Γελοιογραφικόν Ημερολόγιον του Έτους 1886/Ο αλάνθαστος και αψευδής Καζαμίας του 1886
| ←Ἐορτολόγιον, ἡμερολόγιον | Γελοιογραφικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1886 Συγγραφέας: Ὁ ἀλάνθαστος καὶ ἀψευδὴς Καζαμίας τοῦ 1886 |
Τὸ καλοκαῖρι εἰς τὴν Ἀθήνα→ |
Μὴ ἐκπλαγῆτε ἄν, περισκοπῶν τὸ στερέωμα, στρέφω ἀντιθέτως τὸ τηλεσκόπιον πρὸς τὰ κάτω.
Τὰ ἄνω, κάτω· καὶ τὰ κάτω, ἄνω· τοὐτέστιν ἀνάκατα ὅλα, ἰδοὺ τὸ πνεῦμα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς.
Ἐν ᾧ χρόνῳ τὰ πάντα παρ’ ἡμῖν εἰσὶν ἀνεστραμμένα καὶ ἀνάποδα· καθ’ ὃν τὰ νήπια τῶν δημοτικῶν σχολείων γίνονται ὑπουργοὶ τῆς Παιδείας, ὁ δὲ κ. Δαμαλᾶς λύει τὰ προβλήματα τῆς φυσικῆς καὶ τῆς χημείας διὰ τῶν ῥητῶν τῆς Παλαιᾶς Γραφῆς· ἐν ᾧ χρόνῳ πολεμοῦμεν κατὰ τῶν Βουλγάρων ἀπὸ τοῦ ξυλίνου προμαχῶνος τῆς πλατείας τοῦ Συντάγματος ἀντιτάσσοντες στίχους καὶ ψηφίσματα καὶ ζητωκραυγὰς εἰς τοὺς ἐξοπλισμοὺς ἐκείνων, οἱ δὲ Ἀσκληπιάδαι οὐδέποτε κατηγγέλθησαν ἐπὶ άνθρωποκτονία, καίτοι διαπραττομένη καθ’ ὅλους τοὺς τύπους τῆς ἐπιστήμης· καθ’ ὅν χρόνον ἀγορεύομεν ἐν τῇ Βουλῇ διὰ τῶν γρόνθων καὶ τῶν ποδῶν, σκεπτόμεθα διὰ τῆς κοιλίας, καὶ τρέχομεν εἰς τὴν πρόοδον ἕρποντες, τὰ δὲ ἀστυνομικὰ ὄργανα, ἀστεϊζόμενα, ζητοῦσι νὰ διαχωρίσωσι τὰ ὅρια τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀτιμίας, νὴ τὰ κάρδαμα, δὲν βλέπω διατὶ νὰ μὴ ἐρευνήσω κἀγὼ τὸν οὐρανὸν ἐπὶ τοῦ γηΐνου ἐδάφους, στρέφων τὰ νῶτα ὅπου ὤφειλον νὰ στρέψω τὰ ὄμματα.
Ἄλλως τε τόσα ἕλη λιμνάζουσιν εὐτυχῶς ἐπὶ τῶν λάκκων τῶν ἀθηναϊκῶν ὁδῶν, ἀκίνητα, ὡς δημάρχου ἐγκέφαλος ἢ ὡς γλῶσσα βουλευτοῦ συμπολιτευομένου, ὥστε ἐπὶ τῆς ὑελώδους ἐπιφανείας των ἀντικατοπτρίζεται θαυμασίως ὁ οὐρανὸς μετὰ τῶν ἀστέρων καὶ τῶν πλανητῶν του.
Ἰδοὺ λοιπόν· ἐρευνῶ τὸ στερέωμα ἀπὸ σπόντα βυθίζων τὸ βλέμμα εἰς τὸ βάθος τοῦ ἀπείρου… βορβόρου.
Ἔπειτα ἀφοῦ αἱ ὁδοὶ τοῦ δημάρχου Ἀθηναίων, ἠραιωμέναι εἰς λεπτὴν κόνιν μετεωρίζονται ἀνιπτάμεναι ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων εἰς τὰ ὕψη, διὰ τὶ τάχα νὰ μὴ καταβιβάσωμεν ἀμοιβαίως καὶ ἡμεῖς τὸν οὐρανὸν μὲ τοὺς ἀστέρας του ἐντὸς τοῦ βορβόρου τῶν ὁδῶν, ἐν ᾧ ἐπάνω-κάτω κυλιόμεθα καὶ λιπαινόμεθα ὅλοι, ἐξαιρέσει τῶν χοίρων καὶ τοῦ κυρίου ἐπὶ τῶν ἐσωτερικῶν, παρὰ τὰς ἀξιώσεις τῆς ὁμοιοπαθητικῆς τοῦ κ. Πύρλα, κραυγάζοντος similia similibus.
Ἔπειτα τὰ εὐωδέστερα ἄνθη πρέπει νὰ κοπρίζωνται δαψιλῶς, διὰ νὰ φουντώνουν, ὁ δὲ κύριος ἀρχικηπουρὸς τοῦ δήμου ἐφαρμόζει λαμπρὰ τὴν μέθοδον αὐτὴν τρέφων τοὺς κυρίους ἐκλογεῖς του διὰ τοῦ θρεπτικωτέρου λιπάσματος.
Δὲν βλέπετε τοὐλάχιστον ὅτι ὁ βασιλικός θάλλει καὶ εὐωδιᾶ διὰ τῆς κόπρου;
Δύει λοιπὸν τὸ ἔτος 1885… δηλαδὴ δὲν ἔδυσεν ἀκόμη, διότι ἔχομεν ἤδη Σεπτέμβριον καὶ ἀπαιτοῦνται τέσσαρες ἔτι μῆνες, ἀλλ’ ἀδιάφορον, ἔδυσε διὰ τοὺς ἐκδότας τῶν Ἡμερολογίων, οἵτινες διασκελίζοντες τέσσαρας ἢ πέντε ὁλοκλήρους μῆνας, ὑποδέχονται προώρως τὸ νέον ἔτος, πρὶν ἢ ἀκόμη λήξῃ τὸ παλαιόν, καθιστῶντες αὐτὸ ἐφταμηνήτικον. Εἴθε μάλιστα νὰ ἔδυε τόσῳ ἐνωρὶς καὶ διὰ τοὺς ἐκδότας ἐφημερίδων καὶ νὰ ἀνενεοῦτο ἡ ἐτησία συνδρομὴ κατὰ ὀκτὼ μῆνας.
Βεβαίως διαμαρτύρονται εἰς τὴν βλασφημίαν ταύτην αἱ καλλίσφυροι καὶ δροσεραὶ ἀτθίδες τῆς ὁδοῦ Σταδίου, δι’ ἃς κατ’ ἐξαίρεσιν, τὸ ἔτος περιέχει 24 ἢ καὶ 48 ἐνίοτε — κατὰ τὴν ἀδιακρισίαν ἑκάστης — μῆνας, καί, τὸ περίεργον, μὲ αἰωνίαν ἄνοιξιν καὶ δίχως θέρος, δηλ. χωρὶς τὰ καλοκαίρια, εἰς πεῖσμα τῶν πελατῶν τοῦ Κεντρικοῦ Ταμείου διαμαρτυρομένων καὶ ἀπορούντων πῶς ὁ μὴν δὲν σύγκειται μόνον ἀπὸ 10 τὸ πολὺ ἡμέρας καὶ ἀπὸ πενταπλασίας τοὐλάχιστον νύκτας.
Εἶνε ὅμως τὸ αὐτό.
Δύνασθε δηλ. νὰ θεωρήσητε καὶ ὡς λῆξαν τὸ ἔτος 1885 μέχρι τοῦ Σεπτεμβρίου, διότι καὶ οἱ ὑπολειπόμενοι τρεῖς μῆνες ἔσονται ξηρὰ ἀντιγραφὴ τῶν παρελθόντων ἐννέα — ἀρκεῖ νὰ ἀντιστρέψητε τοὺς ὅρους — τουτέστιν ἀντὶ τοῦ κονιορτοῦ, τῶν οὐρητηρίων καὶ τῶν ὑπαιθρίων θεαμάτων τοῦ θέρους, νὰ φαντασθῆτε τὴν λάσπην καὶ τὰς κοινοβουλευτικὰς παραστάσεις τοῦ χειμῶνος, ἀντὶ δὲ τοῦ ᾄσματος τῶν χελιδόνων καὶ τῶν κούκων τῆς ἀνοίξεως, τὸ ἑωθινὸν κελάδημα τῶν σαλεπτσήδων τοῦ φθινοπώρου, καὶ τῶν κούκων τῆς Βουλῆς.
