ὁποίων αἱ ἀναθυμιάσεις ἀναφλεγόμεναι αὐτομάτως, κάμνουσι τοὺς πυρολάτρας Πέρσας νὰ θεωρῶσιν αὐτὴν τὴν πόλιν ὡς ἱεράν· καὶ — β′) ἡ Δαγεστανὴ πρὸς Β: κατὰ μῆκος τοῦ Καυκάσου καὶ τῆς Κασπίας, κατοικουμένη ὑπὸ βαρβάρων λαῶν Μωαμεθανῶν καὶ εἰδωλολατρῶν, τρομερῶν διὰ τὰς λῃστείας των· ἡ Δερβάντη, ἐχυρὸν παράλιον φρούριον, εἶναι ἡ πρωτεύουσα. — Ἁρμενία, παρὰ τῆς Περσίας παραχωρηθεῖσα κατὰ τὸ 1828· πρωτεύουσα Ἐριβάνη (ἴδε κατωτ. 429).
Ἔκτασις ἐπιφ: 1,900,000 χιλιαμ: ▭ — Πληθ. 12,000,000.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 23° 40′ καὶ 47.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 30° καὶ 42.°
426. Ὑπὸ τὄνομα Ἀσιατικὴ Τουρκία περιλαμβάνεται τὸ μέρος τῆς Ἀσίας τὸ κείμενον μεταξὺ τοῦ Τίγριος πτ: τῆς Μαύρης καὶ τῆς Μεσογείου θαλάσσης Περιέχει δὲ πολλὰς περιφήμους χώρας ἢ Τοπαρχίας, οἷον·
Α′) Τὴν Ἀνατολὴν, παλαιὰ λεγομένην Μικρὰν Ἀσίαν, (τὴν ὡς χερσόνησον περιλαμβανομένην ὑπὸ τῆς Μαύρης θαλάσσης, τῆς Προποντίδος, τοῦ Αἰγαίου πελάγους καὶ τῆς Μεσογείου) εὐδαίμονά ποτε καὶ εὔκαρπον, ἀλλὰ νῦν ὁλιγανδροῦσαν καὶ κακῶς γεωργουμένην, ἐν ᾧ ἡ γῆ αὐτῆς εἶναι εὐφορωτάτη. Ἔχει χαλκοῦ μεταλλεῖα, καὶ προϊόντα διάφορα· οἷον μέταξαν, παμβάκιον, ὄπιον, νικοτιανὴν (ταβάκον)· κατασκευάζονται δὲ καὶ τάπητες ἀξιόλογοι, καὶ ἐκ τῶν μαλλίων τῶν αἰγῶν τῆς Ἀγκύρας τὰ λεγόμενα σαλιά.
427. Διαρεῖται δὲ ἡ Ἀνατολὴ (Μικρὰ Ἀσία 203) εἰς πολλὰς ἐπαρχίας ἢ Πασσαλίκια (419). Αἱ ἐπισημότεραι πόλεις εἶναι· πρὸς Β: Σκούταρι (Χρυσόπολις) ἄντικρυ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. — Προῦσα (κάτ! 100 χιλ:) εἰς τὴν Προποντίδα· ὀνομαστὴ διὰ τὰ θερμά της λουτρὰ, χρηματίσασα καὶ καθέδρα τῶν Σουλτάνων μέχρι τοῦ 1360.—Σινώπη καὶ Τραπεζοῦς, εἰς τὴν Μαύρην θάλασσαν· εἰς τὴν Τραπεζοῦντα (κάτ. 50 χιλ.) ἔστησαν τὴν καθέδραν των οἱ Βυζαντινοὶ Αὐτοκράτορες μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τῶν Φράγκων.—Εἰς τὸ κέντρον, Ἄγκυρα, (κάτ. 35 χιλ.) ὀνομαστὴ διὰ τὰς αἶγάς της, τῶν ὁποίων τὰ ἔρια εἶναι λεπτὰ καὶ μεταξώδη. — Τοκάτι (κάτ. 100 χιλ.), μεγάλη πόλις καὶ γνωστὴ διὰ τ χαλκώματα αὐτῆς, κατασκευα-
