Ακουσιλάου αποσπάσματα

Ἀποσπάσματα

Ἀκουσίλαος ο Ἀργείος

ΑΚΟΥΣΙΛΑΟΥ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

1. DIOG. I, 41-42 (7 Weise)

Ἔνιοι προστιθέασιν ᾿Ακουσίλαον Κάβα ἢ Σκάβρα ᾿Αργεῖον. (42) ῞Ερμιππος δ᾿ ἐν τῶι Περὶ τῶν σοφῶν (fr. 8; FHG III, 37) ἑπτακαίδεκά φησιν, ὧν τοὺς ἑπτὰ ἄλλους ἄλλως αἱρεῖσθαι· εἶναι δὲ Σόλωνα, Θαλῆν, Πιττακόν, Βίαντα, Χίλωνα, (Μύσωνα), Κλεόβουλον, Περίανδρον, ᾿Ανάχαρσιν, ᾿Ακουσίλαον, ᾿Επιμενίδην (68 A), Λεώφαντον, Φερεκύδην (7 A 2a) ᾿Αριστόδημον, Πυθαγόραν, Λᾶσον Χαρμαντίδου ἢ Σισυμβρίνου, ἢ ὡς ᾿Αριστόξενος Χαβρίνου, ῾Ερμιονέα, ᾿Αναξαγόραν.

2. SUID. s.v. ᾿Ακουσίλαος

᾿Ακουσίλαος· Κάβα υἱὸς ᾿Αργεῖος, ἀπὸ Κερκάδος πόλεως οὔσης Αὐλίδος πλησίον, ἱστορικὸς πρεσβύτατος. Ἔγραψε δὲ Γενεαλογίας ἐκ δέλτων χαλκῶν, ἃς λόγος εὑρεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ ὀρύξαντά τινα τόπον τῆς οἰκίας αὐτοῦ.

3. SUID. s.v. ῾Εκαταῖος

῾Εκαταῖος ... πρῶτος δὲ ἱστορίαν πεζῶς ἐξήνεγκε, συγγραφὴν δὲ Φερεκύδης· τὰ γὰρ ᾿Ακουσιλάου νοθεύεται.

4. CLEM. Strom. VI, 26 (II 443, 2 St)

Τὰ δὲ ῾Ησιόδου μετήλλαξαν εἰς πεζὸν λόγον καὶ ὡς ἴδια ἐξήνεγκαν Εὔμηλός (FHG II, 20) τε καὶ ᾿Ακουσίλαος οἱ ἱστοριογράφοι.

5. SUID. s.v. Σαβῖνος

Σαβῖνος, σοφιστὴς γεγονὼς ἐπὶ ᾿Αδριανοῦ Καίσαρος· ἔγραψεν ... Εἰς Θουκυδίδην καὶ ᾿Ακουσίλαον καὶ ἄλλους ὑπομνήματα καὶ ἕτερά τινα ἐξηγητικά.

ΑΚΟΥΣΙΛΑΟΥ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΩΝ Α΄ Β΄ Γ΄

1. (fr. 1, 3. 4 Kordt de Acusilao Bas. 1903)

DAMASC. de prin.s 124 (I, 320, 10 R.)

᾿Ακουσίλαος δὲ Χάος μὲν ὑποτίθεσθαί μοι δοκεῖ τὴν πρώτην ἀρχὴν ὡς πάντηι ἄγνωστον, τὰς δὲ δύο μετὰ τὴν μίαν· ῎Ερεβος μὲν τὴν ἄρρενα, τὴν δὲ θήλειαν Νύκτα ... ἐκ δὲ τούτων φησὶ μιχθέντων Αἰθέρα γενέσθαι καὶ ῎Ερωτα καὶ Μῆτιν ... παράγει δὲ ἐπὶ τούτοις ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ ἄλλων θεῶν πολὺν ἀριθμὸν κατὰ τὴν Εὐδήμου ἱστορίαν (fr. 117).

