Καὶ οὗτος ὡσαύτως διέπρεψεν ὡς πολιτικός, γερουσιαστὴς τῆς Πελοποννήσου γενόμενος καὶ πληρεξούσιος, ἔχων καλὴν ὑπόληψιν εἰς τὴν πατρίδα του διὰ τὴν φιλοπατρίαν του. ᾘχμαλωτίσθη ὑπὸ τῶν Ἀράβων μετὰ τοῦ Ἐπισκόπου Μεθώνης Γρηγορίου, καὶ ἀπέθανεν ἐντὸς τῶν φυλακῶν τῆς Μεθώνης.
Οὗτος πολιτικῶς ὑπηρέτησεν.
Ὁ Οἰκονόμος ἦτο μέλος τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας. Αἱ δὲ ἐκδουλεύσεις τῆς οἰκογενείας εἶναι πολλαὶ καὶ γνωσταὶ, διότι πολλὰ ἔπραξαν πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως. Τὸ δὲ σπίτι των ὑπῆρξε κατηχητήριον τῆς ἑταιρίας. Ἐπειδὴ δὲ τὸ χωρίον Σουλιμᾶ ἐξ οὗ κατήγοντο κεῖται εἰς θέσιν ὀχυράν, καὶ ἐχρησίμευεν ὡς ἄσυλον ἕνεκα τούτου ἐκεῖ ἐνεργοῦντο ἀφόβως τὰ τῆς Ἑταιρίας. Ὁ δὲ Πρωτοσύγγελος Φραντσῆς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Οἰκονόμου εἶχε τὴν παρακαταθήκην του. Ὑπηρέτησαν δὲ οἱ Παπατσωραῖοι καθ᾿ ὅλον τὸ διάστημα τῆς πολιορκίας τοῦ Νεοκάστρου, κατὰ δὲ τὴν εἰσβολὴν τοῦ Δράμαλη εὑρέθησαν εἰς τὸ Ἄργος, καὶ εἰς τὸ Δερβενάκι μετὰ τὴν πρώτην μάχην τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη. Ὁ δὲ
