Αθηναΐς/Α/12/Εξ εβδομάδες εν Ιαπωνία
| ←Βραχέα τινά περὶ τῶν διαφόρων μέσων του φωτισμοῦ | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 12 Ἓξ ἑβδομάδες ἐν Ἰαπωνίᾳ |
Ἀρχαιολογικαὶ ἀνακαλύψεις ἐν Κύπρῳ→ |
Μέχρι τοῦδε πολλὰ ὀλίγα ἐγινώσκομεν περὶ τοῦ μεγαλοπρεποῦς καὶ ὡραίου τούτου τόπου, καθότι μόλις πρό τινος ἤνοιξαν οἱ Ἰαπωνοὶ εἰς τοὺς Εὐρωπαίους τοὺς λιμένας των. Πλὴν καὶ ὅσα μέχρι τοῦδε γνωρίζομεν εἶναι τόσῳ περίεργα καὶ συγχρόνως τόσῳ ἀξιοσημείωτα, ὥστε κινοῦσι τὴν περιέργειαν παντὸς νὰ μάθῃ περισσότερα περὶ αὐτοῦ. Ἐκ τούτου ὠθούμενοι καὶ ἡμεῖς θέλομεν μεταφέρει ἀρχόμενοι ἀπὸ σήμερον ὅσα περίεργα καὶ ἄλλως ἀξία λόγου ἀναφέρει ἐν τῷ ἡμερολογίῳ του Ἄγγλος περιηγητὴς, περὶ τοῦ λίαν περιέργου καὶ γιγαντιαίοις βήμασιν ἀναπτυσσομένου τούτου λαοῦ.
Αἱ τέσσαρες νῆσοι αἱ ἀποτελοῦσαι τὴν Ἰαπωνίαν ἔχουσι σχεδὸν τὴν ἔκτασιν τῆς Ἀγγλίας ἢ τῆς Ἰταλίας ἔχουσαι συγχρόνως καὶ τὸ κλίμα καὶ τὴν βλάστησιν καθ’ ὅλα ὅμοια πρὸς τὰ τῆς τελευταίας ταύτης χώρας. Μεγίστη θερμότης κατὰ τὸ θέρος, ἄφθονοι βροχαὶ κατὰ τὸν Αὔγουστον, ὡραῖον φθινόπωρον καὶ χειμὼν ψυχρὸς, οὐρανὸς πάντοτε εὔδιος καὶ καθαρὸς, ἰδοὺ τὰ ἀξιοσημειωτότερα κλιματολογικὰ φαινόμενα. Ἡ βλάστησις ἐν αὐταῖς εἶναι τόσῳ λαμπρὰ, ὥστε, ὅταν φθάσῃ τις εἰς τοὺς τόπους τούτους καὶ ἀνέρχηται τοὺς ποταμοὺς, δυσκολεύεται νὰ πιστεύσῃ τοὺς ὀφθαλμούς του.
Οἱ μεταξοσκώληκες εἶναι ἓν τῶν σπουδαιοτέρων προϊόντων τῆς Ἰαπωνίας. Δὲν ἀγνοοῦσι βεβαίως οἱ ἀναγνῶσται μας, ὅτι ἐν τοῖς μεσημβρινοῖς τῆς Γαλλίας καὶ τοῖς βορείοις τῆς Ἰταλίας ἡ σκωληκοτροφία εἶναι ἐκ τῶν κυριοτέρων πόρων ἐκτεταμμένων ἐπαρχιῶν, ἐν αἷς, ἄλλως τε ἀκαταλλήλοις διὰ πᾶσαν ἄλλην καλλιέργειαν, αἱ μωρέαι αὐξάνουσι θαυμασίως. Ἀλλὰ πρὸ εἰκοσαετίας περίπου καταλαμβάνει κατ’ ἔτος τοὺς σκώληκας ἀσθένεια ἧς τὸ αἴτιον ἀγνοεῖται· ἐναντίον ταύτης δὲν εὑρέθη ἔτη ἀντιφάρμακον, διότι δὲν εἶναι ἔτι γνωστὸν ἂν αὕτη προέρχεται ἐκ τῆς ἀτμόσφαιρας ἢ τῶν φύλλων τῆς μωρέας. Τὰ ὠὰ ἐν τούτοις τῶν εὐρωπαϊκῶν μεταξοσκωλήκων