῶν γιγάντων

<τύφυμεν>

βρέχειν

<Τυφωεύς>

θεός τις γηγενής, ἐναντιωθεὶς τῷ βασιλεῖ τῶν θεῶν

<τυφωθείς>

ἐπαρθείς, ὑπερηφανεύσας

<τυφών>

ὁ μέγας ἄνεμος· τινὲς τὰ ἐκ τῆς ἀναθυμιάσεως

<τυφῶνος>

πυρ[ρ]ώδους δαίμονος

<τυφῶσαι>

πνῖξαι, ἀπολέσαι

<τυχάζεσθαι>

στοχάζεσθαι

<τυχεῖν (ἀξιώσεως)>

ἀξιωθῆναι

<τύχη>

εὐτυχία

<τύχε>

κατέτυχεν

<τυχῆσαι>

ἐπιτυχεῖν

<τυχήσας>

ἐπιτυχών

<τυχθείς>

κατασκευασθείς

<τυχθῆναι>

γενέσθαι. [ἐπιτυχεῖν

<Τυχίος>

ὄνομα τοῦ κατασκευάσαντος τὴν Αἴαντος ἀσπίδα σκυτο- τόμου

<τύχοι>

λιθοξοϊκὰ ἐργαλεῖα

<τυχόν>

ὡς φθάσει. ὡς λάχοι. ἢ πολλάκις

<Τύχων>

ἔνιοι τὸν Ἑρμῆν· ἄλλοι δὲ τὸν περὶ τὴν Ἀφροδίτην

<τύχουσι>

τεύχουσιν

<τύχων πυλῶν>

τὸν ἐσφηνωμένον· <τύχους> γὰρ καὶ τοὺς σφῆνας καλοῦσιν

<τύψαι>

τὸ διὰ χειρὸς πατάξαι, ἢ τρῶσαι

<τυψέλη>

ὃ ἐν τοῖς ὠσὶ ῥύπος

<τύψον>

ἔκχεε, ἐκκένωσον. τρῶσον, δάμασον

<τώ>

οὗτοι δυϊκῶς, καὶ τούτους. ἢ διὰ τοῦτο. ἢ τινί

<τώγε>

οὗτοί γε

*<τῶν γάρ>

ἐκ τῶν γάρ

<τωθάζει>

χλευάζει, μετὰ κενοδοξίας σκώπτει. ἐρεθίζει. κατακαυ- χᾶται. λοιδορεῖ. θωπεύει. κακολογεῖ

<τῶ κεν>

οὕτως ἄν

<τῶ κε>

οὕτως γὰρ ἄν

<τῶ κε λάχον>

οὕτως γὰρ ἂν (ἔ)λαχον

<τῶν>

τούτων

<τώνα>

ζώνη

<τῶν ἀκεραίων>

τῶν ἡσύχων

*<τῶν μὴ σύ[γ] γε μύθον ἐλέγξῃς>

σὺ τὴν ἱκετείαν τούτων μὴ ἐπονείδιστον ποιήσῃς

<τῶν δὲ πάροιθεν>

(τῶν) πρὸ τούτων

<τῶν ἐν τέλει>

τῶν ἀρχόντων ἐν τῷ δήμῳ

<τῶν ἐπὶ σκηνῆς>

τῶν θεατρικῶν

<τῶν μοι>

ἐκ τῶν μοι

<τῶν οἰνάρων>

τῶν τῆς ἀμπέλου φύλλων

<τωνολβεύς>

τὸ κακοδαίμων

<τῶν ὄπι[ς]θεν>

ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τούτων

<τῶν οὔτι>

ὧν οὐδαμῶς

<τῶν παρεκτός>

τῶν ἔξωθεν

<τῶν πέλας>

τῶν πλησίον

<τῶν πλωτήρων>

τῶν πλεόντων, τῶν ναυτῶν

<τῶν πτίλων>

τῶν πτερῶν

<τῶν τριῶν ἕν>

Θηραμένης ἐψηφίσατο τρεῖς τιμωρίας κατὰ τῶν πα- ράνομόν τι δρώντων

<τώ οἱ>

οἵτινες αὐτῷ

<τῷ ὄντι>

τῇ ἀληθείᾳ

<τῶπιν>

μέτρον δεκαχοίνικον

<τὼ πόδε>

τοὺς πόδας. δυϊκῶς

<τῶ ῥα>

διὸ δή

<τώς>

οὕτως, ὁμοίως

<τώ>

τὸ ἐντεῦθεν

<τῷ φύσαντι [ἢ τῷ φύντι>]

τῷ γεννήσαντι

<τῶ χορτᾶν>

τῶν σίτων ὑποστελλοῦ

<Ὑάδας>

τὰ ἐπὶ τοῦ μετώπου κέρατα τοῦ ταύρου τοῦ ἐν οὐρανῷ ἄστρου. εἰσὶ δὲ ἀστέρες ἑπτά, ὧν κατὰ τὴν ἀνατολὴν ὑετὸς γίνεται