εἰς τοὺς πολέμους τῶν φρουρίων, ἀλλ’ ἔπεσε καὶ οὗτος μετὰ τοῦ ἀρχιερέως αἰχμάλωτος.
Ἦτον ἀπὸ τὴν πόλιν Τριπολιτσᾶν, καὶ ἐκεῖ ὁ ἐπίσκοπος οὗτος ὑπέφερε τὴν φυλάκισίν του μετὰ τῶν ἄλλων. Μετὰ δὲ τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως ἐλευθερωθεὶς ὑπηρέτησε πολιτικῶς, καὶ ἔγεινε καὶ ὑπουργὸς τῆς θρησκείας. Αἱ ἐκδουλεύσεις καὶ αἱ θυσίαι αὐτοῦ, τῶν ἀδελφῶν του καὶ ὅλης τῆς οἰκογενείας του εἶναι γνωσταί.
Ὁ ποιμενάρχης οὗτος ἦτον ἐπίσημος διὰ τὰς γνώσεις του καὶ τὸν ἐνθουσιασμόν του, σεβόμενος πολὺ διὰ τὰ ἐκκλησιαστικά του προτερήματα. Κατ’ ἀρχὰς δὲ εἰς τὰς γενομένας ἐπαναστατικὰς συναθροίσεις τῶν Καλαβρύτων καὶ τῶν Πατρῶν, ἐφυλακίσθη εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν μετὰ τῶν ἄλλων καὶ ἐκεῖ ἐντὸς τῶν φυλακῶν ἀπέθανεν. Ὁ δὲ πρωτοσύγγελος αὐτοῦ Φραντσῆς γνωστὸς διὰ τὰς πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ὑπηρεσίας του, καὶ τὰς μετ’ αὐτὴν, λέγει τινὰ εἰς τὸ ἐκδοθὲν ὑπ’ αὐτοῦ ἱστορικὸν ὑπόμνημα, κατηγορεῖται ὅμως, ὅτι ἔγραψε μᾶλλον διὰ τὸν ἑαυτόν του, μὴ ἐμπιστευθεὶς εἰς ἄλλον τὰ κατορθώματά του. Ἀλλ’ ἂς βεβαιωθῇ τὸ κοινόν, ὅτι τὰ ὑπ’ αὐτοῦ γραφέντα εἶναι γνήσια. Ἔχασαν δὲ τὴν ἀξίαν των, διότι ὁ ἴδιος ὡμολόγησε τὰς ἐκδουλεύσεις του. Εἰς ἐμὲ δὲ δὲν ἄφησε νὰ εἴπω τίποτε περὶ αὐτοῦ, διότι τὰ εἶπε μόνος του.