δὲν ἔχουσιν ἕνεκα ταύτης οὐδεμίαν ἀξίαν καὶ πρέπει, ἄν τις θέλῃ νὰ τρέφῃ τοιούτους, νὰ ζητήσῃ ὠὰ εἰς ἄλλας χώρας. Ἄλλοτε μετεφέροντο ἐκ Περσίας, Ἀφρικῆς, Ἱσπανίας, Κορσικῆς καὶ Κίνας· ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ 1865 ἐγένετο γνωστὸν ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ προμηθευθῇ τις καλλίτερον ἀλλαχόθεν ἢ ἐξ Ἰαπωνίας. Τὰ ὠὰ ἢ οἱ σπόροι οἱ ἐξ Ἰαπωνίας εἶναι ἐξόχως καλοὶ καὶ οἱ ἐκεῖθεν μεταφερόμενοι σκώληκες παρέχουσιν ἐν Εὐρώπῃ κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος ἀρκετὴν ποσότητα μετάξης, τὰ ὠά των ὅμως δὲν εἶναι καλὰ· φαίνεται ὅτι καταλαμβάνονται ἐκ τῆς περὶ ἧς εἴπομεν ἀνωτέρω ἀσθενείας· εἶναι λοιπὸν ἠναγκασμένος ὁ σκωληκοτρόφος νὰ μεταφέρῃ κατ’ ἔτος νέον σπόρον ἐξ Ἰαπωνίας.
Οἱ Ἰάπωνες δὲν ἐφάνησαν κατ’ ἀρχὰς εὐδιάθετοι νὰ ἐξακολουθήσωσι τὸ ἐμπόριον τούτου μετὰ τῶν ξένων κατὰ τὴν πρώτην αὐτῶν προσέλασιν· κατόπιν ὅμως μετενόησαν, διότι ἐννόησαν ὅτι τὸ κέρδος ἦτο ἰδικόν των. Κατὰ τὸ παρὸν παρασκευάζουσι διὰ τοὺς Εὐρωπαίους πλέον τῶν δύο ἑκατομμυρίων χαρτίνων περικαλυμμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων περιέχει περίπου μίαν οὐγγίαν τῶν ὠῶν τούτων καὶ τιμᾶται ἀντὶ 12 ἢ 15 φράγκων· ταῦτα δὲ παρέχουσιν αὐτοῖς ἐτησίαν πρόσοδον 25 ἑκατομμυρίων φράγκων, ὧν τὰ ⅞ εἶναι καθαρὸν κέρδος. Φυσικῷ τῷ λόγῳ φυλλάττουσιν ἀρκετὰ ὠὰ διὰ τῶν ἑαυτῶν χρῆσιν, καθ’ ὅσον ἐξάγουσι κατ’ ἔτος διὰ τὴν Εὐρώπην 1,000,000 λίτρας μετάξης.
Ἡ πόλις Ἱοκοχάμα ἐνεργεῖ κυρίως τὸ ἐμπόριον τοῦτο τῆς μετάξης καὶ τῶν ὠῶν. Οἱ ἔμποροι τῶν ὠῶν ἔρχονται ἐνταῦθα μετὰ τοὺς μήνας Ἰούλιον, Αὔγουστον καὶ Σεπτέμβριον, θέτουσι τὰ ἐμπορεύματά των ἐντὸς σάκκων μετὰ μεγίστης προσοχῆς καὶ φροντίδος, καὶ μεταφέροντες πωλοῦσι καθ’ ὅλον τὸν χειμῶνα αὐτὰ εἰς τοὺς ἀγροτικοὺς τῆς Εὐρώπης λαοὺς, φυλάττουσι δὲ τὰ ὠὰ μετὰ μεγίστης φροντίδος μέχρι τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου ἐκκολλάπτοντες αὐτὰ καθ’ ὃν καιρὸν τὰ φύλλα τῶν μωρεῶν ἀρχίζουσι νὰ βλαστάνωσι.
