Κορινθιακὸν κόλπον μετὰ τοῦ πρίγκηπος Ὑψηλάντου. Ἐκεῖθεν δὲ ὕστερον μαθὼν τὴν ἅλωσιν τῆς Τριπολιτσᾶς ἔτρεξε μαζὺ μὲ τοὺς συγγενεῖς του τὸν αὐτάδελφόν του Πάνον, καὶ τὸν Ἀποστόλην Κολοκοτρώνην καὶ ἔφθασαν εἰς Τριπολιτσᾶν. Ἔπειτα δὲ παρηκολούθησε τὸν πατέρα του εἰς τὸ Ἄργος. Μετὰ δὲ ταῦτα εὑρέθη μὲ σῶμα μικρὸν στρατιωτῶν εἰς τὴν πρώτην πτῶσιν τοῦ φρουρίου τῆς Κορίνθου.
Ὕστερον δὲ ἀφοῦ ὁ πατέρας του διετάχθη νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν πολιορκίαν τῶν Πατρῶν, διέταξε τὸν Γενναῖον ὡς σωματάρχην νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ. Ἐκεῖ εἰς τὴν Ἀχαΐαν ἐπολέμησε διότι εὗρε Τούρκους ἔξωθεν τῶν Πατρῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἐξέλθει καὶ ἐλαφυραγώγουν τὸν τόπον. Τούτους τοὺς Τούρκους ἐκτύπησεν ὁμοῦ μὲ τὸν Πλαπούταν, Ἀποστόλην Κολοκοτρώνην, Ἀναγνώστην Παπασταθόπουλον, Ἰωάννην Πέταν Ζακύνθιον καὶ λοιποὺς, καὶ εἰς τὴν μάχην ταύτην ἐδείχθη παληκάρι.
Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ μὲν πατέρας του ἐστρατοπέδευσεν εἰς τὸ Σαραβάλι χωρίον μικρὸν τῶν Πατρῶν, αὐτὸς δὲ, ὡς σωματάρχης ἔπιασεν ἄλλην θέσιν, καὶ ἔκτοτε ἄρχισαν νὰ τὸν λέγουν καπετάνιον. Κατὰ δὲ τὴν μάχην τῆς 2 Μαρτίου τὴν γενομένην μὲ τοὺς Τούρκους τῶν Πατρῶν ὁ Γενναῖος ἀνδραγάθησεν. Ὅταν δὲ ἔγεινεν ἡ ἄλλη μάχη τῆς 9 Μαρτίου ἡ περίφημος, ἐκλείσθη εἰς τὸν ληνὸν τοῦ Σαΐταγα μὲ τὸν Γεώργιον Σέκερην, ὅπου εὑρέθησαν ὁ Νικόλαος Μπούκουρας, ὁ Προκόπιος Παπαδημητρακόπουλος ἀπὸ τὸ Ζυγοβίστι καὶ λοιποὶ καπεταναῖοι Καρυτινοὶ καὶ Τριπολιτσιῶται,
