Ανθοπώλης
| Ἀνθοπώλης Συγγραφέας: |
Εὔμορφά μου κοπελούδια,
θέλετε χλωρὰ λουλούδια;
πάρετε, πουλῶ.
Σιγαλά, μὴ γίνουν λάθη.
Μὲ τὸ χέρι 'ς τὸ καλάθι
ὅποιαν βρῶ, φιλῶ.
Διέτ' ἐδῶ τὶ ὡραιότης!
Αὐτὸ εἶν' ἡ ἀθωότης,
τ' ἄσπρο γιασεμί.
Τ' ἀγοράζετε; Γιὰ πόσο;
Χάριν, λέτε, νὰ τὸ δώσω;
Χάριν; Κι' ἂς νὰ μή!
Ἕνα ρόδον! Τῶν ἐρώτων
εἶν' ἐρύθημα τὸ πρῶτον.
Ἔχει δυὸ φιλιά.
Μιὰ μικρὴ μὲ τὸ ἁρπάζει,
μιὰ μικρή, ποὺ ἄσπρη μοιάζει
τριανταφυλλιά.
Τὸ γαρύφαλλο ποὺ λέει
πὼς μιὰν κἄποιαν καρδιὰν καίει
πάθος δυνατόν,
ποιὰ τὸ θέλει; ποιὰ τὸ παίρνει;
Μιὰ πενῆντα φιλιὰ φέρνει,
κι' ἄλλη ἐκατόν.
Ἐδῶ ἔχω ἄνθος βάτου.
Λέγουν πὼς ἡ ἔννοια του
εἶν' ἡ ἡδονή του.
Μή, προσέχετε, μὴ βία!
Ἔχ' ἀγκάθια, κ' εἰν' ἀχρεῖα,
κ' ἔπειτα πονεῖ.
Βλέπετ', ἄσπρη σὰν τὸ χιόνι
τὸν ἀέρα βαλσαμόνει
ἡ πορτοκαλλιά.
Ξεύρετε τί χάριν ἔχει,
καὶ ἡ νύμφη πῶς τὴν πλέκει
'ς τὰ χρυσᾶ μαλλιά;
Ἄ! τὸ ξεύρετε! Μὴ τρέλλαις,
μὴ ξεσχίζεσθε, κοπέλλαις.
Ἔχει ἀρκετόν.
Ἔχει γιὰ μικραῖς, μεγάλαις·
γι' ἄλλαις τρεῖς φοραῖς, καὶ γι' ἄλλαις
εἶναι περιττόν.
Κληματίδα ποία θέλει;
Αὕτη πίστιν παραγγέλλει.
Ὅλοι τὴν πωλοῦν.
Πῶς; δὲν τὴν ζητεῖ καμμιά σας;
Τὴν χαρίζω. - Χάρισμά σας,
λέγουν καὶ γελοῦν.