PHILOD. de piet. 137, 13 p. 61 G

᾿Ακουσίλαος δ᾿ ἐκ Χάους πρώτου τἆλλα.

2. (1, 1) PLATO, Symp. 178b

῾Ησίοδος (Theog. 116) πρῶτον μὲν Χάος φησὶ γενέσθαι αὐτὰρ ἔπειτα Γαῖ᾿ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί, ἠδ᾿ ῎Ερος φησί <καὶ> μετὰ τὸ Χάος δύο τούτω (γενέσθαι), Γῆν τε καὶ ῎Ερωτα. Παρμενίδης δὲ τὴν Γένεσιν λέγει πρώτιστον μὲν ῎Ερωτα θεῶν μητίσατο πάντων. (28 B 13) ῾Ησιόδωι δὲ καὶ ᾿Ακουσίλεως ξύμφησιν. οὕτω πολλαχόθεν ὁμολογεῖται ὁ ῎Ερως ἐν τοῖς πρεσβύτατος εἶναι.

3. (1, 2) SCHOL. THEOCR. arg. XIII, 12, 4 (aus Theon)

Ἀμφιβάλλει, τίνος υἱὸν εἴπηι τὸν ῎Ερωτα· ῾Ησίοδος (Theog. 120) μὲν γὰρ Χάους καὶ Γῆς, Σιμωνίδης (fr. 43 D.) ῎Αρεος καὶ ᾿Αφροδίτης, ᾿Ακουσίλαος Νυκτὸς καὶ Αἰθέρος.

4 (2) ETYM. M. s.v. Κοῖος (= SCHOL. HESIOD. 134)

Οὗτοι δὲ Τιτᾶνες καλοῦνται καὶ Τιτανίδες, ὡς ᾿Ακουσίλαος

5. (3, 4) PHILOD. de piet. 92, 12; p. 43 G.

῞Ομηρος μὲν γὰρ οὐ μόνο<ν τοὺς> ᾿Ονε<ίρο>υς ἀγγέλους τῶν θεῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν ῾Ερμῆ Δ<ιὸς ἄγ>γελόν φησιν εἶναι καὶ τὴν ῏Ιριν, ἔνιοι δὲ ταύτην καὶ τῆς ῞Ηρας, ᾿Ακουσίλαος δὲ καὶ θεῶν πάντων. Φερεκύδης δ᾿ ὁ ᾿Αθηναῖος (fehlt FHG I) καὶ τὸν ῾Ερμῆ· καὶ τὰς ῾Αρπυίας τὰ μῆ<λα φ>υλάττειν ᾿Ακο<υσίλ>αος, ᾿Επιμενίδης (68 B 9) δὲ καὶ τοῦτο καὶ τὰς αὐτὰς εἶναι ταῖς ῾Εσπερίσιν.

6. (6) PHILOD. de piet. F 42, 12; p. 14 G.

῾Ησίοδος (Th. 306n.) <δὲ καὶ> ᾿Ακουσίλαος <᾿Εχίδν>ης καὶ Τυφῶ<νος κύ>να Κέρβε<ρον ἀθά>νατον καὶ <ἄλλα τ>ερατώδη ἔ<κ>γ<ον>α, τόν τε ἀε<τὸν> τὸν καθ᾿ ῾Ησίο<δον (Th. 523) τὸ τ>οῦ Προμ<ηθέως ἧπαρ ἐσθίοντα>.

7. (9) PHILOD. de piet. 61b1 p. 46 = 68 B 8.

