Κατήγετο ἐκ Μαγουλιάνων. Ἐμαθήτευσεν εἰς τὴν σχολὴν τῆς Βυτίνας. Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως μετήρχετο τὸν διδάσκαλον τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εἰς Ἅγιον Πέτρον, εἰς τὴν Ζάτουναν, εἰς Κυπαρισσίαν καὶ εἰς ἄλλα διάφορα μέρη. Μετὰ δὲ τὴν ἐπανάστασιν πάλιν ἐπαγγέλετο τὸν διδάσκαλον, καὶ χειροτονηθεὶς ἱερεὺς ἐλειτούργει τοὺς Ἕλληνας Μαγουλιανίτας. Ἐχρημάτισε δὲ καὶ δημογέρων, καὶ κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Ἰμβραὴμ πασᾶ πολὺ ὠφέλησε τὸν τόπον, διότι ἐπήγαινεν εἰς τῇς σπηλιαῖς καὶ εἰς τὰ ὄρη καὶ παρεκίνει τοὺς κατοίκους νὰ συνέρχωνται περὶ τῶν ὑποθέσεων τοῦ κοινοῦ καὶ διὰ τὴν ἀναλογίαν τῶν στρατιωτῶν.
Οὗτος κατήγετο ἐκ τοῦ χωρίου Καστανιὰ τῆς Κορίνθου. Ὑπῆρξεν στρατιωτικὸς ἐπίσημος, εὑρεθεὶς εἰς ὅλους τοὺς πολέμους τῆς Πελοποννήσου, καὶ ἰδίως κατὰ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη, ἔχων πάντοτε ὑπὸ τὰς διαταγάς του περὶ τοὺς χιλίους στρατιώτας Κορινθίους. Αἱ δὲ πρὸς τὴν πατρίδα ἐκδουλεύσεις του καὶ αἱ παληκαριαῖς του εἶναι γνωσταί.
Ὁ ἀρχιερεὺς οὗτος, νῦν Φθιώτιδος, κατήγετο ἐκ Δημιτσάνης. Ἐπανελθὼν δὲ ἀπὸ τὴν Χίον, καὶ ἄλλοθεν ὅπου ἔκαμε τὰς σπουδάς του, ἐπαρουσιάσθη εἰς τὰ Βέρ-