Ἄλλη μεταβολὴ οὐδεμία γενήσεται, ἐκτός, — ἐννοεῖται — τῶν ἀπαραιτήτων… διδασκαλικῶν ὑπὸ τοῦ ὑπουργείου.
Τὸ πολὺ—πολὺ ἐνδεχόμενον νὰ μεταβληθοῦν καὶ τὰ ὅρια τοῦ ἑλληνισμοῦ, κατερχομένων τῶν Βουλγάρων καὶ τῶν Αὐστριακῶν εἰς τὴν Φιλιππούπολιν καὶ τὴν Θεσσαλονίκην, καθ’ ὃν χρόνον ἀκριβῶς θὰ ἀγορεύῃ ὁ κ. Σιγάλας καὶ ὁ κ. Βλασσόπουλος περὶ τοῦ μεγαλείου τῆς Ἑλλάδος εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ θὰ καίωνται βεγγαλικά διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ… καπνοῦ ἀπὸ τῶν πακέτων, τὸ δὲ θέατρον τοῦ πολέμου θὰ ἔχει μετενεχθῇ ἐκ τῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Μακεδονίας εἰς τὸ θέατρον τῶν Ὀλυμπίων, ὅπου ἡ ὀρχήστρα θὰ ἀνακρούῃ τὸ πολεμικὸν ἐμβατήριον καὶ ὁ λαὸς θὰ ἐνθουσιᾷ εἰς τὸν διαδραματιζόμενον ὑπὲρ τῆς πατρίδος πόλεμον, πρωταγωνιζομένων τῶν κ. Ταβουλάρη καὶ Λεκατσᾶ καὶ φονευόντων τὰ στίφη τῶν ἐχθρῶν ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς… σκηνῆς.
Ἀλλὰ τὴν μεταβολὴν ταύτην δύνασθε νὰ θεωρήσητε καὶ ἀπὸ τοῦδε ὡς βεβαίαν. Τοὐλάχιστον ἡ κυβέρνησις τοῦ κ. Δεληγιάννη δὲν ἀνησυχεῖ ποσῶς περὶ τοῦ ἐναντίου, ἀποροῦσα μάλιστα πῶς ἡ μεταβολὴ αὕτη δὲν ἐγένετο μᾶλλον ἐγκαίρως ἀπὸ τῆς ἑβδόμης Ἀπριλίου, ἵνα συνδυασθῶσιν ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ — ὡς ἐν τῷ αὐτῷ πλαισίῳ — δύω ἔξοχα γεγονότα τῆς συγχρόνου ἱστορίας, ἤτοι ἡ ὑπὸ τῶν Βουλγάρων πανηγυρικὴ κατάληψις τῆς Φιλιππουπόλεως καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ κ. Δεληγιάννη θριαμβευτική κατάληψις τοῦ… ὑπουργείου.
Ἐν τούτοις τὸ ἔτος 1885 ἐβυθίσθη εἰς τὸ χάος τῆς αἰωνιότητος, ὡς θὰ ἔγραφε ρωμαντικός τις καὶ οἰστρήλατος ποιητής, πάνοπλον δὲ τὸ νέον 1886 εἰσβάλλει, φορτωμένον δῶρα, ἐλπίδας, βασιλόπηττας, ὄνειρα, τράπουλαις χαρτιῶν, μειδιάματα, γέλωτας, χαράν, τρέλλαν, φαιδρότητα.
Τί ἀλαλαγμός! τί βοή! τί σύγχυσις ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἑρμοῦ ὡς νὰ ἦτο συνεδρίασις ἑλλήνων βουλευτῶν μετ’ αὐταπαρνήσεως γρονθοκοπουμένων ὑπὲρ τοῦ ἔθνους.
