καθ’ ὅλην τὴν Μεσσηνίαν ὡς στρατιωτική. Ὁ Παναγιώταρος ἐφονεύθη κατὰ τὴν 20 Ἰουλίου τοῦ 1821, καθ’ ἣν ἡμέραν οἱ Τοῦρκοι εἶχον χωσιὰν εἰς τὸ Μουχλὶ, καὶ ἐκτὸς τούτου ἐφόνευσαν καὶ 24 προσέτι Ἕλληνας ἀπὸ τοὺς καμπίσους Τριπολιτσιώτας καὶ Ἁγιοπετρίτας. Τούτους δὲ ὅλους τοὺς σκοτωθέντας, χωρὶς κεφάλια, ἔθαψαν οἱ Ἕλληνες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Σώστη, χωρίου τοῦ κάμπου τῆς Τριπολιτσᾶς. Ταῦτα κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἔγειναν.
Ἦτον ἐκ τῆς Πολιανῆς, καὶ παλαιὸς κλέφτης. Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως μετέβη εἰς τὴν Ῥωσσίαν πρὸς ἀντάμωσιν τοῦ Καποδιστρίου καὶ τοῦ Ἀλεξ. Ὑψηλάντη καὶ λοιπῶν ἑταίρων. Ἡ ἐκεῖ μετάβασίς του ὠφέλησε πολὺ, διότι ἐβεβαίωσε τὴν κατάστασιν τῶν πραγμάτων τῆς Πελοποννήσου καὶ τὴν δύναμιν αὐτῆς, διαφωτίσας καὶ ἐμψυχώσας τοὺς ἐκεῖ ἀδελφούς· ὁ Ἀναγνωσταρᾶς ἐχρημάτισε καὶ ὡς ταγματάρχης εἰς τὰ ἐν Ἑπτανήσῳ τάγματα. Ἦτο περίφημος διὰ τοὺς τρόπους του καὶ τὴν ἱκανότητά του εἰς τὸ πείθειν καὶ ῥαδιουργεῖν ἐπιτηδείως. Μετέβη δὲ καὶ εἰς τὰς νήσους Ὕδραν καὶ Σπέτσας, ἐνεργῶν τὰ χρέη τὰ ἀποστολικά. Κατὰ δὲ τὴν ἔκρηξιν τῆς ἐπαναστάσεως εὑρέθη εἰς τὰς Καλάμας, ὅπου ἐπῆραν τοὺς ὀλίγους Τούρκους μετὰ τῶν ἄλλων, καὶ ἔπειτα ἐτράβηξε διὰ τὰς ἐπαρχίας Τρυφυλλίας καὶ Ὀλυμπίας γενικεύων τὴν ἐπανάστασιν, καὶ παρακινῶν τοὺς κατοίκους νὰ λάβουν τὰ ὅπλα καὶ
