Ήρθε μάνα μ' η άνοιξη
| Ήρθε μάνα μ' η άνοιξη / Νεκροφίλημα |
Ήρθε, μάνα μ’, η άνοιξη, ο Μάης, το καλοκαίρι,
που πρασινίζουν, μάνα μ’, τα βουνά και λουλουδίζουν οι κάμποι.
Ήρθε μάνα μ’, και το Βαγιώ και η Μεγάλη Πέμπτη,
που κοινωνάν, μάνα μ’, οι όμορφες και τ’ άξια παλικάρια.
Ήρθε, μάνα μ’, κι η Λαμπροκυριακή και ο Καλός ο Λόγος.
Η μάνα αλλάζει τον υιό και η αδελφή τον ζώνει.
Βάζει, μάνα μ’, τα ρούχα πράσινα, ζουνάρι μουκαδένιο.
Σαν κίνησαν, μάνα μ’, και πήγαιναν, να παν να προσκυνήσουν,
μπροστά μάνα μ’, πααίνει η μάνα του και η αδελφή κατόπι,
στη μέσ΄, μάνα μ', πααίνει ο νιος σαν φύλλο μαραμένο.
Και σαν τους είδαν, μάνα μ', οι εκκλησιές και σαν τους είδαν τ' Άγια
τα κεραμίδια, μάνα μ', ρίχνονταν και τ' Άγια συντρομάζουν
της θύρας, μάναμ΄, τα παράστατα τρέμουν για να γκρεμίσουν.
- Σαν τι κακό, υιέ μου, έκανες και ανατρομάζουν τ' Άγια;
- Θυμάσαι, μάνα μ', άλλοτες, σε τούρκικο σεφέρι;
Όλ΄ έδεσαν, μάνα μ', τους μαύρους τους σε δάφνες, σε μυρσίνες
κι εγώ έδεσα, μάνα μ', το μαύρο μου σε νιας μνημόρι επάνω
κι έσκαψε, μάνα μ', με τα πόδια του και βγάζει νιο κοράσι.
Όλοι φιλούσαν, μάνα μ', το Σταυρό και τ' Άγια Ευαγγέλια
κι εγώ έσκυψα, μάνα μ', και φίλησα ματούδια αραχνιασμένα.