Γιάνεννα
| Γιάνεννα Συγγραφέας: |
(ΓΙΑ ΤΗΝ 21η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913)
Βαθιά οι πνιγμένοι ανάσαναν κι εκόχλασε το κύμα
κι εκρινοβόλησαν οι αφροί· το υγρό της λίμνης μνήμα
κρινόσπαρτος παράδεισος τη νύκτ’ απόψε εγίνη
κι ανέβηκαν οι δεκαεφτά με την κυρα-Φροσύνη.
Σύρε, Φροσύνη, στο χορό ! Σφιχτά χειροπιασμένες
σ’ ακολουθούν αχώριστες οι δεκαεφτά παρθένες,
λαλούν αθώρητα βιολιά κι αναγαλλιάζ’ η λίμνη
κι ο φλοίσβος της ακρολιμνιάς είναι τραγούδια κι ύμνοι.
Είναι πικρές οι ενθύμησες και στάζουνε φαρμάκι·
μα στρέψε ιδές - καταδιωχτά φεύγουν οι βρυκολάκοι,
ο Αλή Πασάς αποκοντά, με μιαν οχιά για ζώνη
τραβά τα γέρικα μαλλιά, τα γένια ξεριζώνει.
Κι αν σ’ ερωτήσ’ η λίμνη σου: - Γιατί, Φροσύνη, νοιώθω
στα στήθη μου αναγάλλιασμα, στα βύθη μου χαρά ;
πες της: - Η Γαλανόλευκη, με τον αιώνιο πόθο,
φέρνει των Φώτων το Σταυρό που αγιάζει τα νερά.