Συγγραφέας:Παύλος ο Σιλεντιάριος
| ←Συγγραφείς: | Παύλος ο Σιλεντιάριος (6ος αιώνας) |
 Δείτε επίσης βιογραφία.
|
Επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας:
- V 219 Κλέψωμεν, Ῥοδόπη, τὰ φιλήματα τήν τ’ ἐρατεινὴν
- V 221 Μέχρι τίνος φλογόεσσαν ὑποκλέπτοντες ὀπωπὴν
- V 230 Χρυσείης ἐρύσασα μίαν τρίχα Δωρὶς ἐθείρης
- V 232 Ἱππομένην φιλέουσα νόον προσέρεισα Λεάνδρῳ
- V 234 Ὁ πρὶν ἀμαλθάκτοισιν ὑπὸ φρεσὶν ἡδὺν ἐν ἥβῃ
- V 236 Ναὶ τάχα Τανταλέης ᾿Αχερόντια πήματα ποινῆς
- V 241 Σῴζεό σοι μέλλων ἐνέπειν, παλίνορσον ἰωὴν
- V 244 Μακρὰ φιλεῖ Γαλάτεια καὶ ἔμψοφα, μαλακὰ Δημώ
- V 246 Μαλθακὰ μὲν Σαπφοῦς τὰ φιλήματα, μαλθακὰ γυίων
- V 250 Ἡδύ, φίλοι, μείδημα τὸ Λαΐδος. ἡδὺ καὶ αὐτῶν
- V 252 Ρίψωμεν, χαρίεσσα, τά φάρεα. γυμνά δέ γυμνοίς
- V 258 Πρόκριτός εστι, Φίλιννα, τεή ρυτίς ή οπός ήβης
- V 268 Μηκέτι τις πτήξειε πόθου βέλος. ιοδόκην γάρ
- V 272 Μαζοὺς χερσὶν ἔχω, στόματι στόμα, καὶ περὶ δειρὴν
- V 286 Φράζεό μοι, Κλεόφαντις, ὅση χάρις, ὁππότε δοιοὺς
- X 15 Ἤδη μὲν ζεφύροισι μεμυκότα κόλπον ἀνοίγει
- X 74 Μήτε βαθυκτεάνοιο τύχης κουφίζετο ῥοίζῳ
- X 76 Οὐ τό ζῆν χαρίεσσαν ἔχει φύσιν, ἀλλά τό ῥῖψα
V 219 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Κλέψωμεν, Ῥοδόπη, τὰ φιλήματα τήν τ’ ἐρατεινὴν καὶ περιδηριτὴν Κύπριδος ἐργασίην.
- ἡδὺ λαθεῖν φυλάκων τε παναγρέα κανθὸν ἀλύξαι. φώρια δ’ ἀμφαδίων λέκτρα μελιχρότερα.
V 221 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μέχρι τίνος φλογόεσσαν ὑποκλέπτοντες ὀπωπὴν φώριον ἀλλήλων βλέμμα τιτυσκόμεθα;
- λεκτέον ἀμφαδίην μελεδήματα, κἤν τις ἐρύξῃ μαλθακὰ λυσιπόνου πλέγματα συζυγίης,
- φάρμακον ἀμφοτέροις ξίφος ἔσσεται. ἥδιον ἡμῖν ξυνὸν ἀεὶ μεθέπειν ἢ βίον ἢ θάνατον.
- Ώς πότε πιά κλεφτή θ’ αλλάζουμε ματιά καί τή φωτιά πού μες στά βλέμματά μας καίει
- θά τήν κρατούμε μυστική ; άς πούμε πιά, άς φανερώσουμε τήν έγνοια μας τήν τόση.
- Κι αν κάποιος σπάσει τά δεσμά τά τρυφερά τού έρωτά μας, πού τούς πόνους μας τούς διώχνει,
- θάν’ τό μαχαίρι τότε η μόνη γιατρειά• μαζί νά είμαστε είτε εδώ είτε στόν Άδη.
V 230 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Χρυσείης ἐρύσασα μίαν τρίχα Δωρὶς ἐθείρης, οἷα δορικτήτους δῆσεν ἐμεῦ παλάμας.
