νέλος Δεληγιάννης, ὁ Ρήγας Παλαμήδης, καὶ ἄλλοι ἀκόμα ὑπῆγον, καὶ ὁ στρατηγὸς Νικολάκης Πετιμεζᾶς, ὅστις κατὰ πρώτην φορὰν τοῦ ἔφερε καὶ χρήματα στελλόμενα ἀπὸ τοὺς Καλαβρυτινοὺς, διότι ἐγνώριζον ὅτι τὰ θέλει, ἐπειδὴ ὁλοένα ἔγραφεν ὅτι ἀπαιτοῦνται χρήματα. Οὕτως εἶχε διαδοθῇ ἐκ μέρους τῶν προκρίτων καὶ τῶν καπεταναίων, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν νεοσυστηθεῖσαν τότε Πελοποννησιακὴν Γερουσίαν, τῆς ὁποίας μέλος αὐτῆς καὶ πρόεδρος ἦτο. Ἐν τούτοις κἄποτε αἴφνης ἐφαίνοντο μερικὰ πράγματα ἀνάποδα ἀπὸ αὐτὸν γενόμενα, ὡς ἡ ἀποστολὴ εἰς Τριπολιτσᾶν τοῦ διδασκάλου τῶν Καλαμῶν Γερασίμου. Τὴν δὲ πρᾶξιν ταύτην ὅλοι κατηγόρησαν, ἀλλ’ αὐτὸς ἐδικαιολογεῖτο λέγων, ὅτι ἔπραξε τοῦτο διὰ τὰ ἐξαπατήσῃ τοὺς Τούρκους καὶ ἐβγάλῃ ἀπὸ τὴν Τριπολιτσᾶν τὸν υἱόν του δια ἀνταλλαγῆς τῶν αἰχμαλωτισθέντων Τούρκων τῶν Καλαμῶν, ἂν καὶ τοῦτο δὲν ἐγένετο μὲ τὴν θέλησιν ὅλων τῶν καπεταναίων Μανιατῶν καὶ Πελοποννησίων, ἀλλ’ ὅμως ἐπειδὴ εἶχον τὴν ἀνάγκην του, χάριν τῆς ὁμονοίας, ἀπεσιωπῶντο. Ἔλεγεν ὅμως καὶ τοῦτο τὸ δικαιολόγημα ὁ Μπέης, ὅτι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Γερασίμου ἐγένετο, διότι ἐφοβεῖτο μήπως οἱ Τοῦρκοι μάθουν τὴν φυγὴν τῶν ὁμήρων ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ θανατώσουν τὸν υἱόν του Ἀναστάσιον. Τοιουτοτρόπως ἐδικαιολογοῦντο ἔξω τὰ πράγματα, καὶ πρὸς τούτοις διεδίδετο, ὅτι θ’ ἀνταλλάξῃ τοὺς προκρίτους καὶ τοὺς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐκρατοῦντο εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν μὲ τὸν Ἀρναούτογλουν καὶ λοιποὺς Τούρκους αἰχμαλώτους.
Ὁ Πετρόμπεης μόλις εἰς τὸ ἓν ἕκτον τῶν Μανια-
