Αθηναΐς/Α/2/Το κάτοπτρον του μέλλοντος
| ←Πίστις, ἐλπὶς, ἀγάπη | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 2 Τὸ κάτοπτρον τοῦ μέλλοντος |
Ἡ κόρη τῆς σχολῆς τῶν ἀπορῶν→ |
Μήτηρ τις εἶχε τέκνον, ὅπερ ἐλάτρευεν. Ποτὲ δὲν ἀπέκαμνε νὰ τὸ θωπεύῃ καὶ νὰ τὸ ἀποκοιμίζει ἐπὶ τῶν γονάτων της. Ἐθλίβετο ἐπὶ τοῖς δακρύοις του, καὶ ἠγάλλετο ἐπὶ τοῖς μειδιάμασί του· ἐνόμιζε δὲ ὅτι οὐδὲν ἔλειπεν εἰς συμπλήρωσιν τῆς εὐτυχίας της, ὅταν τὸ τέκνον της ἔμαθεν, ἔκτεινον πρὸς αὐτὴν τὰς χεῖρας του, νὰ κράζῃ τὸ τόσῳ ἐκφραστικὸν: Μαμμᾶ.
Ἐν τούτοις ἐνίοτε ὡς σκιὰ ἡ μέριμνα διήρχετο τοῦ μετώπου της. Τὸ μέλλον καὶ ἐν αὐταῖς ἔτι ταῖς προσδοκίαις καὶ ταῖς ἐπαγγελίαις του τὴν ἀνησύχει· καὶ ἐζήτει παρὰ τοῦ βασιλέως τῶν πνευμάτων νὰ ἄρῃ χάριν αὐτῆς τὸν πέπλον, ὅστις ἐκάλυπτε τὸ μέλλον τοῦ υἱοῦ της. Ὁ βασιλεὺς τῶν πνευμάτων ἀντέτεινεν ἐπὶ πολὺ, πρὶν ἢ ἑπακούσει τῆς ἀπερισκέπτου αἰτήσεώς της· ἀλλὰ, τέλος, ἐνεπιστεύθη εἰς τινα τῶν ἀερίων ταχυδρόμων τὸ κάτοπτρον, ἐν ᾧ τὰ οὐράνια πνεύματα διεγίγνωσκον τὸ μέλλον τῶν ἀνθρώπων.
Ὅταν ὁ κομιστὴς τοῦ ἐκλάμπρου ἐκείνου δώρου κατέβη εἰς τὴν γῆν, τὸ μὲν τέκνον ἐκοιμᾶτο οἴκοι, ἡ δὲ μήτηρ παρεδίδετο παρὰ τὸ χεῖλος ἄβυσσον εἰς τοὺς ἀπελπιστικοὺς ῥεμβασμούς της. Ἐνόμισεν ἑαυτὴν ἀπαλαγεῖσαν πάσης θλίψεως ὅταν ἔλαβεν ἀνὰ χεῖρας τὸ μαγικὸν ἐκεῖνο κάτοπτρον. Οὐχ ἧττον ἡ καρδία αὐτῆς, μὴ τολμώσης νὰ θεωρήσῃ εὐθὺς ὅ,τι ἐζήτει ἐν αὐτῷ, ἤρξατο καμπτομένη· ἔκλεισε πρὸς στιγμὴν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὡς διὰ νὰ σκεφθῇ. Τῇ ἐφάνη τότε, ὅτι ὁ υἱός της ἐκοιμᾶτο ἐκεῖ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῆς παρὰ τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου· μειδίαμα ἐπλανᾶτο ἐπὶ τῶν χειλέων του καὶ ἀκτὶς ἡλίου οἱονεὶ εἰρωνευομένη τὰς οὐλὰς τῆς χρυσῆς κόμης του τρίχας, εἰσέδυε ἐν αὐταῖς.
Τὸ ἐθεώρει φιλοστόργως· αἴφνης: Ὄχι, ἀνέκραξεν, ὄχι, δὲν θέλω νὰ μάθω τίποτε. Ἐὰν πρόκειται νὰ ὑποφέρῃ, δι’ αὐτὸ τοῦτο ἡ ζωή μου, θέλει μοὶ καταστῇ ἐπαχθής· ἐν ᾧ ἴσως καὶ ἡ τελειοτέρα εὐτυχία δὲν ἤθελε μὲ εὐχαριστήσει, καὶ τότε θὰ ἤθελον νὰ ἠγνόουν, ἂν θὰ αὐξηνθῇ ἡμέραν τινα. Καὶ διὰ τοῦτο δὲν θὰ τὸ λικνίσω πλέον ἐπὶ τῶν γονάτων μου; καὶ διὰ τοῦτο δὲν θὰ τὸ κατακαλύψω μὲ ἀσπασμοὺς ὡς σήμερον; Δὲν ἐπιθυμῶ πλέον τὴν ὀλεθρίαν ταύτην γνῶσιν, προσέθηκε θραύουσα τὸ θαυμάσιον κάτοπτρον ἐν τῇ ἀβύσσῳ.
Ἔκτοτε τὰ πνεύματα δὲν ἔχουσι πλέον τὸ μυστήριον τοῦ γινώσκειν τὸ μέλλον· ἡ δύναμίς των κατεστράφη καὶ δὲν φέρουσι πλέον ἡμῖν προῥῥήσιις, ἢ ὅπως κατειρωνευθῶσι τῆς εὐπιστίας ἡμῶν.
ΑΔΕΛΑΪΣ Σ...