Αισώπου Μύθοι/Αγαθά και κακά

Αἰσώπου Μῦθοι Ἀγαθὰ καὶ κακά

Ὑπὸ τῶν κακῶν τὰ ἀγαθὰ ἐδιώχθη ὡς ἀσθενῆ ὄντα· εἰς οὐρανὸν δὲ ἀνῆλθεν. Τὰ δὲ ἀγαθὰ ἠρώτησαν τὸν Δία πῶς εἶναι μετ’ ἀνθρώπων. Ὁ δὲ εἶπεν ⟨μὴ⟩ μετ’ ἀλλήλων πάντα, ἓν δὲ καθ’ ἓν τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι. Διὰ τοῦτο τὰ μὲν κακὰ συνεχῆ τοῖς ἀνθρώποις, ὡς πλησίον ὄντα, ἐπέρχεται, τὰ δὲ ἀγαθὰ βράδιον, ἐξ οὐρανοῦ κατιόντα.

Ὅτι ἀγαθῶν μὲν οὐδεὶς ταχέως ἐπιτυγχάνει, ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν ἕκαστος καθ’ ἑκάστην πλήττεται.

Στα νέα Ελληνικά

Τα αγαθά, όντας αδύναμα, εκδιώχθηκαν από τα κακά και ανέβηκαν στον ουρανό. Εκεί ρώτησαν τον Δία πώς θα βρεθούν πάλι μαζί με τους ανθρώπους. Ο δε Δίας είπε "όχι όλα μαζί, αλλά ένα κάθε φορά, θα κατεβαίνετε στους ανθρώπους". Γι αυτόν τον λόγο τα μεν κακά έρχονται συνεχώς στους ανθρώπους επειδή είναι κοντά τους, τα δε αγαθά αργούν, επειδή κατεβαίνουν από τον ουρανό.

(Ο λόγος δηλώνει) ότι τα αγαθά ουδείς τα επιτυγχάνει ταχέως, ωστόσο ο καθένας μας πλήττεται καθημερινά από τα κακά.