Αετός και σκώληξ
| Ἀετὸς καὶ σκώληξ Συγγραφέας: |
- Ἀφιεροῦται εἰς τοὺς σκώληκας. -
Ἄνω ὀξείας κορυφῆς τῶν Ἄλπεων, εἰς μέρος
σχεδὸν ἔγγιζον τὴν ἀρχὴν τοῦ ἀχανοῦς αἰθέρος,
σμαραγδοπτέρυξ ἀετὸς τὸ βλέμμα περιστρέφων
εἶπε: «Τίς ζῇ καθὼς ἐγὼ ἐπάνω τῶν συννέφων;»
- Ἐγώ! Ἠκούσθη φωνή τις μὲ ἀλαζόνα τόνον,
μωρὸν πτηνόν· νομίζεις σὺ ἐδῶ πὼς φθάνεις μόνον;»
Στρέφει γοργῶς ὁ ἀετὸς παντοῦ τὰ βλέμματά του,
εἶδε ζωΰφιον χωλόν, τὸν σκώληκα σιμά του.
- Πῶς ἠδυνήθης, ἔκραξε μὲ ἔκπληξιν βαθεῖαν,
νὰ ἔλθῃς, ὅπου ἵσταμαι τὴν ὅρασίν μου τέρπων,
καὶ εἰς τὴν κορυφὴν αὐτὴν ν' ἀνέβῃς τὴν ὀξεῖαν,
εἰς ἢν ἀνέρχομαι ἐγώ;» Κ' εἶπεν ἐκεῖνος: «Ἔρπων».