Αχ, έλα, θάνατε
| Αχ, έλα, θάνατε Συγγραφέας: |
Αχ, έλα, θάνατε πικρέ, και πάρε τη ζωή μου,
αφού και πλιο στερεύομαι τη μόνη παντοχή μου.
Τη Χλόη μου να μη θωρώ, και ζωντανός να μείνω;
Αχ, τι ποτήρι μώδωκε το ριζικό, και πίνω!
Μη παύετε, ματάκια μου, να κλαίτε, να θρηνήτε,
το φως σας εβασίλεψε, τι άλλο καρτερείτε;
Καρδιά, γιατί με τυραγνάς και βαρειοπαραδέρεις;
Τον τόπο σου τον έχασες, σε τι βυθό με σέρεις!
Ψυχή, ψυχή ανυπόφερτη, στου πάθου μου τη βράσι,
αφσ' το κορμάκι μου νεκρό να πάγη ν' αγαλλιάση.
Αχ, έλα, θάνατε γλυκέ, τους πόνους μου να γιάνης,
τρέξε σ' εμένα γλήγορα, καμμιά άργητα μη βάνης.
Ω θάνατε απάνθρωπε, γιατί δεν με πληγώνεις,
κι από παρόμοια βάσανα γιατί δεν με γλυτρώνεις;
Βάρει με το κοντάρι σου, παρακαλώ σε, Χάρε,
κι αυτήν την άθλια μου ζωή, σπλαχνίσου με, και πάρε.