Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος

[...]

(variant version from Chambry's first edition)

Ὄνος πατήσας σκόλοπα καὶ λύκος

Αἰσώπου Μῦθοι

Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε, ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων. Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον, νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.
Ὅτι τινὲς διπλοῖς κινδύνοις περιπεσόντες καὶ τοῖς ἐχθροῖς ὠφελεῖν πειρωμένοις δολίως ἀνταμοιβὴν κακὴν παρέσχον.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας γάιδαρος πατησε ένα μεγάλο αγκάθι κ του μπήκε στο πόδι, δέν μπορούσε να το πατήσει, κ κούτσαινε. Σε εκείνη την κατάσταση, που δέν μπορούσε κ να τρέξει, είδε έναν λύκο κ φοβήθηκε. Λέει τότε στον λύκο: "Λύκε, έτσι όπως είμαι τώρα, πεθαίνω απο τον πόνο. Προτιμώ εσύ να με φάς παρά ποι γύπες κ τα κοράκια. Αλλα θα σου ζητήσω μιά χάρη, να μου βγάλεις απο την πατούσα αυτό το αγκάθι, για να πεθάνω χωρίς τον πόνο". Ο λύκος έπιασε το αγκάθι με τα δόντιατου, το τράβηξε κ το έβγαλε. Ο γάιδαρος, σάν ελευθερώθηκε απο το αγκάθι, δίνει μιά κλωτσιά στα μούτρα του λύκου κ του τσάκισε τη μούρη, δόντια, μύτη κ μέτωπο. Κ έτσι είχε την ευκαιρία ο γάιδαρος να τρέξει κ να φύγει. Κ ο λύκος είπε: "καλά να πάθω! αφού εγώ μόνο του χασάπη την τέχνη ξέρω, τί ήθελα να γίνω... ιππίατρος!".