Βίοι Πελοποννησίων ανδρών/Επαρχία Αρκαδίας
| ←Ἐπαρχία Νεοκάστρου | Βίοι Πελοποννησίων ἀνδρῶν Συγγραφέας: Ἐπαρχία Ἀρκαδίας |
Ἐπαρχία Καλαμῶν→ |
Οὗτοι κατήγοντο ἀπὸ οἰκογένειαν κλεφτῶν. Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ἦσαν εἰς τὴν Ζάκυνθον καὶ ὑπηρέτησαν εἰς τὰ Ἀγγλικὰ τάγματα ὡς ἀξιωματικοί. Μετὰ δὲ τὴν ἐπανάστασιν ἦλθον καὶ ἔλαβον μέρος εἰς τὴν πολιορκίαν τοῦ Νεοκάστρου καὶ ἀλλοῦ. Ὁ δὲ Δημήτριος καὶ ὁ Κωνσταντῆς εὑρέθησαν καὶ εἰς τὰς κατὰ τοῦ Δράμαλη μάχας. Οὗτος ὀ τελευταῖος ἦτο καὶ εἰς τὴν μάχην τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, ὅπου καὶ ἀπέθανε.
Οὗτος ἦτο στρατιωτικὸς καὶ ἔλαβε μέρος εἰς τὴν πολιορκίαν τοῦ Νεοκάστρου.
Παλαιὸς κλέφτης καὶ ἐπίσημος καπετάνιος. Ἠνδραγάθησε δὲ εἰς διαφόρους μάχας. Ἐτιμᾶτο πολὺ ἀπὸ τὸν Ἀρχηγὸν Κολοκοτρώνην καὶ ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους διὰ τὴν παληκαριάν του.
Οὗτος κατ᾿ ἀρχὰς ἐγένετο μέλος τῆς Ἐπαρχιακῆς δημογεροντίας. Κατὰ δὲ τὴν πολιορκίαν τῶν Πατρῶν διωρίσθη τοῦ τόπου του ἀρχηγός. Εὑρέθη δὲ εἰς πολλὰς μάχας, καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν εἰς Δερβενάκι καὶ Ἅγιον Σώστη ἠρίστευσε, πολεμήσας πρὸς τοὺς Τούρκους τοῦ Δράμαλη, πρὶν ὁ Κολοκοτρώνης τοὺς πολεμήσῃ. Ἐφυλακίσθη καὶ αὐτὸς εἰς Ὕδραν μετὰ τῶν περὶ τὸν Κολοκοτρώνην.
Οὗτος ἐπανελθὼν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Δημήτρη, ὑπῆγεν εἰς τὰ Μαγούλιανα τῆς Γόρτυνος, ὅπου ἔμεινε πολεμῶν μὲ τοὺς Καρυτινοὺς εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Μετὰ δὲ τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως ὑπῆγεν εἰς τὰ Κοντοβούνια τῆς πατρίδος του, ὅπου ἔγεινε καπετάνιος ἐπίσημος καὶ γνωστὸς διὰ τὴν παληκαριάν του εἰς τοὺς πολέμους. Ἐφυλακίσθη καὶ οὗτος ὡς καὶ οἱ λοιποὶ εἰς Ὕδραν. Ἐπίσης καὶ ὁ ἀδελφός του Δημήτριος ὑπηρέτησε καὶ αὐτὸς ὡς στρατιωτικός.
