λονότι δὲν εἴμεθα ἀγαθοποιδὶ, εὔεργέτησον, ἐλέησόν. ἡμᾶς, δι’ ἀγάπην τοῦ μεγάλου, ὀγόματός σφυ σῶσον ἡμᾶς. “Ἡμεῖς ἀγνοοῦμεν τὶ θὰ ποιήσωμεν, “μόνον οἱ ὃφ- θαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Σὲ ἀτενίζουσι. Ινήσθητι τῶν οἰχτιρ- μῶν σου, Κύριξς, χαὶ τὰ ἐλέη σοὺ αἰώνια εἰσί. Γέ- νοιτο τὸ ἔλεός σου, Κύριε, ἐφ᾽ ἡμᾶς, ὡς ἐπὶ Σοὶ ἠλ- πίσαμεν. Μὴ μνησθῇς τῶν ἀρχαίων ἡμῶν ἀνομιῶν. σπεῦσον, ἂς προχαταλάβῃ ἡμᾶς τὸ ἔλεός σου, διότι εἰς ἐσχάτην πενίαν διαχείμεθα. Ἢ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ᾿Ἔλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, διότι μεγάλως κατεφρονήθημεν. Ἔν τῷ θυμῷ σου, μνή- σθητι ὅτι εὔσπλαγχνος εἶσαι. Ἔν τῷ θυμῷ σου μνή- σθητι τῆς ἀγάπης τοῦ “Αβραὰμ. Ἔν τῷ θυμῷ σου μνήσθητι τῆς θυσίας τοῦ Ἰσαάκ. Ἔν τῷ θυμῷ σοῦ, μνήσθητι τῆς τιμιότήτος τοῦ Ἰαχώβ. Κύριε, σῶσον ἣμᾶς, Βασιλεῦ, εἰσάκουσον ἡμῶν, ἐν ἡ ἂν ἡμέρα ἐπι- καλεσόμεθά σε. Ὅτι Αὐτὸς γινώσχεις τὴν φύσιν ἧ- μῶν χαὶ ἐνθυμεῖσαι ὅτι χόῦς εἴμεθα. Βοήθησον ἡμᾶς, Θεὲ τῆς σωτηρίας ἡμῶν, διὰ τὴν δόξαν τοῦ ὀνόμα- τός σοὺ, δι’ ἀγάπην δὲ τοῦ ὀνόματός σου, συγχώρης σον τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ σῶσον ἡμᾶς.
(ἀπαγγέλλεται τὸ μιχρὸν χαδὶς)
(Κατὰ δὲ δὲ Δευτέραν χα! Πέμπτην πρὶν δ σηκωθῇ ἡ ἱερὰ Βίβλος λέγονται τὰ ἑπόμενχ.)
Θεὲ μεγαλόθυμεε, πολυέλες χαὶ πανάληθες, μὴ τιμωρήσῃς ἡμᾶς ἐν τῇ ὀργῇ σου, εὐσπλαγχνίσθητι, Κύριξς, τὸν λχόν σου Ἰσραὴλ, χαὶ σῶσον ἡμᾶς ἐχ παντὸς; Χχχοῦ" Σοὶ, Κύριε, ἡμάρ- τομξεν, συγχώῤηδον ἡμᾶς, χατὰ τὴν μιχχροθυμέχν δοὺ; Θεὲ ἱσ χύῤξ.
Θεὲ μεγαλόθυμε, καὶ πλῆρες ἐλέους, μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀφ ἡμῶν, οἴχτειρε, Κύρις, τὰ λείψανα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραὴλ, χαὶ ἀπάλλαξον“ ἡμᾷς φαντὸς χαχοῦ: πρὸς Σὲ
