Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—14—
Μόλις ἐδιωξε τ’ ἀέρι
Κάθε σκότος ἀπ’ αὐτοῦ,
Γιὰ νὰ γράψῃ οὐράνιο χέρι·
«Εἰκοσπέντε τοῦ Μαρτιοῦ!»
Κάθε μαύρη σου φροντίδα
Σκόρπια ’γλήγορα θὰ ἰδῇς;
Δέξου ἐμὲ ’σὰν τὴν Ἐλπίδα
’Στὸν αἰθέρα τῆς ψυχῆς.
Κάμε, ναὶ, τ’ ἁγνά μου κάλλη
Ἀναβάθρα μὲς τὸ νοῦ,
Καὶ θὰ ἰδῇς ποῦ θὰ σὲ βγάλῃ
Ὡς τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖ ’πάνου χαραγμένη
Εἶν’ ἡ ’μέρα κ’ ἠ στιγμὴ,
’Ποῦ ἡ καρδιά σου περιμένει
Μὲ λαχτάρα δυνατή.
Ὅσα λέω δὲν εἶναι πλάνη·
Ἔχε θάῤῥος! καὶ γιὰ σὲ
Θέλει πλέξω ἕνα στεφάνι
Ὡς δὲν τό ’πλεξα ποτέ.