8. (11) PHILOD. de piet. 43, 1; p. 15 G

Γέρων, ἀλλ᾿ <ἔτυχε> τῆς ἀθανα<σίας Πρω>τεύς· καί τ<ινες ἔλ>εγον Φόρκ<υος εἶ>ναι τοῦτον <πατέρα>, τινὲς Εἰδο<θέας> Φόρκυν καὶ <τοῦ> Φόρκου Γραίας. <Οὕτως> καὶ ᾿Ακουσί<λαος· Τι>θωνὸν μὲν <ἀθά>νατον <εἶναι γε>ρόντιον καὶ <῞Ομηρος> ἐν τοῖς <ἀναφερο>μένοις ε<ἰς αὐτόν>, τῶν θηλειῶ<ν δὲ θεῶν> τὰς μὲν τε<λείας> εἰσάγουσιν, <τὰς δὲ> παρθένους <καὶ> ἀγάμους, τ<ὰς δὲ> πρεσβυτέρας <καὶ> ὑπ<εροχω>τέ<ρας γα>(32c p. 5) μετάς, <τινὰς δὲ νε>ωτέρας ὡς <῎Αρτε>μιν καὶ ᾿Αθηνᾶν καὶ Εἰρήνην <καὶ Δί>κην.

9. (28) PHILOD. de piet. 45b 5; p. 17 G

Τὸν ᾿Ασκλ>ηπιὸν δ᾿ ὑ>πὸ Διὸς κα<τακτα>θῆναι γέγρ<αφεν ῾Η<σίοδος (fr. 125) κα<ὶ Πίν>δαρος (? P. 3, 57?) καὶ Φε<ρεκύδης> ὁ ᾿Αθηναῖος (FHG I 90 dr. 76t) καὶ <Πανύ>ασσις (fr. 19 K.) καὶ ῎Ανδρων (FHG. II 349 fehlt) καὶ ᾿Ακουσίλαος.

10. (29) PHILOD. de piet. 63, 1; p. 34 G.

῎Αν>δρων δ᾿ ἐ<ν τοῖς> Συνγενικοῖς (FHG III 349) ᾿Α<δμή>τωι λέγει τὸν ᾿Απόλλω θητεῦσαι Δ<ιὸς> ἐπιτάξαντος. ῾Ησίοδος (fr. 126) δὲ καὶ ᾿Ακουσίλαος μέλλειν μὲν εἰς τὸν Τάρταρον ὑπὸ τοῦ Διὸς ἐμβληθῆναι, τῆς δ<ὲ Λητοῦς> ἱκετευσά<σης ἀν>δρὶ θητ<εῦσαι.>

11. (17) APOLLOD. bibl. II, 2

Νιόβης δὲ καὶ Διός, ἧι πρώτηι γυναικὶ Ζεὺς θνητῆι ἐμίγη, παῖς ῎Αργος ἐγένετο, ὡς δὲ ᾿Ακουσίλαός φησι, καὶ Πελασγός, ἀφ᾿ οὗ κληθῆναι τοὺς τὴν Πελοπόννησον οἰκοῦντας Πελασγούς. Vgl. HYGIN. fab. 124 p. 106, 3 Schm.

12. (18) APOLLOD. bibl. II, 5

῾Ησίοδος (fr. 187) δὲ καὶ ᾿Ακουσίλαος Πειρῆνος αὐτήν (Ιο) φασιν εἶναι.

13. (19) APOLLOD. bibl. II, 6 (Argos)

᾿Ακουσίλαος δὲ γηγενῆ αὐτὸν λέγει.

14. (22) APOLLOD. bibl. II, 26 (Proetiden, Lysippe, Iphinoë, Iphianassa)

Αὗται δὲ ὡς ἐτελειώθησαν, ἐμάνησαν, ὡς μὲν ῾Ησίοδός (fr. 27) φησιν, ὅτι τὰς Διονύσου τελετὰς οὐ κατεδέχοντο, ὡς δὲ ᾿Ακουσίλαος λέγει, διότι τὸ τῆς ῞Ηρας ξόανον ἐξηυτέλισαν.

15. (26) APOLLOD. bibl. II, 94

Ἕβδομον ἐπέταξεν ἆθλον τὸν Κρῆτα ἀγαγεῖν ταῦρον. Τοῦτον ᾿Ακουσίλαος μὲν εἶναί φησι τὸν διαπορθμεύσαντα Εὐρώπην Διί...

