Βράδι στο Ζάππειο
| Βράδι στο Ζάππειο Συγγραφέας: Ανέκδοτα ποιήματα (Πολυδούρη) |
Την ώρ' αυτή που δε λυπάμαι
κόπη ο δεσμός με τη ζωή.
Είμαι άδεια θήκη αποθεμένη
μέσα στου κόσμου τη βουή.
Άλλοι με βλέπουν μ' ένα βλέμμα
που υπόσχεται τον ουρανό.
₼λλοι την κόλαση μου δείχνουν
μέσα σε πλαίσιο φωτεινό.
Κάποιοι έκπληκτοι με χαιρετούνε.
(Πως τάχα να τους συγκινώ;)
Και σκύβουν κάτι για να πούνε,
μα που δε θάναι αληθινό.
Τ' ομοίωμά μου θάχει βέβαια
κάποια περίεργη ιστορία
μα που όλη αυτή δε θα μου λύνει
την μικρούλα μου απορία'
Για όλα θα λένε. (Εκτός εμένα
είνε όλοι τους ειδοποιημένοι.)
Μα δε θα λένε για τα δαιμόνια
που από μικρή μ' έχουν παρμένη.
Για την καρδιά που με χρυσάφι
πλήρωσαν τάχα αληθινό,
κι' ύστερα μου φωνάζουν πάντα
πως ήτανε το πιο φτηνό!