|
ΕΙΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΝ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
Ἐνταῦθα κεῖται ἀνὴρ φιλαργυρότατος,
Ὁποῦ γιὰ νὰ γλυτώσῃ, ὁ πονηρότατος,
Τὰ χαρίσματα τ’ Ἀγιοβασιλιάτικα,
Ἐχώθηκε ’ς τὸν τάφο ἀρχιχρονιάτικα!
|
Η ΤΙΜΗ
Ἡ τιμή μας εἶναι ὀσμὴ
Ἀνεκτίμητη, λεπτὴ,
Κ’ ἕνας λόγος χωρὶς κρίσι
Ἠμπορεῖ νὰ τὴν ξατμίσῃ!
|
Ο ΓΚΙΟΝΗΣ Ο ΜΟΥΦΛΟΥΖΗΣ
Tὸ ὅνομά σου, Γκιόνη μου, τὸ ἴδιο σὲ συσταίνει!
Τὸ πρόφερες, κ’ ἐννόησε καθένας τί σημαίνει·
Ἀνίσως πάλι ἐξήγησι κανεὶς ἐπιθυμήσῃ,
Ἆσε νὰ ἰδῇ τὴ μούρη σου κ’ εὐθὺς θὰ τὸ νοήσῃ!
|
ΕΙΣ ΠΟΝΗΡΟΝ.
Τὸ μοῦτρό σου τὸ μαρτυρεῖ
Τί κλεῖς ’ς αὐτὸ τὸ στῆθος·—
Χωρὶς αὐτὸ, τέτοια ψυχὴ
Θὰ καταντοῦσε μῦθος.
|
|