16. (--) APOLLOD. bibl. III, 30

Αὐτονόης δὲ καὶ ᾿Αρισταίου παῖς ᾿Ακταίων ἐγένετο, ὃς τραφεὶς παρὰ Χίρωνι κυνηγὸς ἐδιδάχθη καὶ ἔπειτα ὕστερον ἐν τῶι Κιθαιρῶνι κατεβρώθη ὑπὸ τῶν ἰδίων κυνῶν. Καὶ τοῦτον ἐτελεύτησε τὸν τρόπον, ὡς μὲν οὖν ᾿Ακουσίλαος λέγει, μηνίσαντος τοῦ Διός, ὅτι ἐμνηστεύσατο Σεμέλην...

17. (24) APOLLOD. bibl. III, 133

Μενέλαος μὲν οὖν ἐξ ῾Ελένης ῾Ερμιόνην ἐγέννησε καὶ κατά τινας (Hesiod. fr. 99) Νικόστρατον, ἐκ δούλης Πιερίδος γένος Αἰτωλίδος, ἢ καθάπερ ᾿Ακουσίλαος φησι Τηρηίδος, Μεγαπένθη.

18. (25) APOLLOD. bibl. III, 156

Ὁ δὲ ᾿Ασωπὸς ποταμὸς ᾿Ωκεανοῦ καὶ Τηθύος, ὡς δὲ ᾿Ακουσίλαος λέγει, Πηροῦς καὶ Ποσειδῶνος, ὡς δέ τινες, Διὸς καὶ Εὐρυνόμης.

19. (30) APOLLOD. bibl. III, 199

Ζήτην καὶ Κάλαϊν πτερωτούς, οἳ πλέοντες σὺν ᾿Ιάσονι καὶ τὰς ῾Αρπυίας διώκοντες ἀπέθανον, ὡς δὲ ᾿Ακουσίλαος λέγει, περὶ Τῆνον ὑφ᾿ ῾Ηρακλέους ἀπώλοντο.

20.

CLEM. Strom. I, 102 (II 66, 5 St.)

Ἦν δὲ κατὰ τὴν ῾Ελλάδα κατὰ μὲν Φορωνέα τὸν μετὰ ῎Ιναχον ὁ ἐπὶ ᾿Ωγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου μὲν Αἰγιαλέως, εἶτα Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος, καὶ ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτηι· (6) ᾿Ακουσίλαος γὰρ Φορωνέα πρῶτον ἄνθρωπον γενέσθαι λέγει. Ὅθεν καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη „πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων“. (103,1) Ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας ᾿Ακουσιλάῳ γράφει• „καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους τῶν τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ, περὶ Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης, καὶ τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν.“

IUL. AFRIC. b. EUS. P. E. X, 10, 7

(Ogygos) ἐφ᾿ οὗ γέγονεν ὁ μέγας καὶ πρῶτος ἐν τῆι ᾿Αττικῆι κατακλυσμός, Φορωνέως ᾿Αργείων βασιλεύοντος, ὡς ᾿Ακουσίλαος ἱστορεῖ.

21. (7) DIDYMOS (p. 85), b. MACR., Sat. V, 18, 9

Ἄμεινον δὲ ἐκεῖνο λέγειν, ὅτι διὰ τὸ πάντων τῶν ποταμῶν πρεσβύτατον εἶναι ᾿Αχελῶιον τιμὴν ἀπονέμοντας αὐτῶι τοὺς ἀνθρώπους πάντα ἁπλῶς τὰ νάματα τῶι ἐκείνου ὀνόματι προσαγορεύειν. Ὁ γοῦν ᾿Ακουσίλαος διὰ τῆς πρώτης ἱστορίας δεδήλωκεν, ὅτι ᾿Αχελῶιος πάντων τῶν ποταμῶν πρεσβύτατος· ἔφη γάρ· ᾿Ωκεανὸς δὲ γαμεῖ Τηθὺν ἑαυτοῦ ἀδελφήν· τῶν δὲ γίνονται τρισχίλιοι ποταμοί, ᾿Αχελῶιος δὲ αὐτῶν πρεσβύτατος καὶ τετίμηται μάλιστα.

