Ονειροξύπνημα
| Ονειροξύπνημα Συγγραφέας: |
| Περιοδικό Αλεξανδρινή Τέχνη, τεύχος 3, Φεβρουάριος 1927 |
Μεστώναν οἱ πόθοι στὰ ὁλόθερμα στήθεια τ’ ἀδιάφορου ἀγοριοῦ
ποὺ γλυκοθωροῦσε ἕνα κόσμο δικό του πλασμένο.
Καὶ ζοῦσε προσμένοντας τῆς μέρας τὸν ἐρχομὸ
ποὺ θἄβλεπε τὸν κόσμο του ζωντανεμένο.
Ἀργοκυλοῦσαν οἱ μέρες τῆς ζωῆς του, καὶ μὲ μάτι
πικραμμένο τώρα, μαῦρο σύννεφο θωρεῖ νἄρχεται ἀπτὰ βάθη
τοῦ ροδογάλαζιου οὐρανοῦ ἀργὸ, ἀργὸ...
Ἀδύνατο ὅμως ἡ ἀπελπισιὰ στὴν ψυχή του νἄμπει,
ἀδύνατο νὰ πιστέψει πῶς σὲ λίγο θαβρεῖ,
τὸν κόσμο του σὲ συντρίμμια, νεκρό...
Τὸ μαῦρο σύννεφο ξέσπασε σ’ ἄγρια μπόρα
κι’ ἀστροπελέκια σύντριψαν τὰ στεριοθέμελα παλάτια
ποὺ τἄχτιζε τ’ ἀδιάφορο ἀγόρι. Ὅλα γενῆκαν τώρα
στάχτες, ἀποκαΐδια, ποὺ τὰ θρηνοῦνε μὲ πόνο μάτια,
μάτια ποὺ ξύπνησαν ἀπτὸν βαρὺ τὸν ὕπνο,
κι’ εἶδαν τὸν χαλασμό, στ’ ἀλήθεια...
Ἀλλοίμονο. Χαθῆκαν ἀπὸ τὰ ὁλόθερμα στήθεια,
πόθοι, ἐλπίδες, ὄνειρα, χαρά...
Ὦ τἀπρόσμενο ξύπνησμα ἀπὸ τὴν ὀνειροφαντασία...