Ἡ Ναγκασάκη ἐπὶ τῆς δυτικῆς πλευρᾶς τῆς νήσου Κιουσίου εἶναι ὁ πλησιέστερος πρὸς τὰς ἀκτὰς τῆς Κίνας λιμήν. Ἡ ἀκτοπλοΐα μεταξὺ τῶν δύο τούτων χωρῶν εἶναι τὰ μάλα δύσκολος καὶ ἐπικίνδυνος, διότι ῥεῦμα ψυχροῦ ὕδατος, ἐρχόμενον ἐκ τοῦ πόλου διέρχεται διὰ μέσου τῶν νήσων τούτων πρὸ μεσημβρίαν καὶ συναντᾶται ἐκεῖ μετ’ ἄλλου ῥεύματος θερμοῦ ὕδατος, ἐρχομένου ἐκ τοῦ Ἰνδικοῦ ὠκεανοῦ διὰ τοῦ στενοῦ τῆς Μαλάκας.
Οἱ πρῶτοι ἐπισκεφθέντες τὴν Ἰαπωνίαν Εὐρωπαῖοι ἦσαν Πορτογάλλοι· οὗτοι τρεῖς τὸν ἀριθμὸν λειποτάκται ἐκ τοῦ ἐν τῷ βασιλείῳ τοῦ Σιὰμ πορτογαλλικοῦ στρατοῦ, ὠθούμενοι ὑπὸ τρικυμίας ἐρρίφθησαν παρὰ τὰς ἀκτὰς τῆς Ναγκασάκης ἐν ἔτει 1542. Τὸ ἑπόμενον ἔτος ὁ διάσημος τυχοδιώκτης Fernand Mender Pinto καὶ δύο τῶν συντρόφων του ἔλαβον τὴν αὐτήν τύχην. Ὁ Βασιλεὺς Βοκνκώ τοῖς ἐπέτρεψε νὰ ἀποκατασταθῶσιν ἀπέναντι τῆς πόλεως εἰς Δεκιμὰ, ὅπου ἵδρυσαν ἐργοστάσιον καὶ ἤρχισαν νὰ ἐμπορεύωνται εἰσαγάγοντες καὶ τὸν καθολισμὸν, ὃν οἱ Ἰάπωνες ἐδέχθησαν εὐνοϊκῶς καὶ συνέμιξαν μετὰ τῆς θρησκείας των. Ἐν τούτοις μετά τινα χρόνον οἱ Ἰάπωνες ἱερεῖς ἐξηγέρθησαν ἐναντίον τῶν ἀξιώσεων τῆς Ῥωμαϊκῆς ἐκκλησίας καὶ ἥνωσαν τὰς προσπαθείας των, ἵνα ἐξορίσωσι τοὺς Ἰησουΐτας καὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτῶν, οἵτινες εἶχον μεταβῆ ἐκεῖ. Ἄρχοντες τινες τοῦ τόπου δὲν ἠθέλησαν νὰ ὑπακούσωσιν εἰς τὴν θέλησιν τῶν ἱερέων καὶ ἔστειλαν πρεσβείαν πρὸς τὸν Πάπαν Γρηγόριον τὴν 1ην Ἰουνίου 1587, ἀλλ’ αἱ ἀξιώσεις τῆς παπωσύνης ἐπὶ τοσοῦτον ἐμεγαλύνθησαν ὥστε ἐν ἔτει 1638 ἐδημοσιεύθη διάταγμα, δι’ οὗ διετάχθησαν, ἐπὶ ποινῇ θανάτου, ἅπαντες οἱ καθολικοὶ ἱερεῖς νὰ ἐγκαταλείψωσι τὸν τόπον· πολλοὶ τῶν προσηλύτων δὲ συγχρόνως ἐσφάγησαν.
Οἱ Ὀλλανδοὶ, δηλώσαντες ὅτι οὐδὲν εἶχον κοινὸν μετὰ τῆς παπωσύνης, ἠδυνήθησαν νὰ μείνωσι διὰ νὰ ἐξακολουθήσωσι τὸ ἐμπόριόν των· ἐτέθησαν ὅμως καὶ αὐτοὶ ὑπὸ αὐστηρὰν ἐπιτήρησιν καὶ ἠναγκάσθησαν νὰ μένωσιν κεκλεισμένοι ἐν Δεκιμᾷ. Ἔκτοτε μέχρις ἐσχάτων ἀπηγορεύετο αὐστηρῶς εἰς Ἰάπωνα νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν Ἰαπωνίαν καὶ εἰς ξένον νὰ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.
(ἀκολουθεῖ)