22. (14) HARPOC.

῾Ομηρίδαι· ... γένος ἐν Χίωι, ὅπερ ᾿Ακουσίλαος ἐν γ, ῾Ελλάνικος (FGH I 52 fr. 55) ἐν τῆι ᾿Ατλαντιάδι ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ φησιν ὠνομάσθαι.

23. (35) IOSEPH. ant. Iud. I, 107

Μαρτυροῦσι δέ μου τῶι λόγωι πάντες οἱ παρ᾿ ῞Ελλησι καὶ βαρβάροις συγγραψάμενοι τὰς ἀρχαιολογίας ... καὶ γὰρ καὶ Μανέθων ... καὶ Βηρωσὸς καὶ ... συμφωνοῦσι τοῖς ὑπ᾿ ἐμοῦ λεγομένοις (Langelebigteit der Patriarchen) ῾Ησίοδός (Opp. 113. 130 fr. 161. 171) τε καὶ ῾Εκαταῖος (FHG. I 1 30 fr. 365) καὶ ῾Ελλάνικος (I 57 fr. 89) καὶ ᾿Ακουσίλαος καὶ πρὸς τούτοις ῎Εφορος (I 239 fr .24) καὶ Νικόλαος (FHG III 427 fr. 97) ἱστοροῦσι τοὺς ἀρχαίους ζήσαντας ἔτη χίλια.

24. (23) PAUSAN. II, 16, 4 (Mykene nach Hesiod. fr. 146)

Ἀπὸ ταύτης οὖν γεγονέναι καὶ τὸ ὄνομα τῆι πόλει φασί. Ὃν δὲ προσποιοῦσιν ᾿Ακουσιλάωι λόγον, Μυκηνέα υἱὸν εἶναι Σπάρτωνος, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι.

25. (31) SCHOL. APOLL. RHOD. II, 1122 (68 B 12)

᾿Ακουσίλαος δὲ καὶ ῾Ησίοδος ἐν ταῖς Μεγάλαις ᾿Ηοίαις φασὶν ἐξ ᾿Ιοφώσσης τῆς Αἰήτου. (die Söhne des Phrixos)

26. (34) SCHOL. APOLL. RHOD. IV, 57

Λάτμος ὄρος Καρίας, ἔνθα ἔστιν ἄντρον, ἐν ὧι διέτριβεν ᾿Ενδυμίων. Ἔστι δὲ καὶ πόλις ἡ λεχθεῖσα ῾Ηρακλεία. ... τὸν δὲ ᾿Ενδυμίωνα ῾Ησίοδος (fr. 11) μὲν ᾿Αεθλίου τοῦ Διὸς καὶ Καλύκης παρὰ Διὸς εἰληφότα τὸ δῶρον ᾿ἳν᾿ αὐτῶι ταμίαν εἶναι θανάτου, ὅτε θέλοι ὀλέσθαι᾿. <...> καὶ Πείσανδρος (fehlt Kinkel) καὶ ᾿Ακουσίλαος

27. (5) SCHOL. APOLL. RHOD. IV, 828

᾿Ακουσίλαος Φόρκυνος καὶ ῾Εκάτης τὴν Σκύλλαν λέγει. Vgl. B 8.

28. (13) SCHOL. APOLL. RHOD. IV, 992

᾿Ακουσίλαος ἐν τῆι γ φησίν, ὅτι ἐκ τῆς ἐκτομῆς τοῦ Οὐρανοῦ ῥανίδας ἐνεχθῆναι συνέπεσεν, τουτέστι (τὰς σταγόνας, κατὰ τῆς γῆς, ἐξ ὧν γεννηθῆναι τοὺς Φαίακας, οἱ δὲ τοὺς Γίγαντας. καὶ ᾿Αλκαῖος (fr. 116; PLG III, 185) δὲ λέγει τοὺς Φαίακας ἔχειν τὸ γένος ἐκ τῶν σταγόνων τοῦ Οὐρανοῦ.

