Μέγαρα πολὺ ἐχρησίμευσεν ἐμψυχόνων τὸν τόπον καὶ φροντίζων νὰ πολιορκηθῇ τὸ φρούριον τῆς Κορίνθου, ἀποστέλλων ἐκεῖ τοὺς Μεγαρίτας καὶ ἄλλους, ἐφάνη δὲ καθ’ ὅλα ὡφέλιμος μέχρις ἐντελοῦς ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἔθνους.
Οὗτος ὁ ποιμενάρχης κατήγετο ἀπὸ τὴν Δημιτσάναν. Ἐφυλακίσθη εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν καὶ ὑπέφερε τὴν φυλάκισίν του. Μετὰ ταῦτα ἐχρησήμευσεν ὡς μεσάζων εἰς τὰ μαλώματα τῶν καπεταναίων Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα καὶ λοιπῶν Καρυτινῶν, καὶ τῶν Δεληγιανναίων, διότι καὶ τὰ δύω μέρη τὸν ἐσέβοντο καὶ ἤκουον τὰς συμβουλάς του, καὶ τοιουτοτρόπως ἐμπόδισε πολλὰ κακὰ καὶ αἱματοχυσίαν.
Ὁ κληρικὸς οὗτος εὑρίσκετο πρὸ χρόνων ἐντὸς τῆς Πελοποννήσου μετερχόμενος τὸν Ἑλληνικὸν διδάσκαλον. Κατὰ δὲ τὴν ἐπανάστασιν ἐχρησίμευσε πολὺ κηρύττων καὶ ἐμψυχόνων τὸν κόσμον, τρέχων εἰς τὰ στρατόπεδα καὶ ἐνθουσιάζων τοὺς στρατιώτας, καὶ γράφων πλησίον τῶν ὁπλαρχηγῶν, καὶ μάλιστα παρὰ τῷ στρατηγῷ Γενναίῳ Κολοκοτρώνῃ. Αὐτὸς ἐπίσης εὑρέθη εἰς τὸ Ἄργος καὶ τὸ Ναύπλιον, καὶ ἐξεφώνησε λόγον ἐνθουσιαστικὸν εἰς τὴν Ἄρειαν διὰ τὴν ἔφοδον τοῦ Ναυπλίου· ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ ὅπου εὑρίσκετο τὰ