Ἡ οἰκογένεια αὕτη τοῦ Γρηγοριάδη ὑπῆρξεν ἡ ἐπισημοτάτη, καὶ ἡ μόνη κατὰ τὴν ἐπαρχίαν ταύτην. Πολλὰς δὲ θυσίας προσέφερε εἰς τὸν ἱερὸν ἀγῶνα. Ὑπηρέτησε δὲ στρατιωτικῶς καὶ πολιτικῶς. Μάλιστα δὲ ὁ ἴδιος Ἀθανάσιος ἐξεστράτευεν ὅπου ἦτον ἀνάγκη, διότι εἶχε μεγάλην δύναμιν εἰς τὴν Ἐπαρχίαν ὡς ἐκ τῆς μεγάλης γενεᾶς του, διότι θεῖον μὲν εἶχε τὸν ἀρχιερέα Μεθώνης Γρηγόριον, εἶχε δὲ καὶ πολλοὺς ἄλλους συγγενεῖς. Ὅσοι δὲ τότε εἶχον συγγενεῖς πολλοὺς εἶχον μεγάλην δύναμιν εἰς τοὺς πολέμους, διότι ἐβοηθοῦντο ἀναμεταξύ των. Ὁ Ἀθανάσιος ἐδείχθη πάντοτε πρόθυμος καὶ κατὰ τὴν πολιορκίαν τοῦ Νεοκάστρου καὶ ἀλλαχοῦ ὅπου ἐξεστράτευσεν. Ὑπῆρξε καὶ πληρεξούσιος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων, βουλευτὴς καὶ γερουσιαστής, καὶ εἰς ἄλλας πολιτικὰς ὑπηρεσίας ὑπηρέτησεν.
Οὗτος ὑπῆρξε γνωστὸς διὰ τὰς στρατιωτικὰς καὶ πολιτικὰς ἐκδουλεύσεις του, καὶ ἰδίως κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη εἰς τὴν Ἀργολίδα ἠνδραγάθησεν, ὡς φαίνεται ἐν τοῖς ἀπομνημονεύμασί μου. Μὲ τοῦτον ὁ Κολοκοτρώνης συνεβουλεύθη καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸ Καστρὶ τῆς Ἑρμιόνης, καὶ ἐκάλεσε τὸ Ἔθνος εἰς Συνέλευσιν, ἥτις διὰ τὸ ψηφισθὲν πολίτευμά της ἔγεινε περίφημος, τελειώσασα τὰς ἐργασίας της εἰς τοῦ Δαμαλᾶ τῆς Τροιζῆνος. Ἐγένετο δὲ γερουσιαστὴς τῆς πρώτης Γερουσίας τῶν Καλτεζῶν, ἔπειτα πληρεξούσιος, βουλευτὴς καὶ ὑπουργός, καὶ εἰς ἄλλας ἐχρησίμευσεν ἀποστολὰς καὶ πολιτικὰς ὑπηρεσίας.
Οὗτος κατήγετο ἐκ Φιλιατρῶν. Ἐφυλακίσθη εἰς Τρίπολιν μὲ τοὺς ἄλλους προὔχοντας. Μετὰ δὲ τὴν ἀποφυλάκισίν του πολὺ ἐτιμᾶτο διὰ τὴν εἰλικρινῆ φιλοπατρίαν του. Ἐγένετο πληρεξούσιος εἰς τὰς Ἐθνοσυνελεύσεις καὶ βουλευτής.
Καὶ οὗτος ὡσαύτως διέπρεψεν ὡς πολιτικός, γερουσιαστὴς τῆς Πελοποννήσου γενόμενος καὶ πληρεξούσιος, ἔχων καλὴν ὑπόληψιν εἰς τὴν πατρίδα του διὰ τὴν φιλοπατρίαν του. ᾘχμαλωτίσθη ὑπὸ τῶν Ἀράβων μετὰ τοῦ Ἐπισκόπου Μεθώνης Γρηγορίου, καὶ ἀπέθανεν ἐντὸς τῶν φυλακῶν τῆς Μεθώνης.
Οὗτος πολιτικῶς ὑπηρέτησεν.