29. (32) SCHOL. APOLL. RHOD. IV, 1146

Περὶ δὲ τοῦ δέρους ὅτι ἦν χρυσοῦν οἱ πλεῖστοι ἱστοροῦσιν. ᾿Ακουσίλαος δὲ ἐν τῶι Περὶ γενεαλογιῶν πορφυρευθῆναί φησιν ἀπὸ τῆς θαλάσσης.

30. (8) SCHOL. HES.Theog. 379

Ἀργέστην Ζέφυρον Βορέην τ᾿ αἰψηροκέλευθον καὶ Νότον) ᾿Ακουσίλαος δὲ τρεῖς ἀνέμους εἶναί φησι κατὰ ῾Ησίοδον (Th. 870) Βορρᾶν, Ζέφυρον καὶ Νότον· τοῦ Ζεφύρου ἐπίθετον τὸ ᾿ἀργέστην᾿ φησίν.

31. (39) SCHOL. HOM. AB zu Y 307

᾿Αφροδίτη χρησμοῦ ἐκπεσόντος, ὅτι τῆς τῶν Πριαμιδῶν ἀρχῆς καταλυθείσης οἱ ἀπ᾿ ᾿Αγχίσου Τρώων βασιλεύσουσιν, ᾿Αγχίσηι ἤδη παρηκμακότι συνῆλθεν, τεκοῦσα δ᾿ Αἰνείαν καὶ βουλομένη πρόφασιν κατασκευάσαι τῆς τῶν Πριαμιδῶν καταλύσεως ᾿Αλεξάνδρωι πόθον ῾Ελένης ἐνέβαλε καὶ μετὰ τὴν ἁρπαγὴν τῶι μὲν δοκεῖν συνεμάχει τοῖς Τρωσί, ταῖς δὲ ἀληθείαις παρηγόρει τὴν ἧτταν αὐτῶν, ἵνα μὴ παντελῶς ἀπελπίσαντες ἀποδῶσι τὴν ῾Ελένην. ῾Η ἱστορία παρὰ ᾿Ακουσιλάωι.

32. (12) SCHOL. HOM. T z Y, 296

᾿Ακουσίλαος ἐν τρίτωι Γενεαλογιῶν κύριον ἤκουσε τὸ ᾿᾿Εχέπωλος᾿ οὕτως· ᾿Κλεωνύμου δ᾿ ᾿Αγχίσης, τοῦ δὲ ᾿Εχέπωλος᾿.

33. (20) SCHOL. HOM. HQ z. K. 2.

Δευκαλίων, ἐφ᾿ οὗ ὁ κατακλυσμὸς γέγονε, Προμηθέως μὲν ἦν υἱός, μητρὸς δὲ ὡς <οἱ> πλεῖστοι λέγουσι, Κλυμένης, ὡς δὲ ῾Ησίοδος (fr. 3) Προνόης, ὡς δὲ ᾿Ακουσίλαος, ῾Ησιόνης τῆς ᾿Ωκεανοῦ καὶ Προμηθέως.

34. (37) SCHOL. HOM. QV zu Λ 520

Εὐρύπυλος ὁ ᾿Αστυόχης καὶ Τηλέφου τοῦ ῾Ηρακλέους παῖς λαχὼν τὴν πατρώιαν ἀρχὴν τῆς Μυσίας προίστατο. Πυθόμενος δὲ Πρίαμος περὶ τῆς τούτου δυνάμεως ἔπεμψεν ὡς αὐτόν, ἵνα παραγένηται σύμμαχος. Εἰπόντος δὲ αὐτοῦ, ὡς οὐκ ἐξῆν αὐτῶι διὰ τὴν μητέρα, ἔπεμψεν ὁ Πρίαμος τῆι μητρὶ αὐτοῦ δῶρον ᾿Αστυόχηι χρυσῆν ἄμπελον· ἡ δὲ λαβοῦσα τὴν ἄμπελον τὸν υἱὸν ἔπεμψεν ἐπὶ στρατείαν, ὃν Νεοπτόλεμος ὁ τοῦ ᾿Αχιλλέως υἱὸς ἀναιρεῖ· ἡ δὲ ἱστορία παρὰ ᾿Ακουσιλάωι.