- αὐτὰρ ἐγὼ τὸ πρὶν μὲν ἐκάγχασα, δεσμὰ τινάξαι Δωρίδος ἱμερτῆς εὐμαρὲς οἰόμενος.
- ὡς δὲ διαρρῆξαι σθένος οὐκ ἔχον, ἔστενον ἤδη οἷά τε χαλκείῃ σφιγκτὸς ἀλυκτοπέδῃ.
- καὶ νῦν ὁ τρισάποτμος ἀπὸ τριχὸς ἠέρτημαι, δεσπότις ἔνθ’ ἐρύσῃ, πυκνὰ μεθελκόμενος.
V 232 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ἱππομένην φιλέουσα νόον προσέρεισα Λεάνδρῳ. ἐν δὲ Λεανδρείοις χείλεσι πηγνυμένη
- εἰκόνα τὴν Ξάνθοιο φέρω φρεσί. πλεξαμένη δὲ Ξάνθον ἐς Ἱππομένην νόστιμον ἦτορ ἄγω.
- πάντα τὸν ἐν παλάμῃσιν ἀναίνομαι. ἄλλοτε δ’ ἄλλον αἰὲν ἀμοιβαίοις πήχεσι δεχνυμένη
- ἀφνειὴν Κυθέρειαν ὑπέρχομαι. εἰ δέ τις ἡμῖν μέμφεται, ἐν πενίῃ μιμνέτω οἰογάμῳ.
V 234 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ὁ πρὶν ἀμαλθάκτοισιν ὑπὸ φρεσὶν ἡδὺν ἐν ἥβῃ οἰστροφόρου Παφίης θεσμὸν ἀπειπάμενος,
- γυιοβόροις βελέεσσιν ἀνέμβατος ὁ πρὶν Ἐρώτων αὐχένα σοι κλίνω, Κύπρι, μεσαιπόλιος.
- δέξο με καγχαλόωσα, σοφὴν ὅτι Παλλάδα νικᾷς νῦν πλέον ἢ τὸ πάρος μήλῳ ἐφ’ Ἑσπερίδων.
V 236 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ναὶ τάχα Τανταλέης ᾿Αχερόντια πήματα ποινῆς ἡμετέρων ἀχέων ἐστὶν ἐλαφρότερα.
- οὐ γάρ, ἰδὼν σέο κάλλος, ἀπείργετο χείλεα μίξαι χείλεϊ σῷ ῥοδέων ἁβροτέρῳ4 καλύκων,
- Τάνταλος ἀκριτόδακρυς· ὑπερτέλλοντα δὲ πέτρον δείδιεν, ἀλλὰ θανεῖν δεύτερον οὐ δύναται.
- αὐτὰρ ἐγὼ ζωὸς μὲν ἐὼν κατατήκομαι οἴστρῳ, ἐκ δ᾿ ὀλιγοδανίης καὶ μόρον ἐγγὺς ἔχω.
V 241 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- “Σῴζεό” σοι μέλλων ἐνέπειν, παλίνορσον ἰωὴν ἂψ ἀνασειράζω καὶ πάλιν ἄγχι μένω.
- σὴν γὰρ ἐγὼ δασπλῆτα διάστασιν οἷά τε πικρὴν νύκτα καταπτήσσω τὴν Ἀχεροντιάδα.
- …………………………………………………… ……………………………………………………
V 244 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μακρὰ φιλεῖ Γαλάτεια καὶ ἔμψοφα, μαλακὰ Δημώ, Δωρὶς ὁδακτάζει. τίς πλέον ἐξερέθει;
- οὔατα μή κρίνωση φιλήματα˙ γευσάμενοι δὲ τριχθαδίων στομάτων, ψῆφον ἐποισάμεθα.
- ἐπλάχθης, καρδίη˙ τὰ φιλήματα μαλθακὰ Δημοῦς ἔγνως καὶ δροσερῶν ἡδὴ μέλι στομάτων˙
- μίμν’ ἐπὶ τοῖς˙ ἀδέκαστον ἔχει στέφος εἰδέ τις ἄλλη. τέρπεται, ἐν Δημοῦς ἡμέας οὐκ ἐρώσει.