Τὰ πλήθη συμπεπυκνωμένα σχηματίζουσι τεραστίαν ἀνθρωπόμαζαν, συρίζουσαν, βοῶσαν, ὠρυομένην, ἐκβεβακχευμένην, στρηνιῶσαν.
Τί κόσμος παράδοξος! Χαίρει, ἐπιβοᾷ ἐνθουσιῶν, ἀγάλλεται, μαίνεται διότι ἀπώλεσεν ἓν ἔτος τῆς ζωῆς του, διότι προσήγγισεν ἓν βῆμα εἰς τὸν τάφον, ὡσεὶ μὴ ἤρκει πρὸς τοῦτο ἡ θανατηφόρος εὐτυχῶς ἐπιστήμη τῶν ἐξ Εὐρώπης νεαρῶν Ἀσκληπιαδῶν καὶ τὰ δολοφονικά ἕλη καὶ αἱ ἀκαθαρσίαι τῆς πόλεως. Πανηγυρίζει κορυβαντιῶν, διότι θὰ προστεθῇ καὶ ἄλλο ἔλλειμμα εἰς τὸν προϋπολογισμόν, διότι θὰ πληρώσῃ νέους ἐνιαυσίους φόρους, διότι θὰ ἐπαναληφθῇ διὰ μίαν ἀκόμη περίοδον ἡ γελοία κωμῳδία τῆς ζωῆς, καθ’ ἣν ἕκαστος κατορθόνει νὰ παίζῃ πρόσωπον, ὅπερ δὲν τῷ ἀνήκει, διάφορον τοῦ πραγματικοῦ.
Καὶ τὸ περίεργον, ὅτι εἰς τὴν τρελλὴν αὐτὴν πανήγυριν παίζει τὸν σπουδαιότερον ῥόλον καὶ τὸ ὡραῖον φύλον, λησμονοῦν ὅτι διὰ τοῦ χρόνου ξεφυλλιζόμενον μεταβάλλεται εἰς ἄσχημον, καὶ ὅτι ἕκαστον ἔτος παρερχόμενον προστίθησι καὶ μίαν ῥυτίδα εἰς τὰ ῥόδα τοῦ προσώπου των, ἀφαιρεῖ δὲ καὶ ἕνα ὀδόντα ἢ ἕνα βόστρυχον ἐκ τῆς ὡραίας κόμης των ἢ καὶ, ἔστω, ἐκ τῆς ὡραίας καὶ φιλοκάλου… φενάκης των.
Καὶ χαίρουσιν ἐν τούτοις αἱ γυναῖκες διότι ὁ ῥέων χρόνος μαραίνει τὰ ἄνθη τῆς ἀνοίξεως ἀπὸ τῆς μορφῆς των καὶ φορτόνει ἐπὶ τῆς ῥάχεως των τὰς χιόνας, τοὺς πάγους καὶ τοὺς ῥευματισμοὺς τοῦ χειμῶνος.
Ἀλλά, συγγνώμην, ὡραῖαι μου ἀναγνώστριαι, ἐλησμόνησα ὅτι ὁ χρόνος ἐπενεργεῖ ἀντιθέτως ἐπὶ τοῦ ὑμετέρου λεπτοφυοῡς διοργανισμοῦ, καθιστῶν ὑμᾶς ἀπὸ ἔτους εἰς ἔτος δροσερωτέρας καὶ νεαρωτέρας, καὶ ὅτι πρὸ πολλοῦ τὸ γῆρας, τὸ ἔμπλεων ῥυτίδων καὶ σιέλων καὶ νύστας καὶ νερουλιάσματος, κατηργήθη διὰ τὰς γυναῖκας, ἢ τοὐλάχιστον κατηργήθη ἀπὸ τὸ μυροβόλον λεξιλόγιόν σας. Καὶ ὅτι γῆρας δι’ ὑμᾶς, ᾀειθαλεῖς μου ἀναγνώστριαι, δὲν ὑφίσταται, ἐπικαλοῦμαι μάρτυρας ἀξιοπίστους πάσας τῆς ὑφηλίου τὰς… γυναῖκας!
