Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αητέντς επαραπέτανεν

Από Βικιθήκη
Αητέντς επαραπέτανεν
Παραδοσιακό τραγούδι


Αητέντς επαραπέτανεν,
ψηλά σα επουράνια.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Είχεν τ' ατζία τ' κόκκινα
και το τσαρκούλ’ν ατ’ μαύρον,
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

εκράτ' νεν και σα κράτσα του,
παλληκαρί' βραχιόναν.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Αητέ μ' για δώσ' με ας σο κρατείς,
για πέει με όθεν κείται.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Ασ' σο κρατώ 'κί δίγω σε,
άρ' όθεν κείται λέγω.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Για ποίσον σιδερέν ραβδίν
και χάλκενα τσαρούχια
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

κι έπαρ' 'σ σο χέρι σ' το στρατίν
κι όλιον το μονοπάτιν.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Ακεί 'ς 'σο πέραν τα ραχιά,
σ’ ελάτ' επεκεί μέρος
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Τραντέλλεναν εσκότωσαν
και κείται ματωμένος.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Μαύρα πουλία τρώγ’ν ατον
και άσπρα τριγυλίσκουν.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Φατέστεν πουλία μ' φατέστεν,
φατέστεν τον καρίπην.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Σ σην θάλασσαν κολυμπετής,
σ' ομάλια πεχληβάνος.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν

Σ σον πόλεμον Τραντέλλενας,
Ρωμαίικον παλληκάριν.
ούι αμαν αμάν ούι αμαν αμαν