- Μακρόσυρτα φιλά η Γαλάτεια και με θόρυβο, μαλακὰ η Δημώ, η Δωρὶς δαγκώνει. Ποια πιο πολύ ερεθίζει;
- τα αυτιά ας μην κρίνουν τα φιλιά˙ ας γευτούμε τα τρία στόματα, και ψήφο ας δώσουμε.
- ξεγελάστηκες, καρδιά μου˙ τὰ φιλήματα τα μαλθακὰ της Δημοῦς τα γνωρίζεις και το δροσερό γλυκό μέλι του στόματός της˙
- ας μείνουμε σε αυτά˙ χωρίς να κρίνουμε, έχει το στεφάνι της νικήτριας, αν κάποιος άλλος, άλλη προτιμά, από τη Δημώ εμάς δε θα μας πάρει.
V 246 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μαλθακὰ μὲν Σαπφοῦς τὰ φιλήματα, μαλθακὰ γυίων πλέγματα χιονέων, μαλθακὰ πάντα μέλη,
- ψυχὴ δ᾿ ἐξ ἀδάμαντος ἀπειθέος· ἄχρι γὰρ οἴων ἔστιν ἔρως στομάτων, τἆλλα δὲ παρθενίης.
- Καὶ τίς ὑποτλαίη; Τάχα τις, τάχα τοῦτο ταλάσσας δίψαν Τανταλέην τλήσεται εὐμαρέως.
V 250 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ἡδύ, φίλοι, μείδημα τὸ Λαΐδος. ἡδὺ καὶ αὐτῶν ἠπιοδινήτων δάκρυ χέει βλεφάρων.
- χθιζά μοι ἀπροφάσιστον ἐπέστενεν, ἐγκλιδὸν ὤμῳ ἡμετέρῳ κεφαλὴν δηρὸν ἐρεισαμένη.
- μυρομένην δὲ φίλησα. τὰ δ’ ὡς δροσερῆς ἀπὸ πηγῆς δάκρυα μιγνυμένων πῖπτε κατὰ στομάτων.
- εἶπε δ’ ἀνειρομένῳ. “Τίνος εἵνεκα δάκρυα λείβεις;” “Δείδια, μή με λίπῃς. ἐστὲ γὰρ ὁρκαπάται.”
- Φίλοι, γλυκύ χαμόγελον έχει η πιστή μου Ελένη μ' απο τ' αγνά της βλέφαρα και δάκρυ ρέει γλυκύ
- χθές άδικ' αναστέναζε στον ώμο μου σκυμμένη, τ' ωραίο κεφάλι κάμποσην ώρ' ακουμπούσ' εκεί.
- Κλαμένη την εφίλησα και σαν το νάμα κρήνης στα σμιχτά πήγε χείλη της το κλάμ' αναμεσίς
- και μου'πε ως την ερώτησα "γιατί δάκρυα χύνεις;"-"φοβούμαι, μην αφήσεις με• όρκους πατάτ' εσείς!"
- μετάφρ. Σίμος Μενάρδος (Στέφανος, 1924)
(σημείωση: ο Μενάρδος χάριν της ομοιοκαταληξίας αλλάζει το όνομα Λαϊς σε Ελένη !
V 252 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ῥίψωμεν, χαρίεσσα, τὰ φάρεα. γυμνὰ δὲ γυμνοῖς ἐμπελάσει γυίοις γυῖα περιπλοκάδην.
- μηδὲν ἔοι τὸ μεταξύ. Σεμιράμιδος γὰρ ἐκεῖνο τεῖχος ἐμοὶ δοκέει λεπτὸν ὕφασμα σέθεν.
- στήθεα δ’ ἐζεύχθω, τά τε χείλεα. τἆλλα δὲ σιγῇ κρυπτέον. ἐχθαίρω τὴν ἀθυροστομίην.
V 258 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Πρόκριτός εστι, Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶς ἢ ὀπὸς ἥβης, πάσης. ἱμείρω δ’ ἀμφὶς ἔχειν παλάμαις
- μᾶλλον ἐγὼ σέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις, ἢ μαζὸν νεαρῆς ὄρθιον ἡλικίης.
- σὸν γὰρ ἔτι φθινόπωρον ὑπέρτερον εἴαρος ἄλλης, χεῖμα σὸν ἀλλοτρίου θερμότερον θέρεος.
