β΄. Διὰ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἀεροστάτων, ὧν ἓν μόνον, τὸ προηγούμενον, ν’ ἀπαντᾷ ἀντίστασιν, τὰ δὲ λοιπὰ ὅλα, διατεθειμένα εἰς ἐλλειψοειδὲς σχῆμα, ν’ αὐξάνωσι τὴν ἐλαφρότητα, οὐχὶ ὅμως καὶ τὴν ἀντίστασιν.
Διὰ τοῦτο θεωρεῖ ὁ Πετῖνος ὅτι τὸ Ἀερόστατον, ὅσον μεγαλήτερον καὶ πολυσυνθετώτερον, τόσον ἐντελέστερον καὶ σκοπιμώτερον εἶναι. Δι’ ὃ καὶ ἐσχεδίασε τὸ ἐδικόν του, ὁποῖον φαίνεται εἰς τὸ προσηρτημένον ἰχνόγραμμα, μῆκος μὲν ἔχον μέτρων, πλάτος δὲ καὶ ὕψος καὶ διῃρημένον εἰς τρεῖς δόμους ἢ καταστρώματα, διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τῶν μηχανῶν, τὴν διαμονὴν τῶν ἐπιβατῶν κτλ. Διὰ νὰ ἐννοήσῃ δέ τις τὸ μέγεθος τοῦ τεραστίου τούτου ἀεροστάτου, πρέπει νὰ φαντασθῇ ὄγγον τριπλάσιον τοῦ Παρθενῶνος, διαπορευόμενον τοὺς ἀέρας. Διὰ τῆς τοιαύτης λοιπὸν διαθέσεως τὸ μηχάνημα τοῦτο, ὡς ἐκ τοῦ σχήματός του μὲν εὐκολώτερον διασχίζει τὸν ἀέρα, ὡς ἐκ τοῦ μεγέθους του δὲ δυσκολώτερον παρασύρεται ὑπὸ τοῦ ἀνέμου.
Τὸ ὕψος μέχρις οὗ ἀπαιτεῖται νὰ ὑψωθῇ τὸ ἀερόστατον, ἀμέσως ὑπεράνω τοῦ καταπετάσματος τῶν νεφελῶν, δὲν εἶναι παντάπασιν ἐκ τῶν ἀπροσίτων εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀντιπαθῶν πρὸς τὴν φύσιν αὐτοῦ· διότι οὔτε τὸ ψῦχος εἶναι ἐκεῖ ἀνυπόφορον, οὔτε ὁ ἀὴρ ἄπνευστος ὑπὸ ἀρεότητος, πολλοὶ δὲ τολμηροὶ ἀεροναῦται ὑψώθησαν πολλάκις εἰς ζώνας πολὺ αὐτῆς ἀνωτέρας.
Ἡ τελευταία δυσκολία ἣν εἶχε νὰ νικήσῃ ὁ Πετῖνος, ἦν ἐκείνη εἰς ἣν προσέκρουσαν ὅλαι αἱ μέχρι τοῦδε περὶ ἀεροστάτων ἀπόπειραι, ἥτις ἐματαίωσε πᾶσαν ἐπιμονὴν καὶ πᾶσαν εὐφυΐαν, ἡ διεύθυνσις τοῦ ἀεροστάτου. Καὶ ταύτης δὲ ἐθριάμβευσε, κατὰ τὴν γνώμην τῆς Ἀκαδημίας, ὁ Πετῖνος, ἐπικαλεσθεὶς, ὡς καὶ διὰ τὴν θεμελιώδη ἐκείνην ἰδέαν τῆς ἐφευρέσεώς του, ἕνα
