ἀγάπην του, ἠρνήθη τὸν αὐθέντην του Ὀθωμανὸν, καὶ ἐφάνη πολὺ συντελεστικὸς πρὸ καὶ μετὰ τὴν ἐπανάστασιν. Ὕστερον ὅμως ἀπέθανεν εἰς ἄκραν δυστυχίαν, τρεφόμενος εἰς ἕνα ξενοδοχεῖον τῶν Ἀθηνῶν μὲ τὰ ῥιφθέντα ζουμιὰ τῆς Ἀντιβασιλείας.
Ἡ οἰκογένεια αὕτη ἦτο ἀπὸ τὰ Τρίκαλα, καὶ ἐχρησίμευσεν ἐν ἀρχῇ τῆς ἐπαναστάσεως καὶ κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆς Κορίνθου στρατιωτικῶς καὶ πολιτικῶς.
Οἱ δὲ ἐκ Κορίνθου ἀδελφοὶ Κανελόπουλοι, καὶ αὐτοὶ κατ’ ἀρχὰς συνήργησαν διὰ νὰ ἐπαναστατήσῃ ἐντελῶς ἡ ἐπαρχία αὕτη, ἥτις ἐφοβεῖτο τὸν διαβόητον Κιαμίλμπεην, καὶ εἶναι ἡ μόνη ἐπαρχία τῆς Πελοποννήσου, ἡ ὁποία ἕνεκα τοῦ φόβου ἐσυλλογίσθη τὴν ἐπανάστασιν. Τὰ αὐτὰ δὲ ἐπίσης ἔπραξε καὶ ἡ οἰκογένεια τῶν Λιναρδοπούλων.
Ἡ οἰκογένεια αὕτη τῶν Καλαράδων κατήγετο ἀπὸ τὸ χωρίον Ἁγιονόρι, ὅπου ἐγένετο ἡ περίφημος μάχη τοῦ Δράμαλη, καὶ ἐσύγκειτο ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς Ἡσαΐαν διδάσκαλον Ἄργους, τὸν Παπᾶ Χρῆστον, τὸν εἰρημένον Γεώργιον καὶ τὸν Νικόλαον Ἰατρούς. Ὁ τελευταῖος οὗτος μετέβη καὶ εἰς τὴν Ῥωσσίαν. Οὗτοι ὅλοι πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ὑπηρέτησαν πολυειδῶς τὴν πατρίδα, διὰ τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἰατρικῆς
