Γιατί αγρυπνώ
| Γιατί αγρυπνώ Συγγραφέας: Από τα Αλάβαστρα |
Δυο γλυκά ματάκια, μάτια ζαφειρένια
μ’ άνοιξαν πληγή·
κι αγρυπνώ απ’ τον πόνο κι αγρυπνώ απ’ την έννοια
κι απ’ τη συλλογή.
Της νυχτός η πάχνη χάνεται κι εκείνη
όμοια με καπνό.
η αυγή προβάλλει, το φεγγάρι σβήνει,
κι όμως αγρυπνώ.
Αγρυπνώ την ώρα που κρυφομιλιούνται
τ’ άστρα ζηλευτά,
αγρυπνώ την ώρα που γλυκοκοιμούνται
τα ματάκια αυτά.
Τίνος είν’ τα μάτια ; μη ρωτάς εμένα,
κόρη ευγενική·
σύρε στον καθρέφτη και ζωγραφισμένα
θα τα δεις εκεί.
(Μελοποιημένο από τον Νικόλαο Κόκκινο)