Ἐν τούτοις ὀφείλω νὰ ἀποκαλύψω ὁπωσδήποτε τὸν ἀληθῆ Καζαμίαν τοῦ 1886. Καὶ ἰδοὺ ἄρχομαι ἀπὸ τῶν σημείων ἐκείνων τοῦ χρόνου, εἰς ἃ σταματᾷ ἀναπαυομένη, ὡς εἰς σταθμόν, ἡ ἱστορία τῆς νεωτέρας ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Μετά τήν ἀπώλειαν τοῦ ἰσοζυγίου καὶ τήν κατάληψιν τῆς Φιλιππουπόλεως ὑπὸ τῶν Βουλγάρων ἐχάσαμεν ὅλοι τὰ … πασχάλια μας.
Θὰ τὸ ἐκλάβητε ἴσως ὡς σκληράν εἰρωνείαν, καὶ ὅμως εἶναι φεῦ! ἀληθές ὅτι, ἐν μέσῳ τῆς οἰκονομικῆς καὶ ἐμπορικῆς ἀποκολοκυνθώσεως τοῦ ἔθνους, κυριεύων πλανήτης τοῦ 1886 εἶνε ὁ… Ἑρμῆς, ὁ ἔφορος δηλ. καὶ προστάτης τοῦ ἐμπορίου, πρὸς ἀπελπισίαν τῶν ἐμπόρων τῆς ὁδοῦ Ἑρμοῦ.
Ἡ Σελήνη λάμπει δι’ ὅλου τοῦ ἔτους πλησιφαὴς ἐν τῷ… καταλόγῳ τῆς Δημαρχίας. Ἐπίσης διὰ τοὺς νεονύμφους ἀκτινοβολεῖ ἐπὶ ἕνα ὁλόκληρον μῆνα ἡ σελήνη… τοῦ μέλιτος, κατὰ δὲ τοὺς ὑπολοίπους ἕνδεκα μένει εἰς τὸ τελευταῖον τέταρτον λαμβάνουσα σχῆμα δρεπάνου, ἤ, ἀκριβέστερον εἰπεῖν… κέρατος.
Κατὰ τὸ ἔτος 1886 θέλει συμβῆ ὁλικὴ ἔκλειψις τοῦ… «Ἡλίου» καὶ τοῦ «Φοίβου» ὁρατὴ μόνον εἰς τοὺς… παντοπώλας.
Ἐπίσης γενήσεται ὁλικὴ ἔκλειψις τοῦ «φωταερίου», ὁρατὴ εἰς ὅλους τοὺς κατοίκους τῶν Ἀθηνῶν, ἀόρατος δὲ μόνον εἰς τὸν δήμαρχον καὶ τοὺς δημοτικοὺς συμβούλους.
Τὰ δημόσια γραφεῖα ἀργοῦσι… δι’ ὅλου τοῦ ἔτους, ἐκτὸς τοῦ κεντρικοῦ ταμείου, τὸ ὁποῖον ἐργάζεται τὴν τελευταίαν ἑκάστου μηνός, ὁσάκις δὲν ἐργάζονται ἐν αὐτῷ οἱ ποντικοὶ καὶ αἱ ἀράχναι.
Γνωστὸν ὅτι, ἀκριβέστερον τῶν βαρομέτρων, τῶν ὑγρομέτρων καὶ τῶν θερμομέτρων, προμαντεύουσι τὰς μεταβολὰς τοῦ καιροῦ τὰ ζῶα, τά τε τετράποδα, καὶ τὰ δίποδα.
Ὅταν οἱ ἀλέκτορες ψάλλωσι συχνὰ καὶ ἀτάκτως, οἱ δὲ φίλοι τῆς ἀντιπολιτεύσεως κοκορεύονται, σημαίνει μεταλλαγὴν καιροῦ καὶ… κυβερνήσεως.
