δὲ ὁ Κολοκοτρώνης ἦλθεν εἰς τὸ Κεφαλάρι τοῦ Ἄργους, τὴν προλαβοῦσαν ἡμέραν εἶχον σκοτωθῆ Ἕλληνές τινες εἰς μίαν μάχην, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν μὲ τοὺς Τούρκους ὁ Ἀ. Μαυρομιχάλης καὶ λοιποὶ καπεταναῖοι, οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τοὺς νεκροὺς ἀτάφους. Ἐγὼ δὲ τότε διετάχθην νὰ ὑπάγω νὰ μετρήσω τοὺς φονευθέντας, καὶ μεταξὺ τῶν νεκρῶν εὗρον τινὰς μὲ φράγκικα ἐνδύματα καὶ χωρὶς κεφαλῶν, καὶ ὑπέθεσα, ὅτι ἕνας ἐξ αὐτῶν τῶν νεκρῶν ἦτον τοῦ Λαβιλᾶ, καὶ ἀνήγγειλα τοῦτο εἰς τὸν ἀρχηγόν, ὅστις ἀμέσως διέταξε νὰ τὸν πάρωμεν καὶ νὰ τὸν ἐνταφιάσωμεν ἐνδόξως. Ὅτε ἔξαφνα βλέπομεν ἐρχόμενον μακρόθεν ἕνα ἀγνώριστον ἐπάνω μας· ὅλοι τὸν ὑπέθεσαν ὡς Τοῦρκον, καὶ ἔτρεξαν τίς πρῶτος νὰ τὸν συλλάβῃ, καὶ αφοῦ τὸν ἀπλησίασαν τοὺς ἠρώτησε διὰ τὸν Κολοκοτρώνην, καὶ ὅταν ἦλθεν ἐκεῖ μᾶς ἐπεριγελοῦσε, διότι δὲν ἐφοροῦμεν καὶ ἡμεῖς Τούρκικα χρυσᾶ ἐνδύματα καὶ δὲν εἴχομεν καὶ ῥουμπιέδαις.
Ἡ οἰκογένεια τῶν Καλογεραίων κατήγετο ἀπὸ τὴν Πάργαν. Ὁ δὲ καπετάνιος οὗτος ἦλθε κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς ἐπαναστάσεως εἰς τὴν Πελοπόννησον καὶ πρὸς τὸν Θ. Κολοκοτρώνην, τὸν ὁποῖον ἐγνώριζεν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθον, καὶ ἐτέθη ὑπὸ τὰς διαταγάς του ὑπηρετῶν τὴν πατρίδα. Συνοικειώθη δὲ μὲ τοὺς Καρυτινοὺς, καὶ ἦτον ἀχώριστος τῶν σωματοφυλάκων τοῦ Κολοκοτρώνη, ἔχων καὶ μικρὸν σῶμα στρατιωτῶν. Εἶχε καὶ ἄλλους ἀδελφοὺς, οἱ ὁποῖοι ὑπηρέτουν κατὰ τὸν ἀγῶνα,
