Στέφανος (Σίμος Μενάρδος)/Τα δίκτυα τ' ακρομόλιβα ο γέρος τον χειμώνα, Μακεδόνιου Θεσσαλονικέα
| ←Ο Έρως στα πλατάνια εδώ πήρ' έναν ύπνον | AG VI 30 Δίκτυον ἀκρομόλυβδον Ἀμύντιχος ἀμφὶ τριαίνῃ / Τα δίκτυα τ' ακρομόλιβα ο γέρος τον χειμώνα Συγγραφέας: Μεταφραστής: Σίμος Μενάρδος Στέφανος (Σίμος Μενάρδος) |
Εσύ ομορφιά, Κυθέρεια, χαρίζεις→ |
| Δίκτυον ἀκρομόλυβδον Ἀμύντιχος ἀμφὶ τριαίνῃ / Τα δίκτυα τ' ακρομόλιβα ο γέρος τον χειμώνα, Μακηδονίου του υπατικού, Ελληνική Ανθολογία, Βιβλίο 6ο, επίγραμμα 30 (AP VI 30), μετάφραση Σίμου Μενάρδου, στο Στέφανος, 1924 |
VI 30 Μακηδονίου του υπατικού[Επεξεργασία]
- Τα δίχτυα τ' ακρομόλυβα ο γέρος το χειμώνα τα'δεσε στο καμάκι του, να πάψει τη δουλειά
- και προς το κύμα τ' αλμυρό και προς τον Ποσειδώνα ο ψαράς μίλαε χύνοντας δάκρυ σταλιά σταλιά:
- "Ξέρεις, αφέντη, απόστασα και σα γερνώ και λιώνω, η κακή φτώχια κάθησε στη ράχη μου βαριά
- θρέψε με ακόμ' ανήμπορο, μ' απο τη γη και μόνο, σα θέλεις, τι είσαι βασιλιάς σε πέλαο και στεριά.
πρωτότυπο: Παλατινή Ανθολογία/VI/30
VI 30 Μακηδονίου του υπατικού[Επεξεργασία]
- Δίκτυον ἀκρομόλυβδον Ἀμύντιχος ἀμφὶ τριαίνῃ δῆσε γέρων, ἁλίων παυςάμενος καμάτων.
- ἐς δὲ Ποσειδάωνα καὶ ἁλμυρὸν οἶδμα θαλάσσης εἶπεν ἀποσπένδων δάκρυον ἐκ βλεφάρων˙
- «Οἶσθα, μάκαρ, κέκμηκα˙ κακοῦ δ’ ἐπὶ γήραος ἡμῖν ἄλλυτος ἡβάσκει γυιοτάκης πενίῃ.
- Θρέψον ἔτι σπαῖρον τὸ γερόντιον, ἀλλ’ ἀπὸ γαίης, ὡς ἐθέλεις μεδέων καὶ χθονὶ καὶ πελάγει».