Ἐὰν νυστάζωσιν αἱ γαλαῖ καὶ οἱ φανοὶ τοῦ ἀεριόφωτος, οἱ δὲ ἀστυνομικοὶ κλητῆρες κοιμῶνται ὄρθιοι καθ’ ὁδόν, τότε ἀφεύκτως παρακολουθοῦσι τρικυμία, σκότος καὶ… νυκτοκλοπαί.
Ἐὰν συμπέσῃ νὰ γαυγίζωσιν αὐτομάτως οἱ κῦνες καὶ αἱ συμπολιτευόμεναι ἐφημερίδες, νὰ γκρινιάζωσι δὲ αἱ γαλαῖ καὶ αἱ σύζυγοι τῶν κυβερνητικῶν βουλευτῶν, τότε προμηνύεται σεισμὸς… τοῦ ὑπουργείου.
Ὅταν κρώζουσιν οἱ κόρακες οἱ δὲ βάτραχοι καὶ αἱ ἀοιδοὶ τῶν παριλισσίων θεάτρων κοάζωσιν, προμηνύεται ὑγρὸς καὶ πνιγηρὸς καιρός.
Ὅταν ἡ σαῦρα χώνεται βαθύτερον εἰς τὰς ὀπὰς καὶ ἡ κυρία Ῥοζοῦ εἰς τὸ ἐπανωφόριόν της, προμηνύει ψῦχος καὶ ρίγη.
Τοὐναντίον ὅταν ὁ κ. Δεληγιάννης πίνει σουμάδαν οἱ δὲ φίλοι του συντάττουσιν ἄρθρα πολιτικά, προφανὲς τότε ὅτι θὰ ἔχωμεν καιρὸν χλιαρόν.
Οἱ ὀγκηθμοὶ τῶν ὄνων καὶ τῶν ὑπαιθρίων ρητόρων εἰσί μελῳδικώτεροι τοῦ συνήθους ὅταν ἐπίκειται βροχή.
Ὅταν οἱ δημοκρατικοὶ βουλευταὶ βροντῶσιν εἰς τὸ κοινοβούλιον, προτάσσοντες τοὺς γρόνθους, τὰς ῥάβδους καὶ τὰ ῥεβόλβερ, ὁ δὲ στρατὸς ἐξοπλίζεται καὶ συρρέει εἰς τὰ μεθόρια καὶ οἱ ἐργολάβοι τῶν ἐθνικῶν ζητημάτων παραφέρονται ὑπὸ πολεμικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, τότε νὰ ἦσθε βέβαιοι ὅτι ἐξάπαντος θὰ ἔχωμεν γαλήνην καὶ μπουνάτσαν.
Ὅταν οἱ κώνωπες βομβοῦσι καὶ τὰ ἐδώδιμα τῆς ἀγορᾶς ἀρχίζουν νὰ σήπωνται, ἐξατμίζωνται δὲ αἱ ὑπόνομοι καὶ οἱ ἐγκέφαλοι τῶν διοικητικῶν ἀρχῶν, ἀφεύκτως τότε θέλομεν ἔχει ζέστην καὶ ἀποπνιγμοὺς ἐξ ἀσφυξίας.
Τίποτε ἄλλο φέτος.
Εὔχομαι μόνον νὰ διέλθητε τὸ νέον ἔτος ὀλιγώτερον ἀθλίως ἢ ὅσον ὑπῆρξε τὸ λῆξαν.
Ἐπίσης εὔχομαι ὀλίγην ἐντροπὴν εἰς τοὺς πατέρας τοῦ ἔθνους, ὀλίγην συνείδησιν εἰς τοὺς ἰατροὺς καὶ εἰς τοὺς δημοτικοὺς ἄρχοντας καὶ ὀλίγον ἀνθρωπισμὸν εἰς τοὺς ἀξιοῦντας ὅτι εἰσὶν ἄνθρωποι.
Τίποτε ἄλλο· καὶ ἀσπαζόμενος τρυφερώτατα τούς τε ἀναγνώστας καὶ ἰδιαιτέρως τὰς ὡραίας ἀναγνωστρίας μου — μηδὲ τῶν μὴ ὡραίων ἐξαιρουμένων—
Εὔχομαι καλὴν ἐντάμωσιν μετὰ ἓν ἔτος
Σατανᾶς