δὲ ταύτην ἐσκοτώθη ὁ καπετὰν Ξανθὸς συγγενὴς τοῦ ποτὲ Παναγιώταρου, διότι παλαιὰ σχέσις καὶ φιλία συνέδεε τοῦτον μετὰ τοῦ Ἀ. Νικολοπούλου, καὶ διὰ τοῦτο εὑρέθησαν ὁμοῦ συσωματωμένοι ὑπὲρ τοῦ ἀγῶνος. Ἀποθανόντος δὲ τοῦ Νικολοπούλου, ἡ ἐπαρχία τοῦ Μιστρᾶ ἔχασε στρατιωτικὸν ἐπίσημον, οἱ δὲ λοιποὶ συγγενεῖς του ὑπηρέτησαν ἔπειτα ὡς ἀξιωματικοὶ τοῦ χωρίου Λογκάστρα.
Οὗτος ἦτο ἐκ τοῦ χωρίου Βορδώνια καὶ ὑπηρέτησεν, ὡς καπετάνιος, στρατιωτικῶς κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Ἐπέρασε δὲ μετὰ τοῦ Γιατράκου καὶ εἰς τὸ Μεσολόγγιον. Εὑρέθη καὶ κατὰ τὰ Δραμαλικὰ καὶ ἀλλοῦ, ὡς καὶ ὁ Ἀντώνιος Σαλιβαρᾶς, ὅστις ἰδίως διωρίσθη καὶ πολιτάρχης Ναυπλίου ἐπὶ τῆς προεδρείας τοῦ Ἀνδρέα Ζαΐμη, καὶ ὑπερασπίσθη τὴν Κυβέρνησιν καὶ τοὺς πολίτας Ναυπλίου κατὰ τοῦ Θ. Γρίβα, ὁ ὁποῖος ἔχων τὸ Παλαμήδιον ἐλαφυραγώγει καὶ ἐκακοποίει αὐτούς.
Ἡ οἰκογένεια τῶν Γιατρακαίων προσέφερεν πολλὰς ἐκδουλεύσεις εἰς τὴν πατρίδα. Ὁ δὲ Παναγιωτάκης ἐξεῖχε τῶν ἄλλων ἀδελφῶν, διότι ἦτον ἐνθουσιασμένος, ἔτρεχε πανταχοῦ, καὶ μάλιστα διέπρεψε κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς, παραμείνας μέχρι