Ὁ Οἰκονόμος ἦτο μέλος τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας. Αἱ δὲ ἐκδουλεύσεις τῆς οἰκογενείας εἶναι πολλαὶ καὶ γνωσταὶ, διότι πολλὰ ἔπραξαν πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως. Τὸ δὲ σπίτι των ὑπῆρξε κατηχητήριον τῆς ἑταιρίας. Ἐπειδὴ δὲ τὸ χωρίον Σουλιμᾶ ἐξ οὗ κατήγοντο κεῖται εἰς θέσιν ὀχυράν, καὶ ἐχρησίμευεν ὡς ἄσυλον ἕνεκα τούτου ἐκεῖ ἐνεργοῦντο ἀφόβως τὰ τῆς Ἑταιρίας. Ὁ δὲ Πρωτοσύγγελος Φραντσῆς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Οἰκονόμου εἶχε τὴν παρακαταθήκην του. Ὑπηρέτησαν δὲ οἱ Παπατσωραῖοι καθ᾿ ὅλον τὸ διάστημα τῆς πολιορκίας τοῦ Νεοκάστρου, κατὰ δὲ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη εὑρέθησαν εἰς τὸ Ἄργος, καὶ εἰς τὸ Δερβενάκι μετὰ τὴν πρώτην μάχην τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη. Ὁ δὲ Ἀναγνώστης ἐχρημάτισε καὶ πολιτικός, πληρεξούσιος τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων καὶ βουλευτής.
Οὗτος ὑπῆρξε πολιτικός, καὶ ἐχρημάτισε πάντοτε πληρεξούσιος καὶ βουλευτής. Ὑπέφερε καὶ αὐτὸς τὴν φυλάκισίν του εἰς τὴν Τριπολιτςᾶν μετὰ τῶν ἄλλων προὐχόντων.
Οὗτος κατήγετο ἀπὸ τὰ Φιλιατρά. Εὑρίσκετο δὲ εἰς Ζάκυνθον. Ἔδειξε δὲ πολὺν ἐνθουσιασμὸν καὶ ἀγάπην πρὸς τὴν πατρίδα. Μάλιστα δὲ ἐπαινεῖται ἡ ἑξῆς πρᾶξίς του. Κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη, ὅτε οἱ Ἕλληνες ἦσαν συναγμένοι εἰς τὸ Ἄργος καὶ ἐπερίμεναν τὴν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου διὰ νὰ τὸ λαφυραγωγήσουν, ἡ τότε Κυβέρνησις ἐνεργοῦσεν ὅπως ἐδύνατο νὰ στείλῃ στρατιώτας εἰς τὰ Μεγάλα Δερβένια, καὶ οἱ Τριπολιτσιῶται Ῥήγας καὶ Σέκερης εἶχον κάμει ἀρχὴν νὰ ὑπάγουν μετὰ 600 στρατιωτῶν. Ἐκεῖ εὑρίσκετο καὶ ὁ Π. Μαυρομιχάλης, ὅστις εἶχε κάμποσους Μανιάτας καὶ ὑπέσχετο καὶ αὐτὸς νὰ ἔβγῃ ἔξω μὲ 2000, ἀλλ’ ἐζήτει ἐξοικονόμησιν. Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἀγαθὸς Λουκόπουλος, καὶ πιστεύσας, ὅτι θὰ ἀληθεύσῃ ἡ ὑπόσχεσις καὶ θὰ ὑπάγουν πράγματι 2000 Μανιᾶται, προθύμως ἐπρόσφερε 1200 χρυσᾶ νομίσματα Τουρκικὰ, ὀνομαζόμενα Μαχμουτιέδες, ἀξίας ἕκαστον 25 γροσίων. Ἐδόθησαν δὲ καὶ αὐτὰ πρὸς τοὺς Μανιάτας, ἀλλ’ οὗτοι δὲν ἐφύλαξαν τὰ λεγόμενά των. Τὰ Μανιάτικα δὲν τὰ ἐγνώριζεν ὁ Λουκόπουλος, ὅτι δὲν ἔχουν χορτασμόν, καὶ μάλιστα τὰ τοῦ Π. Μαυρομιχάλη, τὰ ὁποῖα καὶ παροιμία κατήντησαν. Διότι, ὡς ἔλεγον τότε, οὗτος ἤθελε τὰς προσόδους τῆς Μικρομάνης διὰ νὰ κάμῃ ἕνα πρόγευμα, καὶ πάλιν δὲν ἔσωναν.
