Σελίδα:Βίοι Πελοποννησίων ανδρών.djvu/237

235

τὴν ὡρισμένην ἡμέραν τῆς 25 Μαρτίου. Ὁ Οἰκονόμος Παπᾶ Ἀλέξης ὅταν ὑπῆγεν εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν ἔλαβεν αὐτὸν διὰ συνοδείαν, καὶ ὀλίγον ἔλειψε νὰ μείνῃ μέσα, ἀλλ’ ἀπατήσας τὴν προσοχὴν τῶν Τούρκων ἔφυγε δύω ἡμέρας πρότερον. Τὴν 27 Μαρτίου 1821 οἱ Τοῦρκοι τοῦ Φαναρίου, Τσάχα, Μούντριζας καὶ Ζούρτσας, οἱ λεγόμενοι Μουρτάταις, ἀνεχώρησαν εἰς τὴν Τριπολιτσᾶν, καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἐμαζώχθη ἡ ἐπαρχία εἰς τὴν Ἀνδρίτσαιναν εἰς τὸ σχολεῖον καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Βαρβάραν, καὶ ἀμέσως ὅλοι ἐξέλεξαν ἀρχηγόν των τὸν Τσανέτον Χρηστόπουλον, καὶ τὴν αὐτὴν ὥραν ἐψάλη παράκλησις, καὶ ἁγίασαν τὴν σημαίαν των· ἀμέσως δὲ ἐξεστράτευσαν ἐναντίον τῶν Τούρκων, οἵτινες τὴν νύκτα τῆς ἡμέρας ἐκείνης εἶχον μείνῃ εἰς τὸ χωρίον Λάβδα κατὰ τὴν θέσιν Σουλτίναν, οἱ δὲ Ἕλληνες φθάσαντες ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν θέσιν Ῥόβια ἀπέχουσαν ἓν τέταρτον τῆς ὥρας ἀπὸ τὴν θέσιν τῶν Τούρκων. Κατὰ δὲ τὴν αὐτὴν νύκτα ἦλθε πεζὸς ἀπὸ τὸν Κολοκοτρώνην, εἰδοποιῶν τοὺς Ἕλληνας, ὅτι ἔφθασαν εἰς τὸν Ἅγιον Ἀθανάσιον μεθόριον τῆς Καρύταινας καὶ τοῦ Φαναρίου, καὶ ὅτι θέλει κτυπήσει ἀπ’ ἐμπρὸς τοὺς Τούρκους, αὐτοὶ δὲ οἱ Φαναρῖται νὰ τοὺς κτυπήσουν ὄπισθεν. Ἀλλ’ οὗτοι μὴ γνωρίζοντες τὴν ὑπογραφὴν τοῦ Κολοκοτρώνη, ὅστις ἔγραφεν πρὸς ἕνα Παναγιωτάκην Γιατράκον ὀνομαζόμενον, χειροῦργον, τὸν ὁποῖον ἐγνώριζεν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθον, (κατ’ ἀρχὰς δὲ ἐφάνη αὐτὸς ὁ Γιατράκος), καὶ ὑποπτευόμενοι μήπως τοῦτο εἶναι ἀπάτη ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν, ἐκράτησαν τὸν πεζὸν καθ’ ὅλην τὴν νύκτα δεμένον ἕως τὸ πρωῒ τῆς