Ὑπόσχονται ἀκόμη, ὅτι ὄχι μόνον δὲν ἔχουν τὴν ἄδειαν νὰ διώξουν αὐτοὺς ὅπου εἶναι κατεγεγραμμένοι, ἀλλὰ νὰ φέρουν καὶ τοὺς λοιποὺς ὅσοι βαστοῦν ἄρματα. Ἐὰν ἰδοῦν κανένα καπετάνιον καὶ διπαρτιστῇ ἀπὸ τὴν συμφωνίαν μας, οἱ ἄλλοι καπεταναῖοι νὰ τὸν παιδεύουν καὶ νὰ τοῦ παίρνουν καὶ τὸ τρίτον καὶ ὅλον του τὸ πρᾶγμα. Ἐπειδὴ ᾑ δεκατιαῖς καὶ τὰ παρασπόρια εἶναι ἀφεντικὰ, τὰ ὁποῖα μέλλον νὰ τὰ φᾶνε οἱ στρατιῶταις, ἐὰν δὲν ἐξαρκέσουν διὰ νὰ φάγουν, σύμφωνοι οἱ καπεταναῖοι μὲ τὸν ἀρχιστράτηγον θέλει ὁμιλοῦν, καὶ θέλει εὕρουν τὸ μονασίπικον διὰ νὰ δώσῃ ἕκαστος κατὰ τὴν δύναμίν του. Ὅποιος δὲ χαριζόμενος ἤθελε δώσει τρίτον νὰ παιδεύεται ἀπὸ τοὺς λοιποὺς καὶ ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον. Ὅθεν διὰ ἀσφάλειαν καὶ τῶν δύω μερῶν ἔγειναν δύω ὅμοια, καὶ ἐδόθη ἀπὸ ἕνα εἰς κάθε μέρος. Ὑπόσχονται πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ οἱ καπεταναῖοι διὰ νὰ γράψουν εἰς τὰ χωριά τους νὰ βαστοῦν λογαριασμὸν παστρικὸν τῶν δεκαετιῶν καὶ παρασπορίων, καὶ νὰ τὰ πηγαίνουν ὅπου διοριστοῦν ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον, καὶ ὅτι πρέζαις ἤθελον κάμει νὰ τὰς μοιράζουσι ἐξ ἴσου ὅλοι οἱ στρατιῶται μέχρι τῆς ἁλώσεως τοῦ Μωρέως[1], καὶ ὅ,τι πρᾶγμα εὑρίσκεται Τούρκικον εἰς τὴν Ἐπαρχίαν μας, κινητὸν καὶ ἀκίνητον, νὰ τὸ μοιράζουν ὅλοι οἱ στρατιῶται, καὶ ὅποιος παρέβη αὐτὴν τὴν συμφωνίαν νὰ κριθῇ μετὰ τοῦ προδότου
- ↑ Ἀπὸ τὰς διαφόρους ἐπιστολὰς, αἵτινες διέτρεχον εἰς τὰ στρατόπεδα, ὅτι ἡ Βλαχία, ή 'Ανδριανούπολις, ή Ῥούμελη, καὶ σχεδὸν καὶ αὐτὴ ἡ Κωνστατινούπολις ἐκυριεύθησαν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας, καὶ τὰς ὁποίας εἰδήσεις ἐπεστήριζαν καὶ οἱ ἀρχηγοὶ· διὰ νὰ δίδουν θάρρος εἰς τὸν λαὸν, καὶ ἑπομένως ἔμενε μόνη ἡ Πελοπόννησος νὰ κυριευθῇ, διὰ τοῦτο ἔγεινε μνεία ἐν τῷ ἐγγράφῳ μόνον τοῦ Μωρέως (σημείωσις Τσανέτου Χρηστοπούλου).
