νὰ εἴμεθα, ἐὰν αἰσθανώμεθα τὸ μέγεθος τῆς εὐτυχίας τοῦ νὰ εἴμεθα χριστιανοὶ, καὶ νὰ φωτιζώμεθα καὶ ἡμεῖς ἀπὸ τὸ ζωηφόρον φῶς τοῦ νοητοῦ τούτου ἡλίου. Ἀλλ' ἡμεῖς, Βασιλεῦ, ἔχομεν σήμερον καὶ ἄλλην ἰσχυρὰν ἀφορμὴν νὰ αἰσθανθῶμεν ζωηροτέραν τὴν σημερινὴν χαρὰν τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου, καὶ νὰ ἀναπέμψωμεν θερμοτέρας τὰς δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας εἰς τὸν πανάγαθον Θεόν.
Ἡ ἀφορμὴ αὕτη εἶναι ὁ θεμέλιος οὗτος λίθος, τὸν ὁποῖον αἱ Βασιλικαί Σου χεῖρες ἔθεσαν μεθ' ἡμῶν εἰς ἀνέγερσιν Ναοῦ, ἐν ᾧ θέλει δοξολογεῖσθαι διαπαντὸς τὸ ὕψιστον αὐτοῦ ὄνομα. Ναὶ, Βασιλεῦ, ὁ θεμέλιος οὗτος λίθος γίνεται ζωηροτάτης χαρᾶς καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεὸν ἀφορμὴ, διότι μᾶς ἀνακαλεῖ ἀναγκαίως εἰς τὴν μνήμην τὴν παρελθοῦσάν μας δυστυχίαν, καὶ τὴν τωρινὴν εὐτυχίαν μας, καὶ ἐκ τῆς παραθέσεως ταύτης γίνεται ἐπαισθητοτέρα ἡ τοῦ Θεοῦ ἀγαθότης καὶ φιλανθρωπία.
Ἓν ἀπὸ τὰ ἀσφαλέστατα γνωρίσματα τῆς τοῦ ἀνθρώπου λογικότητος εἶναι, ὅτι γινώσκει τὸν Θεὸν καὶ αἰσθάνεται τὸ καθῆκον νὰ τὸν λατρεύῃ. Πρὸς τοῦτο ἀνεγείρει τοὺς ἱεροὺς ναοὺς διὰ νὰ προσφέρῃ ἐν αὐτοῖς δημοσίᾳ τὴν λογικήν του λατρείαν πρὸς αὐτὸν, τὸν ὁποῖον γνωρίζει ποιητὴν καὶ προνοητὴν αὑτοῦ, καὶ παρὰ τοῦ ὁποίου ἔχει καὶ τὸ ζῇν καὶ τὸ εἶναι.
؛Τίς ποτε ἤθελε φαντασθῆ, ὅτι ἡ ἐκτέλεσις ἑνὸς τοσοῦτον ἱεροῦ, ὅσον καὶ κοινοῦ πάσῃ τῇ ἀνθρωπότητι καθήκοντος ἤθελεν ἐμποδίζεσθαι ἀπὸ τοὺς ἀπίστους κατακτητὰς τῆς πατρίδος μας, οἵτινες ἔκαμνον ἐπαισθητότερον τὸ βάρος τοῦ ζυγοῦ τοῦ καταπιέζοντος τὸν τράχηλον ἡμῶν, ἀπαγορεύοντες ἡμᾶς νὰ ἀνεγείρωμεν ἀκόμη, καὶ ὁπωσοῦν νὰ ἐπισκευάσωμεν τοὺς εἰς τὴν θείαν λατρείαν ἀναγκαίους ναούς;
