ὅτε ὁ Νικήτας καταδιώκων τοὺς Τούρκους, ἐφώναξε· «Σταθῆτε, Περσιάνοι νὰ πολεμήσωμεν!». Ἀπὸ ἐκείνης δὲ τῆς ἡμέρας οἱ Ἕλληνες ἔλεγον τοὺς Τούρκους Περσιάνους, διότι καὶ ἀνέκαθεν ὑπῆρχεν ἰδέα πατροπαράδοτος εἰς τοὺς Ἕλληνας, ὅτι οἱ Τοῦρκοι κατάγονται ἀπὸ τὴν Περσίαν, καὶ τὴν Κόκκινην Μηλιὰν, ὡς ἔλεγον.
Τοῦ στρατηγοῦ τούτου τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα κατὰ τὰς διαφόρους καὶ ἐπισήμους μάχας, τὰς γενομένας ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Πελοποννήσου, εἶναι τόσον πολλὰ, ὥστε ἤδη, ἐν ταῖς συντόμοις ταύταις βιογραφίαις, δὲν δυνάμεθα νὰ τὰ διηγηθῶμεν λεπτομερῶς. Ἄλλως τε ταῦτα εἶναι γνωστὰ, φαίνονται δὲ καὶ μαρτυροῦνται τὰ ἀνδραγαθήματά του εἰς ὅλα τὰ μέχρι τοῦδε ἐκδοθέντα στρατιωτικὰ καὶ ἱστορικὰ ἀπομνημονεύματα, κοσμοῦντα τὰς ὡραιοτέρας σελίδας των. Ἰδίως ὅμως καὶ ἐν συντόμῳ, ὁ Νικηταρᾶς ἐπολέμησε τοὺς Τούρκους κατὰ τὰς ἐπισήμους μάχας τῶν Δολιανῶν, τοῦ Ἁγίου Σώστη δὶς, τοῦ Ἁγιονόρι, τῆς Στυλίδος καὶ Ἁγίας Μαρίνας, τοῦ Μεσολογγίου, τῆς Ἀράχοβας, ἀρχηγοῦντος τοῦ Καραϊσκάκη καὶ αὐτοῦ τούτου, καὶ παρευρέθη καὶ ἐπολέμησε καὶ εἰς ἄλλας πολλὰς μάχας.
Τοιοῦτος ὑπῆρξεν ὁ φιλοπόλεμος Νικήτας, καὶ αὐτὰ ἔπραξε διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος. Ἡ Κυβέρνησις ὅμως τοῦ Κουντουργιώτη τὸν ἐκήρυξε καὶ αὐτὸν ἀντάρτην, χωρὶς νὰ τὸ θέλῃ, καὶ τὸν ἠνάγκασε νὰ φύγῃ εἰς τὴν Ῥούμελην μετὰ τοῦ Ἀνδρέα Ζαΐμη καὶ Ἀνδρέα Λόντου, ὅπου τοὺς ἐδέχθη καὶ τοὺς ὑπε-