35. (38) SCHOL. HOM. HV zu Ξ 533

᾿Ερεχθεὺς ὁ τῶν ᾿Αθηναίων βασιλεὺς ἴσχει θυγατέρα τοὔνομα ᾿Ωρείθυιαν κάλλει διαπρεπεστάτην. Κοσμήσας δὲ ταύτην ποτὲ πέμπει κανηφόρον θύσουσαν εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆι Πολιάδι ᾿Αθηνᾶι. Ταύτης δὲ ὁ Βορέας ἄνεμος ἐρασθεὶς λαθὼν τοὺς βλέποντας καὶ φυλάσσοντας τὴν κόρην ἥρπασεν. Καὶ διακομίσας εἰς Θράικην ποιεῖται γυναῖκα. Γίνονται δὲ αὐτῶι παῖδες ἐξ αὐτῆς Ζήτης καὶ Κάλαϊς, οἳ καὶ δι᾿ ἀρετὴν μετὰ τῶν ἡμιθέων εἰς Κόλχους ἐπὶ τὸ νάκος ἔπλευσαν ἐν τῆι ᾿Αργοῖ. Ἡ δὲ ἱστορία παρὰ ᾿Ακουσιλάωι.

36. (40) SCHOL. HOM. HV zu Ρ 207.

Πτερελάου παῖδες ῎Ιθακος καὶ Νήριτος ἀπὸ Διὸς ἔχοντες τὸ γένος ὤικουν τὴν Κεφαλληνίαν. Ἀρέσαν δὲ αὐτοῖς τοῦτο καταλιπόντες τὰ σφέτερα ἤθη παραγίνονται εἰς τὴν ᾿Ιθάκην καὶ τόπον ἰδόντες εὖ πεποιημένον εἰς συνοικισμὸν διὰ τὸ τῶν παρατεθειμένων ὑψηλότερον εἶναι (καὶ) κατοικήσαντες δεῦρο τὴν ᾿Ιθάκην ἔκτισαν. Καὶ ἐκ μὲν τοῦ ᾿Ιθάκου ἡ νῆσος ἐπωνομάσθη ᾿Ιθάκη, τὸ δὲ παρακείμενον ὄρος ἐκ τοῦ Νηρίτου Νήριτον. Ἡ δὲ ἱστορία παρὰ ᾿Ακουσιλάωι.

37. (10) SCHOL. NICANDR. Ther. 11

᾿Ακουσίλαος δέ φησιν ἐκ τοῦ αἵματος τοῦ Τυφῶνος πάντα τὰ δάκνοντα γενέσθαι.

38. (31) SCHOL. PIND. O. IX, 70a

Κοινὰ τὰ περὶ Δευκαλίωνα καὶ Πύρραν. Καὶ ὅτι τοὺς λίθους κατόπιν ῥίπτοντες νθρώπους ἐποίουν, μαρτυρεῖ ᾿Ακουσίλαος

39. (27) SCHOL. PIND. P. III, 25c

Διὰ τί δὲ προὐτίμησε (Koronis) τὸν ῎Ισχυν τοῦ ᾿Απόλλωνος; ᾿Ακουσίλαος φησίν, ὡς κατὰ δέος ὑπεροψίας θνητῶι βουληθεῖσα συνεῖναι.