Ὁ καπετάνιος οὗτος ἔμαθε τὴν πολεμικὴν τέχνην εἰς τὴν Ἑπτάνησον καὶ εἰς τὰ τάγματα τὰ Ἀγγλικά. Γενομένης δὲ τῆς ἐπαναστάσεως, ἐπανελθὼν ἐχρησίμευσεν ὡς διδάσκαλος, πολεμῶν εἰς τὴν πολιορκίαν τοῦ Νεοκάστρου. Μετὰ ταῦτα ἠκολούθησε τὸν Κολοκοτρώνην, καὶ μετὰ τὴν μάχην τοῦ Δερβενακίου ἔμεινε πολεμῶν μέχρις ὅτου ἔπεσε τὸ Ναύπλιον εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ἑλλήνων.
Οὗτος ἦτον εἰς τὴν Ζάκυνθον ἐπίσης εἰς τὰ ἐκεῖ Ἀγγλικὰ τάγματα. Ἐπανελθὼν δὲ μετὰ τὴν ἐπανάστασιν εἰς τὴν πατρίδα του, πολὺ ὠφέλησε χρησιμεύσας ὡς διδάσκαλος, καὶ ἑρμηνεύων τοὺς γείτονάς του πῶς νὰ γεμίζουν τὰ ὅπλα των καὶ πῶς νὰ πολεμοῦν. Ἔπειτα ἐγένετο καπετάνιος καὶ ὑπηρέτησε μέχρι τέλους τὸν ἀγῶνα.
Κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἀρκαδίαν τῆς Τριφυλλίας. Εὑρισκόμενος δὲ εἰς Βλαχίαν ἐγένετο ἱερολοχίτης, καὶ ἐπολέμησε μετὰ τῶν λοιπῶν ἱερολοχιτῶν. Διαλυθείσης δὲ τῆς ἐκεῖ ἐπαναστάσεως, ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Βλαχίαν, ἐπανελθὼν εἰς τὴν Πελοπόννησον μὲ τὸν Γιαννάκην καὶ Ἀποστόλην Κολοκοτρώνην, Ἰωάννην Πέταν Ζακύνθιον καί τινας ἄλλους, εὑρέθη εἰς τὰ Τρίκορφα, εἰς δὲ τὴν μάχην τῆς Γράνας ἔλαβε μέρος καὶ ἐπολέμησεν. Ἔπειτα παρηκολούθησε τὸν στρατηγὸν Θ. Κολοκοτρώνην, ὁ ὁποῖος τὸν ἠγάπα καὶ τὸν ἐτίμα καὶ τὸν εἶχε μεταξὺ τῶν συμβούλων του, τὸν ἐμπιστεύετο δὲ πολὺ καὶ τὸν ἀπέστελλεν εἰς διαφόρους ὑπηρεσίας, μάλιστα δὲ εἰς τὴν Ζάκυνθον ἐπήγαινε καὶ ἤρχετο. Ὑπηρέτησε δὲ τὴν πατρίδα μὲ μεγάλην φιλοπατρίαν καὶ ἀπαραδειγμάτιστον ἐνθουσιασμόν. Δι’ ὅλα ταῦτα ἔγεινε γνωστὸς εἰς τοὺς Ἕλληνας, οἵτινες τὸν ἠγάπησαν καὶ τὸν ἐτίμησαν. Ὑπηρέτησε δὲ καὶ πολιτικῶς εἰς διαφόρους ὑπηρεσίας. Τὸ δὲ ὄνομά του φαίνεται καὶ ἀπαντᾶται εἰς διάφορα ἱστορικὰ ἀπομνημονεύματα πρότερον ἐκδοθέντα, ὅπου ὁμολογοῦνται καὶ αἱ ἐκδουλεύσεις του.
 |
 |
 |
 |
|
|
|