V 268 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μηκέτι τις πτήξειε πόθου βέλος. ἰοδόκην γὰρ εἰς ἐμὲ λάβρος Ἔρως ἐξεκένωσεν ὅλην.
- Μὴ πτερύγων τρομέοι τις ἐπήλυσιν. ἐξότε γάρ μοι λὰξ ἐπιβὰς στέρνοις πικρὸν ἔπηξε πόδα,
- ἀστεμφής, ἀδόνητος ἐνέζεται, οὐδὲ μετέστη, εἰς ἐμὲ συζυγίην κειράμενος πτερύγων.
V 272 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μαζοὺς χερσὶν ἔχω, στόματι στόμα, καὶ περὶ δειρὴν ἄσχετα λυσσώων βόσκομαι ἀργυφέην,
- οὔπω δ’ Ἀφρογένειαν ὅλην ἕλον˙ ἀλλ’ ἔτι κάμνω, παρθένον ἀμφιέπων λέκτρον ἀναινομένην.
- ἥμισυ γὰρ Παφίῃ, τὸ δ’ ἄρ’ ἥμισυ δῶκεν Ἀθήνῃ˙ αὐτὰρ ἐγὼ μέσσος τήκομαι ἀμφοτέρων.
V 286 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Φράζεό μοι, Κλεόφαντις, ὅση χάρις, ὁππότε δοιοὺς λάβρον ἐπαιγίζων ἶσος ἔρως κλονέει.
- ποῖος ἄρης ἢ τάρβος ἀπείριτον ἠὲ τίς αἰδὼς τούσδε διακρίνει πλέγματα βαλλομένους;
- εἴη μοι μελέεσσι τὰ Λήμνιος ἥρμοσεν ἄκμων δεσμὰ καὶ ῾Ηφαίστου πᾶσα δολορραφίη,
- μοῦνον ἐγώ, χαρίεσσα, τεὸν δέμας ἀγκὰς ἑλίξας θελγοίμην ἐπὶ σοῖς ἅψεσι βουλόμενος,
- δὴ τότε καὶ ξεῖνός με καὶ ἐνδάπιος καὶ ιδίτης, πότνα, καὶ ἀρητὴρ χἠ παράκοιτις ἴδοι.
X 15 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Ἤδη μὲν ζεφύροισι μεμυκότα κόλπον ἀνοίγει εἴαρος εὐλείμων θελξινόοιο χάρις•
- ἄρτι δὲ δουρατέοισιν ἐπωλίσθησε κυλίνδροις ὁλκὰς ἀπ' ἠιόνων ἐς βυθὸν ἑλκομένη.
- λαίφεα κυρτώσαντες ἀταρβέες ἔξιτε, ναῦται, πρηῢν ἀμοιβαίης φόρτον ἐς ἐμπορίης.
- πιστὸς νηυσὶ Πρίηπος, ἐπεὶ Θέτιν εὔχομαι εἶναι ἡμετέρου πατρὸς ξεινοδόκον Βρομίου.
X 74 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Μήτε βαθυκτεάνοιο τύχης κουφίζετο ῥοίζῳ, μήτε σέο γνάμψῃ φροντίς ἐλευθερίην.
- πᾶς γάρ ὑπ’ ἀσταθέεσσι βίος πελεμίζεται αὔραις τῇ καί τῇ θαμινῶς ἀντιμεθελκόμενος.
- ἡ δ’ ἀρετή σταθερόν τι καί ἄτροπον, ἧς ἔπι μούνης κύματα θαρσαλέως ποντοπόρει βιότου.
X 76 Παύλου του Σιλεντιάριου
[Επεξεργασία]- Οὐ τό ζῆν χαρίεσσαν ἔχει φύσιν, ἀλλά τό ῥῖψαι φροντίδας ἐκ στέρνων τάς πολιοκροτάφους.
- πλοῦτον ἔχειν ἐθέλω τό ἐπάρκιον˙ ἡ δ’ περισςή θυμόν ἀεί κατέδει χρυσομανής μελέτη.
- ἔνθεν ἐν ἀνθρώποισιν ἀρείονα πολλάκι δήεις καί πενίην πλούτου καί βιότου θάνατον.
- ταῦτα σύ γινώσκων κραδίης ἴθυνε κελεύθους εἰς μίαν εἰσρόων ἐλπίδα, τήν σοφίην.
|