40. (15) STRAB. X p. 472

᾿Ακουσίλαος δ᾿ ὁ ᾿Αργεῖος ἐκ Καβιροῦς καὶ ῾Ηφαίστου Κάμιλλον λέγει, τοῦ δὲ τρεῖς Καβίρους, οἷς < > <καὶ τρεῖς> Νύμφας Καβιρίδας.

40a. PAPYR. OXYRH. 1611, fr. 1, 38–85 (Grenfell-Hunt XIII; p. 133f.)

<Ὅ>τι τὸ παρὰ Θεοφράστωι λεγόμενον ἐν τῶι δευτέρωι Περὶ βασιλείας περὶ τοῦ Καινέως δόρατος τοῦτο· καὶ οὗτός ἐστιν ὡς ἀληθῶς ὁ τῶι σκήπτρωι βασιλεύων, ο<ὐ> τῶι δόρατι, καθάπερ ὁ Καινεύς· ἄξιον γὰρ <κρα>τεῖν ὁ Καινεὺς τῶι <δόρ>ατι, ἀλλ᾿ οὐχὶ τῶι σκή<π>τρωι, καθάπ<ερ οἱ ἐν θρ>ό<νω>ι βασιλεῖς, <ἡγεῖτο>, οὐ <μὴν> ἐδύνατο π<ρὸς> τῆς <ὑπ᾿ ᾿Α>κουσιλάου <τοῦ> ᾿Αργείου καταλ<εγομένης> ἱστορίας ἀπολῦσα<ι δεῖ>· λέγει γὰρ περὶ Καινέα οὕτως· Καινῆι δὲ τῆι ᾿Ελάτου μίσγεται Ποσιδῶν. Ἔπειτα (οὐ γὰρ ἦν αὐτ<ῆ>ι <ἔπ>ερον παῖδας τεκεῖν οὔτ᾿ ἐξ ἐκείνου οὔτ᾿ ἐξ ἄλλου οὐδενὸς) ποιεῖ αὐτὸν Ποσε<ι>δέων ἄνδρα ἄτρω<το>ν, ἰσχὺν ἔχοντα <με>γί<σ>τ<η>ν τῶν ἀνθρώπων τῶν τότε· καὶ ὅτε τις αὐτὸν κεντοίη σιδήρωι ἢ χαλκῶι, ἡλίσκετο μάλιστα χρημάτων. Καὶ γίγνεται βασιλεὺς οὗτος Λαπιθέων καὶ τοῖς Κενταύροις πολεμέεσκε. Ἔπειτα στήσας ἀκόν<τιον ἐν ἀγορῆι θεὸν ἐκέλευεν ἀριθμεῖν. Θεοῖ>σι δ᾿ οὐκ ἦε<ν ἀρεστόν, καὶ> Ζεὺς ἰδὼν αὐτ<ὸν τα>ῦτα ποιοῦντα ἀπειλεῖ, καὶ ἐφορμᾶι τοὺς Κενταύρους, κἀκεῖνοι αὐτὸν κατακόπτουσιν ὄρθιον κατὰ γῆς καὶ ἄνωθεν πέτρην ἐπιτιθεῖσιν σῆμα· καὶ ἀποθνήισκει· τοῦτ᾿ ἔστιν γὰρ ἴσως τὸ τῶι δόρατι ἄρχειν τὸν Καινέα.

ΑΜΦΙΣΜΗΤΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

41. (36) SCHOL. PIND. O. VII, 42a

Ἔοικε δὲ ὁ Πίνδαρος ἐντετυχηκέναι τῶι ἀχαιῶι ἱστοριογράφωι· ἐκεῖνος γὰρ οὕτως γενεαλογεῖ· ῾Υπερόχης Εὐρύπυλος, οὗ ῎Ορμενος, οὗ Φέρης, οὗ ᾿Αμύντωρ, οὗ ᾿Αστυδάμεια ἡ Τληπολέμου μήτηρ· καὶ αὐτὸς δὲ ᾿Αμύντωρ εἰς Δία τὸ γένος